سارىاعاشتاعى وقيعا – جەمقورلىق جايلاعان تاعى ءبىر مەملەكەتتىك سالانىڭ وزەكتى ماسەلەسىن الدىمىزعا قويىپ وتىر. ول - كوشى-قون پوليتسياسى. قاندى وقيعانىڭ سالدارىن ءتيىستى ورىندار انىقتاي جاتار. ال ونىڭ سەبەپتەرى تىم ارىدە جاتىر. ونى انىقتاۋ ءۇشىن ءبىر ءسات «سارىاعاشتاعى تاجىكتەر قايدان كەلدى؟» دەپ وزىڭىزگە سۇراق قويىپ كورىڭىزشى. انىعىن بىلمەيمىن. بىراق وزبەكستاندا تاجىكتەردى ىقىلىم زاماننان شەڭگەلدەپ ۇستايدى. بىزدەگىدەي الشاڭداي المايدى. سامارقانداعى تاجىكتىڭ جارتىسىن «وزبەك» ەتىپ جازىپ جىبەرگەن. مەنىڭشە، مىنالار سونداي قىسىمنان قاشىپ كەلگەن سەكىلدى. قازاقستان – اسا تولەرانتتى جانە مۇندا وزگە ۇلتتىڭ ءبىر اۋىلدا ۇيىسىپ وتىرۋىنا مۇمكىندىك بار. ازاماتتىق الۋ – بازارعا بارىپ بانان ساتىپ الۋمەن تەڭ!

جاقىندا تۇستەنۋگە ءبىر دامحاناعا كىرگەم. ادام كوپ ەكەن. الدەن سوڭ، بوس ورىن تاپپاعان جاس جىگىت قاسىمداعى ورىندىققا وتىرۋعا رۇقسات سۇرادى. جاس شاماسى وتىزعا جەتپەگەن، قاراتورى، ءتۇرى ۇيعىرعا ما، وزبەككە مە كەلەدى ەكەن. ەكەۋمىزدىڭ اڭگىمەمىز لەزدە جاراسا كەتتى. قىزىعۋشىلىعىما سالىپ سۇراي باستادىم. «ۇيعىرسىڭ با؟ قايدان بولاسىڭ؟..» «دۇڭگەنمىن. قىرعىزستاندىقپىن. بىراق قاسكەلەڭدە تۇرامىن» دەپ جاۋاپ بەردى. ەلەڭ ەتتىم. «قاسكەلەڭدە نەعىپ ءجۇر؟» دەگەن سۇراق تۋدى. «وي، اعا، قىرعىزستاندا تۋىپ-وسكەنمىن. قازىر قاسكەلەڭنەن ءۇي ساتىپ الىپ، كوشىپ كەلدىم. بالا-شاعام قىرعىزستاندا قالدى. جاقىندا ولاردى دا الىپ كەلەم».

- زاڭ بويىنشا بىزدە بىردەن ازاماتتىق بەرىلمەيدى. ول جاعى قالاي بولىپ جاتىر؟ - دەپ سۇرادىم. ويتكەنى، وزگە تۇرماق، شەتەلدەن كەلىپ جاتقان وتانداستارىمىزدىڭ ازاماتتىق الا الماي قايتادان قىتايعا، موڭعولياعا كوشىپ جاتقانى بەلگىلى عوي.

- جوق، اعا. ازاماتتىقتان تۇك تە قينالعان جوقپىن. قازاقستانعا كەلمەي تۇرىپ-اق ازاماتتىقتى الىپ قويعام، - دەپ كۇلە قارايدى. ەندى مەنىڭ جانىم شىعىپ كەتە جازدادى.

- قالاي؟ قايدان الدىڭ؟

- قوردايدان ەكى مىڭ دوللار بەرىپ الدىم. اقشاڭىز بولسا قوردايدا تانىس ادامدار كوپ. كۇتتىرمەيدى. بىردەن كوك پاسپورتتى قولىڭىزعا بەرەدى.

اڭگىمە بارىسىندا الگى جىگىت قىزدى-قىزدىمەن قىرعىزداعى دۇڭگەندەردىڭ وسىلاي الماتى ماڭى، قورداي اينالاسىنا كىرىپ، ءسىڭىپ جاتقانىن ايتىپ قالدى. قانىم باسىما تەپتى. «ازاماتتىقتى ساتىپ الارسىڭ-اۋ. ونى ساتىپ وتىرعان جانعا دا سەن سەكىلدى وتاننىڭ قاجەتى جوق. بىراق ەسىڭدە بولسىن، مەملەكەتتى ساتىپ الا المايسىڭدار!» دەدىم قاتقىلداۋ. الگى جىگىت ساسىپ قالدى. تاماعىن جەپ بىتپەستەن، «جاقسى اعا، ساۋ بولىڭىز» دەپ ورنىنان تۇرىپ، دالاعا جونەلە بەردى...

قازىر وسى وقيعا ەسىمە ءتۇسىپ، «بولاشاق سارىاعاش قاسىرەتى تاعى قاي وڭىردە قولدان جاسالىپ قويدى ەكەن؟» دەپ ويلانىپ وتىرمىن. ويتكەنى، مۇنداي جاعداي جالعىز قوردايدا عانا ەمەس، بارلىق وڭىردە ءبىر ىزگە تۇسكەن سياقتى. باتىستا قىتايلار، سولتۇستىكتە ورىستار، وڭتۇستىكتە دۇڭگەن، ۇيعىرلار كوبەيىپ بارادى.

ءتيىستى ورىندار الدىمەن كوشى-قون پوليتسياسىنداعى وسىنداي جەمقورلىقتى تەكسەرىپ، زاڭسىز ازاماتتىق العانداردى انىقتاپ، تەزىرەك ەلدەن شىعارىپ تاستاۋ كەرەك دەپ ويلايمىن.