انادان جاپىرىپ، مىنادان ساپىرىپ، وڭ جاعىما كەلگەندى ۇپتەپ، سول جاعىما كەلگەندى تۇپتەپ، اقشانىڭ استىندا، دوللاردىڭ ۇستىندە قالعالى، كادىمگىدەي قاعىنانتىن بولدىم، جاپ-جاس قىزداردىڭ «ءيسىن» ساعىناتىن بولدىم... جاسىم الپىستى القىمداسا دا، اقىلىمدى ايبالتامەن شاۋىپ تاستاپ، «ءومىر ءبىر-اق رەت كەلەدى ەكەن، ەكى-ءۇش رەت كەلمەيدى، ەندى ماعان مۇنداي قىزىق ءومىر بەرمەيدى!» دەگەن وي-ەسەكتىڭ ۇستىنە ىرعىپ ءمىنىپ الىپ، وي ءبىر دۇنيەنى جالپاعىنان دا، كولدەنەڭىنەن دە، تىگىنەن دە باستىم.

ءسويتىپ جۇرگەنىمدە ءبىر تانىسىم تابانىمدى قىتىقتاعانداي قىزارا-ءبورتىپ تۇرىپ: «اۋىلدان كەلگەن ءبىر جاس قىز بار. اكەسىن تانۋشى ەدىم. جۇمىسقا ورنالاستىرىپ بەرشى!» دەپ ورتتەي بولىپ وتىنگەن. ون ەكى دە ءبىر گۇلى اشىل-ماعان، ۇرلەپ-ۇرلەپ، سورا سالاتىن، جو-جوق، جۇتا سالاتىنداي ادەمى-ءى قىز ەكەن... جەل تۇرسا، قىپشا بەلى ءۇزىلىپ كەتەتىندەي، ال بۇرىمى... بۇرىمى وكشەسىنە جەتەتىندەي، قولىنان ۇستاسام، «رادياتور» جۇرەگىم قىزى-ىپ كەتەتىندەي!

-قالدىقىز، قانداي سۇلۋ ەدىڭ! - دەيمىن تامسانىپ.

- قويىڭىزشى كوكە...

- شىركىن، مەن دە جاس بولسام، ءوزىڭدى قۇشاقتاپ، ىشپەي-جەمەي ماس بولسام...

- قويىڭىزشى كوكە...

- مەن كوكە ەمەس، كوفەمىن، كوفە!

- كوفە دەگەن نەمەنە كوكە؟

- ادەيى تۇسىنبەگەن بولىپ تۇرسىڭ-اۋ، قالداشكا! ءجۇر، كافەگە كىرىپ، كوفە ءىشىپ الايىق...

قىزدى ارباپ، «كوفە ءىشۋدى ۇيرەنبەسەڭ، بولاشاق باستىقتارىڭ جۇمىستان شىعارىپ جىبەرەدى...» دەگەن «تەوريامدى» تالداپ، «ءتىفا-ءتىفا!» كافەسىنە كىردىك. كوفە ىشتىك، كوفەدەن كەيىن كوكتەيل ىشتىك، ودان كەيىن كونياك ىشكىزدىم، ءىشتىم... ءبىر قاراسام، ۇيات-اي، اۋىلدان كەلگەن اڭقاۋ قىزدىڭ قۇشاعىندا جاتىرمىن!

- اعاي، دەيىم، اعاي...

- ءاۋ جانىم؟

- مەن ءسىزدىڭ قاسىڭىزدا نەگە جاتىرمىن؟

- بەتىمە ءبىر ءتۇرلى قاراپ، كەۋدەمدەگى ءجۇندى تاراپ...

- اعاي دەيىم، اعاي...

- ءاۋ، جانىم؟

- ءسىز مەنىڭ اكەمنەن دە ۇلكەنسىز... ەندى نە ىستەيمىن؟ ەلدىڭ بەتىنە قالاي قاراي-مىن؟

-تەرىس قارا دا، بۇرىلىپ كەت...

- ىلعي وسىلاي كوفە ىشەمىز بە، كوكە؟

- جوق. ەندى باسقا قىزدارمەن كوفە ىشەمىن. مىناۋ بۇگىنگى قىزمەتىڭە! - دەدىم دە، قولىنا ەكى ءجۇز دوللاردى قىستىرا سالدىم. بايقايمىن، قالدىقىز جاستىققا بەتىن باسىپ، جىلاپ جاتىر.

- ەندى نە ىستەيمىن كوكە-ەە؟ - دەيدى.

- نە ىستەۋشى ەدىڭ؟ ءبىر سۇمەلەكتىڭ ەتەگىنەن ۇستا! - دەپ اشۋلانىپ، جەرگە شىرت تۇكىرىپ، شىعىپ كەتتىم. قالدىقىزعا قايتىپ جولامادىم. قىزدارمەن قىدىرىپ، كەلىنشەكتەرمەن كەرىلىپ، اقشانى ولاي دا، بىلاي دا شاشىپ ءجۇردىم. «اقشاڭ بولسا قالتاڭدا، توسەگىڭدە تالتاڭدا...»... تۋرا ماعان ايتىلعان! اشەيىن مونشاعا بارا المادىم، ساۋنالاردى جاعالادىم... ايەلىمە: «فيرمانىڭ جۇمىسىمەن كەتتىم!» دەپ اپتا بويى كوڭىل شىركىن شالقىپ، تۇلا بويىم قورعاسىنداي بالقىپ... ءومىر وزەندە جاپىراقتاي قالقىپ... ءبىر كۇنى ايەلىم ۇيالى تەلەفونىما حابارلاسىپ تۇر:

- ۇيگە كەل، ۇيگە!

- نە بوپ قالدى؟

- كەلىنىمىز قۇتتى بولسىن! ۇلىمىز كەلىنشەك الىپ كەلدى!

قۋانعانىمنان قۇستاي ۇشتىم! تويعا كەلىڭىزدەر، تويعا! اۋلاعا كىرگەنىم سول، ەسىك الدىن سىپىرىپ جۇرگەن كەلىنگە قاراپ، بىرەۋ بەتىمدى تىرناپ العانداي، جوق، بىرەۋ قىلعىندىرىپ جاتقانداي.... جوق، بىرەۋ تۇمسىعىما تەۋىپ جىبەرگەندەي... ماڭگىرىپ، باسىم اينالىپ، قۇسقىم كەلىپ كەتتى... كەلىننىڭ جانىندا «سۇمەلەگىم» كەشە سويىلعان قويانداي ىرجيىپ تۇرعان ەدى...

مۇحتار شەرىم

Facebook-تەگى پاراقشاسىنان