قۇرمەتتى پاتشا كولىلدى وقىرمان! پورتالىمىزدىڭ بەلسەندى اۆتورى، جۋرناليست، جازۋشى ءالىمجان ءاشىمۇلى بۇگىن 60 جاسقا تولىپ وتىر. ءا.ءاشىمۇلىنىڭ وسى مەرەيلى جاسىنا وراي سىزدەردىڭ نازارلارىڭىزعا اۆتوردىڭ «مەن قاشقىنمىن» اتتى ەسسە رومانىنان شاعىن ءۇزىندى بەرىپ وتىرمىز.

مەن قاشقىنمىن

(ەسسە روماننان ءۇزىندى)

ماعان شەتەلدەن ءبىر حات كەلىپتى. سالماعى اۋىر كانۆەرتتى قولىما الىپ، ارى-بەرى اۋدارىپ تاڭعالا قارادىم دا، حاتتىڭ كىمنەن كەلگەنىن بىلمەك بولىپ، حات جازۋشىنىڭ مەكەن-جايىنا كوز جۇگىرتتىم. «امەريكا قۇراما شتاتى نيۋ-يورك قالاسى، ۆاشينگتون كوشەسى 50-ءۇي. ابدەش تاستانبەكوۆ» دەپ جازىلىپتى. مەنىڭ امەريكادا مۇنداي تانىسىم دا، تۋىسىم دا جوق ەدى. پوشتاشى ايەل جاڭىلىپ اكەلىپ تاستاعان جوق پا دەپ ويلاپ حات جىبەرىلگەن مەكەن-جايعا قايتا ءۇڭلىدىم. ءبىزدىڭ گازەت رەداكتسياسىنىڭ مەكەن-جايى مەن مەنىڭ اتى-ءجونىم اينا قاتەسىز جازىلىپتى. كانۆەرتتىڭ وڭ جاق شەكەسىندەگى ماركانىڭ ۇستىنە نيۋ-يورك پوشتاسىنىڭ ءمورى باسىلعان. ال ارتىندا قازاقستان پوشتانىڭ ءمورى تۇر. مۇمكىن امەريكادا تۇراتىن ءبىر جازۋشى قانداسىمىز شىعارما جىبەرگەن بولار. وندا نەگە رەداكتسيانىڭ ەلەكترون پوشتاسىنا جىبەرمەي، كانۆەرتپەن جىبەرگەنى نەسى؟! بىرجاعىنان، اتا-باباسىنىڭ شەجىرەسىن جازىپ جوق ىزدەپ جۇرگەن جان شىعار دەپ تە ويلادىم... ويپىرماي، مىناۋ ءبىر قىزىق جاعداي بولدى عوي!.. سوناۋ جەرشارىنىڭ ارعى بەتىنەن بۇل ادام «ماعان نە سەپتەن حات جازىپ وتىر؟» دەگەن سۇراقتىڭ جاۋابىن بىلگىم كەلىپ، حاتتىڭ اۋزىن اشۋعا اسىقتىم. سودان حاتتىڭ اۋزىن ەپتەپ جىرتتىم دا، ىشىندەگى حاتىن جىلداپ سۋىرىپ الدىم. حات كومپيۋتەرمەن ەمەس، سيا قالاممەن جازىلىپتى. بەت سانىن رەتىمەن تاڭبالاپ قويىپتى. مەن حاتتى باسىنان باستاپ وقي باستادىم.

قۇرمەتتى «ۇلى دالا ەلى» گازەتىنىڭ باس رەداكتورى مۇرات ءابدىراسۇلوۆ مىرزا!

مەنىڭ بۇل حاتىم قولىڭىزعا تيگەن كەزدە ءسىزدىڭ قاتتى تاڭعالاتىنىڭىزدى ءاۋ باستا بىلگەم. ويتكەنى، مۇلدە تانىمايتىن ادامنان، اسىرەسە امەريكادان مىنا ەلەكتروندى كومپيۋتەر زاماندا پوشتا ارقىلى قالاممەن جازىلعان حات الۋدىڭ ءوزى تاڭعالارلىق وقيعا سەزىلەتىنى انىق. ءسىز مەنى تانىماعانىڭىزبەن، بىراق مەن ءسىزدى جاقسى بىلەمىن. سەبەبى، مەن سىزگە پاميلامدى وزگەرتىپ حات جازىپ وتىرمىن. ءسىز باسشىلىق جاساپ وتىرعان رەسپبليكالىق «ۇلى دالا ەلى» گازەتىنىڭ نيۋ-يوركتاعى بەلسەندى وقىرمانىمىن. سىزدەردىڭ باسىلىمدى الەمجەلى ارقىلى العاشقى نومىرىنەن باستاپ وقىپ كەلەمىن. گازەتتەرىڭىز ماعان قاتتى ۇنايدى، اسىرەسە، سىبايلاس جەم قورلىق تۋرالى جازىلعان سىن ماقالالارىڭىزدى قىزىعىپ وقيمىن. گازەت رەداكتسيانىڭ مەكەن-جايى ارقىلى ءسىزدىڭ اتىڭىزعا حات جازىپ وتىرمىن. وسى جەرگە كەلگەندە حاتىمدى تاستاي سالماڭىز! مەنىڭ كىم ەكەنىمدى، نەگە سىزگە حات جازىپ وتىرعانىمدى بىلگىڭىز كەلسە قىمبات ۋاقتىڭىزدى قيىپ، حاتتى سوڭىنا دەيىن وقىپ شىعۋعا تىرىسىڭىز!

***

مەن قاشقىنمىن. مەنىڭ قازاقستانان قاشىپ كەتكەنىمە باقانداي ون جىلدان استى. بۇل از جىل ەمەس. قازىر امەريكانىڭ نيۋ-يورك قالاسىندا تۇرامىن. ءسىز حاتتى وقىپ وتىرىپ، «مىنانىڭ ەسى دۇرىس پا ءوزى، ەلدەن قاشىپ كەتەتىندەي جانىنا نە زور كەلدى ەكەن؟ الدە ادام ولتىرگەن جەندەت شىعار؟..» دەپ كەكتەنە كۇلىپ، نە سەنەرىڭىزدى، نە سەنبەسىڭىزدى بىلمەي وتىرعان شىعارسىز. ءسىز قالاي ويلاساڭىز دا ءبارىبىر مەن قاشقىنمىن. ەسى دۇرىس ادام جايلى جۇمىسىن تاستاپ، قالىپتى تۇرمىسىن بىت-شىت ەتىپ، وتباسىن الىپ شەتەلگە قاشىپ كەتپەيتىنى انىق. ال مەن سونىڭ ءبارىن تارك ەتىپ، قاتىن مەن بالا-شاعامدى الىپ شەتەلگە قاشتىم. بىراق، ءسىز ويلاعانداي ادام ولتىرگەن قاندىقول ەمەسپىن. ادام ولتىرمەگەنىممەن مەملەكەت پەن حالىققا ودان دا زور زيان سالعان قىلمىسكەر ەكەنىمدى ءوزىم جاقسى بىلەمىن.

ءسىز ايتقانداي «ەسىم دۇرىس ەمەس» دەيىن دەسەم، ءاۋ باستا ءبارى قالىپتى بولاتىن. ويتكەنى، مەن انامنىڭ بويىنا ءبىتىپ توعىز اي، توعىز كۇنەن كەيىن امان-ەسەن پەرزەنتحانادا دۇيەگە كەلىپپىن، بالاباقشاعا دا بارىپ، اكە-شەشەمنىڭ سۇيكىمدى بالاسى، اتا-اجەمنىڭ ءتاتتى نەمەرەسى بولىپ ءوستىم. مەكتەپتە دە جامان وقىمادىم، ءتارتىپتى العىر وقۋشى بولىپ سىنىپتاستارىما ءوز الىمشە ۇلگى-ونەگە كورسەتكەنىم بار. سوعان قاراعاندا مەنىڭ «ەسىم دۇرىس»، بىراق ناعىز «ناقۇرىس»، «جەتسىز» مەن شىعارمىن. ويتكەنى، ادام بالاسى ەس-اقىلى دۇرىس بولىپ دۇنيەگە كەلگەنىمەن، وسە كەلە، ءومىر سۇرە كەلە مەن سيقتى ناقۇرىس، وپاسىز بولىپ كەتەتىندەرى بار ەكەن. ارينە، ءبارى ەمەس...

***

الماتىداعى جوعارى وقۋ ورنىنىڭ بىرىنە ءتۇسىپ، قارجىگەر ماماندىعىن الىپ، بىلدەي ءبىر مەكەمەنىڭ جاي ەسەپشىسى بولىپ شىعا كەلدىم. تۇرمۇسىم جامان بولمادى، بىرەۋدىڭ ارتى بولسام دا، بىرەۋدىڭ الدىندا ءجۇردىم. استىمدا كولىك، قالتامنان اقشا ۇزىلمەدى. كەيىن سول قوڭىر قالتا تۇرمىستى قاناعات ەتپەي باسشىلارعا ات مىنگىزبەسەم دە، ودان تومەنگىسىن جاساپ، سىي-قۇرمەتىمدى بىركىسىدەي-اق ايامادىم. ەڭبەگىم ەش كەتكەن جوق، كوپ ۇزاماي باس ەسەپشىنىڭ ورنىنا كەلىپ جايعاستىم. بۇرىنعى باس ەسەپشى كەرىسىنشە مەنىڭ ورنىما كەلىپ وتىردى. «دۇنيە – كەزەك» دەگەن وسى شىعار. بۇرىنعى باس ەسەپشىنىڭ جاسى مەنەن ەداۋىر ۇلكەن ايەل ەدى. انىعىراق ايتقاندا، كەڭەس وداعى كەزىندە وقۋ ءبىتىرىپ ەسەپشى بولعان، كەيىن تاۋەلسىز قازاقستاننىڭ قارجى جاعىن جاقسى مەڭگەرگەن وتە بىلگىر ادام ەدى. ونىڭ بىلىمدىلىگىن قايتەيىن، «اپكە-اكپە، ءسىز كەرەمەتسىز!..» دەپ ارقاسىن قاعىپ ءجۇرىپ، تىسقاققان ەسەپشىلەردىڭ مەن بىلە بەرمەيتىن «سىرى مەن قۇپياسىن» ۇيرەنىپ الدىم. سوڭىندا، ونىڭ ءوزىن اتتان اۋدارىپ تۇسىرگەنىمدە بارىپ، ول ءوزىنىڭ الدانعانىن ءبىلىپ، بارماعىن تىستەپ قالدى. اندا-مۇندا كەزدەسىپ كوزىمىز ءتۇيىسىپ قالسا، ماعان دەگەن كەگىنىڭ تەلەگەي تەڭىز ەكەنىن كوز جانارىنان بىلەتىنمىن. بىراق ماعان توپان سۋ توبىعىمنان كەلمەيتىنىن ول قاي  دان ءبىلسىن...

***

مەنىڭ زامانىم ەندى باستالعانىن ەركىن سەزىنە باستادىم. مەكەمەگە كەلسەم دە، جيىن-تويعا بارسام دا، جۇرتتىڭ ءبارى ورە تۇرەگەلىپ، كەيبىرى جۇگىرىپ كەلىپ (مەن ونى تانىسام دا، تانىماسام دا), «وي، ابەكە، حالىڭ قالاي؟ جۇمىس قالاي؟ بالا-شاعا امان با؟ امان-ەسەن ءجۇرىپ جاتىرسىڭ با؟ ءسىز ءبىزدىڭ ماقتانىشىمىزسىڭ عوي! ءبىزدىڭ ابەڭ جارايدى!..» دەپ ارقامدى قاعىپ، قۇشاقتاسىپ امانداسىپ جاتاتىن. نە كەرەك، سالەم بەرەتىن ادامنىڭ كوپتىگىنەن كەيبىرىنە قول بەرسەم، كەيبىرىنە قولىمدى بەرىپ تە ۇلگىرمەيتىنمىن... بۇل كەزدە مەن ءبىر شەكاراداعى كەدەنىنىڭ باسشىسى بولىپ العان كەزىم ەدى. ءسىز بۇل قاي كەدەندە ىستەدى ەكەن دەپ وتىرعان شىعارسىز. قىتايعا شىعاتىن بەس كەدەن بار، سونىڭ ەڭ ۇلكەنىندە بولدىم. ارعى جاعىن ءوزىڭىز ءتۇسىنىپ وتىرعان شىعارسىز. جاي ەسەپشىدەن، كەدەن باسشىسى بولعانعا دەيىنگى ارالىق ەكى جىلعا تولعان جوق، بىلەم. مىنە، سول قوشەمەتتەر مەنىڭ كەۋدەمدى نان پىسىرەتىن دارەجەگە جەتكىزدى. «ارمىسىز، باساكە؟» – دەپ جۇگىرىپ كەلىپ امانداسقاندارعا قولىمنىڭ ۇشىن بەرىپ، اۋزىمدى جاي جىبىرلاتىندى شىعاردىم. ال قول استىمداعىلاردى شىقپىرتىپ ساباماسام دا، ونىڭ بەرجاعىن جاساۋشى ەدىم. ولار مەنىڭ توبەمدى سوناۋ الىستان كوردى بولدى جان-جاققا تىم-تىراقاي بەزىپ، جۇمىستارىنا باس قويىپ كىرىسەتىن. بىراق، ءوزىم ءبىر ادامنان قاتتى قورۋشى ەدىم، ول – وبلىستىق كەدەن باسقارماسىنىڭ باسشىسى ەدى. قورىقپاۋعا دا بولار ەدى، مەنى بۇل باسشىلىق قىزمەتكە وتىرعىزعان وسى كىسى بولعاندىقتان ارينە، بەتىن سىيلاۋ كەرەك بولدى... كەيىن ول دا مەنى قۇرمەتتەپ كەتتى. ويتكەنى ەكەۋىمىزدىڭ اڭگىمەمىز جاراسىپ، ىمىمىز بەن جىمىمىز ءبىر، بالىق-ۇندەس باقا تىلدەس بولىپ، اعا-ءىنى، تۋعان باۋىرداي بولىپ كەتتىك. قازاق «قارعا قارعانىڭ كوزىن شۇقىمايدى» دەپ وسىندايدى ايتاتىن شىعار، ءسىرا. سونىمەن نە كەرەك، مەنىڭ تاسىم وسىلاي ورگە دومالاپ، ورگە ەمەس-اۋ، ءبىر داڭعىل جولعا ءتۇسىپ العانداي زۋلاپ وتىردى... اربىردەن كەيىن، كەدەنگە جۇمىس جاسايتىن قىزمەتكەرلەردىڭ تەڭ جارتىسىنان كوبىن ءوزىمنىڭ تۋىس-تۋعان، قايىن جۇرات، ناعاشى جۇرت، جەرلەس-مەرلەستەرمەن تولتىردىم-اۋ كەپ. سىزگە وتىرىك، ماعان شىن، تۇكىرسەم تۇكىرىگىم جەرگە تۇسپەيتىن بولدى.

***

مەن پالەندەي كەرەمەت جۇمىس تىندىرماسام دا، كولىكتەن-كولىك، ۇيدەن-ءۇي اۋىستىرىپ ابدەن بولىپ-اق الدىم. ولاي ەتپەي قايتەيىن، ءوزىڭ دارەجەلەس باسشىلار كولىك پەن ءۇي اۋىستىرسا، مەن قالاي اۋىستىرماي تۇرا الامىن. ءتىپتى، مەنىڭ قول استىمداعىلاردىڭ ءوزى كولىك پەن ءۇي اۋىستىرىپ جاتسا، مەن قالاي الاڭسىز، تىنىش ۇيىقتاي الامىن. مەن تىنىش جاتقانىممەن، ايەلىڭ تىنىش جاتپايتىنى بار ەمەس پە. كۇندە قۇلاعىڭا ىزىڭداپ، قۇلاق ەتىڭدى جەي باستايدى. سودان امالسىز قۇلاقتىڭ تىنىشتىعىن ويلاپ، ايەلىڭنىڭ ايتقانىنا كونىپ، ايداعانىڭا جۇرەتىن كەزدەرىڭ بولادى. ە، ايتپاقشى ايەلىمنىڭ ءوزى مەنەن قالىسقىسى كەلمەي بىرنەشە كولىك اۋىستىرىپ ۇلگىردى. سويتسەم، بۇل ايەل حالقىندا بىزدەن نەشە ەسە باسەكە قىزۋ ءجۇرىپ جاتادى ەكەن عوي... ءسىز ويلاپ وتىرعان شىعارسىز، سونشاما بايلىعى بار، بىلدەي ءبىر كەدەننىڭ باسشىسى ايەلىنەن سونشالىق نەگە قورقادى دەپ. قورىقپاسىما امالىم جوق، مەنىڭ بۇل قىزمەتكە كەلۋىم ءبىر جاعىنان وسى ايەلىمنىڭ ارقاسى بولاتىن.

ەندى ءسىز مەنىڭ ايەلىمنىڭ كىم بولىپ ىستەگەنىن، ونىڭ كىمنىڭ قىزى ەكەنىن بىلگىڭىز كەلىپ، تىقىرشىپ وتىرعان شىعارسىز. مەنىڭ ايەلىمنىڭ نەگىزگى ماماندىعى مۇعالىم. كادىمگى الماتىداعى قىزدار پەدەگوگيكالىق ينستيتۋتىنىڭ سۋرەت جانە ەڭبەك ماماندىعىن بىتىرگەن. اۋدانىمىزداعى قازاق ورتا  مەكتەبىندە سۋرەت جانە ەڭبەك پانىنەن ساباق بەرەتىن. ونىمەن تانىسىپ، شاڭىراق كوتەرگەن كەزدە مەن جاي ەسەپشى ەدىم. ول دا قاراپايىم وتباسىنان شىققان، اقكوڭىل، اشىق-جارقىن، اقىلىنا كوركى ساي قازاقتىڭ قىزى بولاتىن. مەنىڭ باعىم جانىپ، وبلىس كولەمىندە ات-اتاعىم دۇركىرەپ شىعا باستاعاندا، ول «شىراي» سۇلۋلىق سالونى مەن تىگىن فابريكاسىن اشىپ، كاسىپكەرلىكتىڭ تۇتقاسىن مىقتاپ ۇستادى. اۋدان، قالا، وبلىس ورتالىقتارىنان بولىمشىلەرىن اشىپ بيزنەسىن دوڭگەلەتتى. قازاقستاننىڭ ونەر جۇلدىزدارى مەن ايەل شەنەۋنىكتەردىڭ (ونىڭ ىشىدە دەپۋدات پەن تانىمال كاسىپكەرلەر دە بار) كويلەك-كونشەگىن، كاستيۋم-شالبارىن تىككەندىكتەن، سونىمەن قاتار بەتىن ارلەپ، شاشىن بوياپ بەرگەندىكتەن ونىڭ اتاق-ابرويى رەسپۋليكاعا مەنەن گورى تانىمال بولدى. كەيدە سونىڭ ارقاسىندا مەنىڭ دە اتىم اتالىپ قالاتىنى بار-تۇعىن. شىنىمدى ايتسام، ايەلىمنىڭ وبالىنا ءوزىم قالدىم. سالىق جاعىنان ونى قورعاپ، ازداپ قارجى جاعىنان كومەكتەسكەنىم بولماسا، ول نەگىزىنەن ءوز ەڭبەگىمەن كوتەرىلدى. ال مەنىڭ بايلىعىم مەملەكەتتىڭ قارجىسىن قىزمەتىمدى اسىرا پايدالانىپ جىمقىرۋ جانە قىتايدان تاۋار تاسيتىن كاسىپكەرلەردىڭ قالتاسىن كوپە-كورىنەۋ توناۋدان كەلگەن ەدى.

سوڭى نە بولدى؟ مەنىڭ سىبايلاس جەمقورلىعىم، الاياقتىعىم اشكەرىلەنىپ، تۇتقىنداۋ بۇيرىعى شىعۋدان ءبىر اپتا بۇرىن شەتەل اسىپ قاشىپ قۇتىلدىق. «قاشىپ قۇتىلدىق» دەپ ايەلىمدى، ەكى بالادى دا ءوزىمنىڭ قاتارىما قوسقانىم دۇرىس بولمادى. «كەتسەڭ ءوزىڭ كەت، مەن بالا-شاعاممەن وسىندا قالامىن»، –  دەگەن ايەلىمە: «ەشكىم مىناۋ ۇلشاتتىڭ مۇلكى، مىناۋ ابدەشتىڭ مۇلكى» دەپ ءبولىپ-جارىپ وتىرمايدى. مۇنىڭ ءبارىن مەملەكەتتىڭ قارجىسىن تالان-تاراجىعا سالىپ تاپقان بايلىق دەپ ۇكىمەتكە تۇگەل قايتارتادى. سوڭىندا ءوزىڭدى سوتتايدى، تەمىر توردىڭ ارجاعىنا قامايدى. بالا-شاعاڭدى ءتىرى جەتىپ قالدىراسىڭ با؟ ءجۇر، كەتتىك! شەتەلگە قاشقاندار ءبىز عانا ما، ولاردىڭ سانى جىرتىلىپ ارتىلادى»، – دەپ جالىنىپ، جالبارىنىپ ءجۇرىپ زورعا الىپ كەتكەن ەدىم.

ءسىزدىڭ وسىنداي قاراپايىم وتباسىندا تۋىلىپ، جاقسى تاربيە العان ۇرپاقتىڭ وسىنشاما ىنساپسىز، تويىمسىز، جەتەسىز بولىپ شىققانى نەسى دەپ تاڭعالىپ، جاعاڭىزدى ۇستاپ وتىرعانىڭىز وتە ورىندى. ەگەر مەنىڭ ورنىمدا ءسىز بولساڭىز، ءدال مەن سياقتى ءسىزدىڭ دە تويىمسىز اۋرۋعا، ايىقپاس دەرتكە شالدىعۋىڭىز بەك مۇمكىن ەدى. ءسىز بارعا قاناعات ەتىپ، ءناپسىڭىزدى تيعانىڭىزبەن اينالاڭىزداعىلار مەن جوعارىداعىلاردىڭ ولەكسەگە جيىلعان قۇمايداي اقشاعا، بايلىققا لاپ قويىپ جاتقانىن كورگەندە قالاي عانا شىداپ قاراپ تۇرا الاسىز. وندا ءبىزدىڭ (ارينە، قولىندا ءمانسابى بار ادامداردى ايتام. سول ءمانساپتىڭ ءوزىن پالەنباي مىڭ دوللارعا ساتىپ الامىز عوي) ولارعا قىزىقتاپ قاراپ تۇرعانىمىز ناعىز «اقماقتىق» بولماي ما؟! مەنىڭ ىنساپسىز بولۋىما باستى سەبەپكەر بولعان باسقا ەمەس، مەنىڭ قايىن اعام – الماس بولاتىن. ول وبلىس اكىمىنىڭ قىزىن الماعان بولسا، مۇمكىن بۇل كەزدە ۇلشات ەكەۋىمىز سول باياعى جاي مۇعالىم مەن قاراپايىم ەسەپشى بولىپ بالاشاعامىزدى اتامەكەنىمىزدە تاربيەلەپ، سوندا وقىتقان بولار ما ەدىك؟! اكە-شەشەمىزدىڭ جانىندا، تۋىس-تۋعان، جەگجات-جۇراتتارمەن ارالاسىپ، ولاردىڭ قۋانىشى مەن قايعىسىنا ورتاقتاسىپ جۇرگەن بولماس پا ەدىك؟! بىرگە وسكەن دوس-جاران، بىرگە وقىعان قۇربى-قۇرداستارىمىزبەن ءباز-باياعىنشا ءماز-مايرام بولىپ ارالاسىپ جۇرمەس پە ەدىك؟! ءبىزدىڭ ماڭدايىمىزعا مۇنداي تاعدىردى ءتاڭىرىم بىزگە جازباعان سياقتى. كەرىسىنشە، ءوز وتانىنان قاشقان ساتقىن اتالىپ، جات جەر، جات ەلدە ءومىر ءسۇرۋدى جازىپتى. بارىنەن بۇرىن، اكە-شەشەمە، باۋىر-تۋىستارىما وبال بولدى. اكە-شەشەم ەل-جۇرتتىڭ بەتىنە قاراي الماي قالعان شىعار. ولار «جەتەسىز بالاسىن» ويلاپ كوز جاستارى سارقىلىپ، ەندىگى كارتايىپ تا كەتكەن بولار...

***

«بارىنەن بۇرىن اكە-شەشەمە، باۋىر-تۋىستارىما وبال بولدى...»، – دەيدى عوي مىنا جەتەسىز! ابدەش، سەن شىنىمەن دە ناعىز «ناقۇرىس» ەكەنسىڭ! مۇنداي وكىنەرىڭدى بىلسەڭ، نەگە وسى لاس تىرلىكپەن اينالىستىڭ؟!» – دەپ وقىپ وتىرعان حاتىمدى ۇستەل ۇستىنە تارس ەتكىزىپ تاستاي سالدىم دا، ورنىمنان قارعىپ تۇرىپ تەرەزە الدىنا كەلىپ دالاعا قارادىم. الاتاۋ عايىپ بولعان. قاپالاقتاپ جاۋىپ تۇرعان اق تۇتەك قار اينالانى كورسەتپەيدى. يەك استىنداعى كوشەگە كوز تاستاپ ەدىم، ارى-بەرى ساپىرىلىسقان كولىكتەر بۇرىنعىداي جىلدام ەمەس، قۇمىرىسقاداي جىبىرلاپ قالىپتى. قايتىپ كەلىپ ورنىما وتىردىم دا، حاتتتى قولىما الىپ وقۋدى جالعاستىردىم.

***

اكەم مەن شەشەمدى قارتايىپ كەتكەن شىعار دەپ مۇسىركەگەنىمە جول بولسىن، ءوزىمنىڭ دە شاشىما قۇراۋ قونىپ، بەتىمە ءاجىمنىڭ سىزىقتارى سىزىلىپ، ەلۋدىڭ قىرقاسىنا كۇنى كەشە قونىپ وتىرمىن. بالاۋسا بالالىق شاعىم، قىلشىلداعان جاستىق كوكتەمىم تۋعان جەرىم، اتامەكەنىم – قازاقستاندا ءوتتى عوي... ساعىنامىن، ساعىنناننان نە پايدا. مەنىڭ ەلىمە جاساعان جاقسىلىعىمنان ىستەگن جاماندىعىم كوپ بولدى عوي. بۇلاردى ويلاسام جۇرەگىم سىزداپ، كوز جاسىم كول بولىپ كەتەدى...

(جالعاسى بار)

ءالىمجان ءاشىمۇلى

Abai.kz