جاتىرقاپ سوندا ساعان كىلت قارادىم،
جابىلعان بولار جايسىز بۇلت-قاباعىم.
ۇندەمەي قالعانىمدى كورسە-داعى،
جانىنا ۇڭىلمەدى جۇرت بالانىڭ.

توڭبەكشىپ كوز ىلمەدىم تۇنىمەنەن،
جەتتى دەپ «وگەي شەشە كۇنى» دەگەن.
ەلەستەپ تۋعان انام جارقىن ءجۇزى،
قالىقتاپ كەتپەي قويدى ءۇنى مەنەن.

ءسال ۇيىقتاپ قالعان ەكەم تاڭ الدىندا،
وياتتىڭ «بار، — دەپ، —
ءىزتاي، ساباعىڭا!»
ءدىر ەتتى العاش سوندا بالا جۇرەك،
ءبىر سەزىم جالت ەتكەندەي جانارىڭدا.

سان رەت شۇعىلا شاشىپ شىعىس تاڭى،
اپتالار ايدى قۋىپ جىلىستادى.
شەشىلىپ سويلەسپەستەن جۇردىك ۇزاق،
اكە دە اڭدامادى جۇمىستاعى.

ۇمىتپان ءىنىم مەنى شاقىرعانى،
جىعىلىپ، جاسىن توگىپ جاتىر جانىم.
ەسىمدە سەن دە سول ءسات جەتىپ كەلىپ:
«اپىر-اي، قاراعىم!» دەپ اھ ۇرعانىڭ.

مەن ءۇنسىز ەكەۋىڭە قاراپ ەدىم،
تۇرعىزىپ، جۇققان شاڭىن قاعا بەردىڭ.
سيپادىڭ ماڭدايىنان ەركەلەتىپ،
سوندا العاش كەلدى سەنى انا دەگىم...

ەسىمدە الىس جولعا اتتانعانىم،
وندا دا ساعان سىردى اقتارمادىم.
ءوز انام وسكەنىمدى كورمەدى-اۋ دەپ،
جانىمدا جابىرقاۋلى جاتتى ارمانىم.

جاسىردى كوز جاسىمدى الاگەۋىم،
ءبىر ءسۇيىپ ماڭدايىمنان قالا بەردىڭ.
مەن كەتتىم، ىزىمە ءۇنسىز تۇردىڭ قاراپ،
سوندا العاش ىشتەي سەنى انا دەدىم.

اۋزىنان جىرىپ الىپ سارى شالدىڭ،
بارىڭدى ماعان ساقتاپ، ماعان سالدىڭ.
ساعىنىپ ءجۇردىم سەنى، ءوزىم سەزبەي،
جانىڭا تەز جەتۋدى سان اڭسادىم.

وزىڭمەن كورىسۋگە قۇمارلاندىم.
بىتەردەي كوڭىلدەگى بار ارمانىم.
ساعىنعان جاس جۇرەكتىڭ جالىنىمەن
سوندا العاش «اناجان!» دەپ جىر ارنادىم...

قۋاندىڭ وسكەنىنە تالابىمنىڭ،
قۋاندىم، قۇربىلارداي انالى ۇلمىن.
ءبىر ىستىق ءداستۇرى عوي تۋعان جۇرتتىڭ،
بالامدى باۋىرىڭا الىپ بالا قىلدىڭ.

جان انام كوز جۇمسا دا ەرتە مەنىڭ،
قۇربىمنىڭ قاتارىنا سەن تەڭەدىڭ.
سەن-داعى ءوز انامسىڭ، وگەي ەمەس،
كەلەدى كەش بولسا دا ەركەلەگىم.

اقىننىڭ ولەڭىن www.facebook.com الەۋمەتتىك جەلىسىندە جاريالاعان باۋىرجان باباجانۇلى

Abai.kz