سەرىكجان قاجىتاي. ءاي، دۇنيە-اي، دوڭعالاق...
ساعىنۋ
اپا،
اقىندار بارمايدى ەكەن ۇشپاعىڭا،
ولەڭ جازىپ ءومىرىم قىسقارۋدا.
سەن مەنى «اقىن بول» تاربيەلەدىڭ،
ولە-ولگەنشە وتەم بۇل ۇستانىمدا.
اپا،
كوڭىلدە ۇشقالاق ءان
كومىرسىز-اق شىعامىز قىستان امان
سەندەلىپ سارى ايازدا وي باعامىن،
وي باعامىن،ەشكىمگە ۇقساماعان.
اپا
مەنى كەپ يەكتەسە تاقسىر ولەڭ،
سەن مەنى اۋەي دەمە، باقسى دەمە.
مەن دەگەن قۇلشىلىققا ءتاۋ ەتپەيمىن،
بىراق تا جۇماقتى جاقسى كورەم.
اپا،
ولەڭمەن تۇراقتاسپىن،
ۇلىڭ سەنىڭ حالقىنان سىر اپ قاشتى.
ادامدار كوز جاسىڭا سەبەپ بولعان،
مەن سەنى جىلاتپاسپىن.
اپا،
مۇڭىڭنان تاتىر ما ەدى؟
ساعان جازعان وقىلماي حاتىم دا ءولدى.
كەشەگى كورشى ۇيدەن كومىر تاسىعان،
قارا ۇلىڭ كادىمگى اقىن بولدى.
اپا،
نەلىكتەن شاشىڭا اق تۇسىرەسىڭ،
ولەڭمەن كوپ اۋىرام ءىسىم وسى.
اپا ءتۇسىنشى، اداسقانىڭدى.
مەن سەنى ءتۇسىنمىن،
سەن مەنى تۇسىنەسىڭ...
ءسۇيۋ
ءاۋ باسىندا ساعان عاشىق ەتكەن مەنى،
ءوز جۇرەگىم، ءوز كەۋدەم.
باقسى تاعدىر كەكتەنگەندە،
قوسپايتىنىن سەزگەم مەن.
ءاۋ باسىندا مەنى ساعان ىنتىق قىلعان،
سەنىڭ كوزىڭ، ءسوزىڭ، ءتىپتى ءيىسىڭ جۇپارلاۋ.
قوسىلمادىم، سودان بولار،
ەسىم اۋىپ، باققا كەتتىم مەكەندەيتىن قۇتاندار.
ءاۋ باسىندا ماعان سەنى ىزدەتكىزگەن،
قولاڭ شاشىڭ، قوي كوزىڭ، تاعى بىرەۋ،
جانكەشتىلەۋ كوزقاراس. كىم بىلەدى، سودان كەيىن،
كوكتەم كەلسە مىنا دۇنيە،
مەنىمەنەن ماجنۇنىندەي قوزعالاد.
ءاۋ باسىندا ساعان عاشىق قىلعان مەنى،
حاۋا انانىڭ تامشىسىنداي ءارىڭ مەن
كۇن نۇرىنداي ديدارىڭ
سودان شىعار، سەنەن بەزىپ كەتپەك تۇگىل،
ويلاماۋعا قيمادىم.
ويلاماۋعا ءتىپتى، ءتىپتى، بولمايدى ەكەن،
سۇيە الماۋعا ءتىپتى بولماس شىنارىم.
نەگىزىندە سەنى ءسۇيىپ قالعانىما مەن ەمەس،
ءاۋ باسىندا كىنالى...
كەزدەسۋ
كەزدەسكەندە قۇداي جوق دەپ كوپ اڭگىمە ايتۋشى ەم،
سەندە سونى تىڭداۋشى ەدىڭ ۇيىلىپ.
سودان كەيىن ءتۇن ورتادا ءۇي جاعىما قايتۋشى ەم،
جاراتقانعا سىيىنىپ.
ءۇي جولىندا، جولىعاتىن ىلعي-ىلعي ءبىر كىسى،
ەكى قولىن جازۋمەنەن ارلەگەن.
بولمىسىمەن جاراتقانعا وكپەلەگەن بۇل ءپىشىن،
باۋىر ەتىن بىلتىر عانا جەرلەگەن.
قايتارىمدا،
ءۇي شىعاتىن، قاقپاسىندا مولانىڭ ءبىر تابى بار،
كەمپىر مەن شال سىرت جاعىندا تۇراتۇعىن جول قاراپ.
بۇل كۇندەرى كەمپىرى ولگەن، مولا ءۇيدىڭ شالى بار،
ءاي دۇنيە-اي دوڭعالاق.
سول جولدار-اي قالالىق قىپ، مىنگەستىرگەن ىڭىرگە،
سەن قالدىڭ عوي ،سەنى تاستاپ كەتكەن ەكەم نەسىنە.
ءۇي جاعىڭا باستايتىن ءبىر جولعا تۇسسەم بۇگىندە،
قۇداي جايلى اڭگىمەلەر تۇسەدى كەپ ەسىمە.
كۇلىك ۋاقىت، ءبىر-اق ساتتە، ءبىر-اق ساتتە كىسىنەپ،
ءتىرى ادامدار قوناعىنان ءولى بولىپ تاراستى-اق.
مەن ەسەيدىم ىردۋ تارتىپ، ءىشىپ وت،
سەن بويجەتتىڭ ءۇيدىڭ ماڭىن الاستاپ.
ماحاببات-اي اۋرۋ قىلعان، ءوزىڭ ءۇشىن جارالسا ەم،
سىرعالىمعا ءسوز ايتقىزباس مىلقاۋلىق
قۇداي بەرگەن كوزدەرىڭە ۇزاق-ۇزاق قاراۋشى ەم،
قۇداي جايلى اڭگىمەنى سىلتاۋ عىپ.
سولاي بولدى، ىردۋ ۋاقىت، ارتى اششى، باسى باق،
سول ءبىر جولدى كورگەن كەزدە جۇپارىڭا قاندى دەم.
بۇل كۇندەرى ساعان قالاي، ماعان وتتاي باسىلادى،
قۇداي جايلى ايتىلاتىن اڭگىمە.
اي قاراۋ...
اي اسپاندا، اققۋ قانات سياقتانىپ قالىقتاپ،
سەنىڭ ماعان كوزقاراسىڭداي شاقىرادى جارىققا.
مەن بەيباق-اۋ سەنىڭ مەنەن كەتكەنىڭدى ۇمىتىپ،
ساۋىپ ىشەم كوپ مۇڭىمنىڭ بۇلىتىن.
سەن دە ماعان ايتۋشى ەدىڭ، مۇنىڭ كوپ دەپ بۇرىندا،
ال مەن بولسام ەكەۋمىزدى كوك پەن جەرگە تەڭەيتىن ەم،
اقىماق، ەكەۋى دە قوسىلماعان،
سەنۋ كەرەك ىرىمعا.
اي استىندا،
قاراشى ەي، ەكى عاشىق تۇر عوي انە تابىسىپ،
ءبىر بەيمالىم كۇيگە تۇسكەن ەرىندەي.
نەگىزىندە كوپ اقىندار ولەدى ەكەن الىسىپ،
ماحاببات پەن اجالعا دا بەرىلمەي.
سەن كەتىپ ەڭ، مەن ءالى دە ءجۇرمىن مۇڭعا تۇسالىپ،
وزەگىمدى وبەكتەتكەن جەتىم قوزى قۇسالىق.
سەن دە قارعام، مەن سەكىلدى ءىڭىر قايتىس بولعاندا،
قارايسىڭ با سول ايعا؟!
الايدا،
ايعا قاتتى ىنتىزارلىق عاشىقتىقتىڭ نىشانى.
سۇرشا قىز
سەنى سۇيەم،
ءيا سۇيەم،
سەن وسىنداي جايتقا سەن.
سەنى كورسە ايدا ءوزىن سۇلۋمىن دەپ ايتپاس ەد،
سەنى كورسە كۇننىڭ كوزى شىعارداي،
كەشىقۇرىم ءىڭىر ءمىنىپ ۇياسىنا قايتپاس ەد.
سەنى سۇيەم،
ءيا سۇيەم،
مىنە وسىنداي بار ءحالىم،
سەنى كورسە جۇلدىز بىتكەن اتاعىنان جالتارىپ.
جىلاۋشى ەدى قارا تۇندە، قارا بەتتەي قاۋسارىپ،
سوداي كەيىن جەرگە قاراپ، ۇزاق-ۇزاق ويلانىپ،
ارمانداۋشى ەدى، سىرعاسىنا اينالساق دەپ قالقانىڭ.
سەنى سۇيەم،
ءيا سۇيەم،
ءسىرا بىزگە كەرەك ەمەس مۇنشا اڭىز،
جۇرەكتەردە ماحابباتتان جارىلارداي تۇرسا ۋىز.
سەزىم سىندى كوكتەن تۇسكەن،
ءسابي سىندى جۇرەگىنە كوكتەم پىسكەن،
تەك ىشىمنەن ايتا الام،
سەنى سۇيەم سۇرشا قىز...
حات
حات جازبايسىڭ دەيسىڭ بە؟ كەشىر كۇنىم...
سانسىز ويلار، باياعى ەسىل مۇڭىم.
حات جازبادىم، ونىڭ راس، سوڭعى كەزدە،
ۇعا المادىم الىپ ءجۇر ەسىمدى كىم؟
حات جازبايسىڭ دەيسىڭ بە؟ ونداي ويلار، ءمىز باعان.
سارى حاتتى جاپىراققا اينالدىرار كۇز عانا.
جاراتۋشى ەكەۋمىزدى جۇمىر جەرگە جىبەرگەن،
سەنسەڭ سەنى الىپ قويادى-اۋ دەپ، مەن ودان دا قىزعانام.
حات جازبايسىڭ دەيسىڭ بە؟ تۇك جازبادىم شىندىعى،
شىلىم شەگىپ ءجۇرمىن قازىر، قاراپ ءومىر تۇندىگىن
مەندىك ويلار، سەندىك سەزىم، بىلسەڭ عوي،
جۇمىر جەردە، ءالى ويلاپ تابىلماعان، ءبىر عىلىم.
حات جازبادىڭ دەيسىڭ بە؟
حاتتار جايلى ءتۇس كورەم؟
حات جازبادىم، بىراق نەگە كوڭىل ودان كۇپتى ەمەس.
ەكەۋمىزگە جاراتۋشى جاراتقان ءبىر جۇماق بار،
حات دەگەنىڭ نە ءتايىرى، حات دەگەنى تۇك تە ەمەس!
Abai.kz
