قايسار دەگەن دوسىمنىڭ مىنەزى قىزىق. كوكتەمنىڭ كۇنى سياقتى. بىردە اشىق، بىردە جاۋىن-شاشىن دەگەندەي... كوڭىلى كوتەرىڭكى كەزىندە اڭگىمەنى جاقسى ايتادى.

وتكەندە اۋىلىنا بارىپتى. «ادەت بولىپ قالعان عوي، اۋىلعا كىرگەن سوڭ، ورتالىقتاعى دۇكەن جاققا ءبىر كوز سالىپ ءوتتىم، - دەيدى ول. -قاراسام، ءبىر كلاستاسىم بىرەۋلەرمەن دۇكەننىڭ شەتىندە اراق ءىشىپ وتىر ەكەن. كولىگىمدى تانيدى، توقتاۋعا تۋرا كەلدى. ءوزى اجەپتەۋىر قىزۋ. تالتىرەكتەپ، قايتا-قايتا ءسۇرىنىپ قالا بەرەدى.

«و، قايسار باۋىرىم، قوش كەلدىڭ...» دەپ ادەتتەگىدەي قۇشاقتاسىپ امانداسىپ، جالپى جاعدايدى سۇراعان سوڭ، ول مەنى دۇكەن جاققا سۇيرەدى. ء«جۇرشى، قايسار، بۇل جولى سەنى مەن «كۇتەمىن»، بۇگىن قوناق بولاسىڭ» دەپ قويادى. دۇكەنگە كىردى دە، ساتۋشى تاتەيگە: «اپاي، بىلەسىز عوي، مەنىڭ كۇن سايىن ىشپەيتىنىمدى... شىمكەنتتەن دوسىم كەلىپ قالدى، قارىزعا بىرنارسە بەرەسىز بە؟» دەدى. اپايى جاقتىرماسا دا، مەنەن ۇيالدى ما، جوق، الدە شىنىندا دوسىم تالاي رەت قارىز الىپ، قايتارىپ ءجۇر مە، ايتەۋىر، «مەيلى، نە كەرەك ەدى؟» دەپ شاعىن كالكۋلياتورىن قولىنا الدى. 

دوسىم اياعىنان ارەڭ تۇرسا دا، نە الاتىنىن تەز-تەز ايتا جونەلدى. «بىزگە ەكى شيشا اراق، ءبىر «كولا»... سوسىن حالال كولباسا بەرىڭىز». سوڭعىسىن ايتقان كەزدە اپايىمىز باسىن كوتەردى. 

- حالال كولباسا جوق، باسقاسىن-اق الا بەرمەيسىڭدەر مە؟

- جوق، قىزىقسىز با، مۇسىلماننىڭ بالاسىمىز عوي، حالالىن بەرىڭىز...

دوسىمنىڭ وسى سوزىنە سول جەردە ءبىر ىشەك-سىلەم قاتىپ كۇلىپ الدىم".

قايساردىڭ وسى اڭگىمەسىنەن كەيىن ويلانىپ قالدىم. شىنىندا ۇيگە قوناق شاقىرىپ، اعىل-تەگىل اراق قۇيىپ، داستارحانعا حالال كولباسا قويىپ قوياتىنىمىز بار عوي. سوندا بۇل قاي تالپىشتىگىمىز؟

ورالحان ءداۋىتوۆ

Facebook-تەگى پاراقشاسىنان