ادامنىڭ ءناپسىسى كۇشتى بولسا، ونىمەن الىساتىن شايتان دا كۇشتى.
اۋىلدا، اكە-شەشەمنىڭ جانىندا جۇرگەندە شايتاننىڭ مەندە، مەنىڭ شايتاندا جۇمىسىم بولعان جوق.

سودان مەكتەپكە باردىم، باستاۋىش سىنىپتا شايتان مەنى ادامبىسىڭ دەمەدى. بىرتە-بىرتە ساباقتان قاشاتىندى، وتىرىك اۋىرىپ، قوسىمشا دارىسكە بارمايتىندى شىعاردىم. بۇل كەزدەردە مەنى ازعىرعان شايتاننىڭ ءوزى ەمەس، ءوزىم قاتارلى بالاسى بولسا كەرەك. سىنىپتان سىنىپقا كوشىپ، توعىز-ونعا ىلىككەندە بوزبالا شايتان ماعان قىزعا بارۋ ءۇشىن جاقسى كيىمدى الدىن-الا سىرتقا شىعارىپ قويىپ، اكە-شەشە الاڭسىز شاي ءىشىپ وتىرعاندا سىپ ەتە قالۋدى ۇيرەتتى. كورشى-قولاڭنىڭ ۇراسىنا نەمەسە قوراسىنا ۇرلانىپ كىرىپ، كارتوپ، تاۋىق جىمقىرۋدى، ونى ساۋداگەرگە بۇلداپ وتكىزىپ، جيىن-تويدا داستارحاندى جايناتىپ قويۋعا باۋلىدى...

ءداۋ قالاعا كەلىپ، ستۋدەنت اتانعاندا الاق-جۇلاق ەتكەن ءبىر جاس شايتان توپ قۇرىپ، جالعىز-جارىم ادامعا الىمجەتتىك جاساۋعا، توناۋعا; كاسىبىنە ادال ەمەس مۇعالىمگە پارا بەرىپ ساباققا كەلمەي-اق قويۋعا; جاتاقحانادا سوڭعى نانىن ۇنەمدەپ جەپ وتىرعان قىزداردىڭ بالكونداعى ناپاقاسىن ءۇپ دەپ كەتۋگە بولاتىنىنا كوز جەتكىزدى. سول ستۋدەنتتىك شاقتا تۇنىعى لايلانباعان بالعىننىڭ قۇشاعىنا لىپاسىز قۇلاپ بارا جاتقاندا توسەكتىڭ باسىندا قول شاپالاقتاپ بوزبالا شايتان مەن بويجەتكەن شايتان وتىرعانىن انىق كورگەن كەز دە بولعان.

وزىممەن بىرگە ءوسىپ كەلە جاتقان شايتان ەسەيگەننىڭ ءبىر بەلگىسى دەپ، قولىما تەمەكى ۇستاتتى. «قىزدار ءىشىپ وتىرعاندا سەن نەسىنە تەجەلەسىڭ» دەپ، ىشىمدىك الىپ بەردى. «بۇل دا دۇنيەنىڭ ءبىر راحاتى. ءدامىن كور» دەپ، ءشوپ شەككىزدى، كاليان ۇستاتتى. بىلەككە ينە سالعىزدى. وسى بىردەڭە بىلەتىن شىعار دەپ، ەش قارسىلىقسىز، «وسىنىڭ سوڭى قالاي بولار ەكەن؟» دەگەن ەش ويسىز ىلەسە بەردىم.

بىرتە-بىرتە ىسىلدىم. ادامداردىڭ سەنىمىنە كىرىپ، قوماقتى اقشا الۋدى، باسپاناسىن، كولىگىن كەپىلگە قويعىزىپ نەمەسە نەسيە العىزىپ، تايىپ تۇراتىندى شىعاردىم. ءبىر دوسىم تاۋ جاقتاعى اسا قىمبات ءۇيىن ساتىپ، ۇلكەن ساۋداعا سالعالى جۇرگەندە ءۇي-ىشىمەن انا دۇنيەگە جىبەرىپ، بار اقشانى ءۇپ دەپ كەتتىم.

حالىقتى الداپ، دەپۋتات بولدىم. ەلدىڭ اۋزىنان جىرىپ، شيكىزاتتى سىرتقا جىبەرۋگە، جەردى ساتۋعا، نارازىلىق بىلدىرگەندەرگە وق اتۋعا قارسى ەمەسپىن دەپ قول كوتەرىپ قويىپ، ول جاقتا دا ءبىراز وتىردىم.

ابدەن شارىقتاۋ شەگىمە جەتكەنىم سونشا، التى جاسار ءبۇلدىرشىندى ءبۇلدىردىم. مىنە، وسى كەزدە باياعى ءوزىم قاتارلى شايتان مەنى ەڭ ۇلكەن شايتانعا الىپ كەلدى. ول ماعان ۇزاق قاراپ وتىرىپ، دۇنيەگە كەلگەندە العاش جاساعان قاتەلىگىمنەن، كۇنامنەن باستاپ سارالادى دا، «ادامنىڭ ءناپسىسى كۇشتى بولسا، ونىمەن الىساتىن شايتان دا كۇشتى بولادى. ال، بۇعان ەندى ەشقانداي شايتاننىڭ كەرەگى جوق!» دەدى. دەدى دە، مەنى يتەرىپ شىعارىپ جىبەردى...

قاناعات ابىلقايىر

Facebook-تەگى پاراقشاسىنان