شاكارىم وزىنە-ءوزى «مۇتىلعان» دەپ ات قويعان. بىزدىڭشە، بۇل پسەۆدونيم. ماسەلەنىڭ بايىبىنا بارساق، اقىننىڭ وزىنە وسىلايشا ات قويۋىندا ءمان بار. ونىڭ دالەلىن «مۇتىلعاننىڭ ءومىرى» دەگەن تولعاۋ-ولەڭنەن تابامىز.

جارالى جانىم شىقسىن دەپ،

قارا جەر مەنى جۇتسىن دەپ،

ولگەن سوڭ ەلىم مۇتسىن دەپ،

اتىمدى قويدىم: «مۇتىلعان».

شاكارىم ءوزىنىڭ بەلگىلى ءبىر كەزەڭدەردە ۇمىتىلاتىنىن كورە بىلگەن. ءوزىنىڭ بۇل قوعامعا قاجەتتى جاعىن، دۇرىسىن ايتقاندا، بۇل زامان ونى كەرەك ەتپەيتىندىكتەن ۇمىت بولاتىنىن اقىن ءدوپ باسىپ ايتقان.

... ۇمىت بولۋ دەگەن تاريحتان، حالىق ساناسىنان مۇلدەم جويىلۋ ەمەس. ەل ءوزىنىڭ ەسىن جيعان كەزىندە ۇرپاعى ەسىنە الاتىنىنا سەنىم ءبىلدىرۋ. سول ءۇشىن شاكارىم ءوز عۇمىرىن تياناقتى تۇردە ولەڭ ەتىپ جازىپ قالدىرعان. بۇل ەس جيناعاندا ەلى ۇمىت بولعانداردى ەسىنە ءتۇسىرسىن دەگەن نيەت.