1
قيىر جايلاپ، شەت قونعان، بەۋ حالقىم-اي،
سەنى ويلاسام، تۇرام با مەن شالقىماي!
تۋعان جەردى ساعىنىپ جۇرگەن كەزدە،
استاناعا التايدان كەلدى التىناي!

بولماسا دا مەن ءۇشىن حان ەلى جات،
بۇدان ارتىق بولا ما كادە قىمبات!
قاق تورىنەن التايدىڭ كەلدى التىن قىز،
تۋعان جەردىڭ ارقاعا سالەمىن اپ.

ۇشىپ كەلدى ءناپ-نازىك اق كوبەلەك،
مەنىڭ جۇدەۋ جانىمدى باققا بولەپ.
جاستىق شاقتىڭ ورالىپ بازارىنا،
جۇرگەندەيمىن وزىمشە ساقتاپ ادەپ.

بولەك بۇگىن، قاراشى، ەلدەن كەيپىم،
كۇيدە ەمەسپىن ءدال قازىر سەن-مەن دەيتىن.
ساعىنىشىن اعامنىڭ باسايىن دەپ،
باسقانى ەمەس، مەنى ىزدەپ كەلگەندەيسىڭ!

الىپ ەدى ءبىر تىنىم كوڭىل قاشان،
ايداۋىنا كوندىردى-اۋ ءومىر قاتاڭ.
بۇگىن مەنىڭ جۇرەگىم ءجيى سوعىپ،
اياعىمدى ەلپىلدەپ جەڭىل باسام.

ءوزىم بيلەپ جۇرسەم دە كەڭ كوشەنى،
ءبىر جەتە الماي قويىپ ەم ەلگە تەگى.
ارعى بەتتە اناۋ جىل قالىپ قويعان،
ءبىر نازىك كۇي جانىمدى تەربەتەدى.

ءوتىپ كەتتى بىزدەن دە بۇلا كوكتەم،
قاتال ەدى ۋاقىت، ءسىرا، نەتكەن!
كۇلكىم مەنىڭ، قاراشى، تۇر سىڭعىرلاپ، 
داۋىسىم دا، بايقايمىن، شىعادى وكتەم...

2
مىناۋ ءبىزدىڭ استانا، جاڭا استانا،
نۇرلى الەمگە باستاعان قانات قاعا!
ءار كۇن سايىن ءبىر كوشە كولبەي ءتۇسىپ،
بوي تۇزەيدى ءبىر كەشەن ءار اپتادا.

اناۋ ءبىزدىڭ اقوردا!
اپپاق وردا!
ماڭگىلىككە تاتيدى ماقتانارعا! 
تۋىستارعا كورسەتشى اۋىلداعى،
ايفونىڭا سۋرەتىن ساقتاپ ال دا!

مىناۋ ءبىزدىڭ بايتەرەك!
شىقشى، كوكەم!
ايتشى، قازاق شەتىنەن مىقتى ما ەكەن؟!
كوككە قولىڭ جەتەدى سوزا تۇسسەڭ،
ءۇش جىلدىق باق بەرەدى، ءۇش تىلەسەڭ!

مىناۋ ءبىزدىڭ حانشاتىر! 
كىرشى، قارعام!
كىرسەڭ، شىقپاي قويمايسىڭ ءبىر قۇماردان.
كەمپىرلەردى كورەسىڭ قاسىن سىزىپ،
اتالاردى كورەسىڭ مۇرتىن العان.

مىناۋ ءبىزدىڭ كوشەلەر، حان كوشەلەر،
دەپ تىلەپ ءجۇر: «ۇلى ەلىم، ماڭگى وسە بەر!».
باتىرلىعىن بىلەسىڭ بابامىزدىڭ،
كۇيگە مىقتى حالىقپىز، انگە شەبەر...

ءبارىن-ءبارىن ارالاپ كورشى، قارعام،
بايتەرەكتى ۇمىتپا مەن شىعارعان.
ارمان قۋعان قازاقتىڭ قىزى ەكەنسىڭ،
ولتىرمەيدى كىسىنى ءورشىل ارمان.

نۇرەكەڭنىڭ بۇل ناعىز ەڭبەگى شىن،
جاساپ قويدى باردىعىن سەندەر ءۇشىن.
شەتتە جۇرگەن قانداستار قوتارىلىپ،
جاقسى بولار ەدى-اۋ ءبىر كەلگەنى تىم!

توبەم بۇگىن باستادى شىڭعا اينالا،
ەلىم مەنىڭ ىستەۋدە ءىس تىنباي جاڭا.
قازاق – قازاق بولعالى شىنىمەن دە،
سالىپ كورگەن جوق شىعار مۇنداي قالا!

كەتتىڭ، مىنە، كەلە ساپ، شىرقاپ ويناپ،
كوزىن اشىپ قاراسىن جۇرت ابايلاپ!
بۇدان اسقان قازاققا باقىت بار ما،
ءوز كوگىڭدە ءوز تۋىڭ تۇرسا جايناپ!!!

3
ءبىرى بولدىم ەلدى ويلاپ جىلاعىشتىڭ،
كەلسە، تۋىس الدىندا قۇراق ۇشتىم.
كەشە عانا جىلى ەدى، سەن كەلگەندە،
قاھارىنا مىنگەنى-اي مىنا قىستىڭ.

بىرەۋى ەدىم شىنىمەن جاقسى اعاڭنىڭ، 
كەلىپ ەدى سەنى ەرتىپ باققا بارعىم.
قوڭىر كۇز بوپ تۇر ەدى ارقا كەشە،
ۇيتقۋىن-اي دولدانىپ اق بوراننىڭ.

ارمان دا امان مەندەگى، قانات تا امان،
قىز الدىندا جەرىم جوق ار اتتاعان.
ءالسىن-ءالى تىعادى قولتىعىما،
سەنى اكەلىپ ۇيتقىعان سول اق بوران.

سويلەي بەرەم ءسوزىن مەن ەلدىڭ ءالى،
مۇندا كەلىپ قانعانشا ءشول، قۇمارى.
اق بەتىڭدى كەۋدەمە باسسام سەنىڭ،
وعان، جانىم، مەن ەمەس، جەل كىنالى...

جاستىق ءبىزدىڭ الىستاۋ جاقتا قالعان،
كەلە جاتىر جانىمدى ساقتاپ ارمان.
بولام قورعان قازاققا قايتىپ اناۋ،
قورعاماسام ءبىر قىزىن اق بوراننان!

جات قولىندا قيىن ەل تەلمەڭدەسە،
كەلسىن مۇندا، دايىن تۇر ءتور مەن كوشە!
بىلەسىڭ عوي، ءبىزدىڭ ەل ول جاقتاعى،
اق بوراننىڭ كوكەسىن كورگەن كەشە!

ۇمىتىلسىن كەشەگى سول ءبىر قايعى،
ەندى داڭعىل كوك تۋىم جولعا ىمدايدى.
الاي-دۇلەي داۋىلى سوققانىمەن،
ازات ەلدىڭ ايازعى توڭدىرمايدى!

قىسپاعىمەن سىناپ سول زامان تالاي،
ارتتى اكەلىپ اۋىر جۇك ماعان سولاي!
ەلگە سالەم ايتا بار قازاعىمنىڭ،
كەڭ ەكەن دەپ قۇشاعى سارىارقاداي!

كەلسىن قازاق اسسا دا نەشە بەلدەن،
وتانىمنىڭ كەم ەمەس كوسەمى ەلدەن!
ەلباسىمنىڭ پەيىلىن كوردى كوزىڭ،
سۇحباتىنان بەيسەنگە كەشە بەرگەن!

ەلدىڭ بۇگىن، ەڭ باستى، ماقساتى – ەڭبەك،
ورنايدى قۇت سامايدان اقسا تەر كوپ.
قانداستاردىڭ ەرتەرەك كەلگەن مۇندا،
جاعدايلارى، ايتا بار، جاقسى ەكەن دەپ!

شاۋىپ ءجۇرمىن ەلىمدى ءىرى ەتەم دەپ،
سەندەر ءۇشىن ەتتىم مەن ءبىر-ەكى ەڭبەك!
ارۋلارعا ايتا بار تاعى، قارعام،
اعامىزدىڭ قولتىعى جىلى ەكەن دەپ!!!

4
بىلەم، جۇرگەن جىگىتتەر جەلىك تىلەپ،
ەلەڭدەۋدە التىناي كەلىپتى دەپ.
ارقا قىزى اجارلى، بايقايسىڭ با،
التاي قىزى ودان دا كورىكتىرەك!

بۇل سوزىمە ەل سەنبەسىن، سەنسىن مەيلى،
اناۋ-مىناۋ جىگىتتى ول مەنسىنبەيدى.
يبا جاعىن كورەسىڭ، اتا مەنەن
ەنە الدىندا ءيىلىپ، ەلپىلدەيدى.

جيەنمەن دە سىيلاسقىش، ناعاشىمەن،
كورشىنىڭ دە دەمەيدى باعاسى كەم.
ۇلاربەكتەر ۇيىقتاپ جاتقان كەزدە،
جىر ارناعان الدىمەن اعاسى – مەن!

ءىنىڭ بار ما دامەلى، ءاي باۋىرجان،
قۇدا كەرەك بىزگە ءبىر جايلى اۋىلدان.
ات مىنەيىن ۇزاتىپ، التىن قىزدى،
مۇنايى كوپ، شالقىعان باي قاۋىمنان.

بولماۋ ءۇشىن شاتتىقتان ۋايىم باسىن،
ءمان بەرەدى اقىلدى ەر قايىنعا شىن.
اۋىلىڭدا ءاپايتوس جىگىت بولسا،
ەسەنعالي جىلقىسىن دايىنداسىن!

ارقا دەگەن قازاقتىڭ جان جۇرەگى،
قۇدام بولسا، جاقسى ەدى ارعىن ەلى.
جىرعا قوسىپ، شىركىن-اي، وتەر ەدى،
اقسۇڭقاردىڭ سەرىگى ماڭگى مەنى!

وزگەرگەن جوق بىزدەگى ءسان كەشەگى،
جىبەرمەدىك ەشكىمگە ماڭگى ەسەنى.
ۇشقوڭىردىڭ جۇرتىمەن بولساق قۇدا،
شەتتە قازاق ءبىر تال دا قالماس ەدى...

زامان ءوتىپ بارادى سىرعىپ، اعىپ،
وتەتۇعىن كەلدى كەز ءبىر قۇدالىق!
سەنسە جىگىت وزىنە، سەكەڭدەمەي،
تۇرارى حاق قىزىمىز تۇرعىدا نىق!

قۇدالىقتىڭ بولعان سوڭ ءيى قانىپ، 
قۇدالارعا تۇرامىن ءجيى بارىپ.
ءور التايدىڭ توسىندە توي جاسايمىز،
دۇنيەنىڭ قازاعىن جيىپ الىپ...

«ماحاببات!» دەپ شالقىتىپ باستاپ ءبىر ءان،
جەتسە، باقىت ەمەس پە ماقساتقا ۇلان.
ات باسىنداي بايگەگە التىن تىگىپ،
اتىراۋدان التايعا ات شاپتىرام!

بار مەن جوققا ەدىم ءبىر ءتوزىمدى ادام،
ءبىر باقىتتىڭ ورالار كەزىن باعام.
ءسويتىپ، ماعان كەزىكسە جاقسى قۇدا،
التىنايدى ۇزاتىپ ءوزىم بارام!

5
بولدى بۇگىن الاشقا اعاڭ ءمالىم،
بولعاننان سوڭ قولىندا قالام، قارىم!
شىن دارىعان بابامنىڭ ۇلى ەرلىگى،
جىرلارىنان وقىپ ۇق جان ارمانىن!

بولساداعى شالقۋعا كۇندە كۇي جوق،
قورباڭدادىم سەنىمەن بىرگە بيلەپ.
وكپەلەمە، جەڭگەمنەن، تىم بولماسا،
ءجىبى ءتۇزۋ ءبىر كويلەك كيمەدىم دەپ!

جەتەلەگەن جوق مەنى ەشكىم ورگە،
ءوزىم ەردىم قۇلشىنىپ تەكتىلەرگە!
اۋىلداسقا سالەم ايت دۇعاي-دۇعاي،
ارمانىمدى قالدىرماي جەتكىز ەلگە!!!

اۋىت مۇقيبەك

19-20.12.2015
استانا