سابىر اداي. قۇس ۇياسىن جالدامايدى جىلانعا...
(جەر تۋرالى جىر)
بابام بەرگەن جەر ەدى بۇل مۇرا عىپ،
سىعىرايىپ انە بىرەۋ تۇر الىپ.
قايدان كەلگەن شۇرشىتپەنەن شۇرەگەي،
ۇرى-قارى ويدان قىردان قۇرالىپ؟!
نەگە كەلدى؟!.. كىم اكەلىپ ۇيرەتتى،
ماقتامەنەن باۋىزدادى، كۇيرەتتى.
ارى يتەرىپ، بەرى جىعىپ قازاقتى،
ۇزىن ارقان، كەڭ تۇساۋمەن سۇيرەتتى.
جاڭىلىستىق، جاردان قۇلاپ ىڭىرسىپ،
سىنىپ ءبىتتى، ەكى جىلىك، ءبىر ۇرشىق.
ارۋ كوڭىل اجارسىز، تۇل، بازارسىز،
ءۇنسىز مالعۇن دۇشپان ءىشى تىمىرسىق.
كورەرمىز دەپ جەر كىمدىكى كۇنىندە،
زالىمداردىڭ ءزارلى مىسقىل ۇنىندە.
كوپ اداسىپ تابىسىپ ەك الاشىم،
ەل بوپ كەتسەك بولار ەدى تۇبىندە.
ءتاڭىرىم-اي، جاراتقانىم ساقتاي كور،
جانىما كەل، جارىق كۇنىم باتپاي كەل؟!
ساعان ايان بارلىق جاۋدىڭ نيەتى،
جانىم اللا، جاۋ پيعىلىن تاپتاي بەر.
كۇل بوپ كەتسىن تابانىڭنىڭ استىندا،
تۋعان جەردى تۋلاق قىلىپ باستىرما!
ءدال وسىلاي جالبارىنىپ جىلايتىن،
اپانىنا بۇلىك كىرگەن قاسقىردا.
قازاق ەمەس كوكبورىمىن ۇلىعان،
جارالىپ ەم جان – يەمنىڭ نۇرىنان.
ادىم جەرگە قاقپان قۇرىپ اڭدۋشى،
كوكجالمىن - مەن، ءال-دارمەنى قۇرىعان.
زارىم ايقىن ەسكەن جەل مەن سامالعا.
قانداي تاعدىر حالىق ءۇشىن بار الدا.
قان-قان بولعان قاقپانىمدى سۇيرەتىپ،
تاعى ساعان جىلاپ تۇرمىن جان اللا!
جەر – امانات ءبولىپ بەرگەن ءبىر اللا!
قۇزدا قۇلجا، شىڭنان ورىن قىرانعا.
ارلان ولەر اپان ءۇشىن قان كەشىپ،
جالدامايدى قۇس ۇياسىن جىلانعا.
جەر – امانات! ..حاقتان ءناسىپ قازاققا!
جان سارايىڭ – جالدانۋدان ازات پا؟!..
جىلان جەردى جالدامايدى، جالمايدى.
"اماناتقا-قيانات",
... ءتۇستىم دەي بەر، توزاققا.
Abai.kz
