1986 جىلعى جەلتوقسان كوتەرىلىسى كەزىندە، سوۆەت وكىمەتى ەشكىمدى ايامادى. اسا قاتىگەزدىكپەن ءبارىن اياۋسىز قىردى. سوتتادى. اتتى. مەن التى جىلىمدى ارقالاپ، كارلاگتىڭ زوناسىنا ءتۇستىم (باسىندا ماڭعىشلاقتىڭ زوناسىندا بولدىق).

قىستىڭ قاقاعان ايازىندا ءبىر كۇن دەمالىس بەرىپ ەدى بىزگە. قولىما «وگونەك» دەگەن جۋرنالدى الىپ، پاراقتاپ قاراپ، وقىپ وتىرعان بەتىم بار ەمەس پە. كوزىمە ەكى-ءۇش جاسار جاپون قىزدىڭ، كوزىنە جاس الىپ تۇرعان فوتوسۋرەتى ءتۇستى. حيروسيما-ناگاساكي يادرولىق قارۋدىڭ قۇربانى ەكەن. سۋرەتىنە ءبىراز ۋاقىت قادالىپ، كوز الماي كوزىنە قارادىم دا قالدىم. كىشكەنتاي قىزعا جانىم اشىپ، اياپ كەتتىم. اكە-شەشەسىنەن، بارىنەن ايىرىلعان ەكەن. ويىما: "بوستاندىققا شىعۋىما ەكى تالاي. ونسىزدا ءار كۇنىمىز ولىممەن ولشەۋلى تۇرعاندا، بۇل "توزاقتان" ەندى امان-ەسەن ءتىرى شىعامىز با، جوق پا ءبىر قۇدايدىڭ قولىندا. شىركىن-اي! ۇيلەنسەم قۇداي ماعان وسىنداي كوزى بادىرايعان، ەڭ بولماعالى ءبىر قىز سىيلاسا عوي!» - دەپ، ورىندالمايتىن تەرەڭ ءبىر ارمانعا باتتىم. قولىما ۇزىندىعى  3 سانتيمەتردەي قارىنداشىمدى الدىم دا، فوتوسۋرەتتەگى جاپون قىزىن اپپاق قاعازدىڭ بەتىنە سالا باستادىم. «وگونەك» جۋرنالى قاسىمدا وتىرعان يسا دەگەن شەشەن جىگىتتىكى ەدى. ەكەۋمىز جاقسى ارالاساتىنبىز.

ارادا ۋاقىت وتە، 1989 جىلدىڭ اقپان ايىندا امان-ەسەن بوستاندىققا شىعىپ، كوپ ۇزاماي 90-شى جىلى ۇيلەندىم.
اللا تاعالام ارمانىمدى ورىنداپ، ءبىر ەمەس، بادىرايعان كوزدەرىمەن ەكى بىردەي قىزدارىمدى اياماي بەرە سالدى.

ال،قولىممەن سالعان سۋرەتتىڭ ساقتالىپ كەلە جاتقانىنا وتىز جىلداي ۋاقىت بولىپتى. 

ەرلان دەكەلباەۆتىڭ facebook پاراقشاسىنان

Abai.kz