–بالام بەرى كەلشى، – دەدىم مەن قۋانعانىمنان اتىپ تۇرىپ،–كينوعا تۇسكەنسىڭ بە نە؟ ينستاگرامدا ءجۇرسىڭ عوي؟
بالام جەتىپ كەلىپ، ۇيالى تەلەفونىما ءۇڭىلدى دە:
–ىككە، كينو ەمەس قوي، بوتەن مەكتەپتىڭ ءۇش بالاسىن قاتار تۇرعىزىپ قويىپ، ون شاقتى سىنىپتاستارىمىزبەن جابىلا ۇرىپ تاستادىق!
–اكەلشى بەتتى، ادام بولايىن دەپسىڭ عوي؟ مىنا جىعىلعان بالانى تەپكىلەپ جاتقان سەن بە؟
–مەن عوي اكە.
–ادام بولۋ دەگەن وسى! اكەلشى بەتتى! ءۇمما، ءۇمما! ءاي، ماماسى؟ ماماسى!
ايەلىم كەلدى.
–بالامىز ادام بولىپتى! توعىزىنشى سىنىپتا ءجۇرىپ، «گرۋپپوۆوي» توبەلەسككە قاتىسىپتى!
–ويبۋ، راس پا؟ ناعاشى جۇرتىنا حابارلاپ، ءسۇيىنشى سۇرايىن! –دەگەن ايەلىم ۇيالى تەلەفونىن قۇلاعىنا جابىستىردى، ء–الاۋ؟ ماما؟ نەمەرەڭىز مەكتەپ ارالىق جارىسقا، وي، توبەلەسكە قاتىسىپ، ءبىرىنشى ورىندى جەڭىپ الىپتى! نە دەيسىز؟ حالىقارالىق توبەلەسكە قاتىسسىن؟ ونداي توبەلەس جوق قوي ماما! قاتتى قۋانىپ وتىرمىز! ءبىزدىڭ تاربيە عوي، ءبىزدىڭ! يا، يا، ۇندەمەي، ۇيدە جۇرە بەرسە قايتەر ەدىك؟ اتى شىقتى! يا، يا، الەۋمەتتىك جەلى ارقىلى بالامىزدى بۇكىل قازاقستان تانىپ جاتىر! ءبىلىم مينيسترلىگىنەن قۇتتىقتاپ جاتىر!
–ويبااي، مىنا جىعىلعان بالانىڭ ۇستىنە وتىرا كەتكەن سەن بە؟ ىشىنەن تەپكىلەگەن سەن عوي؟ قالاي، قاي جەرىنەن تەپكىلەۋدى بىلەدى ءبىزدىڭ بالا! –دەدىم مەن قۋانىشىم قوينىما سىيماي. ءبىر كەزدە مەكتەپ ديرەكتورى كەلىپ، قولىمدى قىسىپ، سىلكىلەپ تۇرىپ الدى:
ء–سىزدىڭ ۇلىڭىز ۇلكەن ەرلىك جاسادى! مۇنداي جاعداي بۇرىن–سوڭدى بولعان ەمەس! قاتتى اسەر ەتتى. قۋانعانىمىزدان بۇتىمىزعا جىبەرىپ قويا جازدادىق! ءبىزدىڭ مەكتەپتىڭ ابىرويىن اسقاقتاتقان بالاڭىزعا قارعىس... وي، العىس گراموتاسىن الىپ كەلدىم! ءوزىمىزدىڭ مەكتەپتىڭ بالاسىن ۇرماي، بوتەن مەكتەپتىڭ وقۋشىلارىن سىنىپتاستارىمەن جابىلا ۇرىپ قۇلاتقان عوي؟! ءبارى جابىلىپ ۇرعان! نە دەگەن تاتۋلىق، نە دەگەن بىرلىك، نە دەگەن ىنتىماق دەسەڭىزشى؟ بىرىگىپ ۇرۋ دەگەن– تاتۋلىقتىڭ بەلگىسى! بيىلعى جاستار جىلى وسىنداي بولسا كەرەك!
مەن مەكتەپ ديرەكتورىن قۇشاقتاي الدىم. ونىڭ كوزدەرى كۇلىمدەپ، كادىمگىدەي ماسايراپ قالدى.
–اكە، تىلىنە تەمەكىنىڭ شوعىن باستىم عوي! –دەپ ماساتتاندى بالام. ديرەكتور ونىڭ ارقاسىنان قاقتى.
–اكە، شەشەسىنەن بوقتادىق!
–ادەبي تىلدە بوقتاعانى قانداي جاقسى بولعان! –دەپ ديرەكتور ودان سايىن ماقتاندى.
ء–ولىپ قالسا شە؟ –دەپ قالدى ايەلىم.
–وي، ونداي وقيعالار كۇن ارا بولىپ جاتىر ەمەس پە؟ پوليتسيا دەگەن كەيبىر سيىردىڭ الدىنا ءبىر قاپشىق جوڭىشقا، وي كەشىرىڭىز، اقشا تاستاي سالساق، سونى جەەەپ تۇرا بەرەدى ولار، –دەدىم مەن. نە كەرەك، ءبىر كەزدە پوليتسيا تەرگەۋشىلەرى كەلىپ، ءبىرى قولىمدى الدى.
ء–تارتىپسىزۇلى بۇزىقبايدىڭ اكەسى ءسىز بە؟ –دەپ سۇرادى ول.
–يا.
–قۇتتى بولسىن! بالاڭىز ءۇشىن كۋرورتقا وتىز كۇندىك جولداما الدىڭىز!
نەتكەن قۋانىش، نەتكەن، باقىت، ون كۇن بولدى، تۇرمەنىڭ تورىندە دەمالىپ جاتىرمىن! باقا بولسىن، باسقا بولسىن، بالامنىڭ ارقاسىندا! جاسا، بۇزىقتار جىلى!