جۋىردا ءوزىم قاتتى سىيلايتىن ازاماتتاردىڭ بىرىمەن كەزدەسىپ قالدىم. ۇنجىرعاسى تۇسىڭكى ەكەن.

«ىستەپ جۇرگەن ءتاپ-ءتاۋىر قىزمەتىمنەن كەتۋگە ءماجبۇر بولدىم. «قىزمەت – قولدىڭ كىرى» عوي. قابىرعاما قاتتى باتقانى: مەنى قۋدالاعان ادام – ءبىر كەزدە جۇمىستى بىرگە باستاعان، وزىمە جاقسى تانىس كىسى. ول و باستان دۇنيەقوڭىز ءارى مانساپقور جان ەدى. اقىرى تالاي «مۇردەنى اتتاپ ءوتىپ»، دەگەنىنە جەتتى – ۇلكەن باستىق بولدى. سول-اق ەكەن، ادام سەنبەيتىن سىلتاۋ تاۋىپ، مەنى ءبىردەن جۇمىستان قۋدى. نەدەن جازىقتى بولعانىمدى بىلمەيمىن...» -دەدى ول مۇڭايىپ.

ومىردە وسىنداي جايتتار بولىپ تۇراتىندىعىنا مەنىڭ دە كوزىم جەتكەن. تىرشىلىكتىڭ باستى مۇراتى – دۇنيە-بايلىق دەپ ءتۇسىنىپ، ادامگەرشىلىك، ار-ۇيات، ادەپ، وبال سياقتى رۋحاني قۇندىلىقتاردان جۇرداي بولعان ارامزالاردىڭ كىسىلىك كەلبەتى جارقىن، پاراساتى بيىك، ەل-جۇرتقا سىيلى، ادال دا قاراپايىم جانداردى ۇناتپايتىن جامان ادەتتەرى بار. ويتكەنى، ونداي ادامدار ەڭكەيگەنگە عانا ەڭكەيىپ، ال شالقايعانعا شالقايىپ جۇرەدى عوي.

بايلىق پەن مانساپ ءۇشىن ءبارىن ساتۋعا دايار تۇراتىن، ءوزىمشىل، كۇنشىل، قاتىگەز، كەكشىل، ءبىر سوزبەن ايتقاندا، رۋحاني سورلى جانداردان ەشقانداي وپا كۇتپەي، اۋلاق جۇرۋگە تىرىسقان ءجون...

كارىباي مۇسىرماننىڭ facebook پاراقشاسىنان

Abai.kz