كىشكەنتايىمىزدان تاپسىرما ورىنداپ وستىك. اعا وقۋدا، ىنىلەر ۇساق. مۇعالىمنىڭ تاپسىرماسىن كەشە كەشكە ورىنداپ، ەندى تاڭەرتەڭ ەرتەمەن انامىزبەن بىرگە تۇرامىز. قارالا سىيىردى قورادان شىعارىپ، استاۋداعى بۇيرالاعان كەبەكتى الدىنا قويامىز دا شەشەمىز سىيىر ساۋعانشا قوڭىر جورعانى اۋىزدىقسىز جۇگەندەپ قورادان شىعارامىز.

ارى قاراي جايداق ءمىنىپ، سىيىردى ورىسكە ايداي شىعىپ، اتتى سۋارا كەلەمىز دە، باسىنا جەمدوربا ءىلىپ، ەرتتەپ، ايىلىن بوستاۋ تارتىپ قويامىز.

مىنەردە اكەمىز ايىلىن قايتا تارتادى.

سونان سوڭ كۇرەك الىپ قوراعا قايتا كىرەمىز. سىيىردىڭ جاتقان جەرىن كۇرەكپەن قىرناپ الىپ، تاپتاندى قيعا قوسىپ، ورنىنا قۇرعاق كوڭ سالامىز—تازالىق.

بۇگىندە اكە-شەشەم دە، اۋىلىم دا وتكەن شاق ۇلەسىندە. تاپسىرمامەن ەمەس، جۇرەك قالاۋىمەن قوزعالاسىڭ. تاعى دا تاڭمەن تۇرىپ ءبىر قۇدىرەتتىڭ، الدە شىن جۇرەكتىڭ تاپسىرماسىمەن بارىپ، قولىما بيۋللەتەن الدىم. ول — قاعاز. قاعازىم تازا ما، “شاڭ-توزاڭدى” سۇرتۋگە كەلە مە دەپ قارادىم. ساياسات ساناداعى نارسە عوي. كىرىن قايتىپ كەتىرەسىڭ؟

كۇرەك الۋ كەرەك پە ەدى؟

وتكەن شاق بۇلدىرگەن “اۋلامىزدا” قىرناپ الىپ تاستايتىن قوقىس كوپ. قورشاۋسىز اۋلاعا “ەسەك” تە، “دوڭىز” دا كىرىپ كەتكەن عوي. ءبۇلدىرىپ كەتكەنى كورنەۋ جاتىر. اۋلاڭ—وتانىڭ. كىم تازارتادى؟ ول ءۇشىن ەڭ باستىسى ۇيدە جاتپاۋ كەرەك. وتىرماۋ كەرەك. تازالىققا دەگەن تالپىنىس كەرەك.

الماس احمەتبەكۇلى

Abai.kz