ەسىكتىڭ الدى. كىشكەنتاي كۇنقاعاردىڭ استىنداعى ءۇيۋلى قۇمقايراقتىڭ ءبىر شەتىنەن مەنىڭ ۇلىم قۇمنان ءۇي سوعىپ جاتىر. اراگىدىك ءوزى ىسىنە ىرزا كەيىپتە «اكە، ءاياش» دەپ قۇم ءۇيىن كورسەتىپ قويادى. قىزدى-قىزدىمەن قۇم ءۇيىنىڭ ءبىر شەتىنەن ماشيناسىنا گاراج سالىپ تاستادى.

ءۇي سوعىپ بىتكەن سوڭ «اكە، ءبىزدىڭ ءۇي ءاياش» دەپ اينالاسىن ماڭايدان جيعان قوقىر-سوقىرمەن قورشادى. ءبىزدىڭ باسپانالى بولعانىمىزعا شاتتانعان ۇلىمدى ەرتىپ، ۇيگە قايتتىم.

ەرتەسىندە ماعان قاراپ، جىمىڭ-جىمىڭ ەتىپ، قۇمنان سوققان ۇيىنە كەلگەن ۇلىم باسپاناسىن ۇلكەن تابان ويرانداپ كەتكەنىن كورىپ، بۇجىر تاباننىڭ ءىزىن تۇيگىشتەپ، جاتا قالىپ جىلادى. نە دەرىمدى بىلمەدىم. ويتكەنى، مەن دە الەۋمەتتىك كوگەنگە كوگەندەلگەن قازاق قوعامىنىڭ جەتىم لاعى ەدىم.

سول كۇنى ۇلىم وينامادى. ەكەۋمىز ءبىر-بىرىمىزگە جاۋتاڭداي قاراپ، جالعا العان پاتەرىمىزگە جىلجىدىق. ەكەۋىمىزدە - ءبىر ارمان. جو-جو-جوق، ۋاقىتشا تۇرمىستىق ماقسات قانا. سوندا دا...

بۇجىر تابان، قالىڭ بەت، قىرتىس مويىن، كەڭ قارىن، سايقال كۇلكى، كوپىرگەن ءسوز... مەن سەنى جەك كورەمىن، ۋاقىت!

وسى سۋرەت قالا جاعالاعان ءار قازاققا تىم-تىم تانىس كۇي. ازاماتتىڭ ءور كەۋدەسىن كەمىرىپ جاتقاندا  - تۇرلاۋسىز جالعاندا تۋعان ەلدىڭ تۋ كوتەرگەن شاھارىنان شاڭى شىعىپ جاتسا دا تۋلاقتاي جەر بۇيىرماي ما دەگەن ۋايىم. بالاسى اكەسىنە ۇمىتپەن جاۋتاڭدايدى. اكەسى اۋىر كۇرسىنەدى. شەشەسى  تەرىس قاراپ كوزىن سىعادى. قازاققا تەلىم جەر بۇيىرماي تۇر ما، بۇيىرتپاي وتىر ما؟..

ەسىكتىڭ الدى. كىشكەنتاي كۇنقاعاردىڭ استىنداعى ءۇيۋلى قۇمقايراقتىڭ ءبىر شەتىنەن مەنىڭ ۇلىم قۇمنان ءۇي سوعىپ جاتىر. اراگىدىك ءوزى ىسىنە ىرزا كەيىپتە «اكە، ءاياش» دەپ قۇم ءۇيىن كورسەتىپ قويادى. قىزدى-قىزدىمەن قۇم ءۇيىنىڭ ءبىر شەتىنەن ماشيناسىنا گاراج سالىپ تاستادى.

ءۇي سوعىپ بىتكەن سوڭ «اكە، ءبىزدىڭ ءۇي ءاياش» دەپ اينالاسىن ماڭايدان جيعان قوقىر-سوقىرمەن قورشادى. ءبىزدىڭ باسپانالى بولعانىمىزعا شاتتانعان ۇلىمدى ەرتىپ، ۇيگە قايتتىم.

ەرتەسىندە ماعان قاراپ، جىمىڭ-جىمىڭ ەتىپ، قۇمنان سوققان ۇيىنە كەلگەن ۇلىم باسپاناسىن ۇلكەن تابان ويرانداپ كەتكەنىن كورىپ، بۇجىر تاباننىڭ ءىزىن تۇيگىشتەپ، جاتا قالىپ جىلادى. نە دەرىمدى بىلمەدىم. ويتكەنى، مەن دە الەۋمەتتىك كوگەنگە كوگەندەلگەن قازاق قوعامىنىڭ جەتىم لاعى ەدىم.

سول كۇنى ۇلىم وينامادى. ەكەۋمىز ءبىر-بىرىمىزگە جاۋتاڭداي قاراپ، جالعا العان پاتەرىمىزگە جىلجىدىق. ەكەۋىمىزدە - ءبىر ارمان. جو-جو-جوق، ۋاقىتشا تۇرمىستىق ماقسات قانا. سوندا دا...

بۇجىر تابان، قالىڭ بەت، قىرتىس مويىن، كەڭ قارىن، سايقال كۇلكى، كوپىرگەن ءسوز... مەن سەنى جەك كورەمىن، ۋاقىت!

وسى سۋرەت قالا جاعالاعان ءار قازاققا تىم-تىم تانىس كۇي. ازاماتتىڭ ءور كەۋدەسىن كەمىرىپ جاتقاندا  - تۇرلاۋسىز جالعاندا تۋعان ەلدىڭ تۋ كوتەرگەن شاھارىنان شاڭى شىعىپ جاتسا دا تۋلاقتاي جەر بۇيىرماي ما دەگەن ۋايىم. بالاسى اكەسىنە ۇمىتپەن جاۋتاڭدايدى. اكەسى اۋىر كۇرسىنەدى. شەشەسى  تەرىس قاراپ كوزىن سىعادى. قازاققا تەلىم جەر بۇيىرماي تۇر ما، بۇيىرتپاي وتىر ما؟..

«اباي-اقپارات»