تولقىن قابىلشا – «شابىت» حالىقارالىق شىعارماشىلىق فەستيۆالىنىڭ جۇلدەگەرى. «جانىممەن جالعىز كەشكەم مۇڭ» جىر جيناعىنىڭ اۆتورى. 
ولەڭدەرى «وركەنيەت» باسپاسىنان شىققان «الاشتىڭ جاس تۇلپارى» اتتى رەسپۋبليكالىق اقىندار انتولوگياسىنا ەنگەن. رەسپۋبليكالىق «قازاق ادەبيەتى»، «جالىن»، «ۇركەر» باسىلىمدارىندا ءجيى جارىق كورىپ تۇرادى. رەسپۋبليكالىق، وبلىستىق جىر ءمۇشايرالارىنىڭ جۇلدەگەرى. بىرنەشە ولەڭدەرىنە بەلگىلى سازگەرلەر ءسابيت قوراباەۆ، ينديرا ەلۋباەۆالار ءان جازىپ، «كۇز كەۋدە»، «جادىمدا»، «عاجايىپ كۇندەر» اتتى اندەرى تىڭدارمان قاۋىمنىڭ سۇرانىسىنا يە بولىپ ءجۇر. بۇگىنگى كۇنى، جىرلارى قازاق راديوسىنىڭ ليريكالىق ساعاتتارىنان وقىلىپ تۇرادى. «tolkyn.com» اۆتورلىق سايتىنىڭ يەسى.

ءتاڭسارى

تاڭعى شىقتار.

تاماشا ءسات. ءتاڭسارى...

اراي تاڭنىڭ اشىلعان تۇس اڭسارى.

اقشا بۇلتتىڭ ايقارا اشىپ قۇشاعىن...

جىر وقىدىڭ،

جانىڭ سونى اڭسادى.

تىلسىم ولەڭ.

تامساندىرىپ تۇمانى.

تاۋ سۋىنداي ءمولدىر جانى جىلادى.

جىر وقىدىڭ،

تابيعات تۇر ىنتىزار.

تامشى جىردان تارقايتىنداي قۇمارى.

كوكتوبەنىڭ كۇن سۇيگەندەي كوك بەلىن.

جىر وقىدىڭ،

كۇلىم قاقتى كوكتەمىم.

كوكورايعا كۇن شۋاعى ويىستى،

كەزىكتىرىپ قۋانىشتى كوپ كەرىم.

جىر وقىدىڭ،

كۇن كەرىلدى قۋانىپ.

كۇن كەرىلسە، جاز كەلەرى بۇل انىق.

كوپ كۇتكەندەي، ايشۋاقتى مەزگىلدى

قاراعاي تۇر كارى ءجۇزى قۋارىپ.

كەرىمسال جىر،

كوركەم ۇنمەن ۇندەسىپ.

كوكجيەكتەن بارا جاتتى مۇڭ كوشىپ.

ءبارىن قويشى، مەن باقىتقا كەنەلدىم،

قاپيادا شىن اقىنمەن تىلدەسىپ.

ىزدەيمىن نەگە مەن سەنى؟

سەرمەلگەن سايىن 
ۋاكىتتىڭ سەنسىز سەمسەرى. 
سارنايدى كوڭىل، باسادى ءبىر مۇڭ ەڭسەنى 
سۇپ-سۋىق كۇننەن، سەلت ەتپەس سوناۋ قالادان، 
ىزدەيمىن نەگە مەن سەنى؟ 

قول بۇلعاپ كوكتەم، 
جاز بولىپ ايلار جىلىستاپ، 
قوشتاسىپ كۇزبەن، قىراۋعا تۇندى كۇمىس باق. 
قاڭتارىن كۇتكەن قاپەرسىز مىنا كوشەلەر، 
شاشادى قاردى ۋىستاپ. 

سۇپ-سۋىق كوشە، 
كەلەمىن سەنسىز تىنىستاپ، 
سەزىمسىز، سەنسىز ءحالىم بار قىسپەن ۇعىسپاق. 
قۇلاتپاي كەلەم - تىم اسقاق مەندىك ارمانمەن، 
ساعىنىش تۋىن تىك ۇستاپ، 

ساپ-سارى كۇزدە 
جوعالتسام-داعى مەن سەنى، 
جادىمدا جۇرگەن ەلەسىڭ نەتكەن ەڭسەلى؟ 
جىر جانارىنا مولتىلدەپ تۇنعان عۇمىردىڭ، 
سەنبىسىڭ الدە ولشەمى؟ 

ساعىنىپ كەلەم، 
ساعىنا بەرەم مەن سەنى. 
ءسۇيۋ دەگەننىڭ بولمايدى اۋ مەكەن، مولشەرى. 
جەتى قات جەر مەن اسپاننىڭ كەزگەن اراسىن. 
ولەڭ دەپ ۇعام مەن سەنى.

 

سول سەزىمنىڭ جۇرەكتە ەدى اڭسارى

كوكتەم دە ەمەس، جاز دا ەمەس،
ۇقپادىم،
جاڭبىر جاۋدى، جاۋماعان-دى كوپتەن ءبىر...
ىركي الماي، جانارىمنىڭ شىقتارىن،
كوك بۇلتتارعا قاراي بەردىم كوك سەڭگىر.

جاڭبىر جاۋدى،
ءبىر ساعىنىش جەتكەندەي،
تامشىسىندا ءدىرىل قاعىپ سان ءۇمىت،
سول تامشىلار ءون بويىمنان وتكەندەي،
مولدىرەگەن مۇڭعا تۇردىم مالىنىپ...

جاۋىپ جاتىر،
اۋعانداي بار قۇشتارى،
تاۋدى ءسۇيىپ، تاستى قۇشىپ، تىنىمسىز.
ساعىنىشتان قالعىم كەلمەي تىسقارى،
سۋ استىندا تۇرا بەردىم مەن ءۇنسىز...

قولشاتىر ما؟
كەرەگى جوق، سەنسەڭىز،
ءتانىم ەمەس، جانىم ەدى جاۋراعان.
كوزدەرىم بە؟
ساعىنىش قوي كورسەڭىز،
كوك اسپاننان جاڭبىر بولىپ جاۋماعان.
كوك اسپاننان
جاڭبىر بولىپ جاۋماعان،
سول سەزىمنىڭ جۇرەكتە ەدى اڭسارى.
جاڭبىرداعى ىڭكارلىكتەن اۋماعان،
ءتاتتى ەلەستى،
كەلە بەردى تامساعىم.

 

ءتاتتى ءتۇس

جانارىمنان جالىن ەمەس، مۇڭ كوردىڭ.
اراسىندا جۇرگەن ەدىم گۇلدەردىڭ.
تاڭعى شىق بوپ تامشىلاعان شوق گۇلگە 
تۇنىق مۇڭلى سىر جاسىرىپ ۇلگەردىم.

ءتۇن قوينىندا ەندىڭ سوسىن تۇسىمە.
ءتۇس تىلسىمىن الدىڭ با ەكەن تۇسىنە.
جاقىن كەلىپ، ءتىل قاتىپ ەڭ، جوعالدىم
ۇقساعىم كەپ كىسىكيىك كىسىگە.

جالت ەتكەندەي جانارىڭنان جىر كيىك
ۇنسىزدىككە ەنىپ كەتتىم تۇڭعيىق..
ۇمسىندىڭ سەن، ءۇنسىز قالدى ۇلى ءۇمىت،
قول سوزدى دا، كەڭىستىككە تىم بيىك.

قاراشىققا قادالعان ءسات قاس-قاعىم
قۇستاي شولىپ، ارمانىمنىڭ اسپانىن.
كۇرسىندىڭ دە، عايىپ بولدىڭ عارىشقا. 
باقىتىنا اينالدىم مەن باسقانىڭ.

قيالىمدا قالدى سول ءبىر شاق تۇنىپ.
كورىندىڭ بە، سىيلاعىڭ كەپ ءتاتتى ءۇمىت.
كوزىمدى اشسام، ءتۇسىم ەكەن، قيا الماي.
ساعىنىشىم بارا جاتتى اسقىنىپ. 

قىراننىڭ مۇڭىن اڭسادىم...

قاناتىن قاعىپ جىر قۇستىڭ... 
سامعاۋدى قايتا اڭسادىم با ەكەن، 
مۇڭ قۇشتىم.
سانامدا قالعان ساعىنىشىمنان جاسقاندىم,
تارتقانداي تاعدىر تۇڭعىش سىن.

عۇمىر كەشسەم دە جىراق تىم.
الاڭسىز شولار اسقارىن مەندىك مۇراتتىڭ. 
قيالىم بار-تىن،
ونى دا قۇزعا قۇلاتتىم.
قاسقايىپ تۇرىپ، كوكجيەكتەردەن كۇرسىنگەن 
قىراننىڭ مۇڭىن ۇناتتىم.

كوگىمدە ارمان قانشا مىڭ.
سانامنان سىزىپ، سان ءتۇرلى ويدىڭ سارساڭىن،

الاسارماۋدى اڭسادىم.
اق ساۋىر بۇلتتان اق جاۋىن بولىپ سەبەلەپ، 
قاندىرسام تاڭنىڭ اڭسارىن.

ولەڭ بوپ سوسىن.
ءومىردىڭ ءوزىن جىرلاسام.
مويىن بەرمەستەن مۇڭعا سان. 
ىنتىزار بولعان ەكەۋدىڭ جانىن جىلىتىپ، 
ۇيقىسىن ءۇنسىز ۇرلاسام.

جاقۇت بوپ جەرگە توگىلگەن.
سامالا شاشسام،

جۇلدىزداي جارىق كوگىمنەن. 
وسىناۋ ارمان ايالار بولسا، ءبىر ساتكە 
كوبەسى مۇڭنىڭ سوگىلگەن.

قىران دا ەمەن... 
قياسىن شولار اسپاننىڭ، 
جۇلدىز بولار ەم، اعىپ تۇسۋدەن جاسقاندىم.

 ولەڭ بوپ قانا، كىرشىكسىز عۇمىر كەشەيىن، 

ءجىبىتىپ جانىن، جءىبىتىپ جانىن تاستاردىڭ.

ءومىر، سەنىڭ ءار ساتىڭە سۇيەنەم

ىڭكارلىككە تولى مىنا كەۋدەنى،
جابىرقاتپاس،
ەندى كەلىپ بوتەن ءۇن.
ەڭ باقىتتى ايەل مەنمىن جەردەگى،
اناۋ عارىش - مەنىڭ سامعار مەكەنىم.

ەندى مەنى جىلاتا الماس ەشكىم دە.
كۇمبىر تولى كوڭىلىمنىڭ كۇيى ەرەن.
بار قادىرىن  
ۇعىندىرعان كەش مۇلدە.
ءومىر، سەنىڭ ءار ساتىڭە سۇيەنەم.

سۇيەمىن مەن،
مۇقاتا الماس وزگە ەشكىم.
جىگەرىمدى، ءومىر، سەنسىڭ جانىعان.
قانشا ارمانمەن قاپيادا كەزدەستىم،
كەلبەتىمنەن كىسىلىكتى تانىعان.

كوز جاسىمەن كەلگەن كىم بار مارەگە؟
جەڭىس مەنىڭ ءومىرىمنىڭ ءار كۇنى.
جۇباتۋعا اسىقپاسىن جانە دە ەل.
جاسىپ قالسام،
ول دا جازمىش جارلىعى.

ولەڭ بولمىس،
وزگەشەلەۋ جانىم نۇر.
باقىتتىنىڭ ناق وزىندەي قالىبىم،
سامعاپ ءجۇرمىن،
سان قيىندى ۇمىتىپ،
بويىمداعى قانداي قۋات، ء تاڭىرىم؟

 

زاماننىڭ مۇڭى - بار مۇڭىم

جالاڭاش قوعام كەلبەتىن،
جاسىرا الماس شىمىلدىق.
جەتىم مۇڭ كەزسە جەر بەتىن،
جەزوكشەلەرى مۇرىندىق.

جارتىكەش بايدىڭ ءبىر كۇنى،
جالعاندى تەلىر جۇماققا.
جارلىنىڭ جارىم تىرلىگى،
جانپيدا ءۇنى قۇلاقتا.

جەسىرى جەلپىپ ەتەگىن،
جەلمەنەن جەلكەن اشىلىپ.
جان ەمەس تاندە جەتەگىم،
جارىمەس ءناپسى باس ۇرىپ.

جاۋتاڭداپ كوزى مۇڭلىقتار،
جەتىمەك تاعدىر قۇن سۇرار.
جاسىرا الماس شىندىققا،
جالعىزدىق دەيتىن سىنشى بار.

جازمىش پا وسى، جارىق كۇن؟!
زاماننىڭ مۇڭى - بار مۇڭىم.
جانساۋعا سۇراپ جالىقتىم،
جاھاندانۋدا تاعدىرىم.

جىراقتا، جەلدىڭ وتىندە،
جاراتقانىنا سيىنىپ.
جايادى ءۇنسىز ساۋساعىن،
جانسەبىل بولعان ءبىر ءۇمىت.
جانسەبىل بولعان ءبىر ءۇمىت...

 

تۇيسىكتەگى ساعىنىش

 جولىقتىڭ ماعان

عارىشتان كۇنىم، اسپاننان،

جاناردان، بالكىم،  جاس تامعان.

كىرشىكىسىز ءۇمىت كىرپىكتەرىمدە دىرىلدەپ،

جەردەگى مۇڭنان، مەندەگى سىردان جاسقانعام.

جاسقانعام سولاي،

رۋحىنان تىلسىم جانىڭنىڭ.

جابىققان مەندىك الەمنەن قالاي تابىلدىڭ؟

باق پەنەن سوردى قۇشاقتاپ ءجۇرىپ، كۇتكەن ەم،

اراسىن كەزىپ ساعىمنىڭ...

ساعىندىم قانشا، ساعىندىم...

تۇيسىگىمدەگى ساعىنىش بولىپ كەزىكتىڭ،

سانامنان ءمولدىر ىقپالىن قۋىپ سەزىكتىڭ.

جەتى قات جەر مەن عالامات مىناۋ اسپاننىڭ،

ەلشىسى سەنسىڭ، تەز ۇقتىم.

تاعدىرعا توسىن ءتوزىپ مىڭ.

 

ەلەگىزدىم بە،

ءۇنىڭدى سوسىن ەستىدىم.

قۇستار قايتاتىن قاربالاس ساتتە كەشقۇرىم.

قول سوزىم باقتىڭ تاني الماعان كەسكىنىن،

بەيباقتى مەندەي كەش، كۇنىم!

بولمايسىڭ، بىلەم ەشكىمىم!

 

تاڭعى سىر

تەربەتىپ ءتاتتى وي-ارمان.
نۇرىنا تاڭنىڭ تامسانىپ بۇگىن ويانعام. 
تامىلجىپ تۇرىپ، ءتانتى  ەتكەن تاڭنىڭ شاپاعى، 
تاڭىرلىك تىلسىم تۇستەرگە ەكەن بويالعان.

بويالعان دەسەم، تاڭعالما...
قىلقالام بولىپ ءتاڭىر تۇر سوناۋ زاڭعاردا..
كەلبەتىن كۇننىڭ كوكجيەگىڭە كوشىرىپ..
ۇسىنعان ءۇمىت تاڭدارعا...

تاڭعالما، جانىم،
وسىناۋ سىرعا عاجايىپ.
مەيىرىم بىتكەن بارا جاتقاندا ازايىپ.
جانارعا تۇنعان جىلۋلىعىمەن ءتاڭىردىڭ،
عۇمىرلىق ولەڭ جازايىق.

جاسقانبا، كوڭىل!
جانىڭنىڭ نۇرىن جاسىرىپ.
تانىتا كورمە اسىلىق.
ادامنىڭ ءبارىن اق نيەتىڭمەن ءسۇي دەيتىن.
اللاعا ءجۇرشى باس ۇرىپ.

عۇمىر ەسىمدى...
عالامات مىناۋ تۇندىكتەن.
سىعالاپ تۇر عوي، ساۋلەسىن شاشىپ نۇر بىتكەن.
ازان ۇنىمەن ءتاڭىردىڭ سالعان ءتاتتى ءانىن,
تاعاتسىزدانا ءتۇن كۇتكەن...

ۇسىناتىنداي تاڭ كورىك.
ءتاڭىردىڭ نۇرى
تامىلجي ءتۇسسىن ءان بولىپ.
جاراتقان يەم جارىلقاپ جاتىر جەر ءجۇزىن 
جاقسىلىقتارعا جان بەرىپ.

وكپەلەي دە الماسپىن

كوكتەم ەدىڭ،
قول سوزعان وزگە باقتان.
حوش دەرىڭدى مەن ەمەس، سەزگەن اق تاڭ،
بۇل كۇندەرى تىم جالعان جىميىسىم،
كەرمەك جاس تا اششى ەمەس، كوزدەن اققان.

حوش دەگىزگەن

 كوكتەمنىڭ كەمەسىنە، 

ەركەلەي دە الماپپىن ەلەسىڭە،
سەن سۇيمەگەن ەرىندى ولەڭ ءسۇيدى،
سالماسىن  دەپ سارى  كۇز سەنى  ەسىمە.

حوش  دەگىزگەن،
كوكتەمنىڭ ۇمىتىنە،
جاپىراق جىر جانىمنان ۇگىتىلە،
جىلى جازدى اڭساعان ارمانىڭمەن،
ەر دەيتىندەي قوڭىر قاز ۇگىتىنە.

قوڭىر كۇزدە،
سەن سىيماس قۇشاعىممەن،
قانات بايلاپ، قاي جاققا ۇشامىن مەن؟
سەن تۇرعىزعان قامالدى بەتتەي الماس،
ساعىنىشتى سان مارتە تۇسادىم مەن.

حوش دەگىزگەن،
تىم سالقىن سوزدەرىڭمەن،
سەن باقىتتى تاپقانسىڭ وزگە گۇلدەن،
كىنالاۋعا حاقىم جوق، عۇمىرىمدا 
وكپەلەي دە الماcپىن، وزگەمىن مەن.

 

جەر مەن كوك

جەر مەن كوكتىڭ اراسىندا سەزىم ءجۇر،

قوزعاۋشىسى حاق ءتاڭىر.

ساۋلەسىنەن سىعالايدى ءتوزىم- نۇر،

ءتوزىم بولسا،

شىعادى ەكەن تاسقا گۇل.

جەر مەن كوكتىڭ اراسىندا ولەڭ ءجۇر.

ورنەك ىزدەپ اسپاننان.

ايدىنىندا سول اسپاننىڭ كەمەم ءجۇر

عارىش كەمەم...

ەندى مەن دە جاسقانبان!

جەر مەن كوكتىڭ اراسىندا ارمان بار.

نۇرعا مالعان قاناتىن.

سول قاناتقا مەندىك ارمان جالعانعان،

بىزدەر قۇسقا اينالعاندا،

ارتىمىزدا اڭىز بولىپ قالاتىن.

قورقىنىشسىز ەندى ماعان قارا ءتۇن.

قۇس جولىم بار،

ساعىنعاندا باراتىن.

اۋەنىم بار، كوك اسپاندا سالاتىن..

ولەڭىم بار.

ورنەك سالعان ومىردەن،

مەنىڭ الىپ قاناتىم.

 

جۇرەكتە جاتىر بار كىنام

شاعالا قۇستاي، تەڭىزدى اڭساپ، شارق ۇرام. 
ساعىنىش ەمەس،
جانىمدى ءورتى شارپىعان.،
وكىنىش ەمەس، ءورت بولىپ بويدا ورىلگەن،
ولەڭدى سۇيگەن جۇرەكتە جاتىر بار كىنام.

ولەڭ بوپ سوققان،
جۇرەكتە عانا بار كىنام...
ءبىر ءبۇتىن ەمەس، بولمىستا جۇدەپ جارتى ءمان،
جىراقتان ءسۇيىپ، جانىمدى قۇشىپ سەزىم ءجۇر، 
جاۋقازىندايىن يسىنەن ءومىر اڭقىعان.

ولەڭ بوپ سوققان،
جۇرەكتە تولقىپ بار شەمەن،
وزەۋرەي ءسۇيىپ، كۇتەمىن نەنى تاڭ سەنەن؟
ءوزىمدى-ءوزىم جازعىرىپ، بىردە جۇباتىپ،
كوكەيدە جۇرگەن كوز جۇمدى ويلار، قانشا ەرەن.

ءوزىمدى-ءوزىم جازعىرىپ، سونسوڭ، جۇباتىپ، 
وزىمنەن جەرىپ، وزگەنى ەسسىز ۇناتىپ، 
وكسيدى جۇرەك، مىسقىلداي كۇلىپ، ۋاقىت تۇر، 
ولەرمەندەردى ءوز بيىگىنەن قۇلاتىپ.

ءون بويىمداعى ومىرگە عاشىق سان ءۇمىت،
وگەي سەزىمنەن، وگەي مۇڭداردان جالىعىپ، 
الدامشى كۇندەر بولا الماي جانعا تاعى قۇت،
ولەڭدى عانا، جان-تانىممەنەن ساعىنىپ،

كۇن كەشىپ كەلەم، 
قۋانتار ما ەدى، سول ولەڭ، 
ومىردەي ىستىق ءوز جۇرەگىمنەن تابىلىپ...

باق ەمەس

باق ەمەس،

سور تاتقانمىن، تاتىپ كەلەم.

سودان بولار،

جازباعام باقىتتى ولەڭ.

جوعالتىپ اپ،

ءتاڭىردىڭ تىلسىم نۇرىن

جانارىمدى جۋامىن جاحۇتپەنەن.

 

تاسقا تامىپ،

جانىمنىڭ تامشىلارى

تاستى قۇشىپ،

جاحۇت جاس جانشىلادى.

تاستى ءسۇيىپ،

سولىعىن باسىپ-جاتقان.

بۋيىرماپتى ماعان سول تامشى باعى.

عايىپ بولىپ،

جۇزىنەن جان شۋاعى

ءبىر جاۋقازىن جاڭبىرعا مالشىنادى.

ولمەسىن دەپ سول گۇلدى  يىسكەۋمەنەن،

جۇرەك قۇرعىر سىزدايدى،

شانشىپ ءالى.

كوزدەرىمدە سول گۇلدىڭ تامشىلارى.

كوزدەرىمدە سول گۇلدىڭ تامشىلارى.

 

ءتاتتى مۇڭ

ساعىنعانىمدى سەزدىرە المادىم، 
ارلىمىن.
سالقىندىق قۇشقان، سانامدا جاتقان بار مۇڭىم.
سىبىرلاي ءسۇيىپ، ساعىنسا الىپ-ۇشاتىن،
سەزىمنەن جىراق، باقىتتى-اۋ وسى تاعدىرىم.

 

سەزىمنەن جىراق،
باقىتتى-اۋ وسى كۇندەرىم..
سەلت ەتپەي، سۇيمەي، اپتىقپاي ءومىر سۇرگەنىم.
اقىن اتاۋلى وسىناۋ اسقاق قالپىندا،
ەلەمەي وتكەن دۇنيەنىڭ ەسسىز دۇرمەگىن.

 

تارك ەتىپ مۇڭدى،
سەزىمدى، سىردى بارلىعىن.

كۇن كەشسەم، سۇيمەي،
جۇزىمدە تولقىپ جان نۇرىم.

ەستىمەي، سەزبەي، جۇرەكتىڭ تىلسىم جارلىعىن،

(وزگەرەر بولسام)

نە دەيسىڭ، جۇمباق تاعدىرىم؟

تانىمدە تولقىپ،

جانىممەن ەگىز جىر كەرىم،
ءتاپ-ءتاتتى مۇڭدى تالىقسي قۇشام تۇندە مىڭ،
سۇپ-سۋىق قالپى، قوشتاسپاق بولام، الايدا،  
ءناپ-نازىك سەزىم،

ەركىمدى بيلەپ ءجۇر مەنىڭ...

جىرلا، جۇرەك!

جىرلا، جۇرەك! 
ءاز جانىم جابىقپاسىن. 
جابىقپاسىن، جالعاننان جالىقپاسىن. 
كوڭىل شىركىن كوككە ۇشىپ قالىقتاسىن. 
قامىقپاسىن، ۇمتىلسىن جارىققا شىن.

جىرلا، جۇرەك، 
قايتادان الىپ-ۇشىپ. 
قۇرعىر كوڭىل باسسىنشى ساعىنىشىن. 
قار سۋىنداي تاسىپ ءبىر توگىلسىن جىر،
كاۋسارىنان قالايىن قانىپ ءىشىپ.

 

جىرلا، جۇرەك! 
جانىمدى جىلىت مەنىڭ.. 
جازباي تاپشى دەرتىمنىڭ ۋىتتى ەمىن. 
جازا باسسام، جازعىرىپ، ۇمىت دەدىڭ. 
سەن جەرىسەڭ، قالارداي سۋىپ دەمىم.

جۇرەكتەرگە 
جىپ-جىلى نۇر قۇيىلسىن. 
كەلشى، شابىت، تەرەڭگە سۇڭگيىن شىن. 
قۇلاش ۇرىپ، جەتەيىن العى كۇنگە 
جانىمدا بول جايدارى جىر-ءسۇيىنشىم! 
جىرلا،  جۇرەك!

گۇلدەرىمدى جۇباتشى

سىنىق گۇلگە سىر ايتاسىڭ جاسىرىپ،

جىر جازاسىڭ، جاپىراعىن ايالاپ.

ءتاڭىر توككەن تامشىلارعا باس ۇرىپ،

تىلسىمىڭدا تۇرلەنەدى سايا باق.

ارماندارى اسپانمەنەن استاسكان،

سەنىڭ جانىڭ - سانسىز گۇلدىڭ الەمى.

كۇلتەلەرى كوبەلەكپەن دوستاسقان.

سول گۇلدەردەي جانىڭ نەتكەن ادەمى!

سىيلانباي-اق، تىنىستاسىن كەۋدەڭدە،

باعبانىنسىز، ول گۇلدەرگە قونار مۇڭ.

سەن ۇسىنباس جاۋقازىنداي شەرمەندە

گۇلزارلاردىڭ كولەڭكەسى بوپ الدىم.

تىم بولماسا يىسكەيىن جۇپارىن.

جۇرەگىڭمەن سول گۇلدەردى باپتاشى.

مىنا اۋانى ءوزىڭ بار دەپ جۇتامىن.

عۇمىر گۇلىن اجالىنان ساقتاشى.

 

جاپىراعى مەيىرىمگە شولدەگەن.

قاۋىزىندا ارمان قالعان تىم نازىك.

سول گۇل باردا مەن ءتىرىمىن، ولمەگەم.

گۇلدەرىمدى جۇباتا بەر، جىر جازىپ.

جاڭبىرداعى ساعىنىش

جاڭبىر جاۋسا، سەزەسىڭ بە،

جىپ-جىلى

جۇپارىنان سەندىك ءيىس اڭقيدى.

جاڭبىرداعى ساعىنىشقا ۇزدىگىپ،

جازىقسىز دەم،

جانىمدى كوپ شارپيدى.

جانارىمدى جۋىپ جاتسا،

تامشىلار.

جاتىرقاماي، ءوزىڭ سىندى، قۇشامىن.

جاڭبىرداعى ساعىنىشقا

مالشىنار،

سۋ-سۋ  بولىپ، ءدىرىل ەنبەس قۇشاعىم.

ەرىنىممەن جاڭبىر ءدامىن

تامسايمىن.

ەلجىرەسەم، ەرنىڭ كەلىپ وبەردەي.

جاۋىنىڭدى اق بۇلت بولىپ، اڭسايمىن.

عانيبەتىن اسپان سەنسىز توگەردەي.

جاڭبىر جاۋسا،

ساعىنىشقا مالشىنام..

جالت-جۇلت ەتكەن،

جانارىمدا ءتاتتى ءۇمىت.

جۇرەگىمدى سانسىز مۇڭنان ارشىعان.

كەلبەتىڭدە

جاتىر قانداي باق تۇنىپ ؟

ساعىنىش بوپ، قايتادان ورال ماعان!

جادىڭدا ما،
جالت ەتىپ قاراعانىم؟!
قاراعانىم، تاۋسىلىپ بار امالىم.
جانارىمنان جارقىلى عايىپ بولعان،
جۇرەگىمدە سول بەينەڭ، سانادا مۇڭ.

سانادا مۇڭ، سارعايعان دالا دا مۇڭ،
سەن كەلمەيتىن سول وگەي قالادامىن.
سەنسىز كۇلگەن ساتتەن دە، سارقىلاتىن،
ساعىنىشتىڭ تۇقىلى، جان ازابىم.

جالعاننان دا جالىقتىم،
جالىنسىزبىن.
جالىنسىزبىن، وتكەننىڭ ءبارىن سىزدىم.
سەنسىز ولەڭ وكسيدى وزەگىمدە،
سەنەسىڭ بە، مەن سەنسىز دارىنسىزبىن.

باق قۇسىنداي باسىما قونا الماعان.
بازارلى شاق سەكىلدى مەنى الداعان.
بازىنالى كۇندەردىڭ وتەۋى بوپ،
ساعىنىش بوپ، قايتادان ورال ماعان.
ساعىنىش بوپ،
قايتادان ورال ماعان!

كەلەمىن كەزىپ جەر بەتىن

كەلەمىن كەزىپ جەر بەتىن…
ساعىمداي ارباپ،
قول بۇلعاپ سەنىڭ كەلبەتىڭ.
مۇنارتىپ تۇرعان تۇمانعا كوزسىز ۇمتىلام
پەندەدەي بەيباق، ەڭ جەتىم.
قالتارىستاردا كولەڭكە بولىپ توڭعان جان،
كۇنشۋاعىنا كەندە تىم.

سەزسە دەپ جالعىز ءبىر ادام.
تورىققان ساتتە،
تاڭنان دا مەدەت سۇراعام.
تاعاتسىز تۇندە سىرىمدى ايعا سىبىرلاپ،
بەينەڭدى مۇڭنان قۇراعام.
تۇپ-تۇنىك كوزدىڭ ىشىنە سوسىن جاسىرىپ،
ارشىپ العانمىن كۇنادان .

جاڭبىرداي تىرس-تىرس جىلاعان.
جۇرەكتى تالاي،
بايانسىز باققا بۇلاعام.
كەۋدەمە باسىپ، قول جەتپەس قيال ەلەستى،
ىپ-ىستىق جاسقا شىلاعام..
قاراشىقتاعى ءموپ-ءمولدىر تامشى ءوزىڭسىڭ،
كوزىمنەن سىرعىپ قۇلاگان.

 

ساعىنىشىمنىڭ جوق شەگى

جۇرەكتەن سەزىم، 
سانامنان ءوزىڭ كەتكەلى،
سۇپ-سۋىق ويلار قۇشاتىن بولدى تەك مەنى.
ءون-بويىمداعى ولشەۋسىز مۇڭمەن الىستىم،

ءوزىڭسىز باقىت جوق پا ەدى؟

اقشاڭقان اسپان،
كەرىمسال كۇن دە كوكتەگى.
تۇنەرگەن بۇلتتار، ولار دا ماعان وكپەلى. 
بيىلعى كوكتەم، توكسە دە قانشا شۋاعىن، 
قۋانتا العان جوق مەنى...

جالىنىم عايىپ،
مەگزەيسىڭ ماعان وت نەنى؟
سۇيمەگەن كۇندەر، ساتتەرگە ءجۇرمىن وكپەلى. 
قولامتاسىندا مازداماي قالعان شوقتايمىن،
ساعىنىشىمنىڭ جوق شەگى.

قۋانىشىم دا،
قايعى-مۇڭىم دا وتپەلى.
سەنىم مەن سىردىڭ يەسى ءتاڭىر كوكتەگى،
وتكەن كۇن ەلەس،
كەلەر كۇن جۇمباق، ال ءومىر
ءۇمىت پەن سەنىم وتكەلى.

جۇرەكتى جىرمەن،

جانىمدى شەرمەن تولقىتقان،
ولەڭ عۇمىردىڭ تالقىسى مۇنشا كوپ پە ەدى؟

 

نەگە سونشا سۇيەمىن؟

نازىكتىگىن ناركەس مۇڭ سەرىك ەتكەن.

نەگە سونشا سۇيەمىن سەنى، كوكتەم؟

قاۋىشۋدى تاعاتسىز توسقان ساتتە،

مەنىڭ ءمولدىر جانىمنان جەرىمەپ پە ەڭ؟

 

نەگە سونشا ساعىنام،
اپتىعامىن.
تامىلجىعان ەستىردەي باقتىڭ ءانىن.
قارلىعاشىم كوكتەم بوپ ورالارداي،
قۇر ءۇمىتتى كەۋدەمە قاپسىرامىن.

 

نەگە سونشا اسىعام، اپتىعامىن؟
ءتاڭىر كەلىپ، توسەردەي باق قۇراعىن.
ىركىپ جۇرگەن ىڭكارلىك ۇزدىككەندە،
ۇزىلۋگە ءتوزىم جوق، شاق تۇرامىن.

بۇرشىك جارعان بەيكۇنا مۇڭ بۇتانىڭ
تىڭدار ما ەدى،
تال-تەرەك تۇڭعىش ءانىن؟
كوكجيەكتەن كۇن ءسۇيىپ، قۋانتپاسا.
تالىقسىعان قايتەيىن ءتۇن قۇشاعىن.

 

سەزىلەدى سالقىندىق كەلبەتىڭنەن،
جىلىلىعىم دەيسىڭ بە جەر بەتىندە.
كوكتەم، سەنى كۇتكەن ەم،
دارمەنى جوق،
قامكوڭىلدەۋ جانىمدى ەمدەتۋگە.

 

كىنالاما،
كىرپياز كوڭىلشەگىم.
وزەگىڭدە ءوربىسىن ءومىر سەنىڭ.
ساعىنىشىم دەپ قانا ۇعىنارسىڭ،
كوزدەرىمنەن كىرشىكسىز توگىلسە مۇڭ.

بۇل ءومىر...

بۇل ءومىر...
تۇرادى ەكەن بەلدەردەن، قىراتتاردان،
ارمانداردان، اڭساتقان مۇراتتاردان،
توسىلاتىن سان قيلى سۇراقتاردان،
قيماستىعى قول بۇلعاپ، جىراقتاردان،
قۇربىلار بار، بۇل جولدا جىلاپ قالعان.

 

بۇل ءومىر...
قۋانىشىن ۇسىنىپ، شاتتىعىن دا.
باتىرىپ اپ، جۇرەكتى ءتاتتى مۇڭعا.
باقىت بولىپ، باسىڭدى اينالدىرار،
باسىلماعان ساتتەردە اپتىعىڭ دا،
نەندەي سىر بار، قۇربىم-اۋ، تاپشى مۇندا؟

 

سالدەن سوڭ،
جاۋار بۇلتتاي تۇنەرىپ قاس-قاباعى،
سەلت ەتكىزىپ، سىناعى باستالادى،
قايعىسىنىڭ تاتقان دا اششى ءدامىن،
بازىنا ايتىپ، باز كەشەر باسقا باعى.
عۇمىر سولاي كىمدەردى جاسقامادى؟

مەنىڭ جانىم وسىدان جاسقانادى.

جاسقانادى، جاناردان جاس تامادى.
الاسارىپ ارماندار اسقارالى،
شىڭىراۋعا كىمدەردى تاستامادى،
تالاۋراتقان تاعدىردىڭ تاس قامالى.

 

بەۋ، ءومىر!
تالاي سىر بار تەربەتكەن قۇنداعىڭدا، 
توسىنىڭ دا كوپ، سەنىڭ جۇمباعىڭ دا،
بالكىم، سەنىڭ مۇڭىڭدى جىرلادىم با؟
ءىزى قالعان سازدى اۋىل قىرلارىندا.
شاتتىعىمدى بايقاتپاي ۇرلادىڭ با؟

ساعىنىش كوپ سوندىقتان جىرلارىمدا،
ساعىنىش كوپ سوندىقتان جىرلارىمدا.

ءتاڭىر يسە باسىڭدى، الاساسىڭ!

تارك ەتكەن سوڭ
تىلەكتىڭ تاماشاسىن،
تاعدىر عوي دەپ نەسىنە تالاساسىڭ.
تاۋ بوكتەرىن ەسىمىڭ جاڭعىرتسا دا،
ءتاڭىر يسە باسىڭدى، الاساسىڭ.

الاساسىڭ!
نەسىنە تالاساcىڭ؟
اھ ۇر مەيلى، تابىلماس اراشاشىڭ.
ار مۇراتى بولماسا - تەمىرقازىق..
اي استىندا ءجۇرىپ-اق، اداساسىڭ.

اداساسىڭ.
باق ىزدەپ تاۋ اساسىڭ.
اللا ەتكەن امىرمەن ساناساسىڭ.
اباقتىدا باز كەشكەن ءاز جانىڭمەن
الاسۇرعان باقسىداي بال اشاسىڭ.

تاعدىرىڭمەن 
تاعى دا تالاساسىڭ.
ءتاڭسارىنىڭ توساسىڭ تاماشاسىن
تانىماعان تاڭىرگە تىلەك قوسىپ،
تامۇق ءتۇننىڭ سيپايسىڭ قارا شاشىن.

پەندە سولاي...
ءۇمىتىن ۇزبەك ەمەس.
پايىمىنان پاراسات  ىزدەپ ەلەس.
پاتشا كوڭىل ءسان قۇرعان سارايىڭدا،
پارىقسىزدىق بولسا ەگەر جۇزدەپ ەگەس..

ادام بولىپ تۋعان سوڭ
الاسارما.
الاسا وي مەن اسقاق مۇڭ تالاسار ما؟!
اللا بەرگەن عۇمىردى ادال سۇرگىن،
اماناتتى ۇمىتپا تاڭ اساردا..

قۇلازۋ

قۇلاعالى تۇرعاندا قۇزدان ارىم...
حاقىم جوق...
نەگە سونشا قىزعانامىن...
قاپاستاعى كوڭىلدىڭ قايران قۇسى،
قالاۋشى ەدىم قامالدى بۇزباعانىن.

قالعان كوڭىل - شىققان جان،

بەكەر بۇگىن…
قۇلاي ءسۇيۋ - قاسيەت ەكەن، كۇنىم
قالاي عانا جەتكىزەم سۇيمەگەنگە،
سۇيدىرە الماۋ - قاسىرەت ەكەندىگىن

قۇشتارلىققا –

قۇربان بوپ بال قىلىعىم...
قاپى قالعان سەزىمنىڭ جالقىلىعىن.
كۇڭىرەنتىپ ەسىمە سالىپ كەتتى،

جارتاسقا كەپ سوعىلعان جارتى مۇڭىم.

قايدا كەتتى

اقىلىم، باتىرلىعىم.
قام كوڭىلدى جۇباتقان جاقىندىعىڭ.
قار سەكىلدى ەرىگەن كۇن جۇزىندە،
قاسىمدا تەك قالار-اۋ اقىندىعىم.

 

كومەيىمدە بۋلىعىپ جاتىر مۇڭىم،
قالاۋىڭ سول بولسا ەندى،
اقىلدىمىن.
قۇداي ءوزى جاراتقان بولمىسىممەن، 
قالسىن ەستە، سەن سۇيمەس باتىرلىعىم.

 

سۇيەدى ەكەم...

سۇيەدى ەكەم، سۇيەدى ەكەم، ءتاڭىرىم!

سوندىرمەپسىڭ، سونبەپتى ءالى جارىعىم.

سۇيمەيمىن دەپ بەزىنگەنمەن وزىمنەن،

سۇيگەن ءساتتىڭ ءار مەزەتى تاعىلىم.

نازىكتىكپەن ورىلگەن بە تامىرىم؟

تاندەگى نۇر، ادەپ-يبا تانىمىم،

قيماستىعىم كوك اسپاندا كۇرسىنسە،

جاڭبىرداعى ساعىنىشتا سابىرىم.

سۇيگەن ساتتە بولسا-داعى دەرتىم كوپ،

ءبىر قۇدىرەت كوزدەرىمدە مولتىلدەپ،

جاۋىن بولىپ توگىلەمىن تىلسىمعا،

سۇيەدى ەكەم، مۇنان وزگە سەرتىم جوق.

 

رۇقسات بەر!

جۇرەكتىڭ جازىقسىز دۇرسىلىنەن

قيماستىق كەرنەگەن كۇرسىنۋدەن.

ارمانعا اسىققان تاڭدارىمنان

كوكتەمنىڭ العاشقى بۇرشىگىنەن.

جانىمنىڭ ءناپ-نازىك بولشەگىنەن

عۇمىردىڭ مازمۇندى ولشەمىنەن

ەلىتكەن ءتاپ-ءتاتتى ەرتەڭىمنەن

ەڭ تۇنىق بۇلاقتان ەرتە كۇلگەن

باقتاعى بۇلبۇلدىڭ ۇندەرىنەن

ساعىنىش كەرنەگەن تۇندەرىمنەن

كوڭىلدىڭ جايقالعان گۇلدەرىنەن

جىر دەستە ءورىپ بەرەيىنشى، جانىم!

كوكتەگى كەربەز اي سالەمىنەن

كەۋدەمنىڭ تەك سەندىك الەمىنەن

ۇنسىزدىك  قۇشاتىن ۇمىتىمنەن

جاپىراق مۇڭداردان ۇگىتىلگەن.

جاناردىڭ تۇپ-تۇنىق قاراشىعىنان

اق تاڭنىڭ ەڭ ءمولدىر تازا شىعىنان

ولەڭدەي ەڭ جاقىن جاناشىرىمنان

ءومىر بوپ تۋاتىن جاڭا جىرىمنان

گۇل دەستە تاعىپ بەرەيىنشى، جانىم!

 

كۇز بولىپ قاۋىشقان ساعىنىشتاردان.

جۇرەكتە تۋاتىن جارىلىستاردان.

كۇن بەينەم جۇزىڭە شاعىلىسقاندا

اق قانات ارمانىم الىپ-ۇشقاندا..

كەي-كەيدە تىم باتىل كوزسىز مۇڭىمنىڭ

ەرىندەر سىبىرلاپ ەسسىز كۇبىرىن

جىر بولىپ تۇسىڭدە وبەيىنشى، جانىم!

رۇقسات بەر!

 

جوعالتقىم كەلمەيدى ەكەن

جوعالتقىم كەلمەيدى ەكەن،
جانىمنىڭ شامشىراعىن.
سول جاننان قۋات العان، سان ءۇمىت، سان شىدامىم.
ساۋلەسى عۇمىر توككەن، كۇن سىندى ءبىر قۇدىرەت
نۇرىمەن وياتادى، مەندەگى جان شۋاعىن.

سول جاننان ءنار الامىن،
جاپ-جارىق نۇر توگەمىن.
سول نۇردان، گۇلگە اينالام، كۇن سۇيگەن كۇلتەلەرىن.
سودان سوڭ، اسپان بولىپ، قارايمىن مىنا الەمگە،
جۇلدىز بوپ جىمىڭ قاعىپ، جەتكىزەم ءتۇن دەرەگىن.

 

ءتۇن بولىپ، سىبىر قاعىپ،
كۋا بوپ سان قىزىققا،
ءاپ-ساتتە اينالامىن ەڭ نازىك تاڭعى شىققا، 
اق تاڭ بوپ ايمالايمىن، العاۋسىز ۇمىتتەردى،
جانىممەن قارسى تۇرام، جالقى مۇڭ - جالعىزدىققا.

ءتاڭىرىم، بايقادىڭ با،
مەندەگى قۋات قانداي؟!
مولدىرەپ جان سەزىمىم، ەڭ تازا بۇلاقتارداي،
مەن مىنا الەم ءۇشىن، پاكتىكتىڭ ءوزى بولام،
وسىناۋ سەزىم باردا، كۇن كەشەم تۇك اقتالماي.

 

ەندەشە، بەرشى مۇرسات،
سۇيگەنگە، سۇيمەگەنگە.
مەن مىنا عالام سىرىن، وزىڭنەن ۇيرەنەم دە،
جارقىراپ عۇمىر كەشەم، عاجايىپ ەرتەڭ ءۇشىن،
ەڭ ۇلى ءۇمىت بولام، ءاز جانى كۇيرەگەنگە.
ەڭ سۇلۋ سەزىم بولام، سۇيگەنگە، سۇيمەگەنگە.

عۇمىر عوي

ەلەس تە قالعان جوق، ورلىكتەن.

عۇمىر عوي،

كونگەنبىز، كوندىككەم.

كۇز بولىپ قول بۇلعاپ قالعانسىڭ،

باقىتقا اينالماي مەن كۇتكەن.

 

بولساق  تا، بەيۋاقتا بەزىنگەن،

كوكتەمدەي كىناسىز سەزىممەن.

كۇن بەينەم اڭساتىپ ءجۇر مە ء الى؟

قيماستىق كورەمىن كوزىڭنەن...

 

قيماستىق كورەمىن جانىڭنان،

كەزدەر-اي سارعايعان، ساعىنعان.

سول كۇزدەن كوكتەمگە جول تاپپاي،

ۇرگەدەك ءۇمىت ءجۇر سابىلعان.

 

جاناردا ىركىلىپ جاڭا شىق،

جىراقتان سويلەيدى قاراشىق.

تامشى مۇڭ تولقىتقان تاعدىردىڭ

تولقىنى بارادى جار اسىپ.

 

سەرت بەرىپ، بولا المان سەندىك مەن،

عۇمىر بۇل –

بىز كونگەن، كوندىككەن.

جىر بولىپ قۇشارسىڭ جانىمدى

باقىت سول سەن سۇيگەن، مەن كۇتكەن.

 

ۇعىنا الماس مەنى ەشكىم

جانىمنان جىر جالت ەتكەندە، جاسىدىم،

جوعالتقانداي جانعا بەرمەس اسىلىن

جان-دۇنيەم استان-كەستەڭ كەشتى كۇي

جاس تا  توكتىم جاسىرىن.

جارىق كۇننىڭ جالىنىنا شارپىلدىم،

كەيدە كوزسىز كوبەلەكتەي شارق ۇردىم.

جۇرەگىمنەن جىلۋ تاپپاي جۇبانىش

ساعىنىشتان سارقىلدىم.

 

سۇعاناق كوز سەزىنە الماس قالپىم-مۇڭ.

جۇمباعى مول جانىمداعى جارقىلدىڭ

بالكىم،  سىرى - ديدارىندا عۇمىردىڭ

جانارىندا ءار كۇننىڭ.

 

ۇعىنا الماس بولمىسىمدى، مەنى ەشكىم.

كۇن استىندا كۇنىكەي دە ەمەسپىن.

شاعىلىسقان ساۋلەسىندە شۋاعى

اقىنعا ءتان ەلەستىڭ.

تابيعاتىن توسىن سومداپ ءتاڭىرىم.

قابىل العان تاڭ شاپاعى ءامىرىن.

قانات قاققان كيەلى  قۇس ولەڭنىڭ

قاۋىرسىنداي باعىمىن.

 

وزەگىمدە، ءومىر، سەنىڭ وت دەمىڭ

تاعدىر كۋا، تارام-تارام جولىما.
عۇمىرىما ولەڭ بولىپ ورىلگەن.
سان سۇرلەۋدى قالدىرىپ اپ سوڭىنا.
سان سىناقتى جەڭگەن،

بىردە جەڭىلگەن.

قۇزار شىڭدا كۇندى قۇشىپ كوگىمنەن،
قۇلاتپادىم، قۇلازىعان ارماندى.
جۇرەكتەردەن مەيىرىم بوپ توگىلگەم،
جىلاي ءسۇيىپ،

مىنا وپاسىز جالعاندى...

وزگە ارماننىڭ قالماعانداي قۇنى تۇك،
ولەڭ بولدى ەڭ اياۋلى سەرىگىم.
ولەرمەندەر وت كوڭىلدى سۋىتىپ،
وگەي دوستان،

بايلىق، باقتان جەرىدىم.

ءوزىم عانا كوتەرە الار سالماعىن.
تاعدىرىمنىڭ تەپەرىشىن سوكپەدىم.
ولەڭىمدە عۇمىرىمنىڭ بار ءمانى,
وزەگىمدە ءومىر سەنىڭ وت دەمىڭ.

 

جالعىزدىق، سەنبىسىڭ سەبەپشى؟

اقتۇتەك بورانىن اقپاننىڭ،
اقشۇناق ايازىن اق قاردىڭ
(ەلەمەي، قىسقى باق ىشىندە )
بەيمازا پىشىندە،
وكتەمسىپ قار كەشىپ كەلەمىن،
وزەكتە ءورت بولعان ولەڭىم...

(جاۋراعان سەزىمدى جوقتار كىم؟)
مىسقىلداپ بارادى موسقال كۇن. 

قار استى،
تاستاندى جاپىراق،
مەن سۇيگەن سەزىمنىڭ وتىن اپ،
(كەلگەندەي جىلىنىپ العىسى)
و، توبا، 
ءدال وسى حالدە ءجۇر سان كىسى... 

قايدا ەكەن سەزىمنىڭ ءتاڭىرى؟
مەزگىلگە جۇرمەستەي ءامىرى،
كۇمىلجىپ قارايدى اتىراپ.

جوعالتقان، 
اقىل-وي سانانى،
جاۋدىرەپ جۇرەكتەر جانارى،
اقتالىپ الدەنە دەمەكشى.
كەيپىندەي قۇلازىپ باقتاردىڭ،
باز كەشىپ كەتۋگە وقتالدىم،
بۇلارعا ءبىر باقىت كەرەك شىن؟!

قايعىسىن جەڭىسكە بالاعان،
ءدال وسى كۇيدە مە سان ادام؟ 
جالعىزدىق، 
سەنبىسىڭ سەبەپشى؟

P. S. قيقۋلاپ، جىلاعان قۇس بىلەم؟
جوعالتىپ ەڭ ۇلى ۋاقىتتى.
جالعىزدىق!
سەن نەتكەن سۇستى ەڭ؟
ەندەشە، مەن نەتكەن باقىتتى!

ءبىز كوكتەمگە عاشىقپىز...

كوكتەم بولىپ كەتكەندەي مىنا عالام،
بوز جۋساننىڭ ءيسى اڭقىپ تۇر اۋادان.
اياز دا جوق، اقپانمەن ارپالىسقان.
ەرىگەن قار،
دەيتىندەي «جىلاپ الام!»

كوكتەم سىرعا راسىندا اسىق سىندى.
جىلعالاردان ءبىر شاتتىق تاسىپ، كۇلدى.
استاناعا كەش جەتەر بۇل قۇدىرەت، 
بىزدە ەرتە قۇشادى عاشىق گۇلدى. 

بىزدە ەرتە اتادى بۇرشىك ارمان،
تاڭ راۋانداپ، جەر ءجىبىپ،
كۇن شىعاردان.
بىزدە ءبارى ەرتەرەك،
نەتكەن عاجاپ،
جاز دا ەرتە ويانار، تىنشىپ العان.

نەتكەن سەزىم،
ايمالاپ باقىت جەردى.
ىڭكارلىگىن پاش ەتەر ۋاقىت كەلدى. 
ءبىز كوكتەمگە عاشىقپىز، 
كوكتەم بىزگە.
كوردىڭدەر مە، وسىنداي باقىتتى ەلدى؟ 

 

قايداسىڭ؟

سۇيگەن ءساتتى كىم ايتادى كەز دەپ مۇڭ؟
سەزىم ەدىڭ, 
سەرگەلدەڭسىز, سانالى.
ءوزىڭ ەدىم, وگەيسىدىڭ, وزگەرتتىڭ.
ساعىنىشسىز كۇندەر جالعاپ ارانى. 

نازىك ەدىم,
ناركەس ەدىم راسىندا.
جانارىمدا كۇن كەشەتىن جارتى الەم.
شەكسىز مەندىك سول ماحاببات قاسىندا,
مىناۋ عالام ولشەنبەيدى كارتامەن.

اسپان استى ارمانىمنان نۇرلانىپ,
كۇننىڭ ءوزى كۇمىلجيتىن ساۋلەمنەن.
ءومىر ءوزى اداستىردى ءبىزدى انىق,
عاشىقتارعا ءبىر عاداۋات بار دەۋمەن.

سول كۇندەردىڭ وتى قالىپ سانامدا.
جۇرەگىمدە بوس كەڭىستىك, بوس الەم.
قايتا ورالىپ, مىنا نۇرسىز عالامعا
عاجايىبىڭ بولام دەسەڭ, توسار ەم... 
قايداسىڭ؟

سۇيگەنمىن...

جىراقتان سىر شەرتكەندە،
جانىڭ ءۇنسىز،
كەزىم جوق كۇن كەشپەگەن ساعىنۋسىز.
دەمەيمىن، سۇيمەگەندەر شىن باقىتتى،
بىلەرىم، سۇيمەگەننىڭ ءبارى مۇڭسىز.

سۇيگەنمىن.

جۇمباق ەمەس.
انىق ءبارى.
جۇرەگىم ىزگى ارماننان جالىقپادى.
وت بولىپ ورتەنبەي-اق قۇشتارلىقتان،
قۇشاققا قۇلاماي-اق تالىپ تاعى.

ۇناتتىم.

ۇنسىزدىكتى. ۇلى ءۇمىتتى.
سەنىمنىڭ جەلبىرەۋشى ەد تۋى مىقتى.
سەن مەنى ۇناتتىڭ با،
ۇققانىم جوق،
مەندەگى ءسۇيدىڭ بە الدە جىلىلىقتى؟

 

ءبىر باقىت كۇتەتىندەي جىراقتا انىق.
مەن ەمەس،
جۇرەك ساعان سىر اقتارىپ.
سەن قۇشپاعان جانىممەن اعىل-تەگىل
(كوز ىلەتىن تۇندەر-اي، جىلاپ بارىپ…)

 

ال بۇگىن.
سونىڭ ءبارى ءسىرا، اڭىز.
سۇيگەنىم – حاق.
قالعانىن سۇراماڭىز.
مەنى ەمەس، ىڭكارلىگىن جاسىرماعان،
ولەڭىم عوي، تەك سونى
كىنالاڭىز!

كۇن كەشەمىن اقىن بوپ

اققا قارا جۇقپايتىنىن ۇقتىرىپ،
كوزدەرىمدە مولتىلدەي مە شىق تۇنىق؟
جازمىشىنا جىلاپ تۇرىپ، دات ايتقان،
مەنىڭ سۇرگەن ءار مەزەتىم - مىقتىلىق.

ءبىر باقىتتىڭ ۇستاسام دەپ بايانىن،

دۇشپاننىڭ دا ءالسىز تۇسىن ايادىم،
داۋىلدارعا قارسى تۇردىم قاسقايىپ،
تەلەگەيگە تارتسا-داعى قاي اعىن.

مىناۋ نازىك بولمىسىممەن شارق ۇرىپ،

مۇقالمادىم، قالسىن مەيلى جارتى ءۇمىت،
شىڭىراۋعا شىڭ كوزىمەن قارادىم،
تەپەرىشىن تاعدىرىمنىڭ ءتانتى عىپ.

تۇل بويىمنان تەكتىلىكتىڭ ءيسى اڭقىپ،

كەۋدەمدەگى كۇمبىر قاقتى كۇي ساندىق.
قينالعاندا قالام قۇشقان قولدارىم،
قايتەم ەندى، عۇمىر گۇلىن جيسا ارتىق.

بەۋ، دۇنيە، بولسا-داعى داتىڭ كوپ،

كىنالاي بەر، قارالاۋعا حاقىڭ جوق.
اياق استى ەتە المايتىن ارمانىن،
كۇن كەشەمىن، ايەل ەمەس، اقىن بوپ.

 

بارىنەن دە قاجىدىم

سەنەسىز بە؟
بارىنەن دە قاجىدىم،
ەشتەڭەگە زاۋقىم جوق.
- ءومىر، - دەرسىز، -
بۇلبۇلدارعا ءان ۇيرەتسە اۋپىلدەك.
ال، مەن بولسام،
ارمانىمدى ۇرلاتتىم…

- سودان، بالكىم، كوزدەرىڭدە جارقىل جوق!

 

ءدال وسىلاي،

ءوز-وزىممەن تىلدەسىپ.
تاعى تۇرمىن، سۋىق اينا الدىندا.
(ول سۇقتانباس قاراشىققا سىر بۇگىپ)

«وزىڭدە عوي، وزىڭدە عوي بار كىنا»
مىسقىلدايدى،
مۇسىركەيدى ءبىر كۇدىك.

-جو-جوق،

مەن ومىرگە ىڭكار ەم،
اقجارىلىپ اينالاما سىر ايتقان.
ءبىر سەزىمگە ادال بولدىم، جازىعىم!

-ىزگىلىكتەن بەزىنگەن بە مىنا الەم؟
سەن ەدىڭ عوي، نازىك ءۇن،
مىنا ومىرگە ەسسىز، شەكسىز قۇمارتقان…

 

- سولاي ەدى…
ال، بۇگىندە، ولەڭ دە ەمەس سىرلاسىم.
مىناۋ شەرلى جۇرەگىمدە،
سەزىم عايىپ، مۇڭ باسىم.
ەەەڭ اۋىرى، سەنىمىمدى جوعالتتىم،
سورلى جۇرەك،
قالاي، قايتىپ جىرلاسىن؟

P.S. ايناداعى كەلبەتىمنەن بەزىندىم.
سەنبەگەن جان تابار ما ەندى مۇڭداسىن؟

 

ساعىنىشتى قارسى الدىم

استانانىڭ اسپانىنان اۋمايتىن،
مىناۋ كوككە مەن عانا ما ىنتىزار؟
شۋاقسىز-اق، ءون بويىمدى باۋرايتىن،
بۇلت كەيپىنە بولدىم با ەكەن شىن قۇمار؟

سوناۋ زەڭگىر كۇرسىنگەندە سەزىممەن،

اڭساي تۇسەم سول الەمنىڭ اسپانىن.
زەڭگىر كوكتە،قيماستىقپەن كوز ىلگەن،
كوك بۇلتتاردا جاتىر ەكەن قانشا مۇڭ؟

 

تۇنەرگەن بۇلت،

سەنەسىز بە - ۇقسايدى،
مەن ۇناتقان قاباعىنا اڭساردىڭ.
قولىم سوزسام، ءبىر قۇدىرەت تۇسايدى،
مەن تاعى دا،

ساعىنىشتى قارسى الدىم…

 

تاعاتسىز توسادى ەكەم

ماڭدايدان ءبىر كۇنى كەپ يىسكەر دەپ،
تاعاتسىز توسادى ەكەم…
كوزدەردى ساعىنىشپەن تۇيىسكەن كوپ،
شالمايدى قۇسا بوتەن.
مەن ءۇنسىز ءسۇيىپ قالعان قاراشىقتى،
بىلمەيمىن،
قانداي ءۇمىت قۇشادى ەكەن؟

سەزىمىم سەرگەلدىڭسىز، ءسىز سەكىلدى،

سابىرىم - تۇراعىم ول.
ءسىز بولىپ ەلجىرەتكەن كۇز سەكىلدى،
كۇلىمدەپ تۇرادى جول.
جانىڭدى سايا تۇتقان جاز جانىمنىڭ،
جالعىز-اق،
ءسىز دەگەندە شۋاعى مول.

ءناپ-نازىك تىلەگىمنىڭ يەسى ءوزىڭ!

بىلمەيمىن، باق تابام با؟
ايتىلماس ءبىر ولەڭنىڭ كيەسى ءوزىڭ،
جۇرەگىم جاتتاپ العان.
كوزىڭدە - رياسىز سىر،

بار دەرەگىم،
سول كوزدى قىزعانام عوي باسقالاردان.

الاقانداعى اي نۇرىم...

ءCابيىم، سۇلۋ پەرىشتەم!
سەنىمەن ءسانىم كەلىسكەن.
ءوزىڭدى ءسۇيۋ ارقىلى،
ءومىردى سۇيەم تەگىس مەن.

ارمانىم بولىپ ارايلى،
جۇزىڭنەن شۋاق تارايدى.
ءسابيىم، سەنىڭ نۇر كۇلكىڭ،
باقىتقا بولەر ماڭايدى.

ءوزىڭسىڭ شالقار شاتتىعىم!
جايقالعان باقتا اق گۇلىم!
ءتاڭىردىڭ ءوزى ءتاۋ ەتكەن،
پاراساتىم مەن پاكتىگىم.

الاقانداعى اي نۇرىم!
سارقىلماس باقىت، بايلىعىم
ادالدىعىمنىڭ ايناسى،
اققۋلار قونعان ايدىنىم!

ءبىر عالامات جۇرەگىمدە

تارك ەتە الماي،
تەپەرىشىن كوپ مۇڭنىڭ.
دەي المايمىن،
از نالىدىم، كوپ كۇلدىم.
جاۋىنىنان جاۋراعاندا تاعدىردىڭ،
جاسىرىندىم جۇرەگىنە شوق گۇلدىڭ.

جىر ءتاڭىردىڭ سەزىندىم بە قۋاتىن؟
ولەڭىمدە سەزىم كەشتىم سۇراپىل.
عۇمىرىمنىڭ ءار مەزەتىن ءسۇيدىم مەن،
سەكۋندتارى ساعىنىشتان تۇراتىن…

تاڭىرىمنەن تىلەي الماي باسقا ارمان.
سۇيسەم-داعى،
سىر ايتۋعا جاسقانعام.
كۇن سەكىلدى جىراقتاردان ءوپتىم مەن،
باقىت قۇشىپ، القاراكوك اسپاننان.

ءبىر عالامات جۇرەگىمدە.
ۇعىندىم.
ءالى دە سول…
دەي المايمىن سۋىندىم.
ءالى دە سول…
ارماندارعا سەنەمىن.
عانيبەتى، بالكىم، سولاي عۇمىردىڭ؟

ايتىلماعان سوزدەر بالكىم قۇندىراق،

اشىلماعان سىرلار بالكىم،سيقىرلى؟
نەگە ەندەشە، كۇن قۇلازىپ،
ءتۇن جىلاپ،
جۇلدىز بىتكەن ۇرلاپ الدى ۇيقىمدى؟

تالاي كۇندەر ءتىل قاتۋعا وقتالىپ،
ساعىنىشتى تۇساۋلادىم نەشە مەن؟
كەۋدە تۇسىم جارىلۋعا شاق قالىپ،
جۇرەكتەگى قۇربان بولدى نەشە ولەڭ؟

ءبىز عۇمىردى تۇگەسەرمىز توزىممەن،
سىرت كوزدەرگە مەن اقىلدى،ءسىز دارا.
مەن جاسقانىپ، ءسىز ۇركىگەن سەزىمنەن،
شۋاق توسىپ، كۇمىلجيتىن كۇز عانا.

تاعى كەلەم، ءۇنسىز ءسۇيىپ اتىڭدى،
ءبىز كەزدەيسوق كەزىكپەيتىن كوشەمەن،
كەۋدەمدەگى جولدانبايتىن حاتىمدى،
جانارداعى جەتكىزەر دەپ وسى ولەڭ…

ايتىلماعان سوزدەر، بالكىم،قۇندىراق؟

ەلەسىڭ ءجۇر ەكەۋمىزگە وكپەلەپ

قاراشىقتا جاسىرىنىپ كەلبەتiڭ،
تىنىسىندى سەزەتiنمiن جىراقتان.
كەيدە جوقتى اڭسايدى ما پەندە تىم؟
كەيدە جانىم قالجىراي ما سۇراقتان؟

بارسىڭ با ءوزi?
ەلەسسiڭ بە؟
كiمسiڭ سەن؟
اك بۇلتتاردىڭ iشiندە مە مەكەنiڭ؟
كۇمiلجيسiڭ، كۇن استىندا كۇرسiنسەم،
قولىم سوزسام،
كايدا، قاشان جەتەمiن؟

كوك اسپاندا قاناتىمدى تالدىرىپ،
قالىقتاعان ساتتەرiم كوپ.
قۇشپادىڭ.
قاۋىرسىندى جاي وتىنا شالدىرىپ،
كiمگە كەرەك،
ەندiگi iزدەپ ۇشقانىم.

رۋحىڭ عانا سىبىرلايدى سانامدا،
«الدە بiر كۇن،
كەزiگەمiز.
كەتپە دەپ»
ساعىنىشتان سىيماي مىنا عالامعا،
ەلەسiڭ ءجۇر،
ەكەۋمiزگە وكپەلەپ.

بىزدەر، ءسىرا، بوتەنبىز

ىزدەمەيسىڭ، بىزدەر، ءسىرا،
بوتەنبىز؟
بالكىم، بالكىم،
بولدىق ىڭكار بەكەر ءبىز؟
جاپىراعى جەلمەن ۇشىپ جوعالعان،
قايدا بارىپ،
پانالايدى ەكەن كۇز؟

سول كۇز عايىپ،
ءبىزدىڭ جاققا قىس كەلدى.
مەن ۇمىتتىم
ءوزىڭ جايلى تۇستەردى.
قاناتىمەن قيقۋ قاعىپ اسپاندا،
سوناۋ كوكتەن تانىتادى قۇس بەلگى.

سوناۋ كوكتەن،
سىبىرلايدى تانىس ءۇن.
ساعىنبايدى ول،
«سەندىك سەزىم، ءبارى سىن…»
جاقىنىڭ دا، جالعىزىڭ دا ەمەس ول!
بالكىم، بالكىم،
ەڭ اياۋلى تانىسىڭ؟

كۇرسىنىس پە، قيماستىق پا؟
قول بۇلعاپ.
قاردى قۇشىپ، كۇمىلجيدى ءبىزدىڭ باق.
«كوكتەم ءالى ءبىر كەلەر» دەپ مەن ءجۇرمىن،
قايدا ءجۇرسىز؟
مەن ۇناتقان كۇزدى ۇرلاپ؟

 

تولقىن دەسەڭ، تولقيمىن مەيىرىمنەن

باقىت كۇلىپ قاققانداي ەسىگىمدى،
سەن اتاساڭ، ماڭگىلىك ەسىمىمدى.
تولقىن دەسەڭ،
تولقيمىن مەيىرىمنەن،
بار الەمگە مەن بولىپ كەشىرىمدى.

ءبىر عانا ءسات،
عاجايىپ باقىت قۇشىپ،
جانارىما قوندىرىپ باقىتتى شىق.
الەمدەگى ەڭ ىزگى جانعا اينالام،
شاتتىق دەيتىن جارىقتان جاقۇت قۇشىپ.

ەسىمىمە ەلجىرەپ سىر قالدىرساڭ،
ءوزىڭ عانا ءتىل قاتساڭ،
نۇرلاندىرساڭ.
ەڭ باقىتتى سۇلۋمىن الەمدەگى،
سەن ومىرگە ەسكەرتكىش جىر قالدىرساڭ.

عۇمىر دەيتىن،
ءبىز سۇيگەن التىن ساعات.
سەنسىز وتكەن كۇندەردىڭ نارقىن ساناپ،
سوعا بەرسىن دۇرسىلدەپ جۇرەگىمدە،
سەندىك ەكەم،
ءدال وسى قالپىمدا اق.

جالعىز تامشى - وتكەن كۇن

جازمىشىمدا
جۇمباعى ءجۇر كوكتەمنىڭ.
جانارىمدا جالعىز تامشى — وتكەن كۇن.
جان سىرىمدى وزىڭىزدەن جاسىرىپ،
جالت ەتكەن ءسات، جارىعىممەن وپكەنمىن.

جان شۋاعىن،
سولاي، ءۇنسىز توككەنمىن.
ديدارىمدا كۇننىڭ نۇرى، وكپەم - مۇڭ.
كۇرسىنگەندە كوك اسپاندى قالقالاپ،
(كۇنگە اينالىپ عۇمىر كەشۋ — نەتكەن مۇڭ؟)

ەسىڭدە مە،
ءۇنسىز كەشكەن شاقتا مۇڭ؟
سوناۋ كوكتەن ءبىر شىراقتى جاققانىم؟
كۇن كەيپىممەن مەن ويلادىم باق قامىن،
ءتۇن قوينىندا سەن دە القا تاقپادىڭ

جىلدار سىرعىپ،
الاقايلاپ اق تاڭىڭ،
تاتتىڭ،  بالكىم،
مەنسىز عاجاپ باق ءدامىن؟
الدە مەندىك ىڭكارلىككە قۇشتار بوپ،
ويلايسىڭ با،
الاسارىپ اسقارىڭ؟

كۇلىمدەۋشى ەم،
بۇگىن مەن دە باسقامىن.
كۇن كەيپىمدى قالاي قيىپ، جاسقادىڭ؟
كوزدەرىم بوپ شۋاق توكپەس اسپانىڭ.
بىلمەۋشى مە ەڭ؟
باقىت كەيدە قاس قاعىم…
نەگە بىزدەر ويلاپ كەتتىك باس قامىن؟
تاعدىر بىزدەن تاپتى ما ەكەن باسقا ءمىن؟

 

بالالىق شاقتى اڭسادىم

بالالىق شاقتىڭ بال كۇنىن قايتا اڭسادىم،
بالاداي سەنگىش پەيىلگە اۋىپ اڭسارىم.
بازىنا ايتىپ، باز كەشىپ جالعان الەمنەن،
بال داۋرەن كەتتى ارالاپ قۇمىن ارشانىڭ.

پەرىشتە كوڭىل، پەيىشتەي كورەر ەرتەڭىن،
پاك كۇندەر قايدا، كوكجيەك سىندى كوركەمىم.
پاراسات تۇنعان الەمگە ەنسىن دەدىڭ بە؟
ۇعىنىپ مىنا ءومىردىڭ كەيدە كەلتەڭىن.

ەسەيۋ باقىت، دەسەك تە تارتتىم ازابىن.
ەكى جۇزدىلەردىڭ ەگەسىن قايتىپ جازامىن.
پەندەشىلىكتىڭ اۋىلىن ءجۇرمىن ارالاپ،
تابا الماي، بالا كوڭىلدەر سەنگەن عاجابىن.

ارماندار اساۋ ارىنداپ بەينە ارعىماق،
تىلەكتەر تۇلپار تاۋدان دا بيىك قارعىماق،
شارق ۇرعان ساتتە، شىعارداي شىڭعا ارقىراپ،
تابانىڭ تايار، تايعاناق تاۋدان قار قۇلاپ.

بالالىق شاقتىڭ بال كۇنىن قايتا اڭسايمىن،
بالا بوپ كەزگەن قىرلاردى تاپپاي شارشايمىن.
ەلەسىن ىزدەپ ءبىز سەنگەن ەرتەك عالامنىڭ،
اراسىن كەزەم شىندىقتار جاتقان سان سايدىڭ.

قايداسىڭ، قايدا ەلىتكەن مەنىڭ ەرتەگىم،
تال بويىنداعى تەكتىلىگى اسىل تەنتەگىم.
ەسەيسەم-داعى جۇرەگىم ءسابي كەيىپتە،
ەركىمدى العان ەلەستىڭ جىرىن شەرتەمىن.

 

سۇيەمىن ءالى...

ءسۇيدىم دە سەنى…
جانىمدى مۇڭعا ورادىم.
تاعدىردىڭ سەزبەي تاسقىنىن، قارلى بورانىن،
ءسۇيدىم دە سەنى، سەرتىمنەن سەندىك تانبادىم،
تۇراعىم ەتتىم، توعىز ءبىر جولدىڭ تورابىن.

ساعىندىم سەنى…
ساعىنىش سەزىم سەلدەتتى.
جۇرەگىم كەزدى جاڭىلماي ىزدەپ جەر-كوكتى.
ساعىنىپ سەنى، سارعايعان سانسىز كەشتەردە،
سەن بولىپ ماعان ساعىنىش ءوزى سەل توكتى.

سەزدىڭ بە سونى…
ساعىم بوپ ۇشقان اق قۇسىم؟
تامسانتىپ وسكەن تاڭقۋراي سىندى ءتاتتىسىڭ.
جادىمدا ماڭگى جىلۋلىق توككەن جانارىڭ،
قايرانمىن، قالاي قارا تاس سىندى قاتتىسىڭ.

سۇيەمىن ءالى،
سۇيۋدەن ءبىر ءسات تانباعام.
كوڭىل مە قۇرعىر، قۇماردان شىعىپ قانباعان؟
سۇيەمىن ءالى، سول ءۇشىن جانىم جازىقتى،
جازىقسىز بىراق جۇرەكپەن قالاي جان باعام؟

 

Abai.kz