حان جايلاۋدىڭ ءۇستى. وتارىن جالپاق بەتكەيگە جۋساتىپ تاستاپ، اكەي دە تۇسكى شايعا كەلگەن بەتى سول ەدى. كولحوزدىڭ باسقا قوي فەرماسىندا مال دارىگەرى بولىپ ىستەيتىن جەزدەم جۇماباي دا جولاي بىزگە سوعىپ، شاي ءىشىپ وتىرعانبىز. يت ۇرگەن سوڭ، تىسقا شىقسام، كوكشاپان جاقتان ءۇش-ءتورت سالت اتتى ءبىزدىڭ ءۇيدى بەتكە الىپ، سايدان شىعىپ كەلەدى ەكەن.

– ساناقشىلار عوي دەيمىن، ەكى-ءۇش سالت اتتى بىزگە قاراي ورلەپ كەلەدى، – دەپ ۇيدەگىلەردى قۇلاقتاندىردىم.

– ولار بولسا اتقا ءمىن دە، قويدى ساناق تاسقا قاراي ايداپ كەلە بەر، – دەدى اكەي. قوناقتار كەلە جاتقان سايدىڭ توبەسىنە شىعا بەرگەندەگى ءبىر وتار قوي سىياتىنداي قورالاۋ تاستىڭ قاقپا سياقتى اشىق تۇسىنان مالدى شۇبىرتا شىعارىپ، ءوزىمىز دە ساناق جۇرگىزەتىندىكتەن، قورالاۋ تاستى «ساناق تاس» اتاپ العانبىز.

راسىندا دا وتاردى جاعالاي ساناپ جۇرگەن فەرما باسشىلارى ەكەن. ولاردىڭ اي سايىن كەلىپ، مالدىڭ ەسەبىن وتار كىتاپشاسىنا جازىپ، مىندەتتى تۇردە قويدى سانايتىنىن بىلگەن سوڭ، ولارعا سالەم بەردىم دە: «بارماي-اق قوي، مالدى سانامايمىز»، – دەپ ايتا ما دەگەن ىشكى ەسەپپەن: «ساناۋعا مالدى ايداپ كەلەيىن»، – دەدىم. الايدا ءوزىم ءبارىن دە جاقسى تانيتىن فەرما باستىعى قالياسقار، ەسەپشى مولداحان، مال دارىگەرى قاجىتايدىڭ بىردە-ءبىرى ونداي ءسوزدى ايتپاعان سوڭ، اقجالىمدى تەبىنىپ، پىرداي بولىپ، بەتكەيدە جۋساپ جاتقان وتارعا قاراي جەلدىرتە جونەلدىم. مەن مالدى قۋالاپ، ساناق تاسقا قاراي قوعامداعان سوڭ، قوناقتاردان مولداحان ەسەپشى مەن جەجەم ەكەۋى شىقتى.

– ال بالا، مالىڭدى شىعارا باستا، – دەدى مولداحان. مەنىڭ دە بۇل شارۋا­دان ابدەن سەنىمدى سەرىگىمە اينالعان كومەكشىم – قوسپاق ءمۇيىزدى اق سەركەم بار. «تارت، قانە»، – دەپ اق تاياقتى سەرمەپ قالىپ ەدىم، بۇل «قىزمەتىنە» ابدەن توسەلىپ العان جانۋار ەكى جاعىندا ەكى ادام تۇرعان ەكى جارتاستىڭ ورتاسىنا بەت الدى. سوڭىنان ەشكىلەر، ولاردىڭ سوڭىنان قويلار شۇبىرا باستادى. مەنىڭ ەندىگى مىندەتىم – ولاردىڭ توپتانىپ، ءنوپىر بولىپ ءوتىپ كەتپەۋلەرى ءۇشىن اق تاياقپەن جاسقاپ تۇرۋ.

قولىنداعى قامشىسىمەن ءار ساۋلىقتىڭ باسىنان تۇرتكەندەي ساناعان ەسەپشى جەجەمە قاراپ: «583» ، – دەدى. ال قوزىلاردىڭ سانىن انىقتاۋدى ءوز مىندەتىنە العان جەجەم قاشانداعى ۇيرەنشىكتى ادەتىمەن ولاردىڭ ءبىر توبىن ۋىستاپ الاتىنداي جايىلعان ساۋساقتارىن ءبىر-اق بۇگىپ: «35, 41, 41–45»، – دەپ توپتاپ سانايدى. ەسەپشى قوي-قوزىنىڭ سانىن قويىن داپتەرىنە جازىپ الدى.

ول قوي-قوزىنىڭ سانىن وتار كىتاپشاسىنا جازىپ، كىرىس-شىعىسىن تۇگەندەگەنشە قۇرت-ىرىمشىگى مەن سارى مايىن مولداپ سالعان شاي داستارقانى دا دايار بولعان.

– ەت بولمادى، قۇرعاق شاي ىشەسىزدەر، – دەدى شەشەي كىنالى ادامداي.

– مال ولسە، باس-سيراق، ىشەك-قارنىنا ءبىر قاۋجاڭداپ قالۋشى ەدىك. بىرەر ايدان بەرى قىزىلسىراپ-اق قالدىق. اكەيدىڭ بۇل ءسوزى دە اۋىرىپ-سىرقاپ، مال ولسە عانا تىستەرى قىزارعانعا تيەتىنىن، ايتپەسە مال باققانداردا «وزىمىزدىكى» دەيتىن تىشقاق لاقتىڭ بولمايتىنىن، ولگەن مالدىڭ دا سۇرپى ەتىن بريگاديرلەردىڭ حاتتاپ-شوتتاپ الىپ كەتەتىنىن جۇقالاپ قانا باسشىلاردىڭ ەستەرىنە سالعانداي.

– مىڭ قوي ايداپ وتىرعان اتا-ەنەمنىڭ ۇيىنە كەلىپ، ەتكە ءبىر تويامىن دەپ ەدىم، قۇرت-ىرىمشىكتى قاناعات ەتەتىن بولدىم، – دەپ جۇماباي جەزدەم پىكىر قوستى.

– ءوي، سەن سارى مايدى كەسەگە ەزىپ ىشەدى دەيدى عوي. ەت ىزدەپ قايتەسىڭ؟ – قالياسقار زامانداسىنا ءازىل ايتقان.

– اۋىز تولتىرىپ اسايتىن ەت جارىقتىق كوزگە كوپ كورىنبەگەن سوڭ، اسقازاندى سارى مايمەن الدايمىز دا. ايتپەسە، سەمىزدىكتەن قۇيرىعىن كوتەرە الماي جۇرگەن قۇنان قويدى باسكە جەپ قويعان اتاقتى مەشكەي ناعاشىمنىڭ جيەنى ەمەسپىن بە؟!

جەزدەمنىڭ بۇل سوزىنە سەنەر-سەنبەسىن بىلمەي وتىرعانداردىڭ بىرەۋلەرى: «قوي، ەي، مۇمكىن ەمەس»، – دەسە، بىرەۋلەرى: «ايت­شى، جۇكە، ەگەر بۇل شىن بولعان وقيعا بولسا»، – دەستى.

– ايتايىن، – دەدى جەزدەم. – سورپا-سۋ اڭساپ وتىرعاندا جۇيكەلەرىڭ شىداسا. بالا بولسام دا، كورگەنىمدى ۇمىتپايتىن ەس جيعان كەزىمدە ءوزىم كورگەن، ونىڭ ۇستىنە بەرتىنگە دەيىن اعايىندار اڭىز عىپ ايتىپ جۇرگەن بۇل اڭگىمەنىڭ اعاتتىعى بار دەپ ويلامايمىن. «قوي ۇستىنە بوزتورعاي جۇمىرتقالاعان» ءبىر مايراعاي دا تايراعاي، باي بار مالىن كورىپ مارقايعان، كەدەي بايدان تۇسكەن ناپاقامەن توعايىپ جۇرەتىن زامان ەكەن. ناعاشىمنىڭ مەشكەيلىك جىنى بۋىپ، الباستىسى ۇستاسا، باسكە توقتى-تورىمدى ءبىر وتىرعاندا جەپ كەتەتىنىن ەستىگەن ءبىر باي قىزىق ءۇشىن ناعاشىما كىسى جىبەرەدى. «مەن سويعىزعان قويدى جەپ كەتسە الدىنا وتىز قويدى ساناپ بەرەمىن. جەي الماسا اتى شىعىپ جۇرگەن قارا جورعاسىن بەلدەۋىمە بايلاپ كەتەدى»، – دەگەن شارت قويسا كەرەك. ەشكىمنەن ەشتەڭە سۇراماستاي ورتاشا عانا شارۋاسى بار ناعاشىم ءبىر جاعىنان وتىز قويعا قىزىعا ما، الدە نامىسقا تىرىستى ما، بايدىڭ اۋىلىنا بارار كۇنىن بەلگىلەپتى. باي دا وتىز ماڭىراعانىن الدەبىرەۋدىڭ الدىنا سالىپ بەرەر ەسسىز ەمەس. ونىڭ ەسىل-دەرتى اينالاعا اتى شىعىپ جۇرگەن جەزدەمنىڭ اقپا جورعاسىن قولعا ءتۇسىرۋ ءۇشىن ويلاپ تاپقانى وسى ءباس ويىنى ەكەن. ءوزىنىڭ مىڭعىرعان قويلارىنىڭ ىشىندە ماي باسقان قۇيرىعىن كوتەرىپ جۇرە المايتىن ءبىر ىسەگى بار ەكەن. سوعان ەكى دوڭگەلەكتى كىشكەنە اربا جاساتىپ، ونىڭ جويداسىز جيناعان شيكى مايىن سوعان ارتىپ قويادى ەكەن.

كەلىسىلگەن كۇنى قىزىق قۋعان جۇرت جينالىپ، ناعاشىم دا قارا جورعاسىنا ءمىنىپ جەتسە كەرەك. تويعا كەلگەندەي نۇراپ جاتقان جۇرتقا دا قازان-قازان ەت استىرىپ، ناعاشىمدى دا وزىنە ارنالعان داستارقانعا شاقىرسا كەرەك. ول جارىقتىق كوگالعا سىرماق جايدىرىپ الىپ، جۇرتقا ءتىل قاتپاي وتىرادى. قوس ءمۇيىزى مەن ءتورت قارا تۇياعىنان باسقا ءباس-قويدىڭ ەشتەڭەسىن قالدىرماي تايقازانعا، قوس تەگەنەدەي قۇيرىعىن جەكە قازانعا اسىپتى.

بۇرە تۇسەتىن جەمىن كورگەن قىرانكوزدەنىپ، شاقشيىپ وتىرعان ناعاشىم باسكە ەت جەيتىن كىسى ەمەس، قان مايداندا جەكپە-جەككە شىعاتىن كىسىدەي سۇرلانىپ الىپتى.

– الباستىسى مەن جىندارىن شاقىرىپ وتىر، – دەيدى قىزىق كورمەكشىلەردىڭ بىرەۋى.

– الپىس الباستى، جەتپىس جىنىن شاقىرسا دا، ەكى قازان قىزارعانىنان اعارعانى كوپ مايلى ەتتى ءبىر كىسىنى قويىپ، ون كىسى تاۋىسا الماس، – دەپ ەكىنشىسى كۇمان ايتادى.

ءبىر كەزدە ناعاشىمنىڭ: «ءوي، جىگىتتەر، جۇرەگىم قارايىپ بارا جاتىر، قازاندارىڭنىڭ وتىن قاعىستىرساڭدارشى»، – دەگەن كۇركىرەگەن ءۇنى ەستىلەدى. مۇنىسى ەندى ەشقانداي الباستى-جىندارىن شاقىرۋى ەمەس، ءوزىن-ءوزى قايراعانى ەدى.

ەكى جىگىت قويدىڭ قۇيرىعىن بۇركىتكە جۇتقىزاتىن قانسوقتاعا ۇقساتىپ، ۇزىنشالاپ بىلەمدەپ، استاۋعا تاستاپ وتىر، ال ناعاشىم بولسا ۇساقتاۋ تۋرالعان باۋىردى شاينايدى دا، ءبىر بىلەم قۇيرىق مايدى قىلق ەتكىزىپ شايناماي جۇتا سالادى. شاي قايناتىم ۋاقىتتا استاۋعا تۋرالعان قۇيرىق-باۋىر جەلىنىپ بولدى. ول كەزدە قوشتاۋدى جۇرت قول سوعىپ ءبىلدىرۋدى بىلە بەرمەيدى. «وي، بارەكەلدى! تۋساڭ تۋ!»، – دەپ ءبىر شۋلاسىپ قالعان. ناعاشىم بولسا وزىمەن ەرىپ كەلگەن قولداۋشى جىگىتتەردىڭ كومەگىمەن ورنىنان تۇرعان. باستەسۋشى باي دا ودان كوز الار ەمەس. ءباستىڭ شارتى بويىنشا مەشكەي ءباستىڭ اسى جەلىنىپ بولعانشا دۇزگە وتىرۋعا نەمەسە اسقازاننان اس قايتارۋعا بولمايدى. ويتسە ءباس توقتاتىلىپ، جەڭىس پەن جەڭىلىس جاريالانادى. ونى جاقسى بىلەتىن ناعاشىم تايدىڭ قارنىنداي ءىشىن قوس قولىمەن قۇشاقتاي ۇستاپ، وتىرعانداردى اينالا قىدىرىستادى. ءبىر كەزدە سۇيەكتەرى جالاڭاشتانىپ، ابدەن ەزىلىپ پىسكەن ەت بىرنەشە استاۋعا ءتۇسىرىلدى. ەتتى جەنتەكتەپ، جىگىتتەر تۋراپ، تۇزدىق قۇيىلعان استاۋعا تولتىرىپ وتىرعاندا، ءبىر كىسى قوس جاۋىرىننان باسقا ون جىلىكتىڭ، ءتورت جىلىنشىكتىڭ مايىن شاعىپ، استاۋعا سالدى. ول عانا ەمەس، باستىڭ قۇيقاسىن تۇسىرگەن سوڭ، ەكى كوزى، مي، كەۋجىرىنە دەيىن، وعان قوسا ۇيىتىلگەن ءتورت سيراعى تاباققا تاستالىپ وتىردى. بۇل دا ءباستىڭ شارتى ەكەن. ناعاشىم بولسا استاۋعا تۇسكەن استى تۇسكەندەي جالپاق الاقانىمەن ناۋا كۇرەكپەن كۇرەپ العانداي عىپ اۋزىنا تاستايدى دا، ءبىر تولعاپ جۇتا بەرەدى. تامام جۇرتتى شۋلاتىپ، استاۋعا تۇسكەن سوڭعى ءبىر ۋىس ەتتى جۇتقان سوڭ، سۋىتىلىپ، دايار تۇرعان مايلى سورپادان ەدەل-جەدەل ءتورت شارا كەسەسىن كەڭىردەككە توڭكەرگەن كەزدە باسكە شاقىرۋشى باي ورنىنان تۇرىپ، جۇرتقا قاراپ، قولىن كوتەرگەن.

– وۋ، جۇرتىم! مىنا قايرەكەڭ جەگەنىن جالماپ جاتاتىن ىشىندە جىلانى بار مەشكەي ەمەس، ايداھارى بار ناعىز جالماۋىز ەكەن. مەن جەڭىلدىم، حالايىق! ال قايرەكە، كوگەندەۋلى تۇرعان وتىز قويىڭدى ايداپ، ەرلىگىڭە ريزالىعىم عىپ بەرگەن قۇلىندى بيەڭدى جەتەلەپ قازىر قايتساڭ دا، رۇقسات، – دەپ مارتتىك كورسەتسىن. سول كەزدە ورنىندا پىسكەن ەت پەن قۇيرىق مايدى تولتىرىپ، اۋزىن شىمشىپ بۋعان قازاقى قاپتاي بولىپ وتىرعان ناعاشىم ءتىل قاتسىن:

– وۋ، بايەكە، شارتىمىز بويىن­شا مايلى سورپانىڭ بەس شارا كەسەسىن ءىشۋىم كەرەك ەدى عوي. سوڭعى كەسەسىن ىشۋگە مۇرسات بەر. سونان سوڭ «قازىر كەتسەڭ دە» دەپ، اسىقتىرما! بۇگىن مىنا تولتىرىپ العان قارىنمەن جول جۇرە الماسپىن. مەن ءوز-وزىمە كەلۋ ءۇشىن سايداعى بۇلاقتىڭ سۋىن دەنەم باتاتىنداي عىپ، بوگەت. ەڭ استىنا ەسكى قاتقان تۋلاقتاردى، ونىڭ ۇستىنە تۋىرلىقتى توسەپ، دالاعا جاتار ورنىمدى دايارلات. ەڭ سوڭعى تىلەگىم – ەرتەڭگى اسىما بايبىشەڭنىڭ سوعىمنان ساقتاعان سارالاسى بولسا، شاۋگىمگە مولداپ اسىپ بەرسىن.
بايەكەڭ ايتقانىنىڭ ءبارىن ورىنداپ، قوناعىنا بازىناسىن دا ايتىپتى.

– باسكە تىككەن وتىز قويىمدى، جەڭىلىسىمنىڭ جورالعىسى دەپ سىيلاعان قۇلىندى بيەمدى اڭگىمە قىلماي-اق قويدىم، ماقتانىش قىپ جۇرگەن تايىنشاداي قويىمدى جەگەنىڭمەن قويماي، تۋلىقتارىمدى ءجىبىتىپ، تۋىرلىعىمدى مايعا مالشىندىرىپ كەتتىڭ. ەڭ سوڭىندا سەن ءسۇت پىسىرىمدەي ۋاقىت شومىلعان بوگەۋدىڭ بەتىن جارتى ەلىدەي قاتقان مايدان جيىركەنىپ، جىلقىلارىم سۋ ىشپەي قويدى. وسىنىڭ ءبارى ءوزىمنىڭ سوقتىققانىمنىڭ كەسىرىنەن، وزىڭنەن شەككەن زيانىم، – دەپ ول مەشكەيدىڭ بەتىنە قاراپ، جىميعان. – قارسى بولماساڭ، وسىنىڭ ءبارىنىڭ وتەۋى دەيسىڭ بە، الدە اعايىننىڭ ءبىر قولقاسىن جەرگە تاستامايىن دەيسىڭ بە، ايتەۋىر بىرەر ايدان سوڭ مەنىمەن بىرگە وركەرەي ەلىنە بارىپ قايتساق.

– ءيا، جايشىلىق پا؟ – دەپ سۇرايدى ناعاشىم.

– سول ەلدەن بىرەر ايدان سوڭ كەلىن تۇسىرەيىن دەپ وتىرمىن. ولاردىڭ «تويعا ەرتىپ كەلگەن كۇيشى-جىرشى، پالۋان، ايتىسكەر-اقىن، جورعا-جۇيرىكپەن قوسا مەشكەيىڭ بار ما دەۋى مۇمكىن عوي»، – دەگەندە، ناعاشىم: «مەن دايىنمىن»، – دەپتى… – سول تويدان ۇلكەن ابىرويمەن ورالعان ناعاشىمنىڭ اتاعى ەلگە جايىلسا كەرەك.

جۇكەڭ اڭگىمەسىن اياقتاپ، ونىڭ ءسوزىن شاشاۋ شىعارماي تىڭداپ وتىرعاندارعا قاراعان.

– سەنۋى قيىن اڭگىمە ەكەن، – دەدى فەرما مەڭگەرۋشىسى قالياسقار.

– ءار جەرلەردە وسىنداي مەشكەيلەر بولىپتى دەيتىن اڭىزدار بار عوي، – دەدى مولداحان.

– نەسى بار، قۇنان قوي جەي الماسام دا، توقتى-تورىمدى جەپ قوياتىن مەشكەيلىگىمدى جاسىرىپ، ايتپاي ءجۇر ەدىم، – دەپ قاجىتاي مال دارىگەرى اڭگىمە باستادى.

– قوي-ەي، قايداعىنى ايتپاي!

– «قوياننىڭ ءوزىن كورىپ، قالجاسىنان ءتۇڭىل» دەگەن.

– باكەنە عانا بويىڭ بار، قوي جەيتىن قانداي ويىڭ بار، – دەپ ءبارى ونى كۇلكى قىلعان.

– جەجە، – دەدى قاجەكەڭ قاباعىن ءتۇيىپ. – اقىرى مىنالار مەنى كۇلكى قىلا باستاعان ەكەن. كورسەتە­يىن بۇلارعا. قازىر ءبىر ارامزا تۋعان سەمىز مارقانى الدىرىپ، سويىڭىز. بۇل زاماننىڭ ناعىز مەشكەيىنىڭ قاستارىندا جۇرگەنىن مەن بۇلارعا ەشقانداي ءباسسىز-اق كورسەتەيىن… ءالى ەسەپكە الىنباعان كەنجە تۋعان قوزى بار ما ەدى؟

– بار، – دەدى جەجەم.

– وندا ونى كىرىستەمەي-اق قويارمىز. قازىر سويىلار مارقانىڭ ورنىنا سول ەسەپكە الىنادى.

باسشىلاردىڭ وزدەرىنىڭ رۇقساتىمەن كەيدە وسىنداي ءتاسىل قولداناتىنىن مەن دە بىلەتىنمىن. ول سوڭعى تاپسىرماسىن ماعان بەردى.

– مارقانى اكەلىپ بەر دە، اتىڭا ءمىنىپ، تاياۋ ماڭدا وتىرعان تۇسىپبەك، قازىبەك، زاكوشتەردى شاقىرىپ كەل. كورسىن مەنىڭ ونەرىمدى.

باسقا قوناقتار دا ونىڭ ءازىلسىز ايتقان سوزىنە سەنەر-سەنبەسىن بىلمەي، ءبىر-بىرىنە قاراسىپ، اڭ-تاڭ كۇي كەشكەندەي…

ءبىر ەت اسىم ۋاقىت ىشىندە سەمىز مارقا سويىلىپ، ءتورت قارا تۇياعىنان باسقاسى تولايىمەن قازانعا تۇسكەن. وسىناۋ توسىن حاباردى ەستىگەن قويشىلار دا مالدارىن بالا-شاعالارىنا تاپسىرىپ، ءبىزدىڭ ۇيگە كەلە باستاعان.

قازانداعى ەتتىڭ كوبىگى الىنىپ، بۇلك-بۇلك قايناپ جاتقان كەزدە جينالعاندار قاجەكەڭنىڭ وزدەرى بۇرىن-سوڭدى ەستىپ-بىلمەگەن ونەرى تۋرالى گۋ-گۋ اڭگىمە قىزدىرعان كەزدە، قاجەكەڭ: «جىنىم بۋىپ وتىر. تىسقا شىعىپ، ءارى-بەرى ءجۇرىپ قايتايىن»، – دەپ ورنىنان تۇرعان. ۇيدەن شىعا جۇرتقا ەستىرتە قازان-وشاقتىڭ باسىندا جۇرگەن شەشەمە:

– جەڭەشە، تىم ەزىلىپ كەتپەسىن. تەزىرەك جەمەسەم جۇرەگىم قارايىپ بارا جاتىر، – دەگەن تاپسىرماسىن بەرگەن. تىم ەزىلمەي پىسكەن مارقا ەتى تاعى ءبىراز ۋاقىت وتكەن سوڭ، ۇلكەن اق تەگەنەمەن بۋى بۇرقىراپ داستارقانعا كەلگەندە، ونىڭ وتىنىشىمەن قازىبەك پەن زاكوش ەتتى تۋراي باستاعان. بىرەۋلەرى جىلىكتەردى شاعىپ، مايىن تاباققا تاستاي باستادى. بۇل دا – ءباستىڭ شارتى.

– جەيتىن ءوزىم عوي، باتانى دا ءوزىم جاسايىن دەپ، «مال-جان امان بولسىن، بۇدان ءتاۋىر زامان بولسىن، اللاھۋ اكبار!» – دەپ بەتىن سيپادى دا، جۇرتقا قايىرىلعان… – مۇنداي نامىس ءۇشىن جەلىنەر استى مەن قابىلداي باستاعاندا قىسىر سوزدەرىڭدى كولدەنەڭدەتپەي وتىرىڭدار. تابەتىمە توسقاۋىل بولار.

ول مايدان دالاسىنا قالدىرىپ كەتكەن ورتاڭ قول، ورتان تەرەك اتالاتىن ەكى ساۋساقسىز وڭ قولىنىڭ ءۇش ساۋساعىمەن ەكى جاپىراق ەتتى ۇزاق شايناڭداپ وتىرىپ العان. وزىنەن كوز الماي تامسانىپ وتىرعانداردىڭ جۇيكەلەرىن ابدەن جۇقارتايىن دەگەندەي ءۇش ساۋساق اسىقپاي-اپتىقپاي تۋرالعان ەتكە بەس-التى رەت بارىپ قايتقان سوڭ:

– ءجا، ازاماتتار، قالعانىن وزدەرىڭ الىڭدار. قىزىلسىراعان جۇرت ءبىر تويسىن دەگەن قۋلىعىم عوي. جەجە، باستى ءوزىڭىز الىڭىز.

– بۇيتكەن ونەرىڭ بار بولسىن، – دەپ، اكەي مارقانىڭ باسىن قولىنا الدى.

– مىنە، قىزىق! – دەپ تۇسىپبەك اعامىز سانىن شاپاقتاپ، راحاتتانا كۇلسىن.

دەگەنمەن، جاپا-تارماعاي ەتكە باس قويعان جۇرتتىڭ جۇزىندە «قوي جەگىشكە» دەگەن رەنىش جوق ەدى.

كادىربەك سەگىزبايۇلى،

جازۋشى، قر اباي اتىنداعى
مەملەكەتتىك سىيلىقتىڭ لاۋرەاتى

دەرەككوزى: قازاق ادەبيەتى گازەتى

Abai.kz