وسى بيىل، قاڭتاردىڭ التىسى كۇنى ءتۇس كەزىندە قازاق راديوسى «قاس قاعىم» ويىنىن بەرىپ جاتتى. جۇرگىزۋشى بايلانىسقا شىققان تىڭدارماننان: «كوكسەرەك» كينوسىنداعى قۇرماشتىڭ ءرولىن سومداعان كىسىنىڭ اتى-ءجونىن ايتۋدى سۇرادى. سوندا الگى داپ-دارداي (داۋسىنان اڭعاراسىز ) جىگىت: «شاكەن ايمانوۆ» دەپ تۇر!
ايگىلى ءاسانالى ءاشىموۆ دوسى رايىمبەكتى جەرلەپ، مارقۇم اشىربەك سىعاي ەكەۋى كەنتاۋدان ورالىپ كەلە جاتادى: «پويىزعا مىنەردە اشىربەك: «اسەكە، مىنا جەردەن قاۋىن جەيىكشى» دەدى. قاۋىن الىپ، سويىپ، جەپ جاتىر ەدىك، ءبىر كەزدە جانىمىزعا كەلىپ اۆتوبۋس توقتاي قالدى. مۇعالىمدەرى مەنى تانىپ، بالالار جۇگىرىپ كەلىپ، قورشاپ الدى. قولدارىنا تۇسكەن قاعازدارىنا قولتاڭبا بەرىپ جاتىرمىن. بالا كوپ. بىتەتىن ەمەس. ونىڭ ۇستىنە دوسىمىزدى جەرلەپ، قاجىپ، قينالىپ كەلە جاتىرمىز. ءبىر كەزدە ايتتىم: «بالالار، مىنا وتىرعان كىسى اتاقتى جازۋشى مۇحتار اۋەزوۆ. سول اعا¬لارىڭنان دا المايسىڭدار ما اۆتوگرافتى؟» دەپ. ەندى بالالار «مۇحتار اۋەزوۆكە» تۇرا جۇگىردى. اشىربەك مىرس-مىرس كۇلىپ بىردەڭەلەردى جازىپ بەرىپ جاتىر. ءبىر بالانىڭ ويىنا كۇدىك كىرسەيشى، اۋەزوۆ قايدا، مىنا زامان قايدا، ول كىسى ءتىرى بولسا جاسى قانشاعا كەلۋگە ءتيىس؟! ءبىر كەزدە اشىربەك تە شارشادى عوي دەيمىن، جانىمىزدا ءبىزدى شىعارىپ سالىپ جۇرگەن ەڭگەزەردەي جىگىت بار ەدى، سونى كورسەتىپ: «ەكەۋمىزدەن الا بەرەسىڭدەر مە؟ توقتار اۋباكىروۆ اعالارىڭنان دا اۆتوگراف ال¬مايسىڭدار ما؟» دەپ ەدى، قالعان بالالار ەندى «توقتار اۋباكىروۆكە» جۇگىردى… كەيىن¬نەن جاڭاعى بالالاردان سۇرايمىن عوي، «اباي جولىن» وقىپ پا ەدىڭدەر دەپ. ارالارىنان روماندى وقىعان ءبىر بالا شىقپادى. نە كۇلەرىڭدى، نە جىلارىڭدى بىلمەيسىڭ» دەپتى ءبىر سۇحباتىندا.
«قازاقستان» تەلەارناسىنان ءوزىن-ءوزى جانامالاپ ، بىرنەشە جىلدار ەكراننان تۇسپەگەن سوڭ ءتۇر-ءتۇسى، اتى تانىلىپ قالعان، بار بولعانى شالا، ورتاڭ قول انشىلەر «قازاقستان داۋسى» بايقاۋىندا قازىلىق جاسايدى. وزدەرىنىڭ ويى مەن بويىنا جاراسپايتىن ءسوز سويلەپ، اقىلدىمسىپ، ويدان-قىردان جينالعان جاستاردى سىناعان بولىپ جانتالاسىپ وتىرعانى. نە داۋىس، نە مانەر، نە قىلىق جوق كىلەڭ وندىردەي قىز-جىگىتتەردى مايمىلعا ۇقساتىپ مىڭ قۇبىلتقانىنا ءماز. ەگەر قازاقستان داۋسى وسىلار بولسا، وندا ەسىل قازاق داۋىسىنىڭ دا داۋرەنى ءوتىپ بارا جاتقانى دەمەسكە امال جوق. مۇندايدىڭ تاعى ءبىر پاراسى تۇرسىنبەك قاباتوۆتىڭ «قوڭىلاشارىندا» بار. تۇرسىنبەك كەيدە كوزگە شۇقىعانداي كورسەتىپ، ايتىپ اڭعارتسا دا، سول تالعامسىز، دارىنسىزدار اياعىنا ورالىپ ەكرانعا، ساحناعا ولەرمەندىكپەن ۇمتىلادى.
بۇرىن زيالىلار قالىڭ ەل، مۇقىم دۇنيەنى ءدۇر ەتكىزگەن اسقان تالانت يەسىن عاسىردا ءبىر-اق رەت تۋادى دەيتىن. سول راس ەكەن. قازىرگى جاڭا عاسىردىڭ وسى كەزەڭىندە ونداي تالانتتار جوق. قالىپتاسقان ۆاككۋمدى ەلىككەر، سۋماقاي-بەيىمگەرلەر، ياعني ولەرمەندەر باسۋدا. ولار ساحناعا، ەل كوزىنە جانتالاسا شىعىپ، شاپالاق سۇراپ ورەكپيدى، قوشامەت سۇراپ قيىلادى. الدەكىم جانىن كوزىنە كورسەتىپ قيناپ جاتقانداي ىشقىنادى، باۋىزداپ جاتقانداي قىرىلدايدى، اشقۇرساق كۇشىكتەي شاۋىلدەيدى. بۇلار كۇندىز-ءتۇنى تەلەديدار بەتىن بەرمەي ءوز وتىرىگىنە الدىمەن وزدەرى سەنىپ، ودان سوڭ وزگەلەردى سەندىرەدى. قولتاڭبا سۇراپ تۇرا جۇگىرەتىن دۇمبىلەز ۇرپاققا، تەكسىز توبىرعا كەرەگى سول. قۇندىلىقتى قۇلدىراتار وسى سوڭعىلار كوبەيمەسىن دەڭىز، ابايلايىق...

جانۇزاق ايازبەكوۆ، قوستاناي قالاسى
Abai.kz