قۇلان تارتىپ ازاپتى، جىلان جاتتى ىرگەدە...
قۋانادى بارشا جۇرت،
تەڭەستى دەپ تەرەزەم.
جابىرقادىڭ قانشالىق،
قينالعاندا جاڭاوزەن؟!
كورگەن كەزدە توزاقتى،
قاباعان يت تالاعان
اراشالاپ قازاقتى،
شىقان كىم بار ارادان؟!
جەرى دە جوق شەگىنگەن،
اعايىندى شەتپەدە
بايلادىڭ با ولىمگە،
قيماساڭ دا وكپەگە.
جالىنداعان جاستاردىڭ
جۇرە الدىڭ با قاسىندا،
بايپاتشانىڭ مەسقارىن
بولدىڭ با الدە اسىڭدا؟!
قويدان جۋاس قازاقتى
توعىتقاندا تۇرمەگە،
قۇلان تارتىپ ازاپتى،
جىلان جاتتى ىرگەدە.
كوبىسىندە شاما جوق،
ءوزىن ءوزى باعالار،
الباستىنى اعا دەپ،
مانساپتىنى جاعالار.
سورلىلاردىڭ سورىنا
كەلگەن كىسى تىم بيىك،
قاڭعىباستىڭ قولىنا
جۇرەدى ولار سۋ قۇيىپ.
كوبەيگەن سوڭ كەشىرىم،
تىپ-تيپىل بوپ كەكىلىڭ،
جاتقا كەتتى جەسىرىڭ،
شەتكە كەتتى جەتىمىڭ.
تەلمىرگەن سوڭ باتىسقا،
تىرلىك ەتۋ جەڭىل مە؟
ۇلىڭ كەتتى اقش-قا،
قىزىڭ كەتتى نەگرگە.
ونىڭ باستى سەبەبى –
ءبىزدىڭ قازاق باۋىرمال،
تەڭىن تاپسا بەرەدى،
سۇرامايدى قالىڭ مال.
جاقىنداتىپ الىستى،
كوردىڭ تالاي قۇقايدى.
اعا قىلدىڭ ورىستى،
قۇدا قىلدىڭ قىتايدى.
مىنسە ءمىنسىن جەلكەگە،
ەلدىڭ ءىشىن شۋلاتپا.
كەلىمسەگىڭ – كورپەدە،
كەلىنشەگىڭ – تۋلاقتا.
ميىڭ بولسا باسىڭدا،
جاقىنىڭدى جولاتپا.
ساقتاعان بار اسىڭ دا،
باققان مالىڭ – قوناققا.
اتى شىعىپ كەلەدى،
توي جاساسا ساراڭ باي.
ونىڭ باستى سەبەبى
ءبىزدىڭ قازاق قوناقجاي.
اۋزىن اشپاي جارانىڭ،
قاسىعان سوڭ قوتىردى،
تاجال اشىپ ارانىن،
تەكسىز تورگە وتىردى.
سۇيەككە ەتى ءىلىنىپ،
تاۋىسپاعان تالقانىن
بايعۇستاردى قۋىرىپ
جۇرگەندەردەن قورقامىن.
كورىپ ءومىر شىجىعىن،
ءسوز سويلەسەڭ كۇنۇزىن،
شالاپ بولىپ قىمىزىڭ،
داقپىرت بولدى قىزىعىڭ.
جارىماعان جاقسىعا،
ءبىزدىڭ قازاق ماقتانشاق.
قارسى شىقسا باسشىعا،
اۋزىن جابار اتتان ساپ.
قونىپ جۇرگەن تۇسىندە
باستارىنا باق نە ءبىر،
قىلشىعى جوق ىشىندە،
ءبىزدىڭ قازاق اقكوڭىل.
ءوز ۇيىندە نانعا دا
وتىرسا دا جارىماي،
تىرەپ تۇرعان جارعا دا
جاتقا بەرەر سارى ماي.
كەلەشەككە نىق سەنەر،
كوپ شارۋاعا ۇلگەرمەي،
سىرتقا جونىن كورسەتەر،
ارىقتىعىن بىلدىرمەي.
تىلەرسەگى ءتىلىنىپ،
ىرسيسا دا قابىرعا،
تومەن قاراپ، بۇگىلىپ،
شاقىرادى سابىرعا.
ارىپ-اشىپ كەلگەندە،
ءسان-سالتانات قۇرعاندار،
سورلى قازاق ولگەندە،
جوقتارسىزدار، تۋعاندار!
اقىلبەك شاياحمەت
Abai.kz
