ماعجان جۇماباەۆ. زار
اداستىم
ارتىمدا قازاق قالىڭ ەل،
تاقتاق جالعىز قارا جول،
كەتىپ بارا جاتىر ەم.
بەينەتتى، بىتپەس ۇزىن جول،
وتسىز، سۋسىز بەتپاق ءشول،
مىڭ مەحناتقا باتىپ ەم.
جۇبانىش - جول بىرەۋ-اق،
ءۇمىتىم التىن ايدان دا اق،
سونىمەن ويدى جويۋشى ەم...
اداستىم
ارتىمدا قازاق قالىڭ ەل،
تاقتاق جالعىز قارا جول،
كەتىپ بارا جاتىر ەم.
بەينەتتى، بىتپەس ۇزىن جول،
وتسىز، سۋسىز بەتپاق ءشول،
مىڭ مەحناتقا باتىپ ەم.
جۇبانىش - جول بىرەۋ-اق،
ءۇمىتىم التىن ايدان دا اق،
سونىمەن ويدى جويۋشى ەم...
دالاعا ولىك جان سالىپ،
ءالسىن-ءالسىن ءان سالىپ،
ولەڭدەتىپ قويۋشى ەم...
الدەقايدان شۋ شىقتى،
قىپ-قىزىل قان-تۋ شىقتى،
جەردىڭ ءجۇزىن ءتۇن باستى.
شەگىر كوزدى، سارى شاش،
ءبارى تىرداي جالاڭاش،-
جان-جاعىمدى جىن باستى.
الدەنەنى ءبولىسىپ،
ىرجيىسىپ كۇلىسىپ،
ءان جەر، ءمىن جەر جىلت-جىلت وق.
جەل ۇليدى، وكىرەد،
جىندار جالپ-جالپ سەكىرەد...
قارا جولدان سۇرلەۋ جوق.
ارتىمدا ەلىم بار ەدى،
الدىمدا جولىم بار ەدى،
ەل دە جوق قازىر، جول دا جوق...
تابىلار جولىڭ، تارىلما،
جىلاما، جىنعا جالىنبا،
تاڭ اتقانشا كۇن دە جوق.
باتقان كۇن، اتقان تاڭنىڭ جىرى
التىن كۇن باتىپ بارادى،
كۇيدىرىپ كوكتىڭ جيەگىن.
قۇرالاي كوزدى قاراعىم،
بولدىڭ با ءيىرىپ جىبەگىڭ؟
كۇرالاي كوزدى قاراعىم،
قولىڭا قارداي باتەستى ال.
قانداي قىزىل جىبەكپەن
اق باتەسكە ورنەك سال.
التىن كۇن باتىپ بارادى،
التىن كۇن اقىرىن ولەدى.
سۇر بۇلتتار - سورلى جار، ۋ
قان جىلاپ كۇندى كومەدى.
كۇن ءولدى. كوك كۇڭىرەندى.
جەر جامىلدى قاراسىن.
قۇرالاي كوزدى قاراعىم،
كەستەڭدى قاشان بولاسىڭ؟
سونداي سۇلۋ ساۋلەتاي،
ءبىر قاراشى. اڭسادىم.
سۋدا ويناعان شاباقتاي
سۇيرەڭدەيدى ساۋساعىڭ.
قاباققا قاتار تىزىلگەن
كىرپىك پە؟ قارا جىبەك پە؟
ءبىر قاراشى، قاراعىم،
ۋ تولدى عوي جۇرەككە!
قالاي باتىل وينايدى
سۇيرىك ساۋساق بىزبەنەن!
نەڭ كەتەدى، ەركەتاي،
ولتىرسەڭ اتىپ كوزبەنەن؟
قاراما ماعان، قاراعىم،
بولسىن كوزىڭ كورگىشتە.
قانداي قىزىل جىبەكپەن
اق باتەستى كەستەلە!
جەر جارىنان ايرىلىپ،
جامىلدى قارا باسىنا.
بوتا كوزدى بۇراڭ بەل،
جىبەرشى جاقىن قاسىڭا!
قاراڭعىلىق قاپتادى،
قايعى ما باسقان، ءتۇن بە ەكەن؟
سىبدىر-سىبدىر الدە نە؟
جەل مە؟ جۇرگەن جىن با ەكەن؟
قاباعىڭ شىتپا، قاراعىم،
جانىڭا جاقىن كەلەيىن.
قار بەتىنە قانمەنەن
He دەپ جازدىڭ،- كورەيىن!
تىم جاقىنداپ بارمايىن،
جىراقتان جارار كوز سالسام.
He دەپ جازدىڭ، قاراعىم؟-
«ەل ءۇشىن ءول، ەر بولساڭ!»
قۇرالاي كوزدى قاراعىم،
جارىلادى-اۋ جاس جۇرەك!
كوزىمە قان تولتىردى
قار ۇستىندە قان جىبەك.
«ەل ءۇشىن ءول. ەل ءۇشىن...»-
ءومىردى اياپ نە ەتەيىن!
سۇيرىكتەن سۇلۋ ساۋساعىڭ،
مەن ساداعا كەتەيىن!
تۇنەرگەن ءتۇن ولەدى،
اعارعان اناۋ تاڭى ما؟
اق باتەستىڭ بەتىندە
جۇرەگىڭنىڭ قانى ما؟
«ەل ءۇشىن ءول. ەل ءۇشىن...»-
ولەسىڭ، جۇرەك، دۇرسىلدە!
قۇرالاي كوزدى كاراعىم،
كەستەڭە قاراپ كۇرسىنبە!
قۇرالاي كوزدى قاراعىم،
اتتانايىن تاڭمەنەن.
اق باتەس - اق جالاۋىم
كەستەلەنگەن قانمەنەن.
قوش بول ەندى، قاراعىم،
مەنى ەسىڭە العايسىڭ!
ەندى باتەس بەتىنە:
«يماندى بول!»- دەپ جازعايسىڭ.
التىن كۇن شىعىپ كەلەدى،
التىنداپ كوكتىڭ جيەگىن.
كۇرالاي كوزدى قاراعىم،
يىرە بەر جىبەگىڭ!
بوستاندىق
جەر ءجۇزىن قان باسقاندا،
كوبىگى شىعىپ اسپانعا،
جىن جولداس بوپ ادامعا،
تۋرالىق، تەڭدىك ۇمىتىلىپ،
ءىنجىد، قۇران جىرتىلىپ،
جاتقاندا جەردە - تاباندا.
قىزىل قانعا ماس بولىپ،
جۇرەگى قارا تاس بولىپ،
ايرىلىپ ەستەن ادامزات،
ۇمىتىپ مەيرىمدى يەسىن،
سويىپ سالىق تۇيەسىن،
ءتاڭىرىسى بوپ لات، مانات،
جۇرگىزىپ ءىبىلىس ءامىرىن،
جاۋىزدىق جايىپ تامىرىن،
ءورشىپ وتىرىك، دۇشپاندىق...
... كوك ەسىگى اشىلدى،
جۇماق نۇرى شاشىلدى،
كەلدى ۇشىپ بوستاندىق.
عارىش نۇرلى ءجۇزى بار،
كاۋسار، جىبەك ءسوزى بار،
ادەمى، الماس اق قانات.
جانۋارلار جەردەگى،
ىنتاسى - جاقىن كورمەگى،
تاڭىرقادى انتالاپ.
اپپاق نۇرعا ورانىپ،
اقىرىن عانا دەم الىپ،
قۇرمەتپەنەن تۇرىستى.
ساۋلە كورمەي، شەككەن زار،
اش-جالاڭاش سورلىلار
قۋانىستى، كۇلىستى.
تەز جالىنداپ سۋىنعان،
جۇماقتان دا قۋىلعان،
ادامزات ءبىر اۋرەدە.
ەسىن جيىپ كۇيلەنىپ،
ابدەن بويى ۇيرەنىپ
العاننان سوڭ ساۋلەگە،-
باياعىسىن باستادى،
ۇجداندى بىلاي تاستادى،
بوستاندىقتا جوق جۇمىس.
زار ەڭىرەدى تالاي جان،
سەل بوپ اقتى قىزىل قان،
وتىرىك، تالاۋ، ءولتىرىس.
شىرىك جۇرەك ساسىقتار،
ارامدىققا اسىقتار
جەتىلدى، جەتتى مۇراتقا.
قىبىرلاعان قوڭىزدار،
قورسىلداعان دوڭىزدار
كوكتەن كەلگەن قوناققا
ءتىلىن، قولىن تيگىزدى،
«ساسىق سايتان» دەگىزدى،
جاۋىزدىق تاعى ورلەدى.
ىزگى ەلشىسى جۇماقتىڭ -
قاسيەتتى قوناقتىڭ
اق قاناتىن كىرلەدى.
قىبىرلاعان قوڭىزدار،
قورسىلداعان دوڭىزدار،
تىلەگىڭ بولدى - قۋان، قۇل.
بوستاندىق - ىزگى پەرىشتە
كەتپەككە ۇشىپ عارىشقا،
اق قاناتىن قومداپ تۇر.
ءدىن ۇيرەتكەنگە
قارماڭباي، قاراپ جاتىپ باق كۇتۋگە،
ىزدەنبەي الاسۇرىپ، تاق كۇتۋگە،
تاعدىردا، ءبىر تاقتايدا جازۋلى دەپ،
ءار ىسكە كىم ۇيرەتتى شاق كۇتۋگە؟
شارق ۇرىپ ەرىككە ۇمتىلعان ۇشقىر جاندى،
قايناعان تامىرداعى ىستىق قاندى
تۇتقىن عىپ كىم قامادى؟ كىم سۋىتتى؟
كىم الدى قالىڭ قايرات، كۇشتى، ءالدى؟
كەشەگى ارىستاندى ايبىنى زور،
جۇرەكتى جولبارىستاي قايراتى مول
ايىرىپ ار-نامىستان، كۇشتەن، ەستەن،
كىم قىلدى شالا-جانسار ءبىر قورقاق قۇل؟!
اقىلعا، جان-جۇرەككە كىسەن سالدى،
كورمەيتىن كوزدى كەر عىپ ارتى-الدى.
ۇيرەتىپ ءدىن دەپ قۇلدىق، قورقاقتىقتى،
قانداي قۇل بىزگە مولدا بولا قالدى؟!
ويلاماي، قورقاق قۇلدىڭ تىلىنە ەرىپ،
جاي جاتىپ، تاۋەكەلگە تىزگىن بەرىپ،
مىنەكەي، ايرىلدىق قوي باقتان، تاقتان!
قايتەيىن، اسىرەسە، ەسىل ەرىك!
جوق ەندى، جاتۋ بولماس بوس ەڭبەكسىز،
جالبارىپ: «جاساعان!» دەپ جاس توكپەسپىز.
ءوزىڭ دە، ءسوزىڭ دە كەت بىزدەن اۋلاق،
جانى ولگەن، جۇرەگى ولگەن مۇندار كەكسىز.
ءبىز جاڭا كوردىك تاڭنىڭ جەلى ەسكەنىن،
سالقىنمەن سەسكەندىرمەك بوپ ەسكەنىن،
سىلدىرلاپ سۋ، سىبىرلاپ جاپىراقتار:
«ەسىڭدى جي ەندى، الاش، تۇر!»- دەسكەنىن!
مىنە، كۇن! ساۋلەسى التىن جەردى قۇشتى،
جارىققا قۋانىسىپ قۇستار ۇشتى.
ىزگى ويمەن ەرىك تىلەپ، جارىق تىلەپ،
ۇشامىز ءبىز دە جيىپ ەستى، كۇشتى!
جارالى جان
Cap دالا بەينە ولىك سۇلاپ جاتقان،
كوبىندەي اق سەلەۋلەر بەتىن جاپقان.
تاۋ دا جوق، ورمان دا جوق، وزەن دە جوق،
ساۋلە ەمەس، قان شاشىپ تۇر كۇنى باتقان.
جالقاۋ جەل ءوزىن ءوزى زورعا سۇيرەپ،
جان-جاقتى جۇرگەندەي-اق جىندار بيلەپ.
ىڭ-جىڭ داۋىس كەلەدى قۇلاعىما،
پەرىلەر ءان سالىسىپ، تۇر ما كۇيلەپ؟..
جارالى ءبىر جان جاتىر قۇبا جوندا،
ءبىر قيسىق جالعىز اياق سۇرلەۋ جولدا.
پەرنەسى، نۇرى كەتكەن كوزىمەنەن
قارايدى بەيشارا جان وڭعا، سولعا.
قىسىلعان سورلى ادامنىڭ شىبىن جانى
شاپشىپ تۇر جۇرەگىنەن ىستىق قانى.
ءىشتى ورتەپ، جۇرەكتى ەلجىرەتەد
كۇڭىرەنىپ سول سورلىنىڭ سارناعانى:
«ويپىرىم-اي، اللا-اي، جاساعان،
قىسىلدى عوي شىبىن جان!
قۋات كەمىپ بارادى،
كول بولدى مىناۋ اققان قان.
ءتاڭىرى، وزىڭە جىلايىن،
حال جوق، قالاي تۇرايىن!
جۇرەكتى جارا جەپ باراد،
جاساعان-اۋ، قالاي شىدايىن؟!
سوقپا، سورلى جۇرەگىم،
شىرىگەندى، اق بىلەگىم!
مىناۋ قارعا، قۇزعىننىڭ
بەردىڭ-اۋ، ءتاڭىرىم، تىلەگىن!
ساۋىقشىل ەسىل ەلىم-اي!
سارىارقا سايران جەرىم-اي!
كۇمىستەي تازا سۋى بار
ايدىن شالقار كولىم-اي!
سول جەردە ويناپ جۇرە الماي،
ساۋىق-سايران قۇرا الماي،
قارعاعا-قۇزعىن جەم بولىپ،
قالعانىم با، ءبىر اللا-اي؟!
قينالدىڭ-اۋ، شىبىن جان،
توقتالساڭشى، ىستىق قان!
زارلايسىڭ عوي جەتىم بوپ،
بەسىكتە قالعان بالاپان!
قارا شاش قايران جارىم-اي،
قاراشىعىم، جانىم-اي!
قۇلاعىما كەلەدى
الىستان اششى زارىڭ-اي!
قينالدىڭ-اۋ، شىبىن جان،
توقتالسايشى، ىستىق قان!
تۇلپارعا ءمىنىپ ءبىر شاپسام،
بولماس ەدى باسقا ارمان!
حال جوق، قالاي تۇرايىن؟
ءتاڭىرى، وزىڭە جىلايىن.
جۇرەكتى جارا جەپ باراد،
جاساعان-اۋ، قالاي شىدايىن!
ءتۇستى عوي قىسىم جانىما،
تۇنشىقتىم عوي قانىما!
يەم بولساڭ، جاراتقان،
سالساڭشى قۇلاق زارىما!
كۇشتىسىڭ عوي، قۇدىرەت،
پەرىشتەڭە ءامىر ەت!
قاناتپەن ءبىر سيپاسىن،
جازىلسىن ىشكى-تىسقى دەرت.
بولماسا، ءومىردى ماعان كوپ كورسەڭ،
لاعنەت دەپ مەنى جەك كورسەڭ،
ولەيىن، تەز ولەيىن،
كەلسىن ءىبىلىس، ۋ بەرسىن!
تۇسىرمە قىسىم جانىما،
تۇنشىقتىم عوي قانىما!
يەم بولساڭ، جاراتقان،
سالساڭشى قۇلاق زارىما...
بەردى ءتاڭىرىم تىلەگىم،
قۋان ەندى، جۇرەگىم!
He پەرىشتە، نە ءبىلىس
كەلەدى ۇشىپ - كەرەگىم!..
ساۋىتتى وڭ جاق قولىڭا ال!
ساۋىتتا جۇماق سۋى بار
ايتەۋىر ازاپ توقتالادى،
He تامۇقتىڭ ۋى بار!»
جارالى قۇبا جوندا كىم زارلاعان،
قانسىراپ، قانىن جۇتىپ كىم سارناعان
قايعىلى cap دالانى كۇڭىرەنتكەن
زارىنا ادام شىداپ تۇرا الماعان؟
بۇل - قازاق، تاڭىرىگە زار ەتكەن قازاق!
قينالىپ، قاندى ازاپ شەككەن قازاق.
ايتەۋىر قاندى ازاپتان قۇتقارار دەپ،
وقىعان ازاماتىن كۇتكەن قازاق.
ازامات! اناۋ قازاق قانىم دەسەڭ،
جۇماقتىڭ سۋىن اپار، جانىم دەسەڭ.
بولماسا، ءىبىلىس بول دا ۋ الىپ بار،
توقتاتام تۇنشىقتىرىپ زارىن دەسەڭ!..
جەر ءجۇزىن توپان باسسا ەكەن
جەر ءجۇزىن توپان باسسا ەكەن!
اسقار تاۋدان اسسا ەكەن!
تاۋداي تولقىن قۇتىرىپ،
ۋلى كوبىك شاشسا ەكەن!
باسسا ەكەن توپان جەر ءجۇزىن!
جاپسا ەكەن كوبىك كۇن كوزىن!
جاندى، جانسىز جوق بولىپ،
قالسام جالعىز ءبىر ءوزىم!
جان يەسى تۇنشىقسا!
ءۇن يەسى ءۇن شىقسا!
قاراڭعى جەردىڭ كوگىنە
كۇن بولىپ سوندا مەن شىقسام!
قانداي ويىن سالار ەم!
جالىنمەن ءبارىن جالار ەم!
ەكى-شەكسىز دۇنيەدە
جالعىز ءوزىم قالار ەم!
زاۋلاعان وت - جالعىز جان،
جەر مىنەزدى جوق ادام.
زاۋلاپ تۇرعان وتىمنان
جاراتار ەم جاڭا ادام.
زار
كۇز جەتىپ، جەردىڭ ءجۇزى سولعىن تارتسا،
التىن كۇن نۇرى كەمىپ، سالقىن ارتسا،
جەر ءجۇزى ءولىم كۇتىپ تۇرسا جىلاپ
سەكسەندە سەلكىلدەگەن بايعۇس قارتشا.
قاتتى قىس كىرەيىن دەپ ەسىك اشسا،
قىزىل گۇل قورىققاننان ءتۇسى قاشسا،
ءال كەتىپ، بۇلعاقتاعان بۇتاقتاردا
جاپىراق: «ال ولدىك!»- دەپ سىبىرلاسا،-
قايعىرمان، ءسىرا، وسى قىس جەتتى ەكەن دەپ،
ەسىل جاز ءبىر كۇندەي بوپ ءوتتى ەكەن دەپ،
ارتىنا قاتتى سۋىق، قايعى تاستاپ،
جولىمەن «بارساكەلمەس» كەتتى ەكەن دەپ.
قىس ەگەر، مەزگىلىمەن جاز دا بولار،
قار ەرىپ، ويپاڭ جەرلەر ساز دا بولار.
تەڭىزدەي تولقىنداعان شالقار كولدە
ءتۇرلى قۇس: ۇيرەك، اققۋ، قاز دا بولار.
التىن كۇن التىن ساۋلە جەرگە شاشار،
جان كىرىپ، جان-جانۋار قىبىرلاسار.
كۇركىرەپ قارا بۇلت اسپان-كوكتە،
جاساعان كەڭ راقمەتتىڭ كىلتىن اشار.
ءسوزىم جوق ءدال وسىلاي بولۋىندا،
بار قايعى، قالىڭ دەرتىم مەنىڭ مۇندا:
كوڭىلدىڭ باياعىداي مىنەزى جوق،
سوعادى جۇرەك زورعا، كەلشى، تىڭدا.
جوعالدى، باتتى، كەتتى ساۋلەم-كۇنىم،
جايناعان ءجۇز قۇلپىرىپ قىزىل گۇلىم.
ساۋلەسىز، ايسىز، كۇنسىز قاراڭعىدا
وتەرمىن اھ ۇرۋمەن شىقپاي ءۇنىم.
جالعاننىڭ ءبىر كورەرمىن كوپ پەن ازىن،
ومىرىمدە ەندى بولماس جىلى جازىم.
ەندى ءبىر ولگەنىم دە، جۇرگەنىم دە،
قولىمنان ۇشقاننان سوڭ قوڭىر قازىم.
مەشىت ءھام اباقتى
ب ا ل a :
اكەتاي، مىناۋ نە ءۇي ۇزىن مويىن،
تىم ءىرى، ۇلىق ۇستاپ تۇرعان بويىن؟
باسىنا شىققان ادام بىلەر ەدى-اۋ
سىرىن ايتپاس قاراكوك كوكتىڭ ويىن.
تىپ-تىنىش بۇل ۇيگە، اكە، كىم بارادى؟
تىنىشتىقتا قاسيەتتى كىم قالادى؟
بيىكتە كوك كۇڭىرەنىپ سىر ايتقاندا،
باقىتتى كىم كوزىنەن جاس تامادى؟
ءا ك ە:
بۇل ءۇيدى مەشىت دەيدى، قۇلىنشاعىم،
ەرىگىپ، قۋعان بولىپ اتا زاڭىن،
اندا-ساندا دومالاپ بارماعى ءۇشىن،
سالدىرعان وزىنە ارناپ «جۋان قارىن».
بەس مينۋت «جاتىپ-تۇرىپ»، جۋىپ الماق
بىلعانعان بۇزىقتىقپەن ۇيات-ارىن.
شىعاتىن جوعارىعا مولداسى دا
ازانمەن قۇتتىقتايدى قارىن تاڭىن.
بۇل مەشىت - كوك ءۇيى ەمەس، قارىن ءۇيى،
كورگىڭ كەلسە، بارىپ كور مال بازارىن.
ب ا ل a :
اكەتاي، اناۋ نە ءۇي ءتۇسى سۋىق؟
جانىنا جىبەرمەيدى جاندى جۋىق.
تەرەزەسى تەمىرلى، كور - ەسىگى،
قابىرعاسىن قويعان با قانمەن جۋىپ؟
تاس قيما، تەمىر قاقپا، شويىن قۇلىپ.
تىم-تىرىس. جالعىز-اق جەل تۇر عوي ۇلىپ.
ساسىقتا، قاراڭعىدا اش، اۋرۋ
كىم جاتىر ەكەن، اكە، ءتىرى ءولىپ؟
اكە:
جيھاندا ءبىر جاس جان بار، قيال اتى،
ماڭگى وينايتىن، سونبەيتىن ساۋلە زاتى.
جانعا جان بەرەتۇعىن ءتاتتى جىرلى،
مەرۋەرتتەن تىزىلگەن قوس قاناتى.
ۇشىپ ءجۇرىپ جىرىمەن جاندى وياتۋ -
جاس قيالدىڭ ەجەلدەن بار مۇراتى.
ءتىرى جانعا جىرلاماق ءتاتتى جىرىن،
ادامزاتتىڭ جوق وعان جاقىن-جاتى.
جيھاندا بار نارسەنى جاراتقان سول،
ءتاڭىرى بار ءبىر عانا - قيال اتى...
اناۋ ءۇيدى ادامزات اباقتى دەر،
ادام - دوڭىز، ەمەننىڭ تامىرىن جەر.
ءتاڭىرىسى، جان جىرى قيالعا ارناپ،
سوناۋ ءۇيدى سالعان ول بولسىن دەپ كور.
كورەمىسىڭ كۇزەتشىنى جۇرگەن جاراپ،
قاباق ءتۇيىپ، تەرەزەگە قويعان قاراپ؟
ەسالاڭ مالدانىپ ءجۇر: «قيالدى ۇستاپ،
تاريحتىڭ تاڭىندا،- دەپ،- قويدىم قاماپ!»
ەسالاڭ! قيال قايدا؟.. قيال كەزبەك،
جيھاندا اق قاناتپەن ىلعي جۇزبەك.
جەردەگى جارى - «جاندى» جۇباتۋعا،
توقتاۋسىز كوك ۇنىنەن اندەر تىزبەك.
بالام، ەندى ءبىلدىڭ عوي، ول - اباقتى،
اشۋمەنەن ءتۇيىپ تۇر ول قاباقتى.
«قيالدى ۇستاپ، جاپتىم!»- دەپ بوس مالدانعان
اقىماق دەپ بولماي ما ادامزاتتى؟!
سارعايدىم
سارعايدىم كۇننەن كۇنگە قۋات كەمىپ،
قالىڭ وي - قارا جىلان جۇرەكتى ەمىپ.
اقىرىن ءبىتىپ بارام جانعان شامداي،
كوزىمە ىستىق جاستار ءمولت-ءمولت كەلىپ.
اپىرم-اي، اۋىر بولدى-اۋ كۇندى وتكىزۋ،
ۋ جۇتىپ، ايدان ۇزىن ءتۇندى وتكىزۋ!-
قوزعالىپ، سويلەپ، ويناپ، ءتىرى جاتىپ،
ولەم دەپ جاس ومىردەن كۇدەر ءۇزۋ.
سوعاسىڭ ءجيى-ءجيى، جۇرەك، نەگە؟
سوققانمەن جاندانا ما سولعان دەنە؟
سارى سۋ دەنەنى ۋلايد تامىرلاردا،
تازارىپ، ەندى ونى قان ەتەم دەمە.
قالمادى كوزدىڭ نۇرى، كورگە اينالدىم،
قارانى - اق، اقتى - قارا دەرگە اينالدىم.
دياماداي ءپىسىپ تۇرعان ەكى بەتىم
قۋارىپ، قانى قاشىپ، كۇلگە اينالدىم.
جايىلدى بار دەنەمە ۋى دەرتتىڭ،
مىنەكەي، ەكى اي بولدى جالىن جۇتتىم.
كۇندىز - كۇن، تۇندە كۇمىس اي كورمەيمىن،
داريعا، جانىم - ازات، دەنەم - تۇتقىن.
بارادى كۇننەن كۇنگە ازاپ اسىپ،
ءولىم تۇر انادايدا قوينىن اشىپ،
«قينالا ءتۇسسىن ءالى!»- دەگەندەي-اق،
اياعىن، كۇلىمسىرەپ، ساناپ باسىپ.
جاساعان! تەز الاتىن اجال جوق پا؟
قيناما، تەز ولەيىن، ۇشىر وققا.
شىجىلداپ دەنە، شىرقىراپ جان بەرەيىن،
جالىنى كوككە شىققان ءتۇسىر وتقا!
