ءيا، سولاي، كۇناھارمىن مەن بۇگىن،

قۇداي كەشپەس، كەشەر ەندى مەنى كىم؟

تۇندەرىمدى تۇندەرىڭمەن ءبولىسىپ،

قۇدايعا ەمەس، ساعان قۇل بوپ كەلىستىم.

«بەتىڭنەن» دەپ ءسۇيىپ الدىم ەرنىڭنەن،

«بيلەيمىن» دەپ ۇستاپ الدىم بەلىڭنەن.

ءبىر مينۋتتىق باقىت تۇردى الدىمدا،

ايداي سۇلۋ ارۋ ءمۇسىن كەرىلگەن...

 

ساياباق

سەنبى كۇنى ساياباققا بارامىن،

سەنى ەسىمە الامىن.

«ۇمىت» دەگەن وتىرىككە الدانىپ،

ۇمىتقان بوپ قالامىن.

ودان كەيىن كەلەم ۇيگە اسىعىپ،

مەنى كۇتىپ وتىرعانداي اسىلىم.

«ۆكونتاكتە» مەن «ينستاعا» كىرەمىن،

«نە ىستەپ ءجۇر؟» دەپ عاشىعىم.

وسىلايشا كۇن باتىپ، تاڭ اتادى،

ءبىر كۇلدىرىپ، بۇل ءومىر جىلاتادى...

تاعدىر كوككە كوتەرسە سەنى بۇگىن،

ەرتەڭ-اق قۇلاتادى...

 

جالعىز

ءبəرىن وقىپ تاۋىسپادىم كىتاپتىڭ،

بۇل ومىردە نە جوعالتتىم نە تاپتىم؟

ءبىلىمىم دە بىلىگىم دە بولسا دا،

جالعىزدىققا مەن ولەڭنەن ەم تاپتىم.

ستۋدەنت كۇندەر وتە شىقتى قاس-قاعىم،

اتاق پەنەن ابىرويدى لاستادىم.

شىرعالاڭنىڭ شىرماۋىنان شىعام دەپ،

قانشاما رەت جاڭا ءومىر باستادىم.

بىراق مەنى ءتۇسىندى مە جاقىنىم،

ءتۇسىندى مە انامداي اپپاق التىنىم؟

جوق! تۇسىنگەن جوق، تۇسىنبەيدى مەنى ەشكىم،

وسىلايشا ءوتىپ جاتىر əر كۇنىم...

 

جۇرەك

جالعاندىقتان جانىم جۇدەپ بارادى،

سەيىلەر مە سۇر كۇننىڭ سۋىق سامالى؟

ۇناتقانىڭ ءوزىڭدى دە ۇناتسا،

جۇرەك شىركىن سونى عانا قالادى.

اينالانىڭ ايتقاندارىن اقتايسىڭ،

فيتنەس كەزىپ فيگۋراڭدى ساقتايسىڭ.

ءبىر مينۋتتىق باقىتىڭا الدانىپ،

دوس بولساڭ دا، جوق بولساڭ دا جاقپايسىڭ.

سوڭعى ساتتە قالماسا دا سەرىگىم،

جالعىز قالىپ جۇدەسەم دە مەن بۇگىن.

ارزان سۋدان ازداپ الىپ قويامىن،

ودان باسكا جۇباتادى مەنى كىم؟

نە كۇتەمىن اسپانىمنىڭ استىندا؟

كىمدى ىزدەيمىن مارقۇمداردىڭ باسىندا؟

جاقسى ەدى عوي جاقسىلاردىڭ جانىندا،

اپپاق، ادال، اسىلداردىڭ قاسىندا...

بۇل تىرلىكتىڭ تالايىنان تۇڭىلگەم،

وعان كۋا جۇمىر جۇرەك، جۇمىر جەر.

جالعىز تىلەك تاڭىرىمنەن سۇرايمىن،

وتكەنىمە وكىنبەيتىن عۇمىر بەر!

 

نەگە؟

نەگە بىزدەر كەتتىك ەكەن جوعالىپ؟

اراداعى اڭگىمەنى دوعارىپ.

تاعى دا ءبىر كەزدەسۋدى قالاساڭ،

سوعان مەنى لايىقتى دەپ ساناساڭ،

تاعى دا سول اۆانگاردقا بارايىق،

سوڭعى قالعان مۇمكىندىكتى قارايىق.

سەنىڭ ءجۇزىڭ جارق ەتكەندە فوتودان،

مەن تاعى دا كوزسىز عاشىق بوپ الام...

 

جىلدار

ىزدەمەدىك، تاپپادىق كىمدى قايدان،

سۇلۋى دا جىلۋى شىققان الدان.

مىڭ ءبىر ءتۇننىڭ ءبىرى ۇناپ-ۇناماعان،

سول قىزىقتان بۇگىندە تۇك قالماعان.

ءوتىپ جاتىر سۇر كۇندەر سىرىلداتىپ،

كوڭىل، شىركىن، بارادى سۋىق تارتىپ...

بىرەۋلەر ءجۇر پاتشاعا عاشىق بولىپ،

ال، بىرەۋ ءجۇر بالاسىن شۋىلداتىپ.

وسىلاي دەپ جۇرگەندە جىلدار ءوتتى،

ەڭ باقىتتى ساتتەردى ۇرلاپ ءوتتى.

ەرتە مە، كەش ەسىڭدى جيىپ سەن دە،

بۇرىنعىنى بۇعاۋلا، قۇمارلىقتى!

 

تەنتەك

تەنتەك بالا ەرجەتىپتى بۇگىن دە،

ايى تۋىپ، كۇنى كۇلگەن كوگىندە.

الىستادى اپپاق اڭعال ادالدىق،

قالعان ءبارى ءوتىپ كەتكەن ومىردە...

كەشە عانا لاعىل كوزدەر جايناعان،

كەشە عانا جالىن سوزدەر سايراعان.

جەتى تۇندە جۇلدىزدارمەن جىمداسىپ،

سوقىر سەزىم كوزدى ەرىكسىز بايلاعان.

تەنتەك بالا جىگىت بولدى ەندىگى،

بالاسىنىڭ اناسى – ونىڭ سەرىگى.

«باقىتتىمىن» دەيدى ىشتەي جۇرەگى،

جەتەلەيدى بولاشاققا سەنىمى.

باياعىدا ءبىر سۇلۋدى سۇيگەن-ءدى،

ماحابباتتىڭ جالىنىنا كۇيگەن-ءدى.

بۇكىل الەم بۇعان قارسى تۇرعان سوڭ،

وكىنىشپەن ءوز تەڭىنە ۇيلەندى.

تەنتەك بالا ول كۇندەردى ۇمىتقان،

جان جاراسىن جاڭا ومىرمەن جىلىتقان.

سۇيگەن جارى، جۇماق باعى بار بۇگىن،

ولار ءۇشىن اتىپ جاتىر كۇلىپ تاڭ...

 

تاكاپپار

اي_كۇندەرىم زۋلاپ جاتىر ارادا،

ەشبىر قىزىق قالماي جاتىر قالادا.

قايىرىلدى قىران قانات قيالىم،

قايىرىلعان قورىتپاداي جاعادا.

كوك قاعازدىڭ كوتەرگەنمەن شوقتىعىن،

كەشە كورگەن جاقسىلىقتار جوق بۇگىن.

تاعدىرىما ريزا بولىپ وتەر ەم،

كورسەتپەسە تەك ماحاببات جوقتىعىن.

سىن ايتۋعا سەن دە، مەن دە شەبەرمىز،

ال تالپىنساق، جاقسىلىققا جەتەرمىز.

بۇل تاكاپپار دۇنيەگە كوز سالساڭ،

بار بولعانى كوپتىڭ ءبىرى ەكەنبىز...

 

كۇشىك

ءوزىڭ ايتقان كۇشىگىڭ-اق بولايىن،

ەركەلەيىن، كۇيرىعىمدى بۇلعايىن.

الماتىدان ارمانىمدى اپەرگەن

قۇدايىمنان باسقا نەنى سۇرايىن؟!

سەن – پەرىشتەم جەرگە تۇسكەن، و، قۇداي!

كوزدەرىڭ – كوك، ءمولدىر مۇحيت سۋىنداي.

بەس كۇن ءوتتى، بىراق ءالى جانىپ تۇر

جۇرەگىمنىڭ جانارتاۋى سۋىماي.

العاش كوردىم ايالداما سوڭىندا،

ەزۋ تارتىپ سۇرادىم كەپ: «توڭدىڭ با؟»

كوزدەرىمنەن كوز الا الماي: «جوق» دەدىڭ،

«جولاۋشىلاپ قالا بەرشى جولىمدا...»

كوك كوزىڭدى جاماندىققا قيمادىم،

عاشىق بولدىم، دۇنيەگە سىيمادىم.

ەرتەڭ الىپ لاقتىرساڭ دا قوقىسقا،

سەنەم ساعان، جۇرەگىمدى سىيلادىم.

«اگەنتتەن» قالاي ماعان جولىقتىڭ؟

وڭىمنەن دە، تۇسىمنەن دە كەتپەدىڭ.

سەنسىز ۋاقىت ءبىر ورىندا تۇر ءالى،

بولدىڭ ءوزىڭ بۇگىنىم دە، ەرتەڭىم.

 

جايىق

جايىقتىڭ جاعاسىندا قارسى الدىم،

سەنى كورىپ، سۇلۋلىققا تامساندىم.

كەتەرىڭدە كەلمەدى عوي قوشتاسقىم،

سۇيەمىن دەپ ءوز وزىمە جار سالدىم!

وسىنداي دا بولا ما سۇلۋ دەگەن؟

كۇن كوزىندەي كوزدەرى كۇلىمدەگەن.

بۇعان دەيىن جۇماقتىڭ جۇمباق قۇسى

قالاي عانا قولىما ىلىنبەگەن؟

سەنسىز ەندى جۇرەگىم شىدار ما ەكەن؟

تاعدىر مەنى نەشە كۇن سىنار ەكەن؟

سەن وتىرعان كەشەگى ورىندىقتان

جىلۋ ىزدەپ جۇرەگىم جىلار ما ەكەن؟..

سۇيەم سەنى... مەنى سولاي قابىلدا،

ماعان بولا جۇرگەن جولدان جاڭىلما.

سۇيمەسەڭ دە سۇيىكتىمىن وزىڭمەن،

جەتى تۇندە جەتىپ بارام جانىڭا...

 

كەتەم!..

مەنى، جۇرتىم، ولەدى دەپ ويلاما،

ولەرىمدى الدىن الا تويلاما.

تىر جالاڭاش توڭىرەكتەن تۇڭىلسەم،

كەتەم دەگەن مەندەگى جاي وي عانا.

ۇنامايمىن، بارىڭە دە بوتەنمىن،

ۇناماي-اق بۇل ومىردەن وتەرمىن..

وزىمە دە، وزگەگە دە وكپەم جوق،

وكىنسەم دە، بىلدىرمەي-اق كەتەرمىن...

سۇيكىمدى دە، سۇيىكتى دە ەمەس ەم،

سونى بىلسەم دۇنيەگە كەلمەس ەم.

ءسوزى التىن، ءوزى جاتىن قاتىندار،

سۇيەم دەگەن سوزدەرىڭە سەنبەس ەم.

پەرىشتەنىڭ ءپىرى بولدىق الاڭسىز،

قارىنداستىڭ قۇلى بولدىق امالسىز.

«ۆكدان» دا، «ۆاتساپتان» دا ىزدەمە،

كەرەك بولسام، اق جايىقتان تابارسىز!

 

ادامدار

جالعىزدىقتان جانىم جۇدەپ بارادى،

قۇر جاتىستان بار ما باسقا امالى؟

ۇناتقانىڭ ءوزىڭدى دە ۇناتسا...

جەتىم جۇرەك سونى عانا قالادى.

ادامداردى ۇناتامىن مەزگىلسىز،

تابيعاتتىڭ زاڭدارىنا جەڭگىسىز.

قارىنداستىڭ قىلىعىنا سەنگىسىز،

پەرىگە دە، پەرىشتەگە بەرگىسىز.

ءومىر دەگەن جىلاتادى سۇراۋسىز،

بولمايدى عوي كوتەرىلىپ-كۇلاۋسىز.

جاۋاپسىز-اق بىرەۋلەردى ۇناتىپ،

بولمايدى عوي بىرەۋلەرگە ۇناۋسىز...

ەسىكتەرگە سىعالاپ قارامايمىن،

نە بولسا دا وزىمشە سارالايمىن.

كەرەك بولسا ەشكىمنەن سۇراماستان،

جۇرەگىمدى ءوزىم-اق جارالايمىن!..

 

جاس

كوزىمدە جاس تامشىلايدى تىرسىلداپ،

ءتىل بايلاۋلى، الدەكىمنەن قىسىلاد(ى).

«سۇيەمىن!» دەپ جاھانعا جار سالا الماي،

جاراتقاننان جۇرەمىن تەك ءجون سۇراپ.

كوزدەرىنە قاراي قالسام قورقامىن،

جالعىز جولمەن جايمەن عانا جورتامىن.

جارالانعان جۇرەگىمدە جىلۋ جوق،

جاسىرىنعان جانارىمدا تولعان مۇڭ...

جابىققاندا جالعىزدىقپەن كەڭەستىم،

ابىرويدان الاسارعان ەمەسپىن.

ماحابباتتى قۇرىماعىر قايتەيىن؟

بيىك بولدى باعىندىرار بەلەس تىم...

سۇيە الماسا، سۇيمەسىنشى مەنى ەشكىم،

تاعدىرىممەن كەلمەيدى ەش ەگەسكىم.

اناشىمنىڭ الاقانى جەتەدى،

باسقاسىنا مەن جاي عانا ەلەسپىن...

اتىراۋ

Abai.kz