باۋىرجان ۇسەنوۆ. قارا ماشينا
قازاق ولەڭى قاي زاماندا دا تالانتتان كەندە بولعان ەمەس. ولەڭى نايزا، شاعىلىپ ايعا، ازعانا عۇمىر كەشسە دە الاش بالاسى اركەز اڭساپ، ساعىناتىن، ساردار جىرلارىن وقىپ، ساعىنىشىن باساتىن ءبىر اقىن بار. ول - باۋىرجان ۇسەنوۆ.
بويىندا، ويىندا، بولمىسىندا قازاق ءسوزىنىڭ قاسيەتى، قازاق دالاسىنىڭ سۇلۋلىعى، اتانىڭ ارۋاعى، انانىڭ مۇڭى بار باۋىرجان اقىن كوشكەن بۇلتتاي، اققان سەلدەي، جارق ەتىپ، جالت قاراتقان جاسىنداي شاۋىپ وتە شىققان ەرەن تالانت يەسى. ۇسەنوۆتىڭ ولەڭى دەسە، قالىڭ جۇرت ءالى كۇنگە ەلەڭ ەتە قالادى. اياۋلى ايماڭداي ۇلدىڭ اسقاق پوەزياسى - جانى مەن جۇرەگى ولەڭ وقىپ، ءان سالىپ تۇراتىن الاشتىڭ جۇرەگىندە جاتتاۋلى. بويتۇمارىنداي ساقتاۋلى. دەمەك، باۋىرجان ۇسەنوۆتىڭ جايناعان تۋى جىعىلعان جوق. جۇرەكتەردىڭ تورىندە جەلبىرەپ تۇر. تۇرا بەرمەك.
Abai.kz اقپاراتتىق پورتالى قازاق ولەڭىنىڭ ءىنجۋ-مارجانى سانالاتىن جىردىڭ كەزەگىن باۋىرجان ۇسەنوۆتىڭ پوەزياسىنا بەرىپ وتىر.
«اباي-اقپارات»
قارا ماشينا
ءۇش ۇلى ادام دارىن ەسكەن تۇرىنەن،
كەلبەتىنە قۇدايدايىن ۇڭىلەم.
ءبىر-اق جىلدا قايتىس بولعان، تاريحي،
قۇبىلىس دەپ ويلايتىنمىن مۇنى مەن.
ءبىر تىنباعان قامىن ويلاپ حالىقتىڭ،
كۇرەڭىتىپ تۇرماسىن دەپ جارىق كۇن.
بىراق حالىق جاۋى بولىپ ۇستالىپ،
كەتكەندىگىن كەيىن ءبىلىپ، قامىقتىم.
قازاق ولەڭى قاي زاماندا دا تالانتتان كەندە بولعان ەمەس. ولەڭى نايزا، شاعىلىپ ايعا، ازعانا عۇمىر كەشسە دە الاش بالاسى اركەز اڭساپ، ساعىناتىن، ساردار جىرلارىن وقىپ، ساعىنىشىن باساتىن ءبىر اقىن بار. ول - باۋىرجان ۇسەنوۆ.
بويىندا، ويىندا، بولمىسىندا قازاق ءسوزىنىڭ قاسيەتى، قازاق دالاسىنىڭ سۇلۋلىعى، اتانىڭ ارۋاعى، انانىڭ مۇڭى بار باۋىرجان اقىن كوشكەن بۇلتتاي، اققان سەلدەي، جارق ەتىپ، جالت قاراتقان جاسىنداي شاۋىپ وتە شىققان ەرەن تالانت يەسى. ۇسەنوۆتىڭ ولەڭى دەسە، قالىڭ جۇرت ءالى كۇنگە ەلەڭ ەتە قالادى. اياۋلى ايماڭداي ۇلدىڭ اسقاق پوەزياسى - جانى مەن جۇرەگى ولەڭ وقىپ، ءان سالىپ تۇراتىن الاشتىڭ جۇرەگىندە جاتتاۋلى. بويتۇمارىنداي ساقتاۋلى. دەمەك، باۋىرجان ۇسەنوۆتىڭ جايناعان تۋى جىعىلعان جوق. جۇرەكتەردىڭ تورىندە جەلبىرەپ تۇر. تۇرا بەرمەك.
Abai.kz اقپاراتتىق پورتالى قازاق ولەڭىنىڭ ءىنجۋ-مارجانى سانالاتىن جىردىڭ كەزەگىن باۋىرجان ۇسەنوۆتىڭ پوەزياسىنا بەرىپ وتىر.
«اباي-اقپارات»
قارا ماشينا
ءۇش ۇلى ادام دارىن ەسكەن تۇرىنەن،
كەلبەتىنە قۇدايدايىن ۇڭىلەم.
ءبىر-اق جىلدا قايتىس بولعان، تاريحي،
قۇبىلىس دەپ ويلايتىنمىن مۇنى مەن.
ءبىر تىنباعان قامىن ويلاپ حالىقتىڭ،
كۇرەڭىتىپ تۇرماسىن دەپ جارىق كۇن.
بىراق حالىق جاۋى بولىپ ۇستالىپ،
كەتكەندىگىن كەيىن ءبىلىپ، قامىقتىم.
ەستەلىكتەر جازىپ جۇرگەن سان ادام،
بىراق بۇگىن كورىنبەيتىن ارادان.
قالايشا جاۋ قازاق ادەبيەتىنىڭ،
ىرگەتاسىن قۇلدار قۇساپ قالاعان؟!
ادامزاتتىڭ اجارلىسى، ءوزى اقىن،
قازاعىم دەپ قامشىلاعان بوز اتىن.
سىرناي ۇنمەن اسەم ءانىن سوزاتىن،
جان بار ما ەدى سەيفۋلليننەن وزاتىن؟!
الاتاۋدان اقسۋ بولىپ بۇرىلعان،
قىران جىردى قايىراتىن قىرىمنان.
جانسۇگىروۆ ەمەس پە ەدى قۇلاگەر،
ول قالايشا ايبالتاعا ۇرىنعان؟!
تالانتىنا تابىنام مەن قاي ەلدىڭ؟
مەن ءوزىمنىڭ قازاعىمنان ماي ەمدىم.
بەيىمبەتتىڭ جازىعى نە، پاش ەتكەن،
ەركەك تۇگىل كوممۋنيسىن ايەلدىڭ؟
قالايشا جاۋ ارداگەرلەر توپ جارعان؟
اقيقاتىن سۇرادىم مەن كوپ جاننان.
قىراندارعا كوكتە قانات قاعاتىن،
كىمدەر ەكەن، كىمدەر ەكەن وق جونعان.
ولارعا وق جاۋماعانى حاق كوكتەن،
جاۋابى جوق، جانىما وسى باتتى وكتەم.
بىردە بىرەۋ دەدى: «ولاردى ءبىر تۇندە،
قارا ماشينامەن كەلىپ اپ كەتكەن...»
قالىڭ توپتى جارىپ شىققان مەرگەندى،
قازاق قاشان اسىلىنا تەڭگەردى؟
قولىمىزبەن ۇستاپ بەرگەن ەرلەردى،
ىزدەگەنمەن تىرىلتپەيسىڭ سەن دە ەندى...
سودان بەرى شوشىنامىن دۇسىردەن،
سودان بەرى كوز المايمىن مۇسىننەن.
قاراڭعى ءتۇن، قاپ-قارا ءبىر ماشينا،
شىقپاي قويدى، شىقپاي قويدى تۇسىمنەن.
ءالى الدىمدا باتپاعىم كوپ كەشپەگەن،
كوكەيمدە قۇپيام كوپ شەشپەگەن.
شىندىق جايلى ايتا بەرسەم، ءبىر تۇندە،
قارا ماشينا اپ كەتەردەي سەسكەنەم...
كوڭىلدىڭ كەيبىر ساتتەرى
سىربازسىمان، سىر اشىپ سويلەگەسىن،
مەن ومىردەن تۇڭىلەم كەيدە، دوسىم.
شالعايىمنان تارتقانداي شيەبورى،
شولدە قالىپ قويعانداي بەينە كوشىم.
بۇلاق مۇزعا اينالىپ كەتەتىندەي،
قۇلاعىمنان جەل سارناپ وتەتىندەي.
مۇرات شىركىن، پەندەنىڭ ءپارۋانا بوپ،
ماڭگى جەتە المايتىن بەكەتىندەي.
بۇلبۇلىمدى بۇرگەندەي قارشىعا كەپ،
بولىسام دەپ جۇرەگىم شانشىپ الەك.
كوكىرەگىمدى ارشىعان كەمە مۇڭنان،
ايقايلاۋدا ول سىعىر: «ارشىما»- دەپ.
بايگە-قۇنان اياعىن سىندىرعانداي،
سىندىرعانداي، مۇڭ شاعىپ شىڭعىرعانداي.
نە بولدى دەپ كۇرسىنە،
جىگەرىمدى وسىنشا قۇم قىلعانداي.
مەنى تاستاپ دوستارىم كەتكەن سىندى،
قاعا المايتىن مۇڭلىقپەن بەتتەن سۇمدى.
سىڭىرە الماي ساناما وتىرامىن،
سامال بولىپ ەركەلەپ جەتكەن سىردى.
اينالامداعى ەش نارسە قىزىق ەمەس،
جاتادى ءوتىپ كوزىمنەن ۇزىك ەلەس...
بار ادامنىڭ باسىندا بولاتىن جاي،
مىقتى بولساڭ ەلەستى بۇزىپ ەگەس.
جىر قۇرادىم تابا الماي تولىمدى ىرعاق،
سىقىلىقتاپ كۇلەدى سورىم جىرلاپ.
تۇمان-تۇمان ويلاردىڭ تۇكپىرىنەن،
تىرشىلىكتىڭ ماياگى قولىن بۇلعاپ.
بىردە مەنەن ءبىر قارىنداس:
«قىزىڭىز بار ما؟»،- دەپ سۇرادى
قارىنداسىم-اي قيىلعان،
سىيلادىڭ ماعان تاعى ەلەس.
باقىتىم ماعان بۇيىرعان،
سور بولىپ كەلگەن باق ەلەس.
قيناما ايتقىن دەپ مەنەن،
توگىلمەي جاسىم تۇر شاققا.
عاشىقتىق سەزىم كوكتەگەن،
ۇرىنىپ قالعان بۇرشاققا.
ارۋدى سەندەي مەن سەنگەن،
باسقا جان كەتكەن جار قىلىپ.
باتپاققا باتىپ بەلشەمنەن،
شىعا الماي ءجۇرمىن مالشىنىپ.
ءبىر رەت وڭباي الدانعام،
وسىنداي سىرىم بار، اينام.
اۋمايمىن قازىر ارلاننان،
ىزادان كوزى قارايعان.
باسىما ورناپ تۇنەك ءتۇن،
اقىن بوپ سولاي كەتىپ ەم.
ورتەنىپ كەتكەن جۇرەكتىڭ،
كوسەمە كۇلىن، وتىنەم.
وتىنەم، قالقام، سۇراما،
تىرناما جاندى، جەتەدى.
ايتپەسە سەنى بۇل اعاڭ،
ساباقتان قىرقىپ كەتەدى.
نەتكەن جانار...
ياپىر-اۋ، نەتكەن جانار، نەتكەن جانار؟!
ورتەيتىن وتقا اينالىپ كەتكەن بە ادام.
ءتۇسىردى-اۋ نايزاعايىن جۇرەگىمە،
بۇلتتارداي قاقتىعىسىپ كوك تورلاعان.
از كۇنگى ساۋىق-سايران بولما ماعان،
اڭساعام، ساعىنىشپەن جول قاراعام.
ءوزىڭنىڭ ەمدەۋىڭدى كۇتەرى انىق،
جۇرەگىم قىزىل قانى سورعالاعان.
ءومىردى سۇيەم بە، ءوزىڭدى سۇيەم بە،
بىلە الماي سونى ۇياتتىمىن.
مولدىرەپ تۇرعان كوزىڭدى سۇيەردە،
ءومىردىڭ قۇنى ءبىر-اق تيىن.
كۇزگى ماحاببات
ۇزىلگەن جاپىراق - قايىڭنىڭ كوز جاسى،
ءۇمىتسىز وكپەك جەل ەڭىرەپ بوزداشى.
قوشتاسقان قۇستاردىڭ كوز جاسى-جاڭبىر ما؟
قالقا قىز، كۇتتىرىپ كوڭىلدى قالدىرما.
كوزدى ارباپ، كوڭىلدى تارتپايدى جۇتاڭدىق،
جاپىراق عۇمىرىن جاراتقان تۇتام عىپ.
تاعدىرعا وكپەلەپ نە پايدا تابامىز،
ءبىز سۋىق كۇزدە دە لاپىلداپ جانامىز.
قالقا قىز شىقتى انە، بۇيىم با وكپەگىڭ،
كۇلىمدەپ كەلەدى كوگىلدىر كوكتەمىم.
قاراڭعى ءتۇن ۇعادى سىرىمىزدى،
جاڭبىر قوسىپ ايتادى جىرىمىزدى.
داۋىل جاۋىن ىشىنەن جەتى تۇندە،
نەگە ىزدەيمىز ءبىرىمىز-ءبىرىمىزدى.
مۇراتىم بار جان باسپاس ارال اشپاق،
ءبىزدىڭ بۇلاق دارياعا ارالاسپاق.
كوپتەن بەرى مەكەن بوپ الدى بىزگە،
كۇزگى داۋىل توناعان جالاڭاش باق.
جارقىل جازىڭ جالت ەتىپ وتكەن ەلەس،
ماحابباتقا كەرەگى كوكتەم ەمەس.
ءبىزدىڭ سەزىم كۇزدە ونگەن گۇل سياقتى،
سۋىق كۇزگە، اياۋلىم، وكپەلەمە ەش.
اق جانىڭدى ەمدەيىن جىرىممەنەن
جانىما جالت قاراعان نىشانىڭ ەم،
كوزىڭدەگى جۇمباق سىر قۇسا، بىلەم.
بولىسەيىن مۇڭىمدى، قارىنداسىم،
جاتىرقاماي سەن مەنىڭ قۇشاعىما ەن.
بىزدەر جايلى مەيلى وسەك ءسوز بوراسىن،
بوتەن كورمە دالانىڭ بوز بالاسىن.
قاسقىر قۋعان ەلىكتەي جاۋتاڭدايسىڭ،
ورتەپ ءجۇر مەنى وسى ءبىر كوزقاراسىڭ.
انىق سەزەم جانىڭدا ءبىر مۇڭ بارىن،
جاي-كۇيىڭدى دىرىلدەپ ءبىلدىردى ءانىڭ.
ۇلبىرەگەن اققۋداي قالپىڭ وسى،
مازاعىنا قالىپ-ەد كىمنىڭ، جانىم.
كىمدەر ەكەن جانىڭدى جارالاعان؟
سانامدى ينە بولىپ ارالادى ءان.
ۇرىكپەشى سەن مەنەن، اققۋ قۇستى،
ۇيرەتكەن جوق اتۋدى دالا ماعان.
مۇڭىڭمەنەن مۇڭىمدى بىرگە ورەيىن،
جۇرەگىڭە شيپالى جىر ەگەيىن.
تىم بولماسا جاراڭدى ەمدەپ جازىپ،
اسپانىڭا ۇشىرىپ جىبەرەيىن.
جاتسا دا كوپ سىنداردىڭ جاۋىپ سەڭى،
مۇڭلى جانىڭ جىرىمنان ساۋىقسا ەدى.
كۇلشى قالقام، جانارىڭ اشىق بولسا،
باقىت ءوزى-اق كەلەدى تاۋىپ سەنى.
اتتسىز ولەڭ...
قويامىن نە دەپ جىر اتىن،
بولسا دا ماقسات انىق تىم.
بولسا دا بيىك مۇراتىم،
مەن كەشە سۇمدىق قامىقتىم.
ىڭىلداي باسىپ ءبىر انگە،
شىققان ەم تويدى اياقتاپ.
ادامدار، مەنىڭ كىنام نە؟
كوشەدە كەتتى تاياقتاپ.
نە ءۇشىن سوقتى، كىم ءبىلسىن،
جۇرگەندەر مە ەكەن تاسىپ شىن.
و، ءومىر، نەتكەن بۇلدىرسىڭ،
و، ءومىر ، نەتكەن اشىقسىڭ.
اق جۇرەك جىردىڭ بالاسى،
سودىردىڭ بولدى مازاعى.
جازىلار ءتاننىڭ جاراسى،
جاندى كىم ەمدەپ جازادى؟
جالاڭ اياقپەن قار كەشتىم،
تۋىنداپ مۇڭلى جىر تاعى.
ورازبايلار مەن دانتەستىڭ،
ولمەپتى-اۋ ءالى ۇرپاعى.
جاقسىلار جاندى جازار-اۋ،
جىرلارمەن تالاي كۇمبىرلەپ.
ءومىر، ءبىر سىرىڭ - مازاق-اۋ،
بولسا ءبىر سىرىڭ شىن قۇرمەت.
پەندەنى قالماس اياپ ءتىل،
ول ءۇشىن سوكپەس مەنى ەشكىم.
ومىردەن جەگەن تاياقتى،
ولەڭنەن بىراق جەمەسپىن.
جۇمباق قىز
ۇرلاعاندا قىزىعىن كۇز كەپ باقتىڭ،
مەن سەنى ىزدەپ تاپتىم.
سوعىپ تۇردى قاتتى ەمەس جەل دە ابايلاپ،
اللەيادا مۇڭدىلاۋ ورنەك ويناپ،
جاپىراقتار قونادى جەرگە جايلاپ.
يىعىڭا توگىلىپ شاشىڭ اسەم،
جايلاپ كەلىپ وتىردىڭ قاسىما سەن.
كوزىم ءتۇستى كوزىڭە، ءدىر ەتتىم مەن،
اتوي سالدى تىپىرشىپ جۇرەك بىردەن.
كەۋدەمە كۇندىز-ءتۇنى جىر ەكتىرگەن،
جارالدىڭ با، جانىم-اي، ءسىرا اق گۇلدەن،
كوپتەن بەرى سانامدى سۇراق بۇرگەن،
جىگىتتەردى كورگەندە جۇبىمەنەن
الەمىندە قيالدىڭ ءجۇزىپ ەرەن
ويلايتىنمىن قايدا ەكەن ارمانىم دەپ،
سول سەبەپتى جىرىمدى ەم كورمەگەن،
جۇمباق قىزعا ايتەۋىر ارنادىم كوپ.
ارنادىم كوپ، تابا الماي الاڭداعام
كورىنەتىن مۇڭدى بوپ عالام ماعان.
كۇندىز-ءتۇنى بەينەسى كەتپەي ەستەن،
ەلەستەيتىن ساعىم بوپ تەك بەلەستەن.
كورگەن كەزدە جۇپتاردى قول ۇستاسقان،
جان شىعارمىن اياعىن شالىس باسقان،-
دەپ، ويلاپ مۇڭاياتىن،
ىشكى سىرىن اشۋعا ۇيالاتىن.
ول تەك قانا مۇڭدىلاۋ تاعدىرىمنان
«جۇمباق قىزعا سىر» دەگەن سىي الاتىن.
سول جاس جىگىت، ارۋ قىز، مىنا مەن ەم،
باقىت قاشىپ ءجۇر عوي دەپ ءسىرا، مەنەن
كەي كەزدە جىلاعان ەم.
مازام كەتىپ تىپتەن دە سول ويلاردان،
بولاتۇعىن ءان دە ارمان، قايعى دا ارمان.
قوس ەلىكتى كورگەندە توعايلاردان،
اققۋلاردى كورگەندە ايدىنداردان
ءبىر ساعىنىش كەۋدەمدە تۇرەگەلىپ،
دەيتۇعىن ولەڭمەن ءجۇر، گۇل ورەلىك.
بوتا كوز جانارلاردان،
تابا الماي جۇرگەنىمدە اسىل جاندى
تۇرلەنىپ مۇڭلى كۇيگە ورانعان ماڭ.
كوزىنەن عاجاپ شۋاق شاشىلعاندا،
كىرشىكسىز پاك سەزىمىم،
دەيمىن جانىم، ارمانىم تاپتى ءوزىڭدى
مۇڭىمدى بىت-شىت قىلىپ شاق ءتوزىمىم،
ايتەۋىر ءوزىڭ جاققا كوپ قادالدىم،
كوپ قادالدىم، قىپ-قىزىل وتقا وراندىم.
ال قازىر قاسىمداسىڭ،
اتىڭ كىم، اياۋلى قىز؟
جاسىرماي سىرىڭدى ايتشى ىركىلمەستەن.
سەن مەنىڭ گۇلىم بولشى،
كەۋدەمدە قاۋىز جارىپ ءبىر كۇندە وسكەن.
بىرگە ءان سالايىقشى ءومىر بويى،
باقىتتىڭ ماڭگى قاعار ەسىگىن مىڭ
اتىڭدى جازايىنشى كوڭىلگە ويىپ
ارۋ قىز، ەسىمىڭ كىم؟
داۋىسىڭ شىعىپ كەتتى.
دىرىلدەپ مۇڭىم جاتتى
تۇڭعيق جانارلارىڭ بۇگىپ كوپتى،
دەنەمدى تاعى مەنىڭ شىمىرلاتتى
دۇنيە تىنىپ قالدى.
دەمىمدى ىشكە تارتىپ مەن دە وتىردىم،
ۇنسىزدىك سەنى جانىم، ىرىققا الدى.
ەسىمىم ايگۇل دەدىڭ،
سىيلاي سالدىڭ ءبىر ساتكە ماي گۇلدەرىن.
مەنى قاتتى قيناعان قايعىم با ەدىڭ؟
كىرشىكسىز ايدىن با ەدىڭ،
تارانعان اققۋ ما ەدىڭ،
كەۋدەمە الىپ كىردىڭ اق تۋ مەنىڭ.
ساۋلەسى شىعارسىڭ سەن، ءسىرا اسىلدىڭ
مەن شاتتىق تەڭىزىندە قۇلاش ۇردىم
سەن مەنى ءبىر كورگەننەن ەتتىڭ عاشىق
سول كۇنى كەشتەۋ قايتتىق كوپ سىرلاسىپ
سول كۇنى ماحاببات الەمىنە
قول ۇستاسا قوسىلىپ كەتتىك باسىپ.
باقىتپەن ءوتتى ايلارىم،
جىر بولىپ ءتاتتى ويلارىم،
ءبىر ءجۇرىپ بال داۋرەننىڭ
وتكىزىپ كوپ تويلارىن.
ەكۋمىزدى باقىتتى جايدارى ەتىپ،
جىل تولدى سودان كەيىن ايلار ءوتىپ،
ۋاقىت زەڭبىرەگىن اتىپ تىعىز
تاعى دا كەلىپ كەتتى باقىتتى كۇز.
سول باقتا ءبىر ءتۇنى مەن
العاش ءسۇيدىم قۇشاقتاپ ەرىنىڭنەن
كۇلكى توگىپ جارىق اي كىرپىگىنەن
ماحاببات قۇدىرەتىنە ەرىدىم مەن.
وتكەن كۇن وتە بەرسىن،
وتكەن كۇن وتە بەرسىن.
سەن مەنى باقىت بولىپ جەتەلەرسىڭ
بەرسە جولىن مىنا ءومىر توتە بەرسىن.
سەزىمنىڭ پەرنەسىن شەرتكەن ەدىڭ
مەن ساعان سەرت بەرەمىن.
سەرتىمدە تۇرا الماسام،
مازاسىزداۋ تاعدىرىم كەسىپ السىن
جىگىت اتىم ءبىر كۇندە ءوشىپ قالسىن.
مۇمكىن ەمەس قالۋى سايام جەتپەي
ءانىڭدى دە شىرقاپ ايت ءجاي اندەتپەي،
تەك قانا مەنىڭ وسى باقىتىمدى
مىنا ءومىر باياندى ەتپەي،
ادامدىقتىڭ كۇشىن مەن سەزدىم قانشا،
كەۋدەمىزدە بولماسىن ەز مۇڭ بارشا،
باقىتتىمىز، ەي ءومىر، سول باقىتتى
باياندى ەتسەك ەكەۋمىز كوز جۇمعانشا.
ءان
ءان بار ەدى،
ءبىر ءانىم،
شىنايى ءانىم،
ۇمىتىپ قاپ اۋەنىن مۇڭايامىن.
قولتىق سوگىپ، كوسىلە شاپپاعان سوڭ،
كىمگە كەرەك كىبىرتىك قۇر اياڭىم؟
ءان بار ەدى،
ءانىمدى نەگە ۇمىتتىم؟
جارقىراپ كۇن، تۇراتىن توگىلىپ ءتۇن.
قادام سايىن قاناتقان بالتىرىمدى،
قۇربانى بوپ كەتتىم بە جوگىلىكتىڭ؟..
ءان بار ەدى،
سىرلى دا، مۇڭدى دا ەدى،
تالاي ارۋ تامسانىپ، ۇلبىرەدى.
ءومىر جايلى وي تولعاپ وزگە جاقتا،
ءوزىمدى ىزدەپ ءجۇر مە ەكەن، كىم بىلەدى؟
ءان بار ەدى،
يەسى مەن ەمەس پە ەم؟
بالدىرعاندى ولكەدە كەنەن وسكەن.
شوشىدى ما تىرلىكپەن عۇمىرىمدى،
جۇرگەنىمدە وتكىزىپ ەرەگەسپەن؟
ءان بار ەدى،
اققۋدىڭ سىڭسۋىنداي،
جۇرەگىمدى تىنبايتىن ءبىر سۋىرماي.
جان-دۇنيەمدى سىعادى سۇم وكىنىش،
وتتان شىققان قىپ-قىزىل شىمشۋىرداي.
كوبەلەكتىڭ كوگىلدىر قاناتى ەدى،
اتاسى - نۇر،
اقشا بۇلت - انا تەگى.
كوكىرەگىمنەن «ءاۋ» دەسەم، اققۋ ەمەس،
«قوڭىر ۇيرەك» بۇل كۇندە دار ەتەدى.
...ءان بار ەدى، ءبىر ءانىم، شىنايى ءانىم،
ۇمىتىپ قاپ اۋەنىن مۇڭايامىن...
"اباي-اقپارات"
