بابا

سوعىلدى شىركەۋ قوڭىراۋى،
وقىلدى سوڭعى دۇعالار.
اراسىمەن قارالى جيىن،
بارادى كەتىپ تابىتتار.
قازۋلى دايىن قابىرگە،
كەلدى الىپ ولاردى.
قوشتاستى دا سوڭعى رەت،
جىلاسىپ ۇيگە تارادى.

اۋىر كۇندەر جاتتى ءوتىپ،
قيراپ، قالا كەنتتەر.
ەسكىلەردىڭ جانىنا،
ءتۇستى جاڭا بەيتتەر.
ۇلگەرمەدى انالار،
توگىپ كوزدىڭ جاسىن دا،
اكەلەردىڭ قاسىنا،
جەرلەدى اكەپ ۇلىن دا.

باتار كۇننىڭ شاپاعى،
قىزاردى مولا تاسىندا.
الدەقايدان جول تارتقان
تۇر بەيساۋات قاريا.
كۇبىرلەپ دۇعا وقيدى،
اسىعىس ءسىرا ءوزى دە.
تۇر كۇتىپ ءالى قابىرلەر،
باراتىن الىس جەرى دە.

سەلولاردى وزىنە تانىس ارتقا ساپ،
جەتتى، مىنە، دنەپرگە ساعالاپ.
نان مەن سۋىن تارتىپ قارتتىڭ الدىنا،
رۋسالكالار شىقتى الدىنان سالەم ساپ.
ۇلى بابا ارۋاعى ول توقتاعان،
مولالاردى كەزىپ ۇلىن جوقتاعان.
اسىعادى، جەرلەر بار ءالى جەتپەگەن،
مولالارعا توپىراعى كەپپەگەن.

ەكى وق
ۇرىس سالدى ەكى جاق،
بوراتىپ وقتى، قويدى لاپ.

قارسى ۇشقان ەكى وق،
كەزدەستى جولدا كەزدەيسوق.

«سۋساپ كەككە ۋكراين،
سالعان مەنى وقشانتايعا.
جۇرەگىنە ورىستىڭ ءدال،
دەدى قادال اتارىندا.»

«اتتى مەنى اككى ورىس،
كورمەگەن وعى قيىس كەتىپ.
كوزدەگەنىم سوناۋ جىگىت،
بارام قازىر دەرەۋ جەتىپ.»

تىلدەستى دە از-كەم عانا.
ءتۇستى اركىم ءوز جولانا.

اجال وعى ءمۇلت كەتكەن بە؟!
ءتۇستى قۇلاپ قوس ءورىم
سول مەزەتتە.

كيەۆ

قاتارىنان ءۇش كۇن ۇداي،
استىندا وق بۇرقاسىن،
ايتقانىنان كيەۆ قايتپاي،
ورىس قولىن تۇر تاپجىلتپاي.

ارۋ قالا كوشەلەرى -
سۇلۋلاردىڭ تىقىلاپ وكشەلەرى.
قامسىز جۇرت باراتىن جۇمىسىنا،
جاتاتىن قايشالاسىپ كولىكتەرى.

وق ساسىعان قازىر وندا،
قيراپ كوشە سناريادتان.
قاتۋلى سۋىق قاباقتاردا،
ەرتەڭگە دەگەن ءۇمىت قانا.

سەنگەنى كىم، وزىنە مە،
جوق، وداقتاس ۋادەسى مە؟
الدە اينىپ تەز ويىنان،
شەگىنسە ورىس، دامەسى مە؟

السىن بولجاپ سوعىستىڭ بىلگىشتەرى،
بىلەدى بىراق الەم ءبىر نارسەنى.
تۇرعان جوق كۇتىپ وندا داڭق كۋبوگ،
تۇر كۇتىپ ماسقارا ايىپ رەسەيدى.

ناعىز قاپشىقبايۇلى 

Abai.kz