عابباس قابىشۇلى. ءبىر دەپۋتات (اڭگىمە)
-بوكە، وياۋسىز با، تۇردىڭىز با؟ - دەدى باجام سىلتي، تاڭەرتەڭ تەلەفونىمدى بەزىلدەتىپ.
-وياۋ ەمەسپىن، شىرت ۇيقىدا جاتىرمىن! - دەدىم، جىنىم جۋىقتاپ.
-ءايدا، داۆاي، دايىندالىڭىز، مەن جارتى ساعاتتان كەيىن بارامىن، - دەدى عادەتىنشە ەلىگىڭكىرەپ سويلەي باستاپ.
-ءيا، نە بولدى؟ قالا اكىمى ساعان قوناقاسى بەرمەكشى مە؟ سوعان الا بارماقشىسىڭ با؟ ول جاققا اياعىم جۇرمەيدى! - دەدىم، مەن دە عادەتىمشە قيتىعىڭقىراپ.
-ودان دا ارتىق بولادى، داۆاي، دايىن تۇرىڭىز! - دەدى دە، تەلەفونىن تۇنشىقتىرا سالدى. سەنبى، جەكسەنبى كۇندەرگى «كونتسەرتىنىڭ شىمىلدىعى» وسىلاي اشىلادى. ويىنا وزىنە «قىزىق» ونى-مۇنى بىردەڭە كەلە قالسا-اق قالجىڭىنىڭ قاراۋىلىنا مەنى الادى. كەيدە، ءۇش جاس ۇلكەندىك قۇقىمدى پايدالانىپ، باجام بولماق تۇرعاي قۇدام بولسا دا، داۋىسىمدى سالقىنداتىپ شىعارىپ: «مەنى بۇگىن تۇرتكىلەمە، ۋاقىتىم جوق!» دەپ، بەتىن ارى قاراتىپ جىبەرەمىن. وبالى كانى، كەلەسى سەنبى-جەكسەنبىگە دەيىن «وقىرالامايدى». ال بۇگىن ول المايتىن قامال جوق سياقتى. جارايدى. تاڭەرتەڭگى شايىمىزدى ءىشىپ ۇلگىرگەنىمىزگە شۇكىرشىلىك ەتىپ، كيىنۋگە كىرىستىم دە، بايبىشەمە:
-اپپاعىم، مەن تايدىم! - دەدىم، وقىس شوشىتىپ الماس ءۇشىن كوڭىلدەنە سويلەپ.
-ە، قايدا؟
-الگى سىلتي «تويوتوسىن» تىپىرلاتىپ كەلە جاتىر. «شوشكەگە بارىپ كەلەيىك» دەدى.
-جولدارىڭ بولسىن!..
شوشكەمىز – پارلامەنتتىڭ ءدوي دەپۋتاتتارىنىڭ ءبىرى شوشاققۇل شۇرەگەەۆ. سىلتيىمىزدىڭ دوسى. «ءدوي» دەسەڭ، ءدوي: بويى، مەنىڭ كوزولشەمىم بويىنشا، ەكى مەترگە ون سانتيمەتر عانا جەتپەي قالعان. سالماعى دا، كوزولشەمىمشە، ءبىر تسەنتنەرگە ون كيلو عانا جەتپەي تۇر. قىرىق ءۇش جاستاعى قىرماساقالعا بويدىڭ كەرەگى نە، كەرەك ەتسە دە ەندى وسپەيدى، وسەر «شەكارادان» ءوتىپ كەتكەلى قاشان! ال سالماقتا ەس جوق قوي، قولايى كەلسە، - قوسىلا بەرەدى، دەپ تۇيگەنىمشە بولمادى، ويىمدى وقي قويعانداي-اق، سىلتي:
-شوشەكەڭ دوسىم بيىل دا، قازىر بايقارمىز، بەس-التى كيلو قوسادى، قۇداي بىلەدى. دەپۋتات بولعان ءۇش جىلدا ون ەكى كيلو قوسىپتى، ونى انەۋگۇنى، كانيكۋل دەگەندەرىنە شىعىپ، ەل ارالاۋعا اتتاناتىندارىندا ءوزى ايتتى، - دەگەنى.
-«شوشەكەڭ» نە، «شوشكە» دەمەيسىڭ بە؟
-ءا، وعان ءبارىبىر.
-ءوي، قىرسىقسىڭ-اۋ!..
شوشكە ءبىزدى جايراڭداپ قارسى الىپ:
-بارەكەلدى، تورلەتىڭىزدەر! سىلتەكە، سەنىڭ حابارلاسقانىڭ، اعانى الا كەلگەنىڭ جاقسى بولدى! - دەدى.
-سەن ءوزىمىزدىڭ اۋىلدا دا بولىپسىڭ عوي، ەستىدىم. سارقىت كوپ، ءا؟ - دەدى باجام دارىلداپ، الاقانىن ىسقىلاپ.
-اۋىلىمىزدا ءبىر اپتا بولدىم، اۋداندى ارالاۋعا ادەيىلەپ شىققان سوڭ اۋىلىما نەگە سوقپايىن، تۋىستارىممەن، بىرگە وقىعان، بىرگە وسكەن قۇربى-قۇرداستارىمىزبەن كەزدەسىپ، ءبىر راحاتتاندىم! «وسى ءبىزدىڭ سىلتي جەرلەسىمىز قايدا؟» دەپ سەنى سۇراپ، سالەم ايتقاندار بولدى، - دەدى شوشكە سالماقتانا سويلەپ. سودان سوڭ ماعان ءىلتيپات جاساپ: - اعا، حال-احۋالىڭىز جاقسى ما؟ جەڭگەي، بالالار ەسەن-ساۋ ما؟ - دەدى.
-قۇدايعا شۇكىر. مىنا دوسىڭ ويدا جوقتا الا جونەلىپ، باجالىعى بوي بەرمەي كەتكەندە ءوستيتىنى بار كەيدە. «تويوتوسىنا» مىنگەنىمىزدە عانا كورسەتتى مارشرۋتىن.
-دۇرىس بولدى، اعا، ىڭعايسىزدانباڭىز. جامەش كەلىنىڭىز قازىر كەلەدى، سىلتەكەڭ دامەتكەن سارقىت تا بار...
-ول جاعىن قاتىراسىڭدار، ءا؟! – دەپ قالدى سىلتي. ەكى دوس ءماز بولا كۇلدى.
-اۋداندى ارالاپ، سايلاۋشىلارىڭمەن كەزدەسىپ، ءبىراز ءجايتتى ءبىلىپ-ءتۇيىپ قايتتىڭ عوي؟ - دەدىم، باسى ارتىق ءسوزدىڭ بازار كۇلكىسىن ازايتقىم كەلىپ.
-ءاي، شوشەكە، سەن بىلتىر كانيكۋلىڭدى انتاليادا وتكىزدىڭ، ودان ارعى جىلى يتاليانىڭ ءبىر كۋرورتىندا وتكىزدىڭ. ال بيىل اۋداندا، اۋىلدا وتكىزگەنىڭ قالاي؟ - دەپ سىلتي ەكىاراعا سىناشا قاعىلا قالدى.
-ءاي، سىلتي، سىپىلداماي توقتاي تۇرشى! - دەدىم، شىن رەنجىپ.
-باجەكە، اعاسى، مەن شوشەكەڭنىڭ سىرىن باياعىدان بىلەم عوي، ناعاشىسى نوقاي اقساقالعا تارتقان، سويلەسىن دەپ تۇرتكىلەپ، تارتقىلاپ جەتەكتەمەسەڭ اۋزىن اشپايدى. پارلامەنتكە اپارىلعان ءۇش جىلدا ءبىر رەت سويلەپ پە ەكەن، وزىنەن سۇراڭىزشى!
شوشكەگە كوز تاستادىم. ول دوسىنا جىميا قاراپ، باسىن شايقادى، سىلتەكەسىنە دىزگىن-شىلبىرىن بەرىپ قويعان بولدى.
-ال سونىمەن، دەپۋتات مىرزا، اۋداندا، اۋىلدا نە كوردىڭ، نە ءبىلدىڭ، قانداي امانات ارقالاپ قايتتىڭ، ايتساڭشى؟ - دەپ سىلتي تاعىدا سىپىلدادى. مەن وعان ەجىرەيمەدىم. ەكەۋىنىڭ سۇراق-جاۋاپتارىن قىزىقتاپ وتىرۋدى ءجون كوردىم.
-اۋداندا ەكى اپتا، اۋىلىمىزدا ءبىر اپتا بولدىم، - دەدى شوشكە جايباراقات ۇنمەن.
-اۋىلىمىزدا نەندەي وزگەرىس، قانداي جاڭالىق بار ەكەن؟
-كاك راز مەن بارعان كۇنى توپاي كەلىن ءتۇسىردى، توپايدى بىلەسىڭ عوي؟
-ول ءيتتى بىلمەگەندە شە؟ ءبىر ۇل، ەكى قىزى بار. ۇلى سۇربويداق ەدى.
-كەلىنشەك الدى.
-قۇداسى كىم ەكەن؟
-ورتا مەكتەپتىڭ مۇعالىمى.
-ە، جارىماپتى عوي.
-كىمدى ايتاسىڭ؟
-ەكەۋىن دە. توپاي ءومىر بويى دارىگەر بولدى. ەسكى سومى مەن جاڭا تەڭگەسىن ارالاستىرا ەسەپتەسەڭ، ايىنا الپىس مىڭ تەڭگەدەن ارتىق جالاقى الىپ كورگەن جوق. مىنا مۇعالىم قۇداسى دا سول ماڭايدا شىعار. ءاي، شوشەكە، وسى سەندەردىڭ ايلىقتارىڭ قانشا؟
-سەن ونى ەسەپتەپ شارشاماي-اق قوي!
-مەملەكەتتىك قۇپيا، ءا؟.. مەن ەستىگەنمىن، ءبارىبىر بىلەمىن. ءبىرى الاسى بار، قۇلاسى بار بالالاردى وقىتىپ، ءبىرى ىڭقىل-سىڭقىلى تاۋسىلمايتىن كارى-جاستى ەمدەپ، شارشاپ-شالدىعىپ جۇرگەن مۇعالىم مەن دارىگەردىڭ ايلىعىنان تىم بولماسا قۇلاقتارىڭ كۇنارا ءبىر رەت شىڭىلدامايتىن سەندەردىڭ ايلىقتارىڭ جەتى-سەگىز ەسە كوپ...
-سىلتي، ءاي، سەن، نە، شوشكەمەن داۋلاسقالى كەلىپ پە ەدىڭ؟! وندايىڭ بولعاندا مەنى نەگە اكەلدىڭ؟! كانە، داۋرىعا سىپىلداعانىڭدى قوي! - دەدىم باجەكەمە، داۋىسىمدى كوتەرىپ.
-قويدىم، ويباي قويدىم، مەن ءوزى بالا جاستان تىلالعىشپىن، - دەدى سىلتي سىلق ەتىپ، ەكى قولىن كوتەرە ىرجالاقتاپ كۇلىپ.
-ساعان دا باستىق بار ەكەن، بۇدان بىلاي ەستە بولسىن، - دەپ شوشكەڭ قوسىلا كۇلدى.
-«باستىق» دەمەكشى، اۋىلىمىزدىڭ اكىمى كىم ەكەن؟ الدىڭعى جىلى بارعانىمدا جارماق جىندى ەدى، - دەپ سىلتي ماعان ەزۋ تارتا قاراپ: - ول مەنىڭ قۇرداس دوستارىمنىڭ ىشىندەگى، مىنا شوشەكەڭ سياقتى، قىمباتتارىمنىڭ ءبىرى، بۇلاردىڭ اتتارىن وڭدەمەي ايتا المايمىن، - دەدى.
-اعا، جىندى جارماعى مۇنى، مىنا باجاڭىزدى، «سالدىر-گۇلدىر» دەپ اتايتىن، ءدال ايتقان، كورىپ ءجۇرسىز عوي، - دەپ شوشكە ۇپايىن تۇگەندەي ءتۇستى.
-ول جىندى «باسقا جاققا كوشەمىن» دەپ ەدى، كوشىپ پە، ءالى دە اكىم بولىپ ءجۇر مە ەكەن؟ - دەدى سىلتي.
-بىلمەيمىن.
-شوشكە، اۋىلدارىڭ ۇلكەن بە، تۇرعىندارى قانشا؟ – دەدىم، بوس ءسوز بازارىن تارقاتۋدى ويلاپ.
-اۋىلىمىز تورتتەرەك قوي، اۋدانىمىزدىڭ ورتالىعى، تۇرعىندارىنىڭ سانى... سايلاۋ بولعان جىلى ءبىر مىڭعا جۋىق دەسكەن.
-كلۋبتارى كۇشتى ەدى، ءوزىڭ بىلەسىڭ، ونى وبلىس ورتالىعىندا تۇراتىن ءبىر بيزنەسمەن ساتىپ الىپ، سىراحانا ەتىپتى، الدىڭعى جىلى بارعانىمدا كوردىم. قاتىرىپ جوندەپ، جايناتىپ قويىپتى. مادەنيەت ءۇيى مەن ناۋبايحاناسى دا ساتىلماقشى ەدى، ساتىلىپ پا، كىم الىپتى؟ - دەپ سىلتي تاعىدا قىستىرىلدى. ە، مەيىلى.
-بىلمەيمىن.
-سۇرامادىڭ با؟
-جوق.
-«ۋاقىتىم بولمادى» دەشى.
-قايدان... ءبىر كۇنى قايىر مەن ءساۋىر قوڭىركولگە الىپ كەتىپ، ەكى كۇن سوندا بولدىق، شومىلىپ، بالىق اۋلاپ.
-سودان كەيىن؟
-توقجىگىتتى بىلەسىڭ عوي، سونىڭ بالدىزىنىڭ با... ءيا، «بالدىزىم» دەدى، سونىڭ قىزى بوسانىپ، ءشىلداحانادا بولدىم، توقاڭنىڭ كوڭىلىن قيماي باردىم.
-اۋىلىمىزدا ۇستا بولعان كوگەنباي شال ەسىڭدە مە؟
-ەسىمدە.
-ونىڭ ۇلى ەلەكتريك مارقانى بىلەسىڭ عوي؟
-بىلەم.
-مەن الدىڭعى جىلى بارعانىمدا سونى كوردىم. بۇدان ون جىل بۇرىن با، كورشى اۋدانعا كوشىپ كەتكەن بولاتىن. قايتىس بولعان اكەسىنىڭ جىلىن بەرۋگە كەلىپتى. وتكەن-كەتكەندى ايتىپ دەگەندەي، ءبىراز اڭگىمەلەستىك. «وي، اعا، اۋىلىمىزدىڭ جاعدايى جاقسى ەمەس ەكەن. كەشە اكىم جارماق اعا شاقىرىپ الىپ، اۋىلدىڭ اۋىزسۋسىز قالعانىنا التى جىل بولعانىن، ەلەكتر ءبىر كۇن جانىپ، ەكى كۇن ءسونىپ، بۇرىنعى ەلەكتر قۇدىقتارىنىڭ ءبارى ىستەن شىققانىن، اۋدان، وبلىس اكىمدەرىنە، وزدەرى سايلاعان ارعى-بەرگى دەپۋتاتتارىنا جازعان ارىز-شاعىمدارىنان ەشتەڭە شىقپاعانىن ايتىپ: «سەن ەلەكتريكسىڭ عوي، قانداي كومەك كورسەتە الاسىڭ؟» دەدى. «اعاتاي، مەن ءۇش كۇنگە سۇرانىپ كەلدىم، ەرتەڭ قايتامىن جانە ەلەكتر قۋاتى تۇراقتى ەمەس جەردە ەشتەڭە ىستەۋگە بولمايدى» دەپ قۇتىلدىم. بۇرىن ورىس جىگىت ەلەكتريكتەرى بولعان ەكەن، ول ەلەكتر قۋاتى قۇبىلا باستاسىمەن رەسەيىنە كەتىپ قالىپتى» دەپ، مارقا شارشاپ سويلەدى. شوشەكە، اۋىلدىڭ سول پروبلەماسى شەشىلىپ پە، الدە شەشىلمەپ پە، ءبىلدىڭ بە؟
-جوق.
-وندا...
-سالەمەتسىزدەر مە؟ – دەپ جامەش كەلىپ كىردى. سىلتي جالت قاراپ، قۋانا ۇشىپ تۇرىپ:
-ءا، سۇلۋ كەلىنشەك، كەلدىڭ بە؟! سەنىڭ دەپۋتاتىڭ اۋىلدان اكەلگەن سارقىتىنان ءبىر ءتۇيىر دە تاتىرماي، سەنى كۇتتىرىپ قويدى، داۆاي، كىرىس، تەزدەت! – دەپ انىنە باستى. «سالدىر-گۇلدىر» نە دەپ سىپىلداسا دا، «سەنىڭ دەپۋتاتىڭ» دەگەنىنىڭ ءجونى تۇزۋلەۋ مە، قالاي؟..
Abai.kz
