Біз мұны өз азаттығымызды аңсап, көшеге атойлап шыққан албырт шағымызда – 1986 жылдың әйгілі Желтоқсанында естігенбіз. Біз мұны күні кеше ғана Қордай оқиғасында естігенбіз. Әлі де естіп келеміз. Тоталитарлық жүйенің тамыры тереңге кеткен басқару әдісінен арылмайынша, қарапайым халық дауыс көтерсе болды, міндетті түрде «бандит, маскүнем, нашақор» болып шыға келеді. (З.Камалиденовтің СОКП Орталық Комитетіне жазған құпия хатын қараңыз. 1987 жыл 6 қаңтар. Желтоқсандықтардың әрекетіне ол «...националистические вылазки хулиганствующих групп молодежи...» деп баға беріпті.).

Жаңа ғасырда соның жаңғырығы әлі басылмапты. Белоруссиядағы жағдайды көріп отырмыз. Сол баяғы жартас! Баяғы тоталитарлық көзқарас! Өзгермеген.

Ұлы Желтоқсанда Ресейден әкелінген мұздай қаруланған қалың әскер, БТР, өртсөндіргіш машиналар қазақтарды қайта бас көтермейтіндей етіп, жайпап салды. Алматы қаласының 70-разъезінде арнайы танк полкі қаланы қоршап, үрей туғызып тұрды. Көшеге қалың әскермен бірге, коммунистік биліктің айтақтауымен жұмысшы жасақтары шықты. Соның салдарынан мыңдаған жазықсыз қазақ жастары ауыр жарақат алды. Абақтыға тоғытылды. Сотталды. Атылды.

Бүгінгі Белоруссияда сондай жағдай қайталанбасын деп тілейік! Луканың Ресейден көмек сұрағаны рас болса, арты сұрапылға ұласуы бек мүмкін. Лайым, өтірік болғай!

Осы бір сындарлы сәттерде беларустар нағыз ер екендіктерін көрсетуде! Ынтымағы берік, мәдениеті биік, көзі ашық халық екендіктерін әлемге таныта білді! Демократияны қолдайтын бүкіл әлем жұртшылығы оларға қолдау білдіруде. Соған қарағанда, диктаторлық биліктің сағаты санаулы қалған сияқты...