ەرتەدە تاۋ اراسىنداعى قىستاقتا يۋي گۋن دەگەن قارت بولىپتى. ءبىر كۇنى ول بالالارىن جيىپ، ەندى قالعان ءبىر ارمانىن جاريا ەتەدى. جالعىز تاۋدىڭ قوس قاپتالىنا قارسى قونعان ەكى اۋىل ءبىر-بىرىنە بارۋ ءۇشىن تاياق تاستام جەردى بىرنەشە كۇن ءجۇرىپ وتەتىن كورىنەدى.

اينالاداعى اۋىلداستارىنا بوگەت بولعان تاۋعا ءبىر ايلا ىستەۋ كەرەكتىگىن ايتقان قارتقا ۇلكەن ۇلى: «وعان نە ىستەي الامىز؟ تەك بۇل ارادان كوشىپ كەتپەسەك»، - دەيدى. سوندا قارت: «باعزىدا عىلىم قۋعان ءبىر ادام وسى تاۋدى مەكەندەپتى. ءبىر كۇنى وعان «وسى بىلىمنەن نە پايدا؟» دەگەن وي كەلىپ، كىتاپتارىن جيناپ، تاۋدان تومەن ءتۇسىپتى. جولدا ساۋساقتىڭ جۋاندىعىنداي تەمىردى ەگەپ وتىرعان كەمپىردى كورىپ، نە ىستەپ وتىرعانىن سۇراعاندا، ول ينە جاساعالى وتىرعانىن ايتادى. وقىمىستى ونىڭ بۇل ارەكەتىنە وسىنداي جۋان تەمىردەن ينە جاساۋعا بولمايتىنىن ايتىپ كۇلگەندە، كەمپىر: «بولادى. جالعىز-اق ەرىنبەي-جالىقپاي ەگەي بەرۋ كەرەك»، - دەگەن ەكەن. كەمپىردىڭ وسى سوزىنەن سوڭ، وقىمىستى جىگىت تاۋعا قايتىپ، وقۋدىڭ سوڭىنا تۇسكەن ەكەن»، - دەپ اياقتايدى ءسوزىن.

بالالارى قارتتىڭ بۇل اڭگىمە استارىنان ونىڭ ايتقانىنان قايتپايتىنىن ءتۇسىنىپ ىسكە كىرىسەدى. بار بالاسىن جيىپ، اۋىلداستارى قوسىلىپ تاۋدىڭ ءتۇبىن قازىپ جاتقانى بۇكىل كورشى اۋىل-ايماققا جەتەدى. ولاردان دا اسارعا ادامدار كوپتەپ كەلەدى. تەك كورشى اۋىلداعى ءبىر شال قارتتىڭ ارەكەتىنە كۇلىپ، بالالارىنا ارنالعان وسيەت كىتابىنا جازىپ قويادى: «دۇنيەدە ەش نارسەگە كوندىرىپ بولمايتىن اقىماق بار. يۋي گۋننىڭ توقساننان اسقاندا باستاعان ءىسىن اياقتايتىن ۇرپاعى بولار ما ەكەن، سەندەر سونى بولاشاقتا بىلىڭدەر!» - دەپ.

بۇدان سوڭ ءبىراز زاماندار وتەدى. ءبىر ۋاقىتتا سول قىستاققا كارتا ۇستاعان ادام كەلىپ، الدىنان كەزىككەن شارۋادان: «مىنا جەردەگى تاۋ قايدا؟» - دەپ سۇرايدى. سوندا شارۋا: «ونى يۋي گۋن دەگەن قارتتىڭ ۇرپاعى جازىق دالا ەتىپ جىبەرگەن»، - دەپتى. ال الگى كارتا ۇستاپ كەلگەن ادام قارتقا كۇلگەن شالدىڭ ۇرپاعى ەكەن. /قىتاي اڭىزدارىنان وقىعانىم/.

كەيدە اينالىسىپ جۇرگەن، ۇلكەن ماقساتپەن، ىزگى ارمانمەن باستاعان ىسىمىزدەن جالىعىپ كەتىپ: «وسى مەن نە ىستەپ ءجۇرمىن؟ كىم ءۇشىن ءبارى؟ ەرتەڭ ولەم دە قالام. سوندا بۇل نە تىرلىك؟» – دەيمىز، ءيا. ارتىمىزدا ادام بار، سولار ءۇشىن. قاراپايىم اۋلا قىزمەتكەرى بۇگىن ەككەن نە سۋ قۇيعان اعاشتا ەرتەڭ بىرەۋ سايالايدى عوي. مىنە، ءاربىرىمىز ەرتەڭ ءۇشىن قارەكەت قىلىپ ءجۇرمىز. بۇل ارەكەت ادام، مامان، قىزمەت، دەڭگەي، اتاق، ءتۇر تاڭدامايدى. كەشەگىلەر دە بۇگىنگى ءبىز ءۇشىن قارەكەت قىلعان. ءبىز بار بولعانى سول جولمەن ءجۇرىپ كەلەمىز. بيىگىن بارلاساق، احمەت اتامنان اسىپ قالاي ايتايىن: «ەل بۇگىنشىل، مەنىكى ەرتەڭ ءۇشىن!».

تۇبىندە تاۋ قوپارار ارماننان اينالىپ ءوتىپ نە كەرى كەتكىڭىز كەلگەندە، بولماسا بازبىرەۋ تاۋداي تالابىڭىزعا ميىعىنان كۇلگەندە قايتپايىن قارتتى ويعا الىپ، كەمپىردىڭ ءسوزىن ىشتەي قايتالاپ كورىڭىز: «جالعىز-اق ەرىنبەي-جالىقپاي ەگەي بەرۋ كەرەك». ساۋساقتاي جۋان تەمىردەن دە جىپتىكتەي ينە شىعادى.

ايدانا شوتبايقىزى

Facebook-تەگى پاراقشاسىنان