قۋاندىق شاماحايۇلى. شەنەۋنىك پەن سازگەر
ء(ازىل اڭگىمە)
جاستارى ەلۋدى ەڭسەرگەن ەكى ازامات اڭگىمەلەسىپ وتىر. داستارحاندا ءبىر بوتەلكە اق اراق جانە تىسكە باسار جەڭىل-جەلپى تاعامدار بار.
- ماكەن، سەن بىلەسىڭ بە؟ وسى ءبىر عاجاپ اۋەن مەنى قانشا قينادى.تۆورچەستۆو دەگەن وتە نازىك ءارى ازاپتى دۇنيە عوي. ءاي، سەن تۇسىڭبەيسىڭ-اۋ... كوڭىلىڭە كەلسە دە ايتايىن. سەن دون جۋانسىڭ! بىلگەن ادامعا ءدال بۇگىن مەنەن باقىتتى جان جوق. ماڭگى جاسايتىن ءبىر تۋىندىنى نوتاعا ءتۇسىرىپ قويىپ وتىرمىن، - دەپ سازگەر ساكەن تولقي سويلەپ، اراسىندا ۇستەلدى جۇدىرىقپەن سالىپ قويادى.
- وي، ساكە! سەن نە، قىزىپ قالدىڭ با؟ ول بولمايدى،- دەپ ماڭعازدانا ءۇن قاتقان شەنەۋنىك ماكەن قالتاسىنان تىلدەي عانا تەلەفون شىعارىپ، شيقىلداتا باستى.
- اللو؟ ا، مەن عوي. تانىماي قالدىڭ با، نە؟! ءيا، ءيا...دۇرىس قوي. ساقتانساڭ ساقتايمىن دەگەن. مەن ءدال كەشكى ساعات جەتىدە جەلىپ جەتەمىن. رازگوۆور جوق،- دەدى دە، الگى تىلدەي تەلەفونىن قالتاسىنا سۇڭگىتتى. قىرلى ستاقاندى تولتىرا ءبىر تارتىپ جىبەرگەن ساكەن دوسىنا:
- مەن ساعان جاڭا تۋىندىم تۋرالى ايتايىن.
- ايت، ايت!
ء(ازىل اڭگىمە)
جاستارى ەلۋدى ەڭسەرگەن ەكى ازامات اڭگىمەلەسىپ وتىر. داستارحاندا ءبىر بوتەلكە اق اراق جانە تىسكە باسار جەڭىل-جەلپى تاعامدار بار.
- ماكەن، سەن بىلەسىڭ بە؟ وسى ءبىر عاجاپ اۋەن مەنى قانشا قينادى.تۆورچەستۆو دەگەن وتە نازىك ءارى ازاپتى دۇنيە عوي. ءاي، سەن تۇسىڭبەيسىڭ-اۋ... كوڭىلىڭە كەلسە دە ايتايىن. سەن دون جۋانسىڭ! بىلگەن ادامعا ءدال بۇگىن مەنەن باقىتتى جان جوق. ماڭگى جاسايتىن ءبىر تۋىندىنى نوتاعا ءتۇسىرىپ قويىپ وتىرمىن، - دەپ سازگەر ساكەن تولقي سويلەپ، اراسىندا ۇستەلدى جۇدىرىقپەن سالىپ قويادى.
- وي، ساكە! سەن نە، قىزىپ قالدىڭ با؟ ول بولمايدى،- دەپ ماڭعازدانا ءۇن قاتقان شەنەۋنىك ماكەن قالتاسىنان تىلدەي عانا تەلەفون شىعارىپ، شيقىلداتا باستى.
- اللو؟ ا، مەن عوي. تانىماي قالدىڭ با، نە؟! ءيا، ءيا...دۇرىس قوي. ساقتانساڭ ساقتايمىن دەگەن. مەن ءدال كەشكى ساعات جەتىدە جەلىپ جەتەمىن. رازگوۆور جوق،- دەدى دە، الگى تىلدەي تەلەفونىن قالتاسىنا سۇڭگىتتى. قىرلى ستاقاندى تولتىرا ءبىر تارتىپ جىبەرگەن ساكەن دوسىنا:
- مەن ساعان جاڭا تۋىندىم تۋرالى ايتايىن.
- ايت، ايت!
- سەن كوكىرەگىڭە ءتۇسىرىپ، كوزىڭە ەلەستەتشى! ايلى ءتۇن. قازاق اۋىلىنىڭ جايلاۋى. بىراق، مەنىڭ شىعارمام بەتحوۆەندى قايتالاۋ ەمەس. ودان مۇلدەم بولەك. سەن ءبىلىپ قوي! اي ساۋلەسى تۇسكەندە، اينالادا ءبىر ءتۇرلى تىنىشتىق ورنايدى دا،ودان ەرەكشە ءبىر سالقىندىق سەزىلەدى. ادام كۇن ساۋلەسىنەن جىلىلىقتى سەزىنەدى عوي، ادەتتە. ال، اي ساۋلەسى دەگەن ودان بولەك. بۇرىن مۇنىڭ ءبىر ءتۇرلى رەتى كەلمەي ءجۇرىپ ەدى، بۇگىن ءساتى ءتۇستى. سەن كەلەردەن بۇرىن پيانينادا ەكى رەت ويناپ كوردىم. ءتىپتى عاجاپ. مۇنداي ءساتتى ءىستى جۋ كەرەك. قانە، سول ءۇشىن الىپ جىبەرەيىك! －دەپ ستاقاندى تولتىرىپ ۇسىندى.
- جو-جوق! مىناۋىڭ نە، ەي؟ وسىنشاما تولتىرىپ. بۇگىن مەن وتە ماس بولىپ قالماۋىم كەرەك. ءسال-ءپال قىزىڭقىراپ السام كەشكە ءبىر ماڭىزدى شارۋا بولىپ تۇر.
- شارۋانى قوي سەن! بۇگىن ءىشىۋمىز كەرەك. جايلاۋ دەگەن كوشپەندى قازاقتىڭ وسى دۇنيەدەگى جۇماعى. مەنىڭ بالالىق شاعىم سونداي ءبىر تاماشا پەيىشتە ءوتتى. قىرىق كۇن شىلدەنىڭ ءار ءبىر تاۋلىگى توي دەگەن ءسوز. مەن كوزبەن كوردىم.
- جارايدى، وتكەندى اڭساپ نەڭ بار؟ مەن ءبىر زۆونداپ جىبەرەيىن.
- تەلەفوندى قوي! جەك كورەمىن وسى ءبىر سوتكا دەگەندى. ەرتەڭ-اق قوقىس جاشىگىنە لاقتىرىلاتىن زاتتى... سونىمەن، ماكەن! سەن ايتشى! مال جۋساپ، اينالا تىنىشتالىپ، جۇرت ۇيقىعا كەتكەندە، تامىلجىعان ءبىر ايلى تۇندە قۇلاققا الدەبىر اۋەن تالىقسىپ جەتەدى؟
- مەن قانداي بىلەم؟ قىزىقسىڭ عوي ءوزىڭ...
- سەن بىلمەيسىڭ! جايلاۋدىڭ ايلى ءتۇنى دەگەن تۇنىپ تۇرعان سونەتا. ا، سوسىن تاعى... مەن ساعان نە ايتايىن دەدىم؟
- ۇمىتىپ قالساڭ كەيىن ايتارسىڭ...
- جوق، كەيىن ايتاتىن اقىماقتى تاپقان ەكەنسىڭ، سەن؟ مەن ىشكى جان سىرىمدى اقتارايىن دەپ جاڭا تۋىندىمدى جۋىپ وتىرعان جوقپىن با؟
- ەندى، ۇمىتقان ءوزىڭ عوي... كەيىن ايت! مەن ءبىر زۆونداپ...
- توقتا، توقتا! ەسكە ءتۇسىرىپ الايىن...ا، ءيا...جايلاۋ ءتۇنى...
- وي، ونى ايتقانسىڭ، نەمەنە قايتا-قايتا...
- توقتا دەدىم عوي. جايلاۋدى چايكوۆسكي دە كورمەگەن. ونى بىلەتىن شىنىندا مەنمىن. جاڭا تۋىندىمدى «جايلاۋ ءتۇنى» دەپ اتايمىن. ناعىز «قۇلاقتان كىرىپ بويدى الاتىننىڭ» ءوزى بولايىن دەپ تۇر.
ول ورنىنان تۇرىپ، كەلىپ تاستاي تۇيىلگەن جۋان جۇدىرىعىن ماكەننىڭ قۇلاق شەكەسىنە تاقادى. شەنەۋنىك قاتتى ساسقاننان ەكى كوزىن ادام ايارلىق جىپىلىقتاتىپ، «دۇرىس، دۇرىس» دەپ باس شۇلعي بەردى. سازگەر ساكەن دامىلسىز سويلەيدى. بىردەمەنى تاۋىپ ايتقىسى كەلەدى. بىراق، وزگەنى قايتالاعىسى جوق. جاتتاندى سوزدەن بويىن اۋلاق ۇستايدى. «ەسەكتىڭ قۇلاعىنا التىن قۇيساڭ دا، سۋ قۇيساڭ دا باسىن شايقايدى» دەمەكشى، ماكەن ونى ۇعىپ تا جارىتىپ وتىرعانى شامالى. ونىڭ ويى ءتىپتى مۇلدە باسقا جاقتا. بۇگىن سازگەر دوسى ساكەننىڭ ۇيىندە بولىپ، ءتۇن اۋعانشا وتىرىپ قايتاتىنىن ۇيىندەگى ايۋداي اقىرعان بايبىشەسىنە مالىمدەپ قويعان. ەندى ەڭ باستىسى، كەشكى جەتىدەگى «ماڭىزدى شارۋاعا» ماس بولىپ قالماي جەتۋ كەرەك. ال، ءدال قازىرگى ساتتە ءوزىنىڭ ويى باسقادا ەكەنىن ساكەنگە سەزدىرمەۋى كەرەك. سوندىقتان، تىڭداعان بولىپ، قالىپتاسقان ادەتىنە ساي باس شۇلعي وتىرۋى قاجەت. ەگەر ونىسىن بۇزاقى سازگەر سەزىپ قويسا، وڭدىرماي ۇراتىنىن جاقسى بىلەدى. وسى سەبەپتەن ول قايىرا سۇراق قويىپ قالسا، جاڭىلىپ، شاتىسپاۋ ءۇشىن كەيبىر سوزدەرىن ەستە ساقتاۋعا تىرىسىپ باعىپ وتىر. اراسىندا «جەتىگە دەيىن ماس بولىپ قالماۋ» دەگەن وي زۋ ەتىپ ەنگەنى سول ەدى:
- ال، قانداي ەكەن، مەنىڭ جاڭا تۋىندىم؟ - دەگەن قاتقىل ءۇن ساڭق ەتتى.
- تاماشا، ساكە! ءتىپتى عاجاپ! سەنىڭ اڭگىمەڭنەن سوڭ، ومىرىمدە كورمەگەن جايلاۋ ءتۇنىن جان جۇرەگىممەن سەزىنگەندەي بولدىم. سەنىڭ بۇل سازدى اۋەنىڭ ارقىلى تاس كەرەڭ ساڭىراۋدى ەمدەۋگە دە جارايتىن سياقتى، - دەپ ورنىنان اتىپ تۇرىپ دوسىنىڭ قولىن الدى.
ساكەن ونىڭ قولىنان ايىرىلمادى، ودان ارى قىسا ءتۇسىپ:
- سەن شىن ايتاسىڭ با، الدە، كەكەتىپ تۇرسىڭ با؟
- مەن ساعان وتىرىك ايتقاندايمىن با، نە؟
- وندا انداعى كوزىلدىرىگىڭدى ال!
- نەگە؟ ۇرماقسىڭ عوي...
- ۇرمايمىن. ءسوزىڭنىڭ راس، وتىرىگىن ماعان ءوزىڭ ەمەس كوزىڭ ايتادى.
ماكەن كوزىلدىرگىن الىپ، وعان شىن نيەتىمەن بەرىلگەن ادامنىڭ كەيپىن جاساۋعا تىرىستى. ەكەۋى ءبىر-بىرىنە جاقىنداپ، كوز ءتۇيىستىرىپ تەلمىرىستى. ەجەلدەن جاسىق ءارى جالتاق شەنەۋنىك سودىر-سويقان سازگەردەن ولەردەي قورىقسا دا، ونىسىن سەزدىرمەۋگە بار ونەرىن سالىپ، تاباقتاي بەتىن مەلشيتە قالدى. ەگدە تارتقان ەكى ادامنىڭ بۇل تۇرىستارى سىرت كوزگە وتە وعاش كورىنەر ەدى. بىراق، وزدەرى ءۇشىن ءبارى دۇرىس.
- سەن راس ايتىپسىڭ! مەن مۋزىكامدى ويناپ كورسەتەر ەدىم. ءبارىبىر سەن تۇك تۇسىنبەيسىڭ. جارايدى، وندا تۇرعان نە بار، ىشەيىك! - دەدى سازگەر سالدەن سوڭ بوتەلكەنىڭ تۇبىندەگىسىن سارقىپ قۇيىپ جاتىپ.
ماكەننىڭ القىنعان جۇرەگى ورنىنا ءتۇسىپ، كوڭىلى جايلاندى. ال، قاتتى تولقىعان سازگەر ءتىپتى ماس بولىپ قالدى.
- ءجۇر، ەكەۋىمىز دۇكەنگە بارىپ، تاعى ءبىر جارتىلىق اكەلەيىك، - دەدى دە، ساكەن تانتىرەكتەپ كيىنە باستادى.
شەنەۋنىك ماس اداممەن بىرگە تىسقا شىعىپ سەندەلىپ ءجۇرۋدى ءجون كورمەدى.
- ساكە، ەندى جەتەدى، قاجەت ەمەس.
- نەگە؟
- سەن ماس بولىپ قالدىڭ
- وندا سەن بارىپ كەل!
- مەن قالاي بارامىن؟
- نەگە بولمايدى؟
- بىرەۋ-مىرەۋ كورىپ قويسا...
- جارايدى، ءوزىم-اق بارايىن،- دەپ سازگەر سەندەلە باسىپ شىعىپ كەتتى.
ماكەن تابان استىندا ەكى جەرگە تەلەفون سوعىپ جىبەردى. بىرىنە «ساعات جەتىنى تاعاتسىزدانا كۇتۋدە» ەكەندىگىن حابارلادى. ەكىنشىسىنە:
- باكە، مەنى ەشكىم ىزدەگەن جوق پا؟ ا، قانداي پروبلەما؟ باستىققا ايتسايشى! ءيا، ءيا. باسقا نە ايتاسىڭ؟ ا، الگى نە مە؟ ءوزىڭ بىردەمە عىپ رەتتەي سال! مەنىڭ بۇگىن قولىم تيمەيدى. سول ءالى مينيسترلىكتەن شىعا الماي وتىرمىن. بۇگىن جۇمىس جاققا بارا المايمىن. ەرتەڭ تاڭەرتەڭ ماعان اكەل! ال، كەزدەسكەنشە!
ماكەن سۋىق سۋمەن باسىن جۋىپ، اۋزىن شايدى. اينانىڭ الدىنا كەلىپ ونسىز دا سۇيىلىپ، سيرەپ بارا جاتقان بەس تال شاشىن ارلى-بەرلى سيپالاپ ۇزاق تارادى. ۇلكەنىرەك اينا كەزىكسە قۇر جىبەرمەۋ ونىڭ ەجەلگى ادەتى. كوپشىلىك ورىنداردا دا، جۇرتقا بايقاتپاي ءداۋ اينالارعا قاراعىشتاي بەرەدى. سوندا الىستان قاراعاندا، ءتاپ-ءتاۋىر سىمباتتى ءارى اجەپتاۋىر جاستاۋ جىگىتتىڭ بەينەسى كوزگە جىلى كورىنەتىنى بار. ءوزىنىڭ وسى ءبىر ءتاپ-ءتاۋىر كەيپىن ءالسىن-ءالسىن كورگىسى كەلەدى دە تۇرادى. سوندىقتان دا سوڭعى كەزدەرى اسەم استانا عيماراتتارىنىڭ بيىك اينەك تەرەزەلەرىن، ەسىكتەرىن، ءتىپتى، جالت-جۇلت ەتكەن قابىرعالارىن دا قالت جىبەرمەي ءجۇر. ونداي كەزدە كوڭىلى كوتەرىلىپ، ءبىر سەرپىلىپ قالادى. ال، كۇندەلىكتى تاڭەرتەڭ ءوز ۇيىندەگى اينادان تىم جاقىننان ءوزىن كورگەندە ەرىكسىز كۇرسىنىپ، كوكىرەگىن مۇڭ تورلايدى.
...ساكەن ءالى سويلەپ وتىر. ابدەن ماس بولىپ، ەسىنەن ايىرىلىپتى. ماكەن ەندى ونىڭ سوزىنە دە، وزىنە دە پىسقىرىپ وتىرعان جوق. تۇزدالعان قيار مەن شۇجىقتى قالاعانىنشا اساپ، ارا-تۇرا ءجۇز گرامنان ازداپ تارتىپ قويادى. ءالسىن-ءالسىن ساعاتىنا قاراپ قويىپ، شاشىن سيپايدى. ءبىر كەزدە سازگەر دوسى:
－ماكەن، سەن بار بولعانى بابنيك ەركەك قاناسىڭ! وزگە تۇگىڭ دە جوق－دەدى ىقىلىق اتىپ.
－وندا تۇرعان نە بار؟ تالاي سۇلۋدىڭ قىزىعىن كوردىم. سوندا دا، ايەلىم، بالا-شاعام بار. سەن سەكىلدى سالت باس، ساباۋ قامشى ەمەسپىن.
－ ناعىز حاس سۇلۋدىڭ كىم ەكەنىن ونەر ادامى رەتىندە مەن عانا بىلەمىن. ال، سەندە ەستەتيكالىق تالعام جوق. سەن ەتەگىن تۇرگەننىڭ ءبارىن ارۋ دەپ ويلايسىڭ. ويتكەنى، سەن ولارعا بۇقانىڭ كوزىمەن عانا قارايسىڭ عوي.
－سەنىڭشە حاس سۇلۋ كىم سوندا؟!
－وزىمىزبەن بىرگە وقىعان ايجان.
مەن وعان ءوزىمنىڭ ون تاماشا ءانىمدى ارنادىم. بىراق، ونى مەن وزىنە ايتقان دا ەمەسپىن، سوندىقتان بىلمەيدى دە.
ءومىر باقي سىرتتاي عاشىق بولىپ كەلەمىن. ول تۇرمىسقا شىققاندا باقىت تىلەدىم. كۇيەۋى دە مىقتى ازامات، ادال. ەكەۋى دە پاك ەدى عوي. سولاي قوسىلعان. العاشقى ماحاباتتىما ادالدىعىمدى پاش ەتۋ ءۇشىن ۇيلەنبەدىم، ۇيلەنبەيمىن دە. ايجاننىڭ ءوزى دە، كۇيەۋى دە ءبىر-بىرىنە وپاسىزدىق جاساماعان ادال جاندار.
ال، سەن كىمسىڭ؟ وپاسىزسىڭ! لىققان قانشىق يتتەردىڭ سوڭىنان سۋماڭداعان بۇرالقى توبەتسىڭ! ودان تاپقان پايداڭ نە؟ ارتىڭدا نە قالدى؟! سەنەن ويلاعاندا مەنىڭ ارتىمدا ءىز قالدى.
－قانداي ءىز قالدىردىڭ، سەن؟
－جاڭا عانا ايتقان ''جايلاۋ ءتۇنى'' دەگەن ءبىر تۋىندىم ءۇشىن-اق كەلەر ۇرپاق مەنى اۋىزدارىنان تاستامايتىن بولادى.
－كەلەر ۇرپاق سەنى ايتقاننان نە پايدا؟ ازعانا ومىردە قىزىق كورۋ كەرەك قوي. وي، جىندى!
－كورگەن قىزىعىڭنان سەنىڭ تاپقان پايداڭ نە؟
－سەنى مىقتى سازگەر بولدى دەپ،كەيىنگى ۇرپاق ايتسىن-اق. ال، سەن ونى كوردە جاتىپ ەستىپ ءماز بولاسىڭ با، سوندا؟
－جوق، مۇلدە ولاي ەمەس.
－ەندەشە ، مەنى نەگە قورلايسىڭ؟ ال، كەتتىم وندا.
－جوق، سەنى جىبەرمەيمىن!－دەپ ساكەن ەسىكتەگى كىلتتى سۋىرىپ الدى.
－يگىلىك ءۇشىن كۇرەسكەن دارا تۇلعالار كوزى تىرىسىندە باقىتقا كەنەلە المايدى. ولاردىڭ كورمەگەن جاقسىلىعى كەيىن تالاي ۇرپاققا رۋحاني ازىق بولادى،－دەگەن سازگەردىڭ ءسوزى شەنەۋنىكتىڭ جۇيكەسىنە تيسە دە ول ءتوزدى.
－ساكە، راحمەت! مەن ەندى كەتەيىن!－دەپ جالىندى وتىرىك كۇلىمسىرەپ.
－جوق، جالعاستىرامىز! تاڭ اتقانشا ىشەمىز! قىز-قىرقىندى قوي! باسىڭنىڭ قاسقاسىن جاسىرعانىڭمەن، شاشىڭنىڭ اعىن بىلدىرتپەگەن بولىپ، بوياعانىڭمەن ءبارىبىر، ءبىر كۇنى سىرىڭ اشىلادى. ادامدى الدارسىڭ، ۋاقىتتى الداي المايسىڭ. وتىر، مەن سەنى ادام قاتارىنا قوسايىن! وسى كۇيى جۇرە بەرسەڭ، حايۋان قالپىڭدا وتەرسىڭ.
ماكەن اشۋلانىپ، ونىڭ قولىنداعى كىلتتى تارتىپ الماق بولىپ جاعالاستى. ءالى جەتپەگەن سوڭ ودان ارى كۇيىپ-ءپىستى.
ء－وزىن كلاسسيكپىن دەپ ويلايدى ەكەن. قاراي گور مۇنى! كەلەر ۇرپاق سەنى قايتەدى؟ ''جايلاۋ ءتۇنى'' دەيدى، تفۋ! قازىر قايداعى جايلاۋ؟ اۋىل تاراعان، مال تاۋسىلعان. ەل كۇنىن كورە الماي ازىپ-توزىپ جۇرسە، سەنىڭ مۋزىكاڭمەن ك...ن سۇرتە مە؟ اقىماق، تۇك كورمەگەن قيالي مامبەت! سەنىڭ قيالىنداعى ارۋ ايجان كەزىندە مەنەن قالعان. ەشكىم بىلمەۋشى ەدى، ەندى سەن ءبىلىپ ال!
سەن قيالداپ جۇرسەڭ، مەن ومىردە ءدامىن تاتىپ ءجۇرمىن. ال، نە عىل دەيسىڭ، اقىماق! ەكەۋمىزدىڭ ايىرماشىلىعىمىز وسىندا، ءبىلدىڭ بە؟!
وسى ساتتە شەنەۋنىك ماكەننىڭ وڭ كوزىنەن وت جارق ەتكەندەي بولدى دا، قارا قۇسىمەن بەتون قابىرعانى قاتتى سۇزگەنىن سەزبەي دە قالدى.
－وي، اقىماق بۇزاقى!－دەپ ايعاي سالعان ماكەن قارسى الدىنداعى اينادان ءوزىن كورگەن ساتتە ءتىپتى ويبايعا باستى.
كوزى بۇلاۋداي بوپ ءىسىپ، شىرىگەن الماعا ۇقساس تۇسكە ەنە باستاعان سوڭ ۆانناعا قاراي جۇگىرىپ، سۋىق سۋمەن جۋىپ كوردى. كوزدىڭ ىسىگى ودان بەتەر ۇلعايىپ، اقىرى وڭ كوزى جۇمىلىپ تىندى.
ء－اي، القاش نەمە! سوتتاسامىن، بۇگىنگى جوسپارىمنىڭ ءبارىن كۇيرەتتىڭ عوي، اقىماق!－دەپ سىڭار كوزى قانتالاپ ايعايلاپ تۇردى.
سازگەر ساكەن ءسال ەسىن جيعانداي بولىپ، الدىندا تۇرعان، ءبىر كوزى ءىسىپ كەتكەن الدە ءبىر قاسقا باس ادامدى كوردى. ول بىردەمە ايتىپ، ءوزىن ۇرسىپ تۇرعانعا ۇقسايدى. ''بۇل كىم ءوزى؟''. ماس سازگەردىڭ ويىنا ورالعان ساۋالعا جوپەلدەمەدە جاۋاپ تابىلا قويمادى. وتە تانىس بەينە. جالتىراعان قاسقا باسى ءبىرتۇرلى بوتەن سەكىلدى. بۇقانىڭ كوزىندەي قانتالاعان جانارى جانە سول جاق سامايىندا اتتىڭ شوقتىعى سەكىلدى سالبىراعان ءبىر ۋىس ۇزىن شاشى ونىڭ ماكەن ەكەنىن بىردەن پاش ەتتى. سول «شوقتىعىمەن» قاسقا باسىن جاۋىپ جۇرمەۋشى مە ەدى. ەندى تانىدى. ءدال ءوزى!
سىڭار كوزى كوگەرىپ ءىسىپ، جۇمىلىپ كەتكەن قاسقا باس سۇرىقسىزداۋ شەنەۋنىك:
－ مەن ەرتەڭ ەل بەتىنە، مىنا تۇرىممەن قالاي قارايمىن؟! سەن سياقتى انايى القاش ەمەسپىن عوي، － دەپ ايعايلاۋمەن ءالى تۇر. ال، سازگەر بولسا، ''سەنىڭ شىنايى بولمىسىڭ وسى عوي'',－دەپ ايتۋعا قانشا ۇمتىلسا دا شاماسى كەلمەي قور ەتىپ ۇيىقتاپ كەتتى.
«اباي-اقپارات»
