قاسيەتتى شىڭعىستاۋ مەن كيەلى قار­قارالىنىڭ اراسىندا بەرىكقارا اتتى تاۋ بار. ءبىزدىڭ ۇلى دالانىڭ ماڭدايىنا بىت­كەن تاۋلار سەكىلدى بۇل دا ماجار، باعزى تاۋ. تارباعاتاي سىلەمدەرىمەن ۇلاسىپ جا­تىر. سوناۋ پالەزوي زامانىندا قا­لىپ­تاسقان.

قاسيەتتى شىڭعىستاۋ مەن كيەلى قار­قارالىنىڭ اراسىندا بەرىكقارا اتتى تاۋ بار. ءبىزدىڭ ۇلى دالانىڭ ماڭدايىنا بىت­كەن تاۋلار سەكىلدى بۇل دا ماجار، باعزى تاۋ. تارباعاتاي سىلەمدەرىمەن ۇلاسىپ جا­تىر. سوناۋ پالەزوي زامانىندا قا­لىپ­تاسقان.

ءبىر تاۋ بار ءبىزدىڭ ەلدە بەرىكقارا،
تۇرادى جاقىن جەردەن ءتونىپ قانا.
الىستان مەنمۇندالاپ شاقىرادى،
دەگەندەي قۇپيامدى كەلىپ قارا.
قىزىلجال – ءبىر قويناۋدان ءۇن قاتادى،
قىزارىپ سول ءبىر جالعا كۇن باتادى.
قازاقتىڭ قارا ولەڭىن، قۇلاق توسساڭ،
ەسكەن جەل قاراولەڭنەن تىڭداتادى.
جابىرقاپ بىرەۋدى ىزدەپ جال تۇرادى،
ءبىر مەزەت كوكىرەگىنە ءان تۇنادى.
جازىقتا نوحا قاجىعا اس بەرىلگەن،
ارقانىڭ شەرتپە كۇيى تارتىلادى.
قالادى سول جاعىمدا ابىرالى،
ارشادان اشەكەيىن تاعىنادى.
ۇقساتسام، سول تاۋلاردى كيىز ۇيگە،
اقبيىك – اقوردانىڭ شاڭىراعى.
جالعىزتاۋ وڭ جاعىمدا قاراۋىتىپ،
مارامىك ۇشقان قۇستان ءان اعىتىپ.
قۇشاعىن كەڭگە جايىپ بەرىكقارا،
تۇرادى جىلدا مەنى دارا كۇتىپ...
........................................................
ايمالاپ اينالاڭدى سامال كەلىپ،
اق بۇلتتان كيگىزىپتى دالام بورىك.
تاۋ ەدىڭ قاسيەتتى، كيە قونعان،
ءتاۋ ەتتىم، بەرىكقارا، ساعان كەلىپ...
وسى بەرىكقارانىڭ باۋىرىندا وسكەن باۋ­كەڭنىڭ ولەڭى بۇل، باۋىرجان جا­قىپ­تىڭ. ءبىزدىڭ دارحان حالىقتا ءار اۋليەسىنە ءبىر-ءبىر بيىك، ءار اقىنىنا ءبىر-ءبىر تاۋ سىي­لاي­تىن (اتىن بەرەتىن، تەليتىن) ءداستۇر بار ەمەس پە ەدى. سەكسەنىنشى جىلدارى ادە­­­بيەت­كە كەلگەن بۋىننىڭ ىشىندە سە­رىلى­گىمەن دە، سەرگەكتىگىمەن دە، سىرشىل­دى­عى­مەن دە، ءوزى دە ءبىر بيىك باۋىرجاننان ايا­رىم بار ما، باياعىنىڭ شايىرلارىنشا شالقىما كوڭىلمەن وسى تاۋدى ساعان قي­دىم دەيىن دەسەم، بۇل ەكەۋىنىڭ تاريحى، ءتىپ­تى ارىدا جاتىر ەكەن.
بۇرىن قۇران-كارىمدە ايتىلىپ، كەيىن عا­لىم­دار اشىپ، تاۋدىڭ دا تامىرى بولا­تىنىن بىلدىك. باۋىرجان جاقىپ سول بە­رىكقارانىڭ تامىرىنا بەرىك بايلانىپ، ءتۇپ-تۇقيانىمەن ءبىتىسىپ، تۇتاس بول­مىسىمەن جىمداسىپ كەتكەن اقىن. جوعارىداعى ولەڭىنىڭ وزىنەن سونى اڭعارۋعا بولادى. بە­رىك­قارانىڭ قىزىلقوڭىر توپىراعى جۇ­زىنە قىزىل­كۇرەڭ شىراي بەرىپ، سەلەۋلى بەت­كەيلەرىنەن سەلدىر شاشىنا دەيىن اۋماي قالعان. ەستە جوق ەسكى زامانداردا بە­رىكقارانىڭ باتىس بولىگى سيلۋر (پالەوزوي كەزەڭدەرى) جىنىستارىنان تۇزىلسە، با­ۋىرجاننىڭ بولمىسى ساق زامانىنداعى سالقام سەزىمدەردەن («ساداعىنداي بوپ ساقتاردىڭ»), بەرىكقارانىڭ شىعىسى دەۆون كەزەڭى جىنىستارىنان بولسا، با­ۋىرجاننىڭ جانى دەشتى قىپشاقتىڭ داۋىل­پازدىعىنان («جارق ەتتى نايزا­عاي­لارىم، قىپشاقتىڭ قىلىشىنداي بوپ»), بەرىكقارانىڭ ەندى ءبىر بەتكەيى وردوۆيك كەزەڭى جىنىستارىنان بولسا، باۋىرجان­نىڭ تابيعاتى ورتاعاسىرلىق تۇركىلەردىڭ تەك­تىلىگىنەن («كوكتۇرىكتىڭ ماڭگى ءتىرى رۋحىمىن» (تۇمار) تۋعانداي. اقىننىڭ قىزىل­قۇم­نىڭ جەرىندەگى «ءتورت مىڭ جىل بۇرىن بول­عان گۋمانويدتاردان» باباسىن ىزدەپ ءجۇرۋى دە ءتورت ءجۇز ميلليون جىل بۇرىنعى كە­زەڭدەردە قالىپتاسقان تاۋدى ءسۇيىپ، تا­سىن ماڭدايىنا باسقاندىعىنان دا شى­عار.
تابيعات ليريكاسىنىڭ تالعامپاز جىر­شىسى باۋىرجان جاقىپتىڭ تۇپكى دۇ­نيەسى، تۇڭعيىق سىرى – وسى بە­رىك­قا­را­نىڭ بىتىمىنەن-ءدۇر دەپ بىلەمىز. سول تاۋدىڭ تاعدىرى اقىنعا كوشكەندەي، سول تاۋدىڭ زار-مۇڭىن اقىن ارقالاعانداي، سول تاۋ ارقىلى بۇكىل قازاق دالاسىن جىرلايدى، سول بەرىكقارانىڭ ءوزى بولىپ، ۇلان-عايىر بايتاق ولكەنى كەزەدى.
قىلاڭ بەرىپ قىردى اسقان مىناۋ تاڭدار مەنىكى،
مىناۋ وزەن، مىناۋ كول، مىناۋ تالدار مەنىكى.
اي ءمۇيىزى نۇر شايقاپ، كۇن ارقاندار ارقارلار،
شىڭدارىنا شىرشالار شىعار تاۋلار مەنىكى.
..............................................................................
جاسىن جىرى مەنىكى، جاڭبىر ءانى مەنىكى،
جاعاجايدىڭ بالاۋسا بالقۇراعى مەنىكى.
ءدوڭ ماڭدايلى، تۇما كوز قۇبا جازىق مەنىكى،
جىرا قازىپ جول اشقان تاۋ بۇلاعى مەنىكى.
...........................................................................
قىزىل-جاسىل گۇلدەرى، شالعىنى دا مەنىكى،
ادامداردىڭ سان قيلى تاعدىرى دا مەنىكى.
اقىن بولىپ تۋعان سوڭ، جىرلاۋ كەرەك ءبارىن دە،
اسپان استى، جەر ءۇستى – بارلىعى دا مەنىكى! («اقىن مونولوگى») – دەپ، تاڭباسىنان تانىپ، ەن سالىپ ەنشىلەيدى دە:
...شوكىمدەي اق بۇلت كورسەڭ كوك جۇزىنەن،
و، جۇرتىم، مەنىڭ جىرىم دەپ ويلاعىن!
نەمەسە:
كوك ءورىم شىبىق كورسەڭ كوكتەمەدە،
ويلارىم ول دا مەنىڭ بۇرشىك اتقان.
ياكي:
ۋاقىتتى شىرق ۇيىرگەن قۇيىن كورسەڭ،
ىشىندە سول قۇيىننىڭ ولەڭىم بار;
كول كورسەڭ كوز الماعان تۇنگى اسپاننان،
دۇنيە، مەنى ەسىڭە ءبىر الارسىڭ... («ەلەگيا»),
بولماسا:
دالامىن – مەن، سوزىلعان دالامىن – مەن،
باياۋ ەسكەن سامالمەن الامىن دەم.
كوك جۇزىنە اۋدارىپ كول كوزىمدى،
ويعا باتىپ، كەي كەزدە قالامىن مەن («دالا»),
تاعى دا،
تاۋمىن – مەن، اسپان ءتوسىن ەركىن ەمگەن،
كۇيلەرىن بيىكتىكتىڭ شەرتىپ، ورگەن.
ەشقاشان الاسارماۋ – شىڭدارىمنىڭ،
الدىندا قۇدىرەتتىڭ سەرتى بەرگەن.
تاكاپپار تۇلعام وسى تومەندەمەس،
سول تۇلعام تۇتاسىمەن ولەڭگە كوش.
شولامىن قاراۋىلداي كەڭ دالانى،
قىراتتار مەن كورگەندى كورەم دەمەس («تاۋ»),
ودان سوڭ،
اسپاندى دەمىم شارپىعان،
بۇلتپىن – مەن، كوكتە قالقىعان،
اناعا قۇشتار سابيدەي،
جەتەم دەپ كۇنگە تالپىنام («بۇلت»),
ارى قاراي،
قىنامىن – مەن، قىنامىن،
قويتاسقا ورلەپ شىعامىن.
جابىسىپ جارتاس باسىنا،
قايىزعاقتانىپ تۇرامىن، –
دەپ، سول تابيعاتتىڭ وزىنە اينالىپ (قۇدايىم-اۋ، ەڭ اقىرى قىناسىنا دا), «مەن – ءبىر جالعىز ساۋ­لە­مىن جەردەن ونگەن»، «مەن – ءبىر جالعىز تامشىمىن شولدەپ ولگەن» («جالعىز»), «ۇشىپ بارا جاتىرمىن قۇسقا اينالىپ» («اقمەشىت») دەپ، تابيعاتتىڭ ءوزى بو­لىپ جىرلايدى. جىرلاعاندا، جاعالاۋدا تۇرىپ، جار­قاباقتى ۇرعان تولقىندارعا، ەتەگىندە تۇرىپ، جەل مەن جاڭبىر توزدىرعان شىڭدارعا، ساياسىندا تۇ­رىپ، جاپىراعىن سامال ويناتقان قايىڭدارعا قا­راپ، ءسۇيسىنىپ جىرلاۋشى عانا ەمەس، سول جار­قا­باق بولىپ، سول شىڭ، سول جاپىراق بولىپ ءتۇيسىنىپ جىر­لايدى باۋىرجان جاقىپ.
«اسپانى – ۇلى سۋرەتشى; «اسپانى فوتوگراف» («اق نو­سەردىڭ استىندا»), «كۇنى – الپينيست» («جاسىل الەم»), «قىراتتارى – باتىر، گۇلدەرى – وردەن»; «تاۋى – قاريا»; «بۇلتتارى – ءباداۋي»; «ايى – قايىق» («ەر­تىس­كە سىر»), «جانارى – وبەكتيۆ، جۇرەگى – فوتواپپارات»; «ۇشقان بۇلبۇلدارى قاراعايلاردىڭ ان­دەرى» بولاتىن اقىننىڭ ماڭگى جاس، ماڭگى جاسامپاز سۇلۋ الەمى سۇيسىندىرمەي، سۇقتاندىرماي قويمايدى. ونىڭ الەمىنە ەنگىڭ كەلەدى، بىرگە ىلەسىپ ءجۇرىپ، ۇزەڭگى جولداستىقپەن، ۇزىلمەس سىيلاستىقپەن ساپار شەككىڭ كەلەدى. ول جىرلاعاندا – دۇنيە وزگە­شە. ول جىرلايتىن «كوك جوتا، قىزىل ادىر، كۇرەڭ بەلى، تويعان قوزى سەكىلدى دوڭدەرىمەن» ات باۋىرىمەن شىق كەشىپ كەزگىڭ كەلەدى ەكەن كەڭ دۇنيەنى.
تەربەتىپ وڭتۇستىكتى، ارقانى ۇنمەن،
قازاقتىڭ قوڭىر كۇيىن تارتا بىلگەن،
التايدان كەڭ كوسىلگەن اتىراۋعا،
سۇيەمىن كەڭ دالامدى جان-تانىممەن («مەنىڭ دالام») دەگەن اقىن «تۇيە تاۋلارى تۇرەگەلىپ كەتەردەي» بايتاق دالانى سۋرەتتەگەندە، ساعىم كوشكەن سار دالا سانا تۇكپىرىنە شوگە بەرەدى، شوگە بەرەدى. وسى ءبىر ولەڭىنىڭ وزىندە جۋسانى مەن بەتەگەسى، ءجى­لانشوپ، تۇيەتابان، جالبىزى، قۇلقايىر، يتوشاعان، كيىكوتى، سۇتتىگەن، اتقۇلاعى، حانقىزى، قاراقات، بۇل­دىر­گەنى، دولانا، جيدە، مويىلى، ءشيى، قامىسى، بويا­نى، تەرەگى، ۇيەڭكىسى، قايىڭى، ىققىنى، كوك­بە­دە­سى، شىر­شا­سى، ارشاسى، سەلەۋى، ساسىرى، قياعى، شى­تىرى، تو­­بىل­عىسى، قىزعالداعى، سارعالداعى، تو­راڭعىسى، قاراعانى، جانتاعى، ادىراسپانى، كە­كىرە، ەر­مەن­قۋراي، مەڭدۋانا، قىرىقبۋىن، شا­شى­رات­قى، يزەنى، ايعىرجۋا، يتمۇرىنى، سوراسى، ەسەك­ميا، دەرمەنەسى، اق شەڭگەل، قارا شەڭگەلى، راۋعاشى، قىمىزدىعى،كاۋىلى، بيدايىق، جىڭعىل، مىڭباس، جول­جەلكەنىن سىيدىرىپ، ءسۇيدىرىپ ۇلگەرەدى. ەندى باق­ساق، سول دالانى ءسۇيدىرىپ، سول دالاعا عاشىق ەت­كەن­دە، تاڭدانسىن، تام­سانسىن دەمەگەن ەكەن، تول­عان­سىن، توزعانىن كورسىن، زارىن ەستىسىن دەگەن ەكەن ونىڭ جۇرەگى. باۋىرجان بولىپ سول دالانىڭ ءانىن ايتسا، بەرىكقارا بولىپ زارىن ايتقان ەكەن.
قۇلپىرعان قۇلان جازىق، قۇماي بەلىڭ،
شىڭعىستاۋ، ابىرالى شۇرايلى ەدىڭ.
«سول باعىڭ قايدا كەتكەن باستان ۇشىپ،
سول شاعىڭ قايدا كەتكەن؟!» – سۇرايدى ەلىڭ...
...............................................................
جازىعىڭ بۇرىنعىداي گۇل تاقپاعان،
ءتوسىڭدى قايعى باسىپ، مۇڭ قاپتاعان.
مەن دە ەندى ءوزىڭ بولىپ تولعانايىن،
توزعان جەر، جۇدەۋ ولكەم، سىرقات دالام، –
دەپ، كەشەگى زۇلمات جىلداردىڭ زاردابىن، دولى قول­دار­دىڭ دالانىڭ القىمىندا قالعان قاندى ءىزىن كور­سەتەدى. الدىندا تاۋ بولىپ جىرلاعانىندا تاۋ­عا اينالعانداي كۇي كەشسەك، ەندى دەگەلەڭ تاۋىنىڭ زارىن ايتقاندا جاۋعا اينالعانداي قۋىستانا باستايسىڭ. دەگەلەڭ تاۋى بىلاي دەپ جىرلايدى:
...اقشا بۇلت باسىمداعى سەڭسەڭ ەدى،
ۇلدارىم – شوقىلارىم ەڭسەلى ەدى.
ءتىل ءبىتتى بۇگىن ماعان، ءبارىن دە ايتام،
ەي، ادام، سەن سەنبەسەڭ، جەر سەنەدى!
..............................................................
كۇلمىن – مەن، تاۋ ەمەسپىن، ءۇيىندىمىن،
شەرتىلىپ جاتىر سوڭعى كۇيىم بۇگىن.
سان الۋان دۇنيەدەگى تاۋلار ءۇشىن،
كوتەرىپ تۇرمىن تىرلىك قيىندىعىن.
............................................................
كوكىرەگىم كۇل بولسام، تولا جارا،
قاسىمنان قونىس تەپتى «مولا» جاڭا.
جۇرەگىم سوقپايدى ەندى، دەمىم ءبىتتى،
ەي، تاۋلار، جينالىڭدار جانازاما!
دەگەلەڭ بەرىكقارانى جانازاسىنا شاقىرعاندا، اقىن وقىرمانىنا ونى قالاي ايتپاسىن؟! ەسكەرتپەدە ءوزى دە كورسەتكەنىندەي، دەگەلەڭ تاۋىنىڭ اس­تىن­دا يادرولىق سىناقتار ناتيجەسىندە كوپ مولشەردە راديواكتيۆتى قالدىقتار قويماسى قالىپتاسقان. ءوز قۋاتىن مىڭداعان جىلدار بويى جوعالتپايتىن پلۋتوني گازى ءبىر كەزدەرى جەر ۇستىنە جارىپ شىعىپ، اسا قاۋىپتى اپات بولۋى ىق­تيمال ەكەن.
ءوڭ جوق، ءتۇس جوق اجارىمدى،
كوز جاسىممەن سۋلاپ تا العام.
تىڭدا ءبارىڭ ازالى ءۇندى،
توعايمىن مەن قۋراپ قالعان.
..............................................
تىرشىلىكتەن كەندە قالدىم،
تامىپ كوزدەن ءتۇستى كوپ شىق.
ەي، جۇمباق دەرت، مەڭدەپ الدىڭ،
قۋ تىزەمدى قۇشتىم وكسىپ، –
دەگەن قۋراعان ت­و­عاي­دىڭ سوڭعى ءسوزى ساي-سۇيەگىڭدى قالاي سىرقى­رات­پاسىن. سۇلۋلىقتىڭ ارتىنداعى ۇسقىنسىزدىقتى، ۇسقىن­سىزدىقتىڭ ارتىنداعى شاراسىزدىقتى، شاراسىز­دىقتىڭ ارتىنداعى ءومىر ءۇشىن كۇرەستى جىرلايدى.
مەن – بوز دالامىن!
قورشالدىم.
دۇمپۋلەردەن توزدى الابىم.
ورىنى ءتىلىم-ءتىلىم سورعا اينالىپ،
ساعىنىپ جاتىر كولىم قازدار ءانىن.
مەن – بوز دالامىن!
جىلايىن دەسەم، جاسىم جوق،
تارايىن دەسەم، شاشىم جوق.
الدەكىمدەردىڭ قولىمەن
كوكىرەگىمە باسىلدى وت!
نەمەسە:
قۇدايعا جىلاپ، تابىندىم،
«قايتار، – دەپ، – تيتتەي جۇرناعىن قۋاتتى
اعىننىڭ»،
بىتەلىپ قالعان كوزدەرى اشىلار ما ەدى،
مەنى تۇس-تۇستان دەمەيتىن بۇلاقتارىمنىڭ.
ايقايلاسام با شىڭعىرىپ وكتەم،
تولار ما ەدى ارنام، تەك سوندا ىندىنى كەپكەن؟!
(«تارتىلعان وزەننىڭ مۇڭى»),
نەمەسە:
ايدالا – توزاق،
اينالام – ازاپ،
«قۇتقار!» – دەپ، ايعا جالىندىم.
موينىمدا – قامىت،
قوينىمدا – تامۇق،
«قۇتقار!» – دەپ، كۇنگە تابىندىم.
بالاداي وكسىپ جىلايمىن،
قاشانعى مەن دە شىدايمىن؟!
..............................................
جەر شارىن كەزىپ جۇرەيىن،
بارامىن قايدا؟
مولاعا بارىپ تۇنەيىن... («جەلدىڭ جوقتاۋى»).

مىنە، وسىلاي دالا شاتتىعىنىڭ سيمفونياسى دالا قاسىرەتىنىڭ رەكۆيەمىنە اينالادى. اقىن سونى ايتادى، سونى جىرلايدى.
ءبىز بۇل ماقالادا باۋىرجاننىڭ عىلىم كوك­جيە­گىن­دەگى جەتىستىكتەرىن، اتاق-ابىروي، ماراپات ماداق­تارىن ءسوز ەتۋدى ماقسات ەتپەدىك.
سول جەتىستىكتەرىنىڭ ءبارى تۇپتەپ كەلگەندە اقىن جى­رىنا قىزمەت ەتەتىندەي ەلەستەيدى ماعان.
باۋىرجان جاقىپ پوەزياسى، ونىڭ تابيعاتتى جىر­لاۋداعى ءليريزمى مەن تراگيزمى، ونىڭ فورمالىق، مازمۇندىق جاڭاشىلدىقتارى، ونىڭ قازاق ولەڭىندە اجە كۋلتىن بيىك دەڭگەيگە كوتەرگەندىگى، سان قيلى كە­زەڭدەر جىنىستارىنان تۇراتىن بەرىكقارا سەكىلدى سان قىرلى، سان قاتپارلى باۋىرجان جاقىپ بولمىسى، تابيعاتى جايلى اڭگىمە ەندى ايتىلادى. باۋىرجان جاقىپ كەشىپ كەلگەن ەلۋ جىل بەرىكقارا تاۋى كەش­كەن بەس ءجۇز ميلليون جىلداي مازمۇندى، ماعى­نالى دەپ بىلەمىز.

باۋىرجانعا

باۋىرجان جاقىپ،
باۋىر بالاسىڭ،
بالاعان جىردى داۋىلعا قاسىم.
جانىڭدى جانىم، جۇرت قايدان ۇقسىن،
اقىندىق دەرتپەن اۋىرماعاسىن.

ساپاردا سەنى سىناپ ەلەڭدەر،
قاسقا بۇلاقتار،
قۇبا بەلەڭدەر.
شىڭعىستان شىڭعا قانات قاعادى –
قازاققا بىتكەن قىران ولەڭدەر.

ونەرگە ىشتەي بەكىپ تالاسىڭ،
جەتەتىن جەرگە جەتىپ قالاسىڭ.
اعالار اسقان اسىل اسۋمەن،
اۋىلىڭا قاراي كەتىپ باراسىڭ.

اقىنعا اللاھ اق عۇمىر بەرگەن،
سورىن دا بەرگەن،
شاتتىعىن بەرگەن.
ەستەلىك بولىپ ەسىلسىن ولەڭ –
تىرشىلىكتەگى ءتاتتى كۇندەردەن.

اسپاننان اقىق،
جاۋىننان جاقۇت،
ىزدەيسىڭ بىلەم داۋىلدان باقىت.
اتاتىن تاڭدى ايالاپ بۇگىن –
جىر وقيىقشى، باۋىرجان جاقىپ!..

باۋىرجانعا
كوردىم تالاي ءىرىنى،
باۋىرجانىم تۇر دارا.
قاسىمداعى ءبىر ءىنى،
سوڭىمداعى ءبىر قارا.

كوڭىلدەگى ەلەستى،
كورسەتەدى جىر-اينا.
بۇلىڭ-بۇلىڭ كومەسكى،
قۇلىن كۇنىڭ ءجۇر ويدا.

جولىعاتىن جامىراپ،
قوزىدايىن كوبەگەن.
اۋزىن اشسا، ماڭىراپ،
توگىلەتىن كوپ ولەڭ.

جازاتىن ول جىر تۇمەن،
دەپ اۋىلدا قالدى ءۇيىم.
اجەسىنىڭ قۇرتى مەن
ساعىناتىن ءالديىن.

جۇرەگىندە سوندىرمەي
جۇرگەن وتىن دالانىڭ.
ساعىنۋشى ەم مەن بىرگە
اجەسىن سول بالانىڭ.

زۋىلداما، زىرلاما
دەسەڭ، ۋاقىت توقتار ما.
ولەڭ قۇمار ءبىر بالا
كىرىپ كەتتى كوكپارعا.

جولىقتى ما ولجاعا
ومىرمەنەن بەتتەسىپ.
ۋىلجىعان سول بالا
اقىن بولىپ كەتتى ءوسىپ.

مەن دەگەندە قوڭىنان
بەرۋشى ەدى ەت كەسىپ.
اقىن بالا سوڭىنان
عالىم بولىپ كەتتى ءوسىپ.

ءسىڭىپ كەتتى ول ساعىمعا
جۇيرىك اتتاي جىل شىعىپ.
ارقاسىنان قاعۋعا
جۇرەم ەندى قىمسىنىپ.

ءجۇرسىن ەرمان

"قازاق ادەبيەتى" گازەتى