كىتابى جارىق كورمەسە دە، ول ءبىر وڭىرگە عانا ەمەس، ەلىمىزگە تانىمال اقىن بولدى. وعان تابىلدىنىڭ ءوز ولەڭىنە ءوزى اۋەن شىعارىپ، ونى گيتارامەن ءوزى ورىندايتىن امبەباپتىعى، ياعني بارد ستيلىندەگى اقىن ەكەنى سەبەپ بولعان شىعار. قازاقتىڭ سال-سەرىلەرىنەن سوڭ مۇنداي بىرنەشە ونەردىڭ تىزگىنىن قاتار ۇستاعان تۇلعالار كوپ ەمەس-ءتى.

تابىلدى 2000-جىلداردىڭ ورتا شەنىندە الماتىعا ءبىر كەلگەنىندە «جازۋشى» باسپاسىنا سوقتى. رەداكتسيادا ەسەنباي دۇيسەنبايۇلى ەكەۋىمىز وتىر ەدىك. ستۋدەنت كەزىنەن جاقسى تانيتىن باۋىرىمىز تولىسىپ، ەڭگەزەردەي جىگىت بولىپتى. «سىزدەرگە سالەم بەرەيىن دەپ ارنايى كەلدىم، اعالار! – دەدى ول بىزبەن امانداسىپ جاتىپ. – باسقا ەشقانداي شارۋام جوق». از-كەم اڭگىمەلەسىپ وتىردىق. «ەلگە سىيماي ءجۇرمىن»، – دەدى ول اڭگىمەسىنىڭ اراسىندا. «مىناداي تۇلعاڭمەن قالاي سىياسىڭ؟» – دەپ قالجىڭداعان بولدىم مەن. «ە-ە-ەي، اينالايىن تابىلجان-اي!» – دەدى ەساعاڭ ەلجىرەي. ءبىر كەزدەرى اقتوبە قالاسىنداعى توقمەيىل ورتادان قاعاجۋ كورگەن ءوز باسىنداعى قيىن ءحالدى ەسكە تۇسىرگەندەي كۇرسىندى... تابىلدى ەسەنعالي راۋشانوۆتى سۇرادى. ءوز كابينەتىندە ەكەنىن بىلگەن سوڭ بىزبەن قوشتاسىپ، ەسەنعاليعا سالەم بەرگەلى كەتتى…

بىزگە تابىلدى دوسىموۆ سياقتى ەشكىمدى قايتالامايتىن دارا اقىندار كوپ كەرەك ەدى. تاعدىرعا شارا بار ما، كەيىنىرەك ەستىدىم، 45 جاسىندا قىرشىن كەتىپتى. اقىننىڭ ماحاببات تاقىرىبىنداعى ءبىر توپ جىرلارىن نازارلارىڭىزعا ۇسىنايىن.