ءامىرحان بالقىبەك. اۋدارمالار-2
ءازيز نەسين
كۇتۋ
ماعان بوگەت بولا المايدى
كۇيكى مۇڭ.
الىستاساڭ،
جاندۇنيەڭ تازارىپ،
الىستاساڭ،
ارتادى ەكەن سۇيكىمىڭ.
سول ءۇشىن دە كەتتىم سەنەن
جىراققا،
ەستەن شىقسىن قالعان كەزدەر
ۇياتقا.
كونگەن سۇلۋ سۇلۋ ەمەس،
دالباسا،
سول شىن سۇلۋ قۇشاققا ەنبەي
ارباسا.
ءومىر سۇلۋ
كۇتكەندىكتەن اجالدى،
مەن كۇتكەن جان
سەن سۇلۋسىڭ اجارلى.
قانشا كۇتەم،
ءبىر كۇن، ءبىر اي، ماڭگىلىك؟
كۇتۋ – جانۋ
ساعىنىشتى ءان قىلىپ.
كەلۋ، كەتۋ،
ەندى ءبىرى بولمايدى.
كۇتۋ – پارىز،
بۇل ومىردە
سول قايعى.
كۇتكەن جان جوق
كەلەر ءساتىن
ومىرگە،
تۋىلعاسىن
كۇتەرىڭ تەك
ءولىم دە!
بەكەرگە
سەن جوقسىڭ...
بەكەرگە جاۋادى جاڭبىر...
ەكەۋمىز بىرگە سۋ بولماعان سوڭ...
مىنا وزەن بەكەرگە...
كۇركىرەپ-سارقىرايدى...
جاعاسىندا بىرگە وتىرىپ قاراماعان سوڭ...
سوناۋ الىس جاقتارعا...
جول دا بەكەرگە سوزىلادى...
ەكەۋمىز بىرگە جۇرە الماعان سوڭ.
ساعىنۋ دا، جابىعۋ دا بەكەرگە
ارامىز تىم قاشىق...
بىرگە جىلاي الماعان سوڭ.
سەنى سۇيگەنىم دە بەكەرگە...
ءومىرىم بەكەرگە وتەدى،
وزىڭمەن ونى بولىسە الماعان سوڭ.
تار دۇنيە
جۇرەگىم كەۋدەمە سىيمايدى،
كەۋدەم بولمەمە.
بولمەم ۇيىمە سىيمايدى،
ءۇيىم دۇنيەگە.
دۇنيەم الەمگە سىيمايدى،
ءاردايىم وسىلاي قينايدى.
قاسىرەتتەن
مىلقاۋ بولىپ قالىپ ەم،
سول بولار-اۋ
دەگەن ەدىم جانىما ەم
ۇنسىزدىگىم جەر مەن كوككە
سىيمايدى،
كوڭىلىمە ۇناماسا سەزىمىم،
باسىم ءۇشىن بولىپ الدى
مي قايعى.
مىنە، وسىلاي بۇكىل دۇنيە
تارىلىپ،
ەكى شەكەم بارا جاتىر
جارىلىپ.
سەبەبى نە،
ەندى-ەندى ءتۇسىندىم،
ءتۇسىندىم دە ءوز-وزىمنەن قىسىلدىم.
بارلىعىن دا عۇلاماشا تالدايمىن
ەشكىمگە، اتتەڭ، تۇسىندىرە المايمىن.
وسىمدىك بولسام ەگەر دە...
وسىمدىك بولسام ەگەر دە،
ءان-كۇيگە تولسىن ماڭايىم،
شايقالار جەلگە
كوكوراي شالعىن بولايىن.
ءدال ۇستىمنەن تۇسەر بولسا جول ۇلى،
ءوتسىن باسىپ قالىڭدىقتىڭ كولىگى.
شىنجىر تابان تانكىدەن
تەك ساقتاسىن.
قۋعان، قاشقان اسكەر ەمەس جانە دە،
تەك بالالار جۇگىرسىن،
ەل مەن ەلدى جالعايتىن
جول بوپ اقىر جاتقاسىن.
كەرەك بولسام،
كىرپىش قىلىپ قۇيىڭدار،
مەكتەپ بولىپ تۇرايىن
بولاشاققا سىيىم بار.
تەك، تەك اناۋ تۇرمە، زىندان سەكىلدى،
جايدى سالىپ، قىزارتپاڭدار بەتىمدى
دابىل ەمەس،
ەركە ىسقىرىق وياتسىن،
مەنىڭ ءۇشىن سول بولادى تويات شىن.
قاجەت بولسا قالامساپ تا
بولايىن
ۇكىم ەمەس ولىمگە،
تەك ماحاببات جايىندا
جىر جازاتىن تولايىم.
ولگەننەن سوڭ اينالسام-اۋ
جاپىراعىنا داڭقتىڭ.
قارۋ-جاراق بولۋدان تەك ساقتاسىن،
اتاسى سول قاۋىپتىڭ.
بۇلاي جۇپار اڭقىمايدى...
ءدال بۇلايشا اڭقىماس ەد قالامپىردىڭ
جۇپارى،
ءيىسى ءوزىڭدى يىسكەگەندەي يىسكەگەسىن
تۇتادى.
ءدال بۇلايشا كوز تويعىسىز بولماس ەدى
دالا دا،
ءوزىڭدى وپكەن قۇتتى مەكەن بولماسا ەگەر
انا ارا.
ءدال بۇلايشا بولماس ەدى دۇنيە دە
ادەمى،
ءوزىڭ بولىپ زارىقپاسام جۇرەگىمنىڭ
الەگى.
ءدال بۇلايشا ەسسىز بولعان كەزىم جوق-تى،
بۇل انىق،
ەسسىزدىكتىڭ ءوزىن ەندى قابىلدايمىن
قۋانىپ.
ءدال بۇلايشا تاڭدانباس ەد بال كوركىڭە
ەل داعى.
مەن سۇيگەسىن سۇلۋسىڭ سەن، شىندىعى وسى،
بولعانى.
ادنان شاحين
بالىق
اعىسى اساۋ وزەن بويى قۇراقتى،
مەنى بۇگىن وي تۇبىنە قۇلاتتى.
ءتاڭىر بەرگەن ريزىقتى قارسى الىپ،
بالىق اۋلاپ وتىر ەدىم، نان سالىپ.
كەنەت اتتاي تۋلاپ كەتتى جۇرەگىم
قارماعىما بالىق ءتۇستى، بىلەمىن.
تەرەڭدىكتىڭ بولسا دا ەركە دۇلەيى،
جانارىنا تولىپتى اجال ۇرەيى.
ەندى وعان قۇتىلۋ جوق قارماقتان،
كوپ كەشىكپەي شوققا قارىر جان-جاقتان.
نە بولماسا تىسكەباسار بولادى،
ىشكەن ۇيدە يەسى مەن قوناعى.
كەنەت حالدە ءوڭ مەنەن ءتۇس ارالاس،
ارمانداپ ەد بولسام-اۋ دەپ ادال اس،
مۇمكىنسىزدى مۇمكىن ەتكەن قۇداي-اي،
وسى ساتتە باۋ ءۇزىلدى شىداماي.
اۋزىندا ىلگەك قالعانىمەن، جانى ازات،
ءجۇزىپ ەدى ءومىر جايلى وي مازالاپ،
اۋعا ءتۇستى ۋاقىت سالماي اراعا،
ەندى ونى انىق شىجعىرادى-اۋ تاباعا.
بالىقشى-ەكەڭ ىستەن قاشان جالىقتى،
سۇرىپتاپ ەد اۋعا تۇسكەن بالىقتى،
اۋدان بۇرىن ءتۇسىپتى-اۋ دەپ قارماققا،
قۇتقاردى دا اۋزىنداعى ىلگەكتەن،
قويا بەردى، حاققا قارسى بولماق پا!؟
تىرشىلىكتە عاجاپ كوپ-اۋ نە ءتۇرلى،
وزەندە ەندى ول ەركىن شورشىپ سەكىردى.
اللا باردا ۇزىلمەيتىن ءۇمىتى،
وسى بالىق سۋ شايىرى سەكىلدى.
شەرەف يۇجەل
جاڭبىر
جاڭبىر جاۋدى، مىنە، تاعى مايدالاپ...
سەنى ەسىمە ءتۇسىرىپ.
اسپان جىلاپ جاتقانداي،
باسىمداعى مۇڭلىق ءحالدى ءتۇسىنىپ.
ءار تامشىدا ارمانىم بار،
ءيىسىڭ سىڭگەن توپىراققا تامادى.
ءاربىر تامشى جەرگە تۇسكەن سوعىلىپ،
جۇرەگىمدەي پارشا-پارشا بولادى.
جاڭبىر جاۋدى، مىنە، تاعى مايدالاپ...
مولدىرەگەن بوتا كوزىڭ،
جاۋىن بولىپ جانارىما قۇيىلسا،
جىپ-جىلى بوپ يەگىمنەن
اققان دا سەن سورعالاي.
تەك سەن ءۇنسىز جاۋاسىڭ،
تەك مەن ءۇنسىز جىلايمىن.
ايداي كوركىڭ ءتۇسىپ كەتسە ەسىمە،
قۋ جانىمدى جەر تاپپايمىن قويارعا.
بۇلت تا مەندەي جىلاعان جوق،
قارا جەرگە ەگىلىپ،
ەشبىر الاۋ جەڭە المايدى سەزىمىمە
ءوزىڭ جاققان وتىمدى.
جانە ەشكىم ەسىمىڭدى
اتاعان جوق ءدال مەندەي،
جۇرەگىمەن دىرىلدەپ.
تامادى مۇڭ تاعى دا،
تامشى كوكتەن تامادى.
بۇلت بولسا بۋسانعانداي
ارىلىپ ءبىر ازاپتان.
توڭدىم، بىلەم!
قولىڭدى ۇستاپ تۇرعاندا،
توڭعان كەزىم بولىپ پا ەدى جاڭبىرعا؟
قاراڭعىدان كەزىم جوقتى ۇرىككەن،
سەنسىز جالعىز قالماسام.
ۇستىمدە سۋ بولماۋشى ەدى مالمانداي،
كوڭىلىممەن ۇندەسىپ،
جالعىزدىقتىڭ اق جاۋىنى جاۋماسا...
جاڭبىر جاۋدى، مىنە، تاعى مايدالاپ...
جان يۇجەل
ءبارى سەندە جاسىرىن
قانداي كۇشپەن تارتسا جەر،
سونشالىقتى اۋىرسىڭ،
جەڭىلدىككە كەلگەندە
سەكىلدىسىڭ قاۋىرسىن...
قۇشتارلىعىڭ ومىرگە
دۇرسىلىندە جۇرەكتىڭ،
جانارىڭنىڭ وتىندا
جاستىق دەيتىن ءجۇر ەكپىن...
جاقسى كورسەڭ قانشالىق،
سونشا جاقسى بولاسىڭ،
جەك كورگەنگە وزگەنى
وزگە قايتىپ جولاسىن...
ءجۇزىڭ سۇلۋ بولعانعا
جولىم بولدى دەمەگىن،
جايىپ سالار اڭگىمەڭ
جاندۇنيەڭنىڭ دەرەگىن.
ءومىرىڭدى وتكىزگەن
بايلىعىم دەپ ساناما،
ءاربىر باتقان كۇنىڭمەن
جاقىندايسىڭ شاماعا;
قانشا ءومىر سۇرسەڭ دە،
اسا المايسىڭ مەجەدەن،
جان قاپاعا باتادى
شىن كۇلكىسىن تەجەگەن.
تاعدىر قانشا جىلاتسا،
تاعى سونشا كۇلەسىڭ،
سەنى سونشا سۇيەدى،
ءوزىڭ قانشا سۇيەسىڭ.
كۇن شىقتى ما ارايلاپ،
تابيعاتتىڭ سىيى دە،
سۋار اركەز جانىڭدى
ادالدىقتىڭ كۇيىنە.
ايتساڭ ەگەر وتىرىك،
سەندىرەم دەپ الدانبا،
قانشا الدانعىن ءبارىبىر،
ءوزى سەنىپ قالعانعا.
سۇيىكتىڭدى ساعىنساڭ
ول دا سەنى ساعىنار،
جۇرەگىنىڭ تورىنەن
ساعان دا ورىن تابىلار.
جاڭبىر جاۋسا قانشالىق،
سۋ بولاسىڭ سونشاما،
كۇنگە كۇيسەڭ قانشالىق،
ىستىعىڭ دا سول شاما.
جالعىزبىن دەپ تۇڭىلسەڭ،
بايلاپ-ماتار ءجۇز ارقان،
قانشا كۇشتى سەزىنسەڭ،
سونشالىقتى قىزار قان.
كورىكتىمىن دەدىڭ بە،
قۇلپىرادى ءجۇزىڭ دە،
بوستان-بوسقا زارىعىپ،
بوستان-بوسقا ۇزىلمە.
ەستە ۇستا بۇلاردى
جارىق دۇنيە قوناعى،
ءومىر ءسۇرۋ دەگەنىڭ،
مىنە، وسىلاي بولادى!
ۇمىتتىڭ با بۇلاردى،
جاڭىلاسىڭ شىندىقتان،
قۇتىلمايدى ساناڭ ەش
قاسىرەت پەن قۇلدىقتان.
ۇمىتتىڭ با وزگەنى،
سەن دە ەستەن شىعاسىڭ،
بەيباق بولىپ وتەسىڭ،
جۋا الماعان كۇناسىن.
سۋلانسا گۇل قانشالىق،
سونشالىقتى ادەمى،
سايراي بەرسە قۇستىڭ دا
اسەمدەنەر اۋەنى.
جىلاعانى ءسابيدىڭ،
سابيلىگى دەپ بىلگىن،
قانشالىقتى ۇيرەنسەڭ،
سونشالىقتى كوپ ءبىلدىڭ.
بۇنىڭ ءبارىن ۇعىپ ال
جۇرەك وياۋ كەزىندە،
قانشا سۇيسەڭ، سونشالىق
سۇيىكتىسىڭ ءوزىڭ دە...
جەرورتا تەڭىزى جاراسادى وزىڭە
جەرورتا تەڭىزى جاراسادى وزىڭە
جۇلدىزدارمەن بىرگە تەرگە مالشىنساڭ،
قىر مۇرنىڭدا تامشى جىلت-جىلت ەتەدى.
موتور ءۇنى ءبىر تىنبايدى
الىستان ۇرگەن ءۇنى ەستىلەدى يتتەردىڭ
ءسابي بولسا شىرىلداۋدا دامىلسىز
فاتيما قىز ورامالمەن وينايدى
ءالي ءدۇمدۇم اناشىمەن كەرىلدەسىپ باعۋدا
بالىقشىلار سابالايدى تەڭىزدى.
ءۇنى ولاردىڭ – جەردەي ساعان دوس بولعان
گۇل سەكىلدى سىبدىرلاۋدان جالىقپاس.
كەشە تۇندە جاتىپ ەدىك دامىلداپ
جەپ-جەڭىل جەل قىتىقتايدى سانانى
ويلارىمنان جۋسان ءيىسى ەسەدى
بىراق تا مەن ساعان كورشى قونباستان
كەزگەندەيمىن تاۋدىڭ قۇزدى سوقپاعىن.
ۇيرەندىم-اۋ سەنەن سۋرەت سالۋدى
داريانى سالىپ ەدىم،
قارىنداشتى قولىم نىپ-نىق ۇستادى
قولباسشىداي قاتىگەز قالىڭ قولدى
باستاعان
مۇعاليمام بەت الادى مەكتەپكە،
مەن دە ەرەمىن سوڭىنان
داپتەرىمە سالىپ بارا جاتامىن
وڭتۇستىكتىڭ سامالىن
تەك قارلىعاش ۇشاتىن
ايمالايتىن ارالدى.
باسىمنان ەش كەتپەيدى
وزىڭمەنەن بولعان كۇندەر باقىتتى
مەندىك ءومىر – پلانەتاڭا ءوزىڭنىڭ
ءتيىپ كەتكەن كۇمىس ءتۇستى ءورىس قوي
كەرەگى نە قاراقشىلار جايلاپتى
دەلىنەتىن ۇڭگىردىڭ،
كوزىم سەنى كورىپ كور بوپ قالعاندا
ولەڭ دەگەن – سەندىك ۇلى تەڭىزدىڭ
سۇڭگۋ شىعار تەرەڭىنە تۇڭعيىق
سەن توقتاساڭ بالدىرلارى تەربەلىپ
جاسىلدانىپ كەتەتىن،
ال ءجۇزدىڭ بە – كوگىلدىر
جاعالاۋدا جاتىپ الىپ ويلادىم –
مىنە مەنىڭ قيراعان
بىت-شىت بولعان ارمان، مۇرات، ماقساتىم،
مىنە، اقىماق ءداۋىرىم
اراق ءىشىپ تانعان اركەز ەسىنەن.
شىن باقىتتى
سەنى كورىپ سەزىندىم
ءھام ءتۇيسىندىم
كونە گرەك اتتارى
ءالى كۇنگە ەكەندىگىن كوگىلدىر،
كۇن باتقاندا سول اتتاردىڭ جالدارى
بولاتىنىن تاراۋلى،
ال جانى بولسا
كولەڭكەسى سەكىلدەنىپ اعاشتىڭ
سۇلۋلىققا الدەبىر
عاشىق حالدە
دالا كەزىپ كەتەرىن.
جان قالقام-اي، قاراشى ەندى كوزىمە،
جەرورتا تەڭىزى جاراسادى-اۋ وزىڭە.
وسيەت
جەرلە مەنى داتىشقا،
انكارا مەن ستامبۇلدى ۇمىتقىن.
اركەز تازا بولعانى ءجون قۇلىقتىڭ.
ول جاقتاردا جەر جوق دەيدى
جەرلەۋگە،
زيندجىرلىقتا، مىسالى
700 ءھام 50 ميلليون كەرەك بولاد دەسەدى
جوقتاۋشىلار زيرات قازىپ تەرلەۋگە،
ال مۇندا شە،
ارزان ءارى قولايلى،
جەر بولىپ تۇر
ەش قاۋپى جوق ورايلى.
مىنا مەنى جەرلە دەيمىن داتىشقا،
تەڭىزگە كوز سالىپ جاتار مولانى،
قازىناسى بىرگە قوسا جەرلەنگەن
ايتۋلى ءبىر باي ەكەن دەپ قوناعى
الدەكىمدەر قازار بولسا ءبىر زامان،
ەش كەدەرگى جاسامايمىن، بۇل انىق،
ەڭ بولماسا كورىمدە جاتسام دەيمىن قۋانىپ.
اتابول باحراموعلى
ومىرىمنەن وتكەرگەن....
ومىرىمنەن وتكەرگەن ۇيرەندىم مەن ءبىر نارسە:
نە وتسە دە باسىڭنان جىگەر قاجىپ جاسىما.
عاشىق بولساڭ جانىپ ءسۇي، قالعانى قۇر دالباسا،
جاۋعا تيسەڭ ورتتەي تي، زارە قۇتىن قاشىرا.
دانالىقتىڭ وزىندەي كوك اسپاننىڭ ديدارى،
بالاڭدىقپەن ايتارىن كىم ۇعىپ، كىم جينادى؟
سەزىنە الساڭ ءومىردى سەزىنگەندەي ءوزىڭدى،
كۇللى عالام، تىرشىلىك قۇشاعىڭا سيعانى.
دوس بولدىڭ با، دوستىققا ادال بولعىن بارىنشا،
جەڭدىم دەپ ءبىل جانجالدا، قاسىڭ جىلاپ جالىنسا.
تىنىعۋدىڭ اتاسى سول بولادى، باۋىرىم،
جاپىراق نە قۇم سىندى جاتاتىن جەر تابىلسا،
بولسا دەسەڭ جان سۇلۋ اسەم اۋەن تىڭداعىن،
سەزىنگەنشە بويىڭدا ايناكولدەي تۇنعانىن.
ايدىنىنا تەڭىزدىڭ بالىق بولىپ سۇڭگىگىن،
بوسقا وتپەيدى تەك سوندا ايلارىڭ مەن جىلدارىڭ.
الىس ەل مەن بەيتانىس جاندار بولسىن قۇمارىڭ،
ۇمتىلعىن كوپ بىلۋگە، كىتاپ بولىپ سىڭارىڭ.
ءبىر اياق سۋ ىشۋدەن ارتىق باقىت بار ما ەكەن،
سونى ۇمىتساڭ اقيقات بيىگىڭنەن قۇلارىڭ.
قايعى كەلسە، سالماعىن كوتەرە ءبىل يىقپەن،
جەتىلسە ادام جەتىلەر قاسىرەتپەن، كۇيىكپەن.
اعىسىنا ءومىردىڭ قانىڭمەنەن ارالاس،
قانى بولسىن ءومىردىڭ تامىرىڭدى يىتكەن.
ومىرىمنەن وتكەرگەن ۇيرەندىم مەن ءبىر نارسە:
تۇسىنگەنگە تابيعات ەش تارشىلىق قىلمايدى.
ءومىر ءۇشىن ەڭ ۇلكەن تارتۋ بولسا تىرشىلىك،
ادام ءۇشىن ومىردەن ۇلكەن تارتۋ بولمايدى!
ادەم ۇشار
سەنى ۇمىتۋ
سەزىمىمدى اقىل جاققا ۇشىردىم،
ءاز قاناتى تالدى بىراق قۇسىمنىڭ.
شىرعالاڭنان الىپ شىعار جالعىز جول
سەنى ۇمىتۋ ەكەندىگىن ءتۇسىندىم.
تۇسىنگەنمەن، كەلمەي قويدى قولىمنان...
شاراسىزدان مەن بولدىم عوي قورىنعان.
كوڭىلىمدە گۇل بۇرشىگىن جارعاندا،
ساعىنعاننان سان بەرىلىپ ارمانعا،
باسىمداعى كوپ ۇتىردەن قاپتاعان،
ساعان كەرەك ءبىر نۇكتەنى تاپپاعان.
تۇسىنگەنمەن، كەلمەي قويدى قولىمنان...
الەمىڭ بار الۋان تۇسكە مالىنعان.
باعىت تا جوق، باعدار دا جوق ولگەندە،
شىر اينالعان بولدىم داعى شەرمەندە،
امالسىزدان ەرە بەردىم ارتىڭنان،
جولدىڭ ءبارى ساعان قاراي تارتىلعان.
تۇسىنگەنمەن، كەلمەي قويدى قولىمنان...
قانشا ۇمتىلدىم، شىعا المادىم تورىڭنان.
كوزدەن كىرىپ، قۇيىلدىڭ دا ساناما،
اينالدىڭ سەن سان قايتالار اللاما.
ەندى بۇگىن دەمىمدەسىڭ ءار العان،
جۇرەگىمسىڭ بالكىم بىرگە جارالعان،
وشىرەتىن وشىرگىش تە تابا المان.
تۇسىنگەنمەن، كەلمەي قويدى قولىمنان...
جاڭىلسام با دەپ تە كوردىم جولىڭنان.
جەك كورۋگە تىرىسقانمەن ءوزىڭدى،
قۇر الداۋ بوپ شىقتى ول دا ءوزىمدى.
ءوزىم ءسۇيىپ بالاعان سوڭ جانىما
ساعان كىنا ارتا المادىم تاعى دا.
سەزىمىمدى اقىل جاققا ۇشىردىم،
ءاز قاناتى تالدى بىراق قۇسىمنىڭ.
شىرعالاڭنان الىپ شىعار جالعىز جول
سەنى ۇمىتۋ ەكەندىگىن ءتۇسىندىم.
تۇسىنگەنمەن، كەلمەي قويدى قولىمنان...
دەريا مولون
جالعىز مەن بە ەكەم...
جاعا جىرتىپ ۇرسىسۋعا جاراماس،
بار باعاسى قارا باقىر شامالاس،.
سۇيگەن جانى سۇيىكتىم دەپ قاراماس
جالعىز مەن بولسام، ايتساڭشى...
قاراماستان اش-جالاڭاش كۇيىنە،
كەكەيتۇعىن كىم كورىنگەن سۇيىنە
وپاسىز دەپ كىرگىزبەس جۇرت ۇيىنە
جالعىز مەن بولسام، ايتساڭشى...
اياقتاعى شاڭىڭ بولىپ جۇرەيىن،
بەتىمە كەپ جۇرت تۇكىرسە، كۇلەيىن.
ادام دەۋگە تۇرمايتۇعىن دۇلەيىڭ
جالعىز مەن بولسام، ايتساڭشى...
ايحان وكۋمۋش
سەندىك بولسىن
كۇننەن كۇنگە قاتۋلانىپ قاباعىڭ،
كىرپىگىڭدى قانجار قىلىپ قادادىڭ.
كورمەسەڭ دە ءبىر سەن ءۇشىن جانامىن،
ءتانىمدى ال، سەندىك بولسىن ول داعى.
ءىشىم جالىن زارگە تولىپ قابارعان،
جاس توقتادى سەل بوپ اققان جاناردان.
شارشاتتىڭ عوي، كەتتى ءۇزىلىپ سان ارمان،
كورەر كۇنىم، سەندىك بولسىن ول داعى.
ءحالىڭ وسى، ءتان تۇسكەنشە تابىتقا،
ءتىلىم دەدىم، اتىن ايتىپ زارىقپا.
سەن دەپ ءجۇرىپ ورتەندىم بە تامۇققا؟
قالعان ءومىر، سەندىك بولسىن ول داعى.
اقىماق دەپ كۇلە بەرسىن ەل مەيلى،
وزىڭمەنەن بىرگە ءان سالعىم كەلمەيدى.
قولدا تاياق، ەكى كوزىم كورمەيدى،
سوقىر جانار، سەندىك بولسىن ول داعى.
مازاق بولۋ بۇل ءومىردىڭ ءمانى مە؟
ءتان دە توزدى، شىرت تۇكىردىم بارىنە،
شىداس بەرەر شاما دا جوق ارىگە.
ىسىراپ ۋاقىت، سەندىك بولسىن ول داعى.
ساقال قۋداي، تۇك قالعان جوق شاشتان دا،
سۇراق بەلگى سەكىلدىمىن ساسقاندا.
سەن دەپ جۇرسەم، اجال قۇشاق اشقان با؟
كەبىندى ءتان، سەندىك بولسىن ول داعى.
مەيلى، ماعان بۇرىلىپ تا قاراما،
اجال ءبىر كۇن جارماسادى جاعاڭا،
جازا كەسەر ءوزى اللا تاعالا،
مىنا الاقان، سەندىك بولسىن ول داعى.
كوز كورمەيدى، قۇلاعىم دا تاس كەرەڭ،
حال سۇراسار جاعداي دا جوق باسقامەن.
ەسەپ بەرمەي كەتەم دەمە استە مەن،
كۇنا مەنەن ساۋابىم، سەندىك بولسىن ول داعى.
ماعان جار ەمەسسىڭ
ەندى ۇقتىم، سەن ماعان جار ەمەسسىڭ،
بار بولعانى، ەسىمدى العان ەلەسسىڭ.
قانشا قارا، كورىنبەيمىن كوزىڭە،
بار كىنانى ارتام ەندى وزىڭە.
دەپ تىلەيمىن قايناسىن-شى سورىڭ شىن،
ويسىز باسىڭ تاۋ مەن تاسقا سوعىلسىن
اھ ۇرعاندا قىرىق قابىرعاڭ سوگىلىپ،
كوركىڭ قالسىن گۇل سياقتى توگىلىپ.
دەمىڭ ءبىتىپ، كۇلگە اينالسىن جۇرەگىڭ،
جاۋعا اينالسىن جانىپ سۇيگەن تىرەگىڭ.
بەلىڭ قۇنىس، سوقىر بولسىن جانارىڭ،
قول تيمەستەن سولىپ قالسىن انارىڭ.
بىلمەدىڭ دە بۇل دۇنيەنىڭ جالعانىن،
ۇلدە مەنەن بۇلدە بولدى ارمانىڭ.
ەندى سەنى قوينىنا الار قارا جەر،
اپپاق ەتىڭ قۇم بولادى، بارا بەر.
سەنسىز مەن دە مىنا ومىردە ءتىرى ولىك،
باستا قايعى، كۇنىم ءوتتى تۇنەرىپ.
ماحشار كۇنى القا ورتاعا العاندا،
ەكى قولىم، ءبىل، بولادى جاعاڭدا.
جالىنارسىڭ سۇراپ سوندا كەشىرىم،
اشا الماسسىڭ بىراق مەيىر ەسىگىن.
ءوزىڭ ءۇشىن شەككەن جاپا ەسەبىن،
ءوزىڭ ايتشى، قالاي عانا كەشەمىن؟
كەشە الماسپىن، بولسىن جايىم جاھاننان
سوندا ايىعام قايعى، نالا، قاپادان.
ماحشار كۇنى سىن بولعاندا ارىڭا
ازاپتانعىن اتىم تۇسپەي جادىڭا.
توزاق وتى شارپىعاندا ءتانىڭدى،
جالعىز ءسوزىم قۇتقارسا دا جانىڭدى.
ءبارىبىر سول شەشىمىمدە قالامىن،
سەن جوق جەرگە، توزاق بولسىن، بارامىن.
ەمەل چەليكەل
قۇرت تۇسكەن الما
داستان از با جىرلاعان ءلايلى مەنەن ءماجنۇندى،
تىڭدا، اقىنىم، باسقا دا عاشىق جايلى جاز جىردى.
تۋىندى از با ومىردە ماحابباتتى ءان قىلعان،
تاپقىن باسقا سەبەبىن، كوز تىيىلسىن جاڭبىردان.
ۇتىس ويىن ويناساق ارمانىمىز ءۇي جالعىز،
باسقا مۇقتاج جوق پا ەدى، و، ءتاڭىرىم ميلانعىز.
ەكى جارتى ءبىر ءبۇتىن الماداي ەك كەشە ءبىز،
ول الما دا قۇرتتاپتى، ەندى قايعى كەشەمىز.
(جالعاسى بار...)
اباي.kz
