قۇداي قوس قولداپ تۇرىپ، ىشىمنەن ىڭق ەتكىزە ۇرىپ، "قۇدايىن ۇمىتپاسىن!" دەدى عوي دەيمىن، اجەپتەۋىر اۋداننىڭ اجەپتەۋىر اكىمى ەدىم،قىزمەتىم قۇدىق­قا قۇلاعانداي، ايلىعىم جاس بالا بىردەڭە سۇراعانداي، مونوپولياعا قارسى دەيدى مە، سونداي ءبىر دەپارتامەنتتىڭ باستىعى،قىسقاسى، وبلىس اكىمىنىڭ "جاستىعى" بولىپ شىعا كەلدىم. ءبىر ءتۇنى تۇسىمدە اق ساقالى بۇيرالانعان، كىر-كىر شا­شى ۇيپالانعان، اياعى تالتاق، ءوزى قالتاق، بويى تالپاق، ءبىر شال بەتىمە سيىر­دىڭ كەپپەگەن تەزەگىن جاعىپ، مۇرنىمنىڭ ىشىنە قوس ساۋساعىن تىعىپ تۇرىپ بىلاي دەدى: "و، و، جەكسۇرىنىم مەنىڭ! قىزمەتىم، كارەرام ءوسسىن، دۇشپاندارىم ءوشسىن دەسەڭ، پرەمەر ءمينيستردىڭ، سوسىن پرەزيدەنتتىڭ قولىنان ءسۇي! بىراق ولار جاعىمپازداردى جاقتىرا قويار ما ەكەن، ول جاعىن بىلمەدىم!" ويبايلاپ جاتىپ، ويانىپ كەتتىم. ايەلىم: "شەتەل سەريالدارىندا كۇيەۋلەرى ايەلدەرىنىڭ قولدارى­نان  سۇيىپ جاتادى، سەن دە ءسۇيشى، مەن وڭ اياعىمدى ءسال-ءپال كوتەرىپ تۇرايىن!"-دەيدى. "اياعىڭدى اسپانعا اسىپ قويساڭ دا سۇيمەيمىن!"-- دەدىم جىنىم كەلىپ. سو­دان ال كەلىپ ويلانايىن. ءبىر جازۋشىلار جارامساقتانىپ، پاتشانىڭ قولىنان ءسۇيىپ، ەندى ءبىرى ونى پايعامبارعا تەڭەپ ولەڭ ارناپ جاتىر. بىراق پرەزيدەنت ەلەڭ ەتپەيدى، نە ىستەسەم ەكەن؟ استاناعا تارتىپ كەتتىم. پرەمەر مينيستر قۇرىلىس نىساندارىن ارالاپ ءجۇر ەكەن،قۋانعانىمنان ەرنىمدى جالاپ-جالاپ الدىم، جالتاقتاپ، جان-جاعىما قاراپ الدىم. اشتان ولەتىن ادام سياقتىمىن. پرەمەر توبىنا جاقىنداي بەرىپ ەدىم، وققاعارلارى لاقتىرىپ تاستادى.

قۇداي قوس قولداپ تۇرىپ، ىشىمنەن ىڭق ەتكىزە ۇرىپ، "قۇدايىن ۇمىتپاسىن!" دەدى عوي دەيمىن، اجەپتەۋىر اۋداننىڭ اجەپتەۋىر اكىمى ەدىم،قىزمەتىم قۇدىق­قا قۇلاعانداي، ايلىعىم جاس بالا بىردەڭە سۇراعانداي، مونوپولياعا قارسى دەيدى مە، سونداي ءبىر دەپارتامەنتتىڭ باستىعى،قىسقاسى، وبلىس اكىمىنىڭ "جاستىعى" بولىپ شىعا كەلدىم. ءبىر ءتۇنى تۇسىمدە اق ساقالى بۇيرالانعان، كىر-كىر شا­شى ۇيپالانعان، اياعى تالتاق، ءوزى قالتاق، بويى تالپاق، ءبىر شال بەتىمە سيىر­دىڭ كەپپەگەن تەزەگىن جاعىپ، مۇرنىمنىڭ ىشىنە قوس ساۋساعىن تىعىپ تۇرىپ بىلاي دەدى: "و، و، جەكسۇرىنىم مەنىڭ! قىزمەتىم، كارەرام ءوسسىن، دۇشپاندارىم ءوشسىن دەسەڭ، پرەمەر ءمينيستردىڭ، سوسىن پرەزيدەنتتىڭ قولىنان ءسۇي! بىراق ولار جاعىمپازداردى جاقتىرا قويار ما ەكەن، ول جاعىن بىلمەدىم!" ويبايلاپ جاتىپ، ويانىپ كەتتىم. ايەلىم: "شەتەل سەريالدارىندا كۇيەۋلەرى ايەلدەرىنىڭ قولدارى­نان  سۇيىپ جاتادى، سەن دە ءسۇيشى، مەن وڭ اياعىمدى ءسال-ءپال كوتەرىپ تۇرايىن!"-دەيدى. "اياعىڭدى اسپانعا اسىپ قويساڭ دا سۇيمەيمىن!"-- دەدىم جىنىم كەلىپ. سو­دان ال كەلىپ ويلانايىن. ءبىر جازۋشىلار جارامساقتانىپ، پاتشانىڭ قولىنان ءسۇيىپ، ەندى ءبىرى ونى پايعامبارعا تەڭەپ ولەڭ ارناپ جاتىر. بىراق پرەزيدەنت ەلەڭ ەتپەيدى، نە ىستەسەم ەكەن؟ استاناعا تارتىپ كەتتىم. پرەمەر مينيستر قۇرىلىس نىساندارىن ارالاپ ءجۇر ەكەن،قۋانعانىمنان ەرنىمدى جالاپ-جالاپ الدىم، جالتاقتاپ، جان-جاعىما قاراپ الدىم. اشتان ولەتىن ادام سياقتىمىن. پرەمەر توبىنا جاقىنداي بەرىپ ەدىم، وققاعارلارى لاقتىرىپ تاستادى. ورنىمنان وڭباي تۇرىپ، قۇرىلىستىڭ ەكىنشى جاعىن اينالىپ ءوتىپ، ەكىنشى قاباتتاعى ءبىر قۇرىلىسشىنىڭ باسىنا تاقتايمەن سالىپ قالىپ، تال­دىر­ىپ قۇلاتتىم دا، كەشىرىم سۇراي ءجۇرىپ، كيىمدەرىن كيىپ الدىم.

ءسويتىپ، وزگە قۇرىلىسشىلارمەن بىرگە جۇرگەنىمدە، پرەمەر مينيستر نوكەر­لەرىمەن جەتتى.

--جاعدايلارىڭىز قالاي؟--دەپ سۇرادى مينيستر.

--مايعا پىسكەن نانداي!-دەدىم مەن.

قالا اكىمى ىرجيىپ قالدى.

--ەڭبەكاقىلارىڭ ءوستى مە؟

--ءوشتى. قىتايلىقتاردان كەم الامىز، قيىن جۇمىستاردى ءبىز ىستەپ، از عانا دەمالامىز...--دەدىم مەن. اكىمنىڭ بەتىندە تايفۋن داۋىلى تۇرعانداي. مەنى قۇداي تاعى دا ۇرعانداي...  سودان جۇگىرىپ بارىپ، پرەمەر ءمينيستردىڭ قولىن الىپ، ەندى سۇيە بەرگەنىمدە، ەكى كۇزەتشى جىگىت كوتەرىپ الىپ، دىرىلداتا سۇيرەپ، پوليتسيانىڭ ماشيناسىنا توعىتتى. سودان دارىگەرلەر كەلىپ، ەرنىمنىڭ تەرىسىن ويبايلاتا سىپىرىپ الىپ، "ۋ جاعىپ العان جوق پا؟" دەگەن كۇدىكپەن لاباروتوريادا تەكسەردى. دارىگەرلەردىڭ ءبىر شاريكتەرى كەم-ەي، ەرنىمە ۋ جاعىپ السام، الدىمەن ءوزىم ءولىپ كەتپەيمىن بە؟ سودان تەرگەۋشى:" نەگە قولىنان ءسۇي­گىڭىز كەلدى؟ كىم جۇمسادى؟ وپپو-زيتسيونەرسىز بە؟" دەپ ميىمدى جالاپ-جۇقتاپ قويدى. تەرگەۋشىنىڭ دە قولىنان سۇيگىم كەلىپ، ۇمتىلدىم. "ەركەك ەركەكتىڭ قولىنان ءسۇيۋشى مە ەدى؟" دەپ جولاتپادى. "جازۋشىلار سۇيە بەرەدى..." دەپ مەن دە قالىسپايمىن.

ارەڭ قۇتىلدىم. "ەكى جىل ەركەكتىڭ قولىنان ءسۇيۋ قۇقىنان ايىرىلدى" دەگەن سوت شەشىمى دە شىقتى. دەموكراتيا قايدا؟ كىمنىڭ قولىنان، ءتىپتى اياعىنان سۇيەمىن، ءوز ەركىم ەمەس پە؟ ءجۇر عوي ءبىر اقىن جەر باسىپ، پاتشانى "جەر بەتىندە جارالعان تۇڭعىش قازاق" دەپ ماداقتاپ. ءتىپتى ءبىرى مۇحاممەد پايعامبارىمىزعا تەڭەپ... جوق، مەن ولاردان كەم ەمەسپىن! قالايدا،  پرەزيدەنتتىڭ قولىنان ءسۇيۋىم  كەرەك! تۇسىمە قايىرشى شال بەكەر كىرگەن جوق! مەنى كوزىنە بەكەر ىلگەن جوق...

اۋەلى جاتتىعۋدان باستادىم. كوشەدە كەلە جاتىپ، ءبىر ەركەك كورسەم:

--سالەمەتسىز بە؟ رۇحسات پا؟--دەيمىن.

--نەمەنە، رۇحسات پا؟

--قولىڭىزدى جۋىپ پا ەدىڭىز؟

--ال، جۋعانمىن.

--سابىنداپ؟

--سىزگە نە كەرەك ءوزى؟

--قولىڭىزدان سۇيەيىن دەپ ەدىم...-دەپ تۇرا ۇمتىلىپ ەدىم، ول تۇرا قاشتى. قۋالاپ ءجۇرىپ، قولىنان سۇيگەنىم بار بولسىن، "مانياك!" دەپ تۇمسىعىما پەرىپ كەپ جىبەرگەنى... ەندى ءوزىم تۇرا قاشتىم. سودان، شەنەۋنىكتەردىڭ قولدارىنان سۇيسەم، ولاردىڭ جانى كىرىپ بارادى. ء"ىلتي­پات­­ىڭىزعا راحمەت! تاۋبەڭىزگە ەندى ءتۇسىپسىز... تاعى ءسۇيىڭىزشى..." دەپ قيى­لىپ تۇرىپ الاتىندارى، "بۇرىنعى  اكىم جىندانىپ كەتىپتى ، كورىنگەن ەركەكتىڭ قولىنان سۇيە بەرەدى!" دەپ سىرتىمنان ۇرىپ الاتىندارى دا بولدى.  پات­شانىڭ ماڭىنا جولاي المايتىن شىعارمىن؟ ءبىر رەت الماتى وبلىسىن ارالاۋعا كەلگەندە، مەن دە تۇرا جۇگىرگەنمىن، بىراق پوليتسەيلەر مەنى كورگەننەن:"قول ءسۇي­گىش كوكەمىز كەلە جاتىر!" دەپ مازاقتاپ كۇلىپ، ءبارى قولدارىن ۇسىندى. "مەنىڭ قولىمدى ءسۇيىڭىزشى، مەنىڭ قولىمدى!" دەپ تالاسا كەتتى. "حالىقتان قىرناپ جە­گەن، كەرەك بولسا، تىرناپ جەگەن قولدارىڭنان سۇيمەيمىن!" دەدىم دە، تابا­نىم­دى جالتىراتتىم. مازاق ەتەدى ادامدى. بۇل قازاق ءبىر-ءبىرىن مازاقتاۋدىڭ حاس شەبەرى عوي!  پاتشانىڭ قولىنا قولىم جەتە قويماسىن سەزدىم دە، كوشەدە قولىن سوزىپ تۇرعان ۇلكە-ەن پلاكات سۋرەتتىڭ قاسىنا كەلدىم. پاتشانىڭ سۋرەتى. بالالاردىڭ ورتاسىندا تۇر. سۋرەتكە قاراپ تۇرىپ، ەرنىمدى قالاي جالاپ العانىمدى سەزبەي دە قالدىم. ميىما ءبىر وي كەلدى. وڭ يىعىمداعى پەرىشتەم:"قىزمەتباي قۋعانباەۆ! بۇل تىرلىگىڭدى قوي!" دەدى. سول يىعىمداعى پەرىشتەم:"ومىردە ءىش، جە،تىش،سوسىن ولگەنشە توي!" دەدى. نە كەرەك، پاتشانىڭ بيىكتە تۇرعان سۋرەتىنە ورمەلەدىم، ورمەلەپ كەلەمىن، ەندى جەتىپ، قولىنان ەندى سۇيە بەرگەنىمدە، بىرەۋ بالاعىمنان تارتىپ قالدى. اكىم­دىكتەن بوساعالى، قارنىم دا بوساپ قالىپ ەدى، شالبارىم شەشىلە كەتتى، ماسقارا،تومەندە ۇلتتىق قاۋىپسىزدىك قىزمەتكەرلەرى تۇر. ءترۋسيىمدى ءبىر تارتىپ قويىپ، تومەن ءتۇستىم. ءبىرىنىڭ قولىنان ەندى سۇيگىم كەلگەن، قولىما كىسەن سالدى. ە، مىرزالار، ءسويتىپ، "پاتشانىڭ قولىنان سۇيسەم!" دەگەن ارمانىم ادىرا قال­دى...

«اباي-اقپارات»