مۇقاعالي ماقاتاەۆ.پاي! پاي! پاي! كيەلى نەتكەن جەر! 

پاي! پاي! پاي! كيەلى نەتكەن جەر! 

باتىرلار دۇرىلدەپ وتكەن جەر، 
تۇلپارلار دۇبىرلەپ توككەن تەر، 
عاشىقتار ءبىر-ءبىرىن وپكەن جەر، 
سارىلىپ سال-سەرى كەتكەن جەر. 
باس ءيىپ، يىسكەپ توپىراعىن، 
تاعزىم جاساماي وتپەڭدەر! 

مىنا ولكە، مىنا ايماق، بۇل ماڭدا 
قۇلشىلىق ەتەمىن تۇرعانعا، 
قۇلشىلىق ەتەمىن قۇمدارعا، 
تاعزىم جاسايمىن قىرلارعا! 
شۇكىرلىك ەتەمىن قاشان دا 
وسى ءبىر وتاندا تۇرعانعا! 

جازى بار جالىنمەن جاندىرعان، 
قىسى بار ايازعا قاردىرعان. 
كوكتەمى - بالاۋسا، بالدىرعان، 
ال كۇزى - الىپ ءبىر اق قىرمان، 
اق داننەن اق نوسەر جاۋدىرعان، 
كۇرەڭ نان جاڭا العان تاندىردان. 
كولدەنەڭ كولبەگەن كوكجيەك 
قىراننىڭ قاناتىن تالدىرعان.

جۇمەكەن ناجيمەدەنوۆ. مەنىڭ ەلىم!

كوكىرەگىمنىڭ ءۇمىتى مەن تىلەگى
كۇي بوپ تۇلەپ، كۇن بوپ شىعىپ كۇلەدى.
كۇن استىندا كوك توبەلەر تۇلەدى —
مەنىڭ ەلىم، مەنىڭ ەلىم — گۇل ەلى!

ايتپاعىم ءبىر اعىل-تەگىل سىر ەدى —
شەجىرەڭە ول ولەڭ بولىپ كىرەدى.
مەندەگى ونەر سەن دەپ ءومىر سۇرەدى
مەنىڭ ەلىم، مەنىڭ ەلىم — جىر ەلى!

قانات قومداپ تاڭ اتقاندا شىعىستان
تورعايىم بار قىرانىڭمەن ءبىر ۇشقان.
جۇرەگىم بار جۇرەگىڭمەن ۇعىسقان،
مەنىڭ ەلىم، مەنىڭ ەلىم — گۇلستان!

* * *

سالقىنداپ ساياسىندا سامال-كولدىڭ،
بۇلا وسكەن باياعىدان بالاڭ مەنمىن.
سىمىرە ساۋمالىڭدى، بۇل جولى دا،
سابىلىپ، ساعىمدى ولكە، ساعان كەلدىم.

تاعى دا توپىراعىڭدا جاڭاردى ءىزىم،
سەن دەسەم بال-بۇل جايناپ جانار ءجۇزىم.
ءبىر پەيىل،
ءبىر ىقىلاس — قولدا بارى،
اكەلگەن بازارلىعىم — سول بولادى.
...تىكەنگە بالتىرىمدى تالاتىپ ەم،

ال قازىر دالا بارقىت، دالا — كىلەم.
كەتىپ ەم سول دالادان شىبىق ءمىنىپ،
ورالدىم ءبىر تالاپتىڭ قاناتىمەن.
سىرىم بار تەرەڭىمدە كورىنبەگەن،
جىرىم بار شەبەر قولمەن ورىلمەگەن.
ايتەۋىر بىرەۋىمىن كوپ بالاڭنىڭ
ءوزىندى ەلىم دەگەن، جەرىم دەگەن!