(اڭگىمە)

باستاۋ بۇلاعىن سارىارقانىڭ ۇساق شوقىلارىنان الىپ، قازىرگى استانانى قاق جارىپ وتەتىن ەسىل اسىپ-تاسىماي سالماقتى سابىرمەن اعاتىن، جاعاسىنا جالپايىپ جازىلىپ كەتپەي دە، ارناسى ورتايىپ تومەن تۇسپەي دە، ۇدايى سۋ تولعان شەلەكتەي گۇمپىلدەپ تۇراتىن وزەن. اعىسى استىندا، بەتى قايناعان قازانداي بۇلكىلدەپ، اق تولقىن ويناپ جاتادى. سول ەسىلدىڭ جارقايىڭعا قاراي بۇرىلار ساعاسىندا ماڭگىبايدان كەلە جاتقان "بورانكول" اتتى قازاق اۋىلى بار ەدى. ەرتەرەكتە ءوزىمنىڭ جاس،كەزىمدە وسى اۋىلدىڭ ءبىر كەلىن ءتۇسىرۋ تويىندا بولعانىم بار. توي نە ورىس داستۇرىندە، نە قازاق داستۇرىندە ەمەس، ايتەۋىر ارالاسىپ، بىتىسقان جاعدايدا ءوتىپ جاتقان-دى. كەنەت ءبىر ادام كەلدى دە سونىڭ ءبارى اياق استىنان وزگەرىپ سالا بەردى. 

اۋەلى ول ماعان قالىڭ بۇلتتى جارىپ شىعىپ، كوزىڭدى قارىقتىرا جالت ەتە قالعان كۇن ساۋلەسىندەي ەلەستەدى. ءۇيدىڭ ىشىندە كەرەمەت ءبىر جىلىلىق ورنادى. "ەندى كەتسەم بە ەكەن؟!" دەپ وتىرعام، ەرىكسىز بوگەلىپ قالدىم. ءۇي يەسى ونى قۇداشامىز، اقمولادان كەلدى، پوەزدان تۇسكەنى جاڭا قازىردە دەپ تانىستىردى. ەسىمى قۇرالاي. ءوزى دە قۇرالاي دەسە دەگەندەي ەكەن. سالعان جەردەن توي تىزگىنىن قولعا الىپ، وتىرىسقا جاڭا لەپ پەن جاراستىق بەردى. قازاقتىڭ وسى كۇنى ۇمىت قالىپ بارا جاتقان كەيبىر سالت-ءداستۇرى مەن ويىنىنا جينالعانداردى ەلىكتىرىپ تويدىڭ شىرايىن شىعاردى. ونىڭ ادامدارمەن سويلەسۋىندە، ىڭعايلاسۋىندا ءبىر دەگدارلىق بار. مويىلداي قاپ-قارا بوتا كوزىمەن وزىڭە ەلجىرەي قاراعاندا ايتقانىن ىستەتپەي قويمايدى. ولەڭدى دە كەلىستىرىپ ايتىپ، دومبىرانى دا شەبەر تارتادى ەكەن. كەڭ پىشىلگەن كوك كويلەكتىڭ ەتەگىن جايىپ جىبەرىپ وتىرعاندا حانزادا سياقتى، كوزى ۇشقىن شاشىپ تۇرادى. 

- ەكى اۋىز ولەڭ ايتپايتىن قازاق بولمايدى. سىزدەردە تويعا ونەرلەرىڭىزبەن ۇلەس قوسىڭىزدار، -دەپ ورىس-قازاققا ولەڭ ايتقىزدى، دومبىرا تارتقىزدى. قايسىبىرەۋلەرىن بيلەتتى. اسىرەسە جۇزگرامنان كەيىن قىزارا بورتەكەن ورىس كەلىنشەكتەرى ءدۇر كوتەرىلىپ دۋمانداتىپ جىبەردى. مەن قازاقتىڭ ەسكى "دۇنيە-اي", "قۇداشا" دەگەن اندەرىن ورىنداپ بەردىم. "قۇداشانىڭ" سوزىنە سالماق سالىڭقىراپ قۇرالايدىڭ وزىنە قاراتا ايتتىم بىلەم،  ول كوزى شوقتاي جايناپ، كۇلىمسىرەپ وتىرىپ تىڭدادى. ىشتەي تولعانىسقا تۇسكەن ساتتە ەكى بەتى بال-بۇل جانىپ، ءجۇزى پەيىشتىڭ تورىندەي قۇلپىرىپ كەتەدى ەكەن. 

 - ە، ناعىز انشىلەر وسىندا وتىر ەكەن عوي. ءسىزدىڭ مىنا داۋىسىڭىز اناۋ-مىناۋلاردان كوش ىلگەرى، - دەپ مەنى ءبىراز جەرگە اپارىپ تاستادى. جۇرت قولقالاپ، سۇراپ قويماعاننان كەيىن ەكەۋمىز قوسىلىپ "بەگىمايدىڭ ءانىن" ايتتىق. سول ساتتە، سول كۇنى، سول كوڭىل-كۇيدىڭ جاعدايىندا بۇل ەندى ناعىز عاجايىپتىڭ ءوزى بولدى. وتىرعاندار ءۇستى-ۇستىنە قول سوعىپ، دۋىلداسىپ بىزگە بۋندەرشاف ىشكىزدى. ريۋمكەنى كوتەرىپ جاتىپ قۇرالايدىڭ كوزىنە قاراپ ەدىم، ول دا مەنى ىزدەگەندەي قادالا قاراپ، ىشتەي ءبىر ادام اۋىزبەن ايتىپ بولمايتىن ريزاشىلىق سەزىم ءبىلدىردى. "كەلىنشەك اۋعا ورالدى" دەپ ويلادىم مەن. 

كەلىنشەك دەپ كۇيەۋى بار دەگەن سوڭ ايتىپ جاتقانىم عوي. ايتپەسە قۇرالايدىڭ دەنە بىتىمىنە قاراپ، ەسىك كورگەن ادام دەپ ايىتۋعا بولمايدى. ەسىلدىڭ جاعاسىندا وسەتىن ءسامبى تالداي سۇلۋ ءمۇسىن. ارشىن ءتوس، ارشىعان جۇمىرتقاداي اق تاماق. الاۋلاعان دوڭگەلەك جۇزىنە لايىق قىر مۇرىن، ويماق اۋىز، ابدەن پىسكەن بۇلدىرگەندەي قىزىل ەرنى ونى كەز-كەلگەن قىزدان ەرەكشەلەندىرىپ تۇرار ەدى. 

توي كەش تارادى. كىسى اياعى سيرەدى-اۋ دەگەن ءبىر شاقتا قۇرالاي ەكەۋمىز الدىن الا كەلىسپەسەك تە دالاعا بىرگە شىقتىق. جازدىڭ شاڭقاي شاعى عوي، ءتۇننىڭ ءوزى كۇندىزگى ىستىقتىڭ لەبىن قايتارا الماي بۋسانىپ تۇر. تەك قانا ەسىلدەن سوققان سامال جەل جانىڭا داۋا بەرگەندەي. ءبىز بىردەن وزەنگە بەتتەپ ءالى ايىقپاعان ءتۇن قاراڭعىلىعىنا سۇڭگىپ كەتتىك. وزەن جاعالاۋىنداعى قاز وت پەن ءشوپ ءجۇپ-جۇمساق، قۇس مامىقتاي بىلق-بىلق ەتەدى... قۇرالاي دا، مەن دە اياق كيىمىمىزدى شەشىپ تاستاپ، جالاڭاياقتانىپ الدىق. بالالىعىمىز ۇستاپ كەتكەن سياقتى، ال كەلىپ جۇگىرەيىك. شاماسى سۋعا تۇسكىمىز كەلگەن بولار جۇگىرىپ كەلە جاتىپ كيىمدەرىمىزدى شەشىپ جاتىرمىز. مەنىڭ جەيدەم ءبىر جاقتا، شالبارىم ءبىر جاقتا قالدى. قۇرالاي كويلەگىن باسىنان اسىرا شەشە باستادى دا كىلت توقتادى. مەن شاپ بەرىپ ونى قۇشاقتاي الدىم. ول مەنىڭ كوكىرەگىمدى قاق جارىپ ىشىمە كىرىپ كەتەردەي قۇشاعىما تىعىلا ءتۇستى. كىندىكتەن جوعارى كوتەرىلگەن كويلەگى تومەن تۇسپەي ەكەۋمىزدىڭ ارامىزدا پەردە بولىپ تۇرىپ قالدى. دەنى ساۋ، بۋلا كۇش بويىن كەرنەگەن جاس ايەلدىڭ جۇپ-جۇمىر بۋرا سانىنان ەسكەن ىستىق لەپ مەنىڭ ءتانىمدى قارىپ، ارشىن ءتوسى كەۋدەمە تىرەلدى. ەكەۋمىزدى دە ءال بەرمەيتىن اساۋ سەزىم بيلەپ العانداي، قۇشاعىمىز ايقاسا كەتىپ، ۇزاق سۇيىستىك. ءبىر ساتتە قۇرالاي:

- مەنى  كەشىر، بۇدان ارتىققا بارا المايمىن. ءوزىڭ سياقتى نارتالاپ كۇيەۋىم بار. كوزىنە ءشوپ سالىپ كورگەنىم جوق، - دەدى. 

- ال ءسۇيىسۋ شە؟ - دەدىم مەن. - سەن شىن كوڭىلىڭمەن ءسۇيىستىڭ عوي. 

- ءسۇيىسۋ - مەزەتتىك سەزىمنىڭ قالاۋى. ال، توسەكتەس بولۋ ءتان قالاۋى. ول اۋىر كۇنا. 

- سونشالىق ايىرماشىلىق كورىپ تۇرعانىم جوق. ءسۇيىسۋ ارقىلى دا ءبىز كۇناعا باتتىق قوي، - دەدىم مەن. 

-جوق، ءسۇيىسۋ قازىرگى ۆەرتۋالدىق بايلانىس سياقتى، - دەدى ول. 

- قايداعى! ەرنىمىزگە ەرنىمىز ءتيدى، ءبىز تۇيىستىك، - دەدىم مەن. 

- ول ەكى ساۋساعىن مەنىڭ ەرنىمە باسىپ، اپپاق مارجانداي تىستەرىن كورسەتىپ ساقىلداپ كۇلدى. سۇمدىق ءبىر تىلسىم كۇش ءبىزدىڭ قۇشاعىمىزدى ايقاستىرىپ جىبەردى. ايەلدىڭ وتتاي ىستىق ەرنىنەن ءوبىپ، ءتىلىن سورعانىمدا كونياكتىڭ بە ءشارباتتىڭ با ادەمى ءدامىن سەزىندىم. 

-بىلەسىڭ بە، - دەدى ول - مەن ساعان ءبىر ەرتەگى ايتىپ بەرەيىن. شاماسى اراب ادەبيەتىنەن وقىدىم-اۋ دەيمىن، قازىر ەسىمدە جوق. باياعىدا ەرتە، ەرتە، ەرتەدە ءبىر ءامىرشىنىڭ سۇلۋ قىزى بولىپتى. ءامىرشى قىزىنا ەلدە جوق كويلەك تىكتىرىپ بەرىپتى. ول كويلەكتىڭ جاعاسىنان ەتەگىنە دەيىن تۇيمەسى بولىپتى. سىيقىرى سوندا تۇيمەنى جوعارى جاقتان باستاپ اعىتىپ، ەڭ سوڭعىسىنا جەتە بەرگەندە قالعاندارى قايتادان تۇيمەلەنىپ قالاتىن بولعان. مەن سول كويلەك سياقتىمىن. ەڭ سوڭعى شەشۋشى ساتكە كەلگەندە تۇيمەلەرىم قايتادان سالىنىپ قالدى. 

- تۋ، نە دەگەن اڭقاۋلىق، سونشاما تۇيمەنى اعىتىپ نە ازاپ! مىناۋ سەنىڭ كويلەگىڭ سياقتى باسىنان اسىرا سالماي ما؟! - دەدىم مەن. 

- بىلگىشبەگىم، ول كويلەكتىڭ قاسيەتى سوندا ونىڭ تۇيمەسىن اعىتپاي شەشە المايسىڭ - دەدى ول. 

- قۇدايعا مىڭ دا ءبىر ءتاۋبا، قازىر سەنىڭ ۇستىڭدە سونداي كويلەك جوق، جالپى سەن جالاڭاشسىڭ، - دەدىم مەن. قۇرالاي سوندا بارىپ ءوزىنىڭ مىقىنىنان تومەنگى جاعى تىرجالاڭاش ەكەنى ەسىنە ءتۇسىپ، مەنى اقىرىن يتەرىپ تاستاپ، تەرىس اينالدى. 

ەسىلدىڭ مىڭ بۇرالعان بۇيرا بۇيرا تولقىندارى جاعانى قايتا-قايتا ءزىلسىز سوققىلاپ، جىبىر-جىبىر، قىبىر-قىبىر ەتەدى. قۇرالاي ەكەۋمىز اياعىمىزدى سۋعا مالىپ، شالقامىزدان جاتىرمىز.اسپاندا جۇلدىزدار جارىعى السىرەپ، تاڭ اتىپ كەلەدى. مەن قۇرالايعا:  "ەسىلدىڭ ارجاعىندا كوردىم سەنى، سىرعاڭدى قايىق قىلىپ وتكىز مەنى..." -دەپ ولەڭدەتتىم. 

- جوق، - دەدى ول، - سەن وتپەيسىڭ، ارعى بەتتە قالاسىڭ...

مەن اقىرى ول ايتقان جاقتا قالدىم.

الايدا ارادا ون جىلدان استام ۋاقىت وتكەندە ءبىز ەكىنشى رەت كەزدەستىك. بۇل كەزدە ۇكىمەت اقمولاعا كوشىپ كەلىپ، قالانىڭ اتاۋى استانا بولىپ وزگەرتىلگەن شاق ەدى. كورپاراتسيا باسشىلىعىنىڭ بۇيىرىعىمەن ورداباي وبلىستىق تەلەديدارىنا باس رەداكتور بولىپ ورنالاسقان ەدىم. تۆ باعدارلامالارىن تسيفرلاندىرۋعا  بايلانىستى رەسپۋبليكالىق سەمينار وتەتىن بولىپ، باس ينجەنەر ەكەۋمىز استاناعا كەلدىك. سەمينار بۇرىنعى پارلامەنت ءماجىلىسىنىڭ ۇيىندە كىشى زالدا ءوتتى. ءۇزىلىس كەزىندە تۇسكى استى جاقىن جەردەگى ءوزىمىز ورنالاسقان «ەسىل» قوناق ءۇيىنىڭ رەستورانىندا ءىشىپ وتىرعانبىز. ىشكى تۇيسىگىم تۋسىرتىمنان قادالعان ءبىر توسىن كوزقاراستى اڭعارعانداي بولدى دا، جالت قاراعانىمدا الىستاۋ تۇكپىردە وتىرعان ءبىر ايەلدىڭ وزىمە تەسىلە كوز سالىپ وتىرعانىن اڭعاردىم. بىراق، ءتۇرىن جىعا تاني المادىم. ال كوزى بىرەۋدى ەسكە تۇسىرگەندەي بولدى. ءبىر ءتۇرلى تانىس، جىلى كوزقاراس. «اپىر-اۋ، كىم بولدى ەكەن»، - دەپ ويلاعانىمشا بولعان جوق ول ورنىنان تۇرىپ ماعان قاراي ءجۇردى. جاقىنداعان سايىن سانا تۇكپىرىندە سىعالاعان ءبىر ەسكى كورىنىستىڭ بەتى اشىلىپ، مەن ونى تاني ءتۇستىم. «قۇرالاي! باياعى قۇرالاي عوي مىناۋ! وي، اللاي، بۇل قايدان ءجۇر؟ مەندە ورنىمنان اتىپ تۇرىپ ەكەۋمىز قۇشاقتاسىپ، امانداسىپ ءماز-مەيرام بولىپ جاتىرمىز. 

- وسىندا، مىناۋ اكىمدىكتىڭ ىشكى ساياسات بولىمىندە ىستەيمىن، - دەدى ول. ونىڭ اكىمدىك دەپ وتىرعانى «ەسىل» قوناق ءۇيىنىڭ تاپ قارسىسىنداعى جەتى قابات ءزاۋلىم ءۇي. ءبىر كەزدە ونىڭ جەتىنشى قاباتىندا ءبىزدىڭ رەداكتسيا بولعان. بۇل ماڭاي، مىناۋ قوناق ءۇيى ماعان وتە تانىس. وتكەن عاسىردىڭ سەكسەنىنشى جىلدارى مەنىڭ ءبىراز عۇمىرىم وسى جەردە وتكەن. 

كوپ سويلەسۋگە قۇرالايدىڭ ۋاقىتى تىعىز بولدى. ءتارتىپ، كەڭسە جۇمىسى دەگەندەي. ءبىز كەشكىلىك كەزدەسپەك بولىپ كەلىستىك. 

- وسى قوناق ءۇيدىڭ ءۇشىنشى قاباتىندامىن، 32-ءشى بولمە، - دەدىم مەن. 

- كەلەم، - دەدى قۇرالاي.

قوناق كۇتەتىن بولعان سوڭ بۇرىنعى بويعا سىڭگەن ادەتپەن  بولمە ءىشىن جيناستىرىپ، ءبىر-ەر شولمەك ىشىمدىك، تىسكە باسار جەمىس-جيدەك، ساپالى تاماق الىپ قويدىم. مەنىڭ بولمەمنەن اكىمدىكتىڭ الدىنعى بەتى الاعانداعىداي انىق كورىنەدى. جەتىنشى قاباتتىڭ وڭ جاقتان ساناعاندا التىنشى، جەتىنشى، بەسىنشى تەرەزەلەرىندە ءبىزدىڭ كابينەتتەر بولىپ ەدى. باستىعىمىز الداننان باستاپ، تولەگەن، جىلقىباي، ءبادۋان، قايىركەن، قىزداردان باقىت، باقىتجامال جۇماتاي تاعى باسقا جىگىتتەر ءۇپىر-ءشۇپىر بولىپ شاحمات ويناپ، دۇنيەنى استى-ۇستىنە ءتۇسىرىپ ساپىرىپ ءجۇرۋشى ەدىك. ول دا ءبىر وتكەن عۇمىر، قولامتاعا اينالعان شوق. ۇرلەسەڭ ءبارى ەسىڭە ءتۇسىپ ساناڭ جاڭعىرىپ قويا بەرەدى. سوندا عوي جۇماتاي مارقۇمنىڭ پرەزيدەنت نازارباەۆقا ولەڭمەن حات جازىپ كەزەكتەن تىس پاتەر الاتىنى. ونىڭ ءتىلى توتيايىن عوي، تيگەن جەرىن ويىپ تۇسەتىن. 

قۇرالاي ۋادەسىندە تۇردى. ساعات كەشكى توعىزدارعا تامان كەلىپ ەسىك قاقتى. 

- تۋ، زامان وزگەرسە دە كەڭسەلەردەگى جۇمىس ىستەۋ ءتارتىبى باياعىشا قالىپتىعوي. تىم كەش شىعادى ەكەنسىڭدەر، - دەدىم مەن. 

- ايتپاڭىز، - دەدى قۇرالاي، قاعازباستىلىق قوسىلماسا ازايعان جوق. جارتى عۇمىرىمىز وسى كەڭسەدە وتەدى. ول كۇلدى، بىراق كوزىندە مۇڭ بار. ءجۇزى دە بۇرىنعىداي ەمەس، سولعىن تارتقان، ءار جەردە بولماشى ءاجىم ءىزى سەزىلەدى. 

وتىرىس جاقسى بولدى. شاراپ ىشتىك، تاماق ىشتىك. قازىرگى ساياساتقا، استاناعا بايلانىستى تالاي اڭگىمە ايتىلدى. اقىرىندا ءسوز رەتى ەندى قۇرالايدىڭ جەكە باسىنا تىرەلدى. 

- جاسىراتىنى جوق كۇيەۋىممەن ءسۇيىپ قوسىلدىم. بەس جىل بىرگە تۇردىق. سونىڭ العاشقى ەكى جىلىندا ءوزىمدى باقىتتى سەزىندىم. قالعانىنىڭ ءبارى ازاپ، - دەدى قۇرالاي. – باستى سەبەپ – بالامىزدىڭ بولماۋى. بارماعان جەرىمىز قارالماعان دارىگەرىمىز جوق. كىنا وزىنەن ەكەنىن بىلگەننەن كەيىن كۇيەۋىم ۇنجىرعاسى ءتۇسىپ، مۇلدە وزگەرىپ كەتتى. ءوزىم دە كوشەدە كىشكەنتاي بالا كورسەم ەسىمنەن تانىپ، ءمۇجىلىپ شارشاپ قالاتىن بولدىم. 

"جازىعىمىز نە، جاراتقان يەم-اۋ! كوشەگە بالاسىن تاستاپ كەتىپ جاتقاندارعا قيعان ءبىر شارانانى بىزگە قيمايسىڭ با؟!"- دەپ ەگىلىپ تالاي جىلادىم. «بالا اسىراپ الايىق» - دەدىم. كۇيەۋىم كونبەدى. «اللا تاعالا بىزگە بۇيىرتپاعان ەكەن. ەندى ونى قولدان جاماپ-جاسقاعاننان نە بولادى» - دەدى.  ءسويتتى دە ماعان بوستاندىق بەرىپ، ءوزى كەتىپ وتىردى. كۇنى بۇگىنگە دەيىن قايدا جۇرگەنىن بىلمەيمىن. تۇك حابار جوق. 

مەن ايەلدىڭ جان ازابىن بولىسكىم كەلىپ ونى قۇشاقتاپ، بەتىنە بەتىمدى تيگىزدىم. ونىڭ ءالى دە تىپ-تىعىز دەنەسى، قوماقتى قوس انارى جاناسقان سايىن مەنىڭ دەگبىرىمدى قاشىردى. ەكەۋمىزدىڭ دە تىنىس الۋىمىز جيىلەپ اباي دانىشپان ايتقانداي: «ەتىڭ ەتكە تيگەندە، ءتان شىمىرلاپ بوي ەرىپ، ءىشىم وتتاي كۇيگەندە» دەرلىك كەيىپكە تۇستىك. قۇرالاي كويلەگىن باسىنان اسىرا شەشىپ، لاقتىرىپ جىبەرىپ قارسى الدىما تۇرا قالدى. ەندى قالعانىن ءوزىڭ شەش دەيتىن سياقتى. مەن دىزەرلەي وتىرىپ سان ءتۇرلى گۇل جاپىراقتارىنىڭ سۋرەتى سالىنعان تىلدەي ترۋسيگىن سۇق ساۋساعىممەن تارتىپ دىزەسىنەن تومەن ءتۇسىردىم. سونان سوڭ بيۋستگالتەرىنىڭ تۇيمەسىن باسىپ اعىتتىم دا ورىندىقتىڭ باسىنا قويدىم. قوس الماسى ءتىپ-تىك، وڭ جاق ەمشەگىنىڭ ۇشىندا قاراقاتتاي مەڭ بار ەكەن. مەن سوعان قاراپ تۇرىڭقىراپ قالسام كەرەك. قۇرالاي :

- سەن ەندى وسىلاي وتىراسىڭ با؟ شەشىنسەيشى – دەدى دە مەنى سونشالىق ەپتىلىكپەن شاپشاڭ شەشىندىرە باستادى. تەك قانا ەڭ سوڭعى ىشكيىمىمدى شەشەردە ءسال كىدىردى دە، تۋرا مەن سياقتى سۇق ساۋساعىمەن ونى تومەن قاراي سىرعىتىپ جىبەردى. مەنىڭ انادان تۋعانداي كەيىپىمدى كورگەندە ول بۇكىل بۋىندارى قۇرىسىپ ۇستاماي قالعانداي، تاياۋ تۇرعان كەرۋەتكە سىلق ەتىپ، قۇلاي كەتتى. "بۇل ەندى تالايدان بەرى ەشكىممەن توسەكتەس بولماعاندىقتىڭ اسەرى شىعار، ايەل جانى تىم نازىك قوي", دەپ ويلادىم مەن. 

دۇنيە تىلسىم، ءبىر ءسات تاس بولىپ قاتىپ قالعانداي. بولمەدە ءبىزدىڭ ىنتىققان ىستىق ءسۇيىسىمىز، مەنىڭ اۋىر-اۋىر العان تىنىسىم، كەرۋەتتىڭ سىقىرى، الپىس ەكى تامىرى ءيىپ، ۇگىتىلىپ، شامىرقانعان ايەلدىڭ ءسال ىڭىرسىعان دىبىسى عانا ەستىلەدى. توسەكتە مەن ءوزىمدى تاۋ كوتەرگەن تولاعاي باتىرداي سەزىندىم. بۇرىن-سوڭدى بولماعان ەرەكشە قارقىن، الاپات كۇش-قۋات تۇلا بويىمدى كەرنەپ تۇر. ءلازات ءساتى ادەتتەگىدەن الدەقايدا ۇزاققا سوزىلىپ قۇرالاي ەڭ كەمى ەكى رەت ورگازم العانداي اسەر بەردى. بۇل ءتۇن بۋىرقانعان سەزىم ءتۇنى، ەركەك پەن ايەلدىڭ ءبىر-بىرىنە دەگەن سايكەسىمدىلىگى جاراسقان ءتۇن بولدى. ايەل قۇشاعىندا ءوزىمدى ءجايلى سەزىنگەنىم سونشالىق مەنىڭ بۇعان دەيىنگى ءومىرىم ءبىر باسقا، مىناۋ باقىت قۇشاعىنداعى ءسات ءبىر باسقا سياقتى كورىندى. ارادا ءبىر جارىم ايداي ۋاقىت وتكەندە قۇرالايدان: «مەن باقىتتىمىن، اياعىم اۋىر!» دەگەن SMS الدىم. سوندا ماعان: «اتتەگەن-اي، ءبىز باياعى ءبىرىنشى كەزدەسكەندە وسىنداي تاۋەكەلگە بارساق قوي. قۇرالايدىڭ كۇيەۋى بالانى وزىمدىكى دەپ قابىلداپ باقىتتى ءومىر سۇرەر مە ەدى؟ قازىر ءوزى قايدا ەكەن؟ دەرتىنە ەم تاۋىپ جازىلدى ما؟ مۇمكىن ۇيلەنىپ بالالى-شاعالى بولعان شىعار؟ الدە... جوق،جوق ولاي ويلاۋعا ءداتىم بارمايدى. بۇل كۇندە مەديتسينادا مۇمكىندىك كوپ قوي، ءبىر شيپاسى تابىلعان شىعار. 

ىلايىم سولاي بولعاي! ونداي جاعدايدا ول ازامات مەنى كەشىرسىن. مەنىڭ جازىعىم نە، پەرىشتە ەمەس، ەت پەن سۇيەكتەن جاراتىلعان پەندەمىن. ءومىر اتتى ۇلكەن ساحنادا بار بولعانى وزىمە تيەسىلى ءرولدى ويناپ شىقتىم» دەگەن وي كەلدى. ءبىراز ويلاسقاننان كەيىن ۆاتساپپەن: «قۇرالاي، قۋانىشىڭا ورتاقپىن. اكەسى ەكەندىگىمدى مويىندايمىن!» دەپ جاۋاپ جازىپ جىبەردىم. 

سەرىك شايمان

Abai.kz