سۆەتقالي نۇرجان. اقىندارىن قارعاپ جاتىر مىنا جۇرت!
«اقىندار – ازعىندار، ەگەر ولار اللانى زىكىر ەتپەسە…»
(ايات).
«اقىندار – ساتقىندار!…»
(عالامتورداعى پىكىرلەردەن).
بۇيىردى اللا:
«جۇرەگىڭدى تازالا!..» –
زىكىر ەتتىم – تارتتى كاپىر جازاعا.
پىكىر ەتتىم، شۇكىر ەتتىم سوندا دا،
وڭعاققا ەرمەي، قارسى تۇردىم قازاعا.
تەپكىسىنەن، سوققىسىنان نە سۇمنىڭ
ەندى عانا ەنگەن شاعى ەد ەسىمنىڭ.
اباي-كەكتىڭ جاسى بولىپ ەگىلدىم،
ماحامبەتتىڭ باسى بولىپ كەسىلدىم.
ماعجان مەنەن مىرجاقىپ بوپ شاتىلدىم،
شاكارىم مەن ءىلياس بوپ اتىلدىم…
ءوز جۇرتىمنان ولە قارعىس ەستىردەي
نە جازىعى بارىن ايتشى – اقىننىڭ؟!
وققا مەنى بايلاماعان تاسىر جوق،
جوققا مەنى ايداماعان عاسىر جوق.
كوكمىي سۇمنىڭ ءۇرىپ ىلعي ۇكىمى،
وتقا ءۇيتىلدىم ابدوللا مەن قاسىم بوپ.
ەلدى ويلادىم ورتاسىندا دۋماننىڭ،
اسان-قايعى تاستاپ كەتكەن تۋدى الدىم.
مۇقاعالي، جۇمەكەن بوپ بۋلاندىم،
تولەگەن مەن جۇماتاي بوپ ۋلاندىم.
سوندا دا تۇك مۇزدامادى وت-جۇرەك،
قاننىڭ ءىزىن قىمتامادىم بوق كۇرەپ.
جەلتوقساننىڭ الاڭىندا قان قاپتىم،
جەندەتتەردىڭ تابانىندا تەپكى جەپ…
اتساڭ-داعى، جاتسام دا ءالى قانسىراپ،
قايسىڭ ماعان كەلىپ ەدىڭ حال سۇراپ؟
جاڭاوزەننىڭ قاتقان قانى ۇستىندە،
اققان جاسىم تامشىلاپ تۇر، تامشىلاپ!
«اقىندار – ازعىندار، ەگەر ولار اللانى زىكىر ەتپەسە…»
(ايات).
«اقىندار – ساتقىندار!…»
(عالامتورداعى پىكىرلەردەن).
بۇيىردى اللا:
«جۇرەگىڭدى تازالا!..» –
زىكىر ەتتىم – تارتتى كاپىر جازاعا.
پىكىر ەتتىم، شۇكىر ەتتىم سوندا دا،
وڭعاققا ەرمەي، قارسى تۇردىم قازاعا.
تەپكىسىنەن، سوققىسىنان نە سۇمنىڭ
ەندى عانا ەنگەن شاعى ەد ەسىمنىڭ.
اباي-كەكتىڭ جاسى بولىپ ەگىلدىم،
ماحامبەتتىڭ باسى بولىپ كەسىلدىم.
ماعجان مەنەن مىرجاقىپ بوپ شاتىلدىم،
شاكارىم مەن ءىلياس بوپ اتىلدىم…
ءوز جۇرتىمنان ولە قارعىس ەستىردەي
نە جازىعى بارىن ايتشى – اقىننىڭ؟!
وققا مەنى بايلاماعان تاسىر جوق،
جوققا مەنى ايداماعان عاسىر جوق.
كوكمىي سۇمنىڭ ءۇرىپ ىلعي ۇكىمى،
وتقا ءۇيتىلدىم ابدوللا مەن قاسىم بوپ.
ەلدى ويلادىم ورتاسىندا دۋماننىڭ،
اسان-قايعى تاستاپ كەتكەن تۋدى الدىم.
مۇقاعالي، جۇمەكەن بوپ بۋلاندىم،
تولەگەن مەن جۇماتاي بوپ ۋلاندىم.
سوندا دا تۇك مۇزدامادى وت-جۇرەك،
قاننىڭ ءىزىن قىمتامادىم بوق كۇرەپ.
جەلتوقساننىڭ الاڭىندا قان قاپتىم،
جەندەتتەردىڭ تابانىندا تەپكى جەپ…
اتساڭ-داعى، جاتسام دا ءالى قانسىراپ،
قايسىڭ ماعان كەلىپ ەدىڭ حال سۇراپ؟
جاڭاوزەننىڭ قاتقان قانى ۇستىندە،
اققان جاسىم تامشىلاپ تۇر، تامشىلاپ!
جان جىرتىعىن تامعان جاسپەن تىعىنداپ،
ۇنجىرعاسىن ەزىپ، ءۇزىپ ۇعىم جات، –
تۋعان ءتىلدىڭ ەڭ اقىرعى دەمى بوپ،
اقىن-جۇرەك شىرىلداپ تۇر، شىرىلداپ!..
جىرتىق جورگەك – جەتىم جىردى بولەگەن
جۇرەگىمنەن باسقا ساعان نە بەرەم؟ –
قازىناسىن توناپ العان قازاقتىڭ
حاس قاراقشى، باستى ارابشى مەن ەمەن!
زور قىلدىم با:
«ەت، دەپ، مەنى زيارات!؟» –
قاشان ساعان كەلتىرىپ ەم زيانات؟
ابىلەتكە قارعىس ايتىپ وتىرىپ،
ادىلەتكە نەگە ەتەسىڭ قيانات؟
كىر جۇقتىرىپ المايىن دەپ اتىما،
ءتىرى جاننىڭ قول سۇقپادىم حاقىنا.
شاتپاقشىلدى شەكپەنقۇمار، شەنقۇلى،
شىن شايىردىڭ قوسا كورمە ساپىنا!
ايتشى، ايتاشىم! –
كىمدى ساتتىم؟ قاي جەردە؟
بار جازىعىم – اكەلگەنىم بايگى ەلگە.
سەنسىز دە مەن از تالانىپ جۇرگەم جوق،
عايبات اتتى بوگەلەك پەن سايگەلگە.
كوڭىل قالىپ دوس-دۇشپاننىڭ بارىنەن،
ۋ جالادىم قۋ داجالدىڭ كارىنەن.
بار بايلىعىم – جىرىم ەدى، باۋىرىم،
ونى كىمنەن، قاشان اياپ قالىپ ەم؟
سول بايلىقتان باسقا مەنەن سىي كۇتپە،
سەن قىران دا مەن تۇلكى ەمەن، – شۇيلىكپە!
شارام قايسى – كيەلى ءسوز وتپەسە:
جۇرەگى – تاس، تىلەگى – ناس بيلىككە؟!
سەنسىز دە مەن شەككەنىم جوق از جاپا،
مەن دە جۇتتا – جۇرتتا قالعان بوز بوتا…
اقىن -جۇرەك – شىرىلداعان بوز تورعاي،
بالاپانىن جۇتىپ جاتقان اجداھا.
حاق جارىلقاپ اتار تاڭعا جارشى ەدىم،
وكىنىش جوق – سول مۇراتپەن السا ءولىم.
سول جۇرەكتى نىساناعا بايلاساڭ، –
اجداھادان نە ايىرماڭ بار سەنىڭ؟!
كوز، كومەيىڭ ۇڭىرەيىپ وقپانشا
اتپاقپىسىڭ – وقپانىڭدا وق قالسا؟ –
جەتىم جىرىم، قان-جۇرەگىم – سەنىكى،
اتىپ جەرسىڭ!
اسىپ جەرسىڭ، كوپ بولسا!..
