رەداكتسيادان: مەملەكەت باسشىسى قاسىم-جومارت توقاەۆتىڭ «تاۋەلسىزدىك بارىنەن قىمبات» اتتى ماقالاسىنا تاعى ءبىر مارتە كوز جىبەرسەك، پرەزيدەنت بىلاي دەيدى: «مەن ازاتتىقتىڭ العاشقى ونجىلدىعىن جاڭا قازاقستاننىڭ ىرگەتاسىن قالاۋ كەزەڭى دەپ اتار ەدىم. وسى ۋاقىتتا ەلباسىنىڭ باسشىلىعىمەن مەملەكەتىمىزدىڭ نىشاندارى بەلگىلەنىپ، بيلىك جۇيەسى قالىپتاستى. ۇلتتىق ۆاليۋتامىز اينالىمعا ەندى. قارۋلى كۇشتەرىمىز قۇرىلدى. اتا زاڭىمىز قابىلداندى. شەتەلدەرمەن ديپلوماتيالىق قاتىناس ورناتىلدى. ەلىمىز بەدەلدى حالىقارالىق ۇيىمدارعا مۇشە بولدى.

وسىناۋ تولاعاي تابىستاردىڭ بارىنە ەلباسىنىڭ دارا كوشباسشىلىعىنىڭ ءھام حالقىمىزدىڭ دانالىعى مەن پاراساتىنىڭ، بىرلىگى مەن ىنتىماعىنىڭ، وتانداستارىمىزدىڭ قاجىرلى ەڭبەگىنىڭ ارقاسىندا قول جەتكىزدىك. سوندىقتان، ەلباسى تاۋەلسىزدىگىمىزدىڭ ماڭگى سيمۆولىنا اينالدى دەسەك، اقيقاتتى ايتقان بولار ەدىك»...

«تاكيم وبرازوم، پوستوياننو ۋكرەپليايا نەزاۆيسيموست ي سوحرانيايا تسەلوستنوست سترانى، پوددەرجيۆايا تسەننوست سەمي ي پرودۆيگايا ناتسيونالنو-دۋحوۆنۋيۋ كۋلتۋرۋ، ۋدەليايا ۆنيمانيە پريوبرەتەنيۋ گلۋبوكيح زناني ي چەستنومۋ ترۋدۋ، مى ستانەم ناتسيەي سوزيداتەلەي. ەتو ي ەست سەم گلاۆنىح ستولپوۆ ناشەي گوسۋدارستۆەننوستي!» - سكازال ەلباسى.

ءۇن قوسۋ

ۇستارانىڭ جۇزىندەي توڭكەرىلگەن دۇنيەدە جىل سايىن ءبىر قۇبىلىس شىعا كەلەدى. اينالىپ وتە المايسىڭ. باسىپ وتۋگە، كەشىپ وتۋگە تۋرا كەلەدى. دەرت كەۋلەگەن پاندەمياڭ اناۋ، بەزىپ بارا جاتقان دوللارىڭ مىناۋ. «كۇلشەلى بالا» ويناۋعا جاقسى. دوسىڭ كوبەيىپ كەلەدى. «تۇلكىنىڭ قىزىلدىعى وزىنە جاۋ». ۇلان-بايتاق جەرىڭە قىزىقپاعان كىم بار. تالايلاردىڭ سىلەكەيى شۇبىرعان. جاۋىڭ دا از ەمەس سياقتى. تاۋەلسىزدىكتىڭ ءار كۇنى قىراعىلىق تىلەيدى، ساقتىققا شاقىرادى. بىلەگىڭ مەن ءبىلىمىڭدى بىردەي بەكەمدە.

«ورازا، ناماز – توقتىقتا!» قىلدان تايساڭ، قول ۇشىن بەرەر كىمىڭ بار؟ ەكى تۋىپ، ءبىر قالعان رەسەي مەن ۋكرايناعا، يران مەن يراكقا قاراساڭ، مىڭ جىلدىق كورشى ءازىربايجان مەن ارمەنيەگە قاراساڭ، دەنەڭ تۇرشىگەدى. قۇداي سوندايدان ساقتاسىن. ارقاڭدى كەڭگە سالىپ، اۋا جايىلىپ باراسىڭ.

اۋزىڭا كەلگەندى كوكىپ، اسپانداعى ايدى الىپ بەرسە دە، قاناعات قىلار ءتۇرىڭ جوق. «اناۋ-جوق، مىناۋ-جوق، ەتپەيدى»، دەيسىڭ. ۇلىڭ شالدۋار، قىزىڭ ەركە بولىپ بارادى. نە جەتپەيدى؟ ءبارى بار. كوكجيەكتەن ارىرەك كوز جىبەرسەك، ادامنىڭ ويىنا كەلمەيتىن وقيعالاردى كورەمىز. سونىڭ ءبارى ساباق، ءبارى سىن. ازعانتاي قازاق، ەتەك-جەڭىڭدى جيىڭقىراپ، ءار كۇنىڭە ەسەپ بەر، ەرتەڭدى ويلا، ەسەپتە. سابىر ساقتا، تىرلىكتىڭ ءنارى – بىرلىكتە عانا ەكەن. باس-باسىڭا بي بولامىن دەپ جانىقپا، ەل سايلاعان باسشىڭ بار. ۇناسا دا، ۇناماسا دا، سوعان تاپسىردىق تاعدىرىمىزدى. دەموكراتيانىڭ ءدامى دەگەن ءتاتتى دەسەدى، بىراق سونىڭ قازاقتىڭ ىشىنە جاعاتىن-جاقپايتىنىن ءالى ءتۇسىنىپ بولعان جوقپىز.

نۇرەكەڭنىڭ ايتىپ تۇرعانى وسى. ءبىر ءۇيدىڭ بالالارىن ۇيىستىرىپ ۇستاۋ وڭاي ەمەس، وعان دا ەپ كەرەك. بىرەۋىن الداپ، بىرەۋىن ارباپ، بىرەۋىنىڭ ارقاسىنان قاعىپ دەگەن سياقتى. نۇرەكەڭنىڭ مەڭزەپ وتىرعانى وسى. ۇلكەنىمىز جاستارعا ۇلكەندىكپەن ۇلگى بولايىق، كىشىمىز ۇلكەنىمىزدى سىيلاي بىلەيىك. ودان باسقا نە قىزىق بار، بۇل ومىردە.

زارقىن تايشىباي،

قازاقستاننىڭ ەڭبەك سىڭىرگەن قايراتكەرى،
م. قوزىباەۆ اتىنداعى سولتۇستىك قازاقستان ۋنيۆەرسيتەتىنىڭ پروفەسسورى

Abai.kz