جالعاندىقپەن جاعالاسىپ، ادالدىققا اراشا تۇسە المايمىز. جازىعى جوق جاندار سوتتالىپ جاتىر، ال ءبىز سول باياعى قۋ دۇنيەنى كۇيىتتەپ سوڭىنان ءجۇرمىز.

اقيقاتتىڭ ءسوزىن ايتار بويىمىزدا وجەتتىك جوق. “جازىقسىزعا جانى اشىسا، مىلقاۋعا دا ءتىل بىتەدى”، – دەۋشى ەدى، بۇگىنگى بۇگەجەكتەپ قالعان پەندەلەردەن ول دا بايقالمايدى. وتانى ءۇشىن وتقا تۇسۋگە دايار ازاماتتاردى ءوز وتانىنىڭ وكتەمدىلەرى قىرىپ سالۋعا دايىن تۇر. ادىلدىكتىڭ اقتاۋشىسى جوق، جار سالا ايعايلايتىن زيالىلار دا قالىڭ ۇيقىدا. قوعامدى وتىرىك بۋدى. جادىگوي زاماننىڭ وتىرىگى وكپەڭدى قىسادى. شىندىق ايتىلسا، شۋ شىعادى. “زاماننىڭ جاقسى جاعىن ايت”، – دەيدى. سىناساڭ، جاۋىپ تاستايدى. ءبىز سوندا قالاي داميمىز؟ اينالامداعى تەرىس ءىستى كورمەيىن دەسەم – كوزىم بار، ايتپايىن دەسەم – ءسوزىم بار، شىندىققا، ادىلەتسىزدىككە كوزىمدى جۇما قاراپ وتىرا بەرۋگە ادامشىلىق ارىم جىبەرمەيدى. جالعان اقىلدىڭ پەردەسىنە جاسىرىنىپ، كورپە استىندا بۋلىعىپ جاتىرمىز. سىنعان كوڭىلدى نەمەن جامايمىز؟ جاۋابىن ايتار جان بار ما؟

بەكجان تۇرىستىڭ جازباسى

Abai.kz