روبەرت ليۋس ستيەنسوننىڭ ءبىر توپ ولەڭىن اعىلشىن تىلىنەن اۋدارىپ نازارلارىڭىزعا ۇسىنىپ وتىرمىز...

وسيەت

استىندا كەڭ اسپاننىڭ جۇلدىز جانعان،
قازىڭدار قابىرىمدى سول ءبىر ماڭنان.
ءومىر دە، ءولىم دە جاتپا ماعان،
جالعىز-اق تىلەگىم بار ويدا جۇرگەن;

جازىڭدار قابىرىمە مىناۋ ءسوزدى:
جامباسى وسىندا اقىر جەرگە ءتيدى.
ورالدى قايتپاي جۇرگەن سول تەڭىزشى،
ورالدى اڭشى داعى قۇزدى كەزگەن.

ساياحات

ەسەيىپ تەز اتتانسام،
جەرلەرگە الىس بارماعان.
قيىرعا، سوناۋ شىعانعا،
جەتسەم ەلسىز ارالعا.
ۇستىنە كيىپ ەشكى تون،
تۇرسا الدىمدا رابينزون.
اياماي توگەر كۇن نۇرىن،
كەزسەم شىعىس ەلدەرىن.
الىستان مەشىت كورىنگەن،
قۇمداعى باۋلار ىشىنەن.
ارالاسام بازارىن،
جايعان الۋان تاۋارىن.
كورسەم قىتاي قورعانىن،
وتىندە جەلدىڭ تۇرعانىن.
ازان-قازان شۋلاعان،
وتسەم قالا-قورعاننان.
كورىنبەي شەتى شالقىعان،
ورمانى جالىن شارپىعان.
قۇجىناپ ءىشى مايمىلعا،
الدىمدا، مىنە، افريكا.
جەتەم نىلگە جايناعان،
جاعاسىن تىمساق جايلاعان.
ۇزىن سيراق قوقيقاز،
بالىعىن اۋلار الا جاز.
دجۋنگليدە تىم-تىرىس،
جاتىر بۇعىپ جولبارىس.
تىڭدايدى ءتۇرىپ قۇلاعىن،
كەلسىن دەپ جاقىن قۇربانىن.
كەلەدى بىرەۋ ارىدە،
تەربەلىپ زۋزا ىشىندە.
كەزىگەم قۇمدى دالادا،
قيراعان ەسكى قالاعا.
تاپپايسىڭ وندا ەشبىر جان،
كارى دە جاسى قالماعان.
قىبىر ەتپەيد كوشەلەر،
ەستىلمەيدى كۇلكىلەر.
قاس قارايسا ءتۇن جەتىپ،
جانبايدى جارىق جىلت ەتىپ.
بارار ەم سوندا ەر جەتىپ،
قومىندا تۇيە تەربەلىپ.

داۋىلدى ءتۇن

تۇنگى اسپاندى بۇلت تورلاپ،
سوققاندا داۋىل ىشقىنا.
قاراماي ءتۇن مەن جاڭبىرعا،
شابادى سالتات قۇيعىتا.
وتتار ءسونىپ، ءتۇن ورتاسى اۋعاندا،
شىقتى ەكەن قايدا بەيۋاقتا؟

اعاشتار شۋلاپ جەلمەنەن،
كەمەنى تەڭىز شايقاسا.
تاسىرلاتىپ جولمەنەن،
شابادى سالتات قۇيعىتا.
تۇياعى جەردى جاڭعىرتىپ،
كەلەدى، انە، تاعى دا.

وقىرمانعا

تاماشالاپ انامىز سىرتىمىزدان،
تۇرماۋشى ما ەد بىزدەردى ويىن قۋعان.
سەن دە سونداي ۇڭىلسەڭ ءسال ازىراق،
بەتتەرىن كىتابىمنىڭ اشىپ قاراپ.
كورەسىڭ وزىڭدەي ءبىر توزىق بالا،
اسىر ساپ جۇرگەن ويناپ وزگە باقتا.
داۋىستاپ شاقىرساڭ دا قانشا ۇزاق،
قاسىنا بارا المايسىڭ ونىڭ بىراق.
ويىننىڭ كەتكەن ءتۇسىپ قىزىعىنا،
بۇرىلىپ سەن جاققا ول قاراسىن با،
شىقپايدى كىتابىنان تارتساڭ قانشا.
جاسىرماي ، جاس دوسىم، ايتار بولسام،
ەسەيىپ باياعىدا ول جىگىت بولعان.
مىزعىماي جالعىز-اق قالعان باقتا،
قارتايمايتىن بالالىق شاتتىق قانا.

ءسابيدىڭ تۇنگى ويلارى

بولمەمنىڭ ءسونىپ جارىعى،
بولعاندا تاستاي قاراڭعى.
شىعادى ويناپ سان حالىق،
كۇندىزگىدەي اپ-انىق.

جاۋىنگەر، پاتشا، ءامىرشى،
اسىنعان زاتتار ءارتۇرلى.
نە دەگەن سۇستى ءتۇر دەيسىڭ،
ەش جەردەن كۇندىز كورمەيسىڭ.

كورمەگەن ەشكىم تاماشالاپ،
تسيركتى كوردىم ءبىر عاجاپ.
ادام مەن حايۋان قوسىلىپ،
كەلەدى كەرۋەن جوسىلىپ.

جىلجىدى باستا بىرتىندەپ،
تەزدەتتى سوسىن ەكپىندەپ،
قالمادىم بىراق سوندا دا،
كىرگەنشە كوزىم ۇيقىعا.

قاڭعىباس

شۇكىر ەتەم وسىعان،
كەرەك ەمەس باسقاڭ ول.
توبەمدە كۇلىپ كوك اسپان،
جاتسا الدىمدا داڭعىل جول.
تۇبىندە بۇتا تۇنەيمىن،
ماتىرىپ ناندى وزەنگە،
لايىعى وسى، ىرزامىن،
وزىمە تۇششى ومىرگە.

سوقسىن تاعدىر ەرتە-كەش،
باسسىن اۋىر جۇگىمەن.
امان بولسا قارا جەر،
جۇرە بەرەم ۇستىمەن.
كەرەك ەمەن ماحاببات،
كەرەك ەمەس بايلىق تا.
كەرەگى سول جالعىز-اق،
جاتسا جولىم الدىمدا.

جىرلاشى

جىرلاشى، سوناۋ
تەڭىز كەشكەن ۇلاندى،
بولار ما ەم سونىڭ ورنىندا؟
شاتتانا كۇلىپ، ءجۇر ويناپ،
شۋلاعان تەڭىز تولقىندا.

كۇيكى تىرلىك قالىپ ارتتا ءادرا،
پورت سايىن جۇتار، سايران ساپ.
جاستىقتىڭ مازدار جالىنى،
قايدا ەكەن سول ءبىر ەسىل شاق.

ءتۇسىرشى ەسكە تاعى دا،
جانىمنىڭ شات كۇندەرىن.
جىلت جۇرەكتى مازداسىن،
ەسكە الىپ جاستىق دۇرمەگىن.

تۋلاسا تولقىن داۋىل كەپ،
سابالاپ نوسەر جونەلەر،
ءبارى قىزىق، ءبارى شات،
كەلمەيدى-اۋ، قايتىپ سول كۇندەر.

اۋدارعان ناعىز قاپشىقباي

Abai.kz