مەن ءوزى ادەمى-ءى-ءى قىزبىن. جىگىتتەر سوڭىمنان سۇمەتىلىپ جۇرگەنى سول. مەن ولارعا «پريكول» تاستاپ قويامىن دا، پىسقىرماي جۇرە بەرەمىن. «تەما» جىگىتتەر بار ەندى... بىرەۋىن تاڭدايمىن عوي...
«تاڭدايمىن عوي» دەپ تىمىرايىپ جۇرگەنىمدە، تانىس جىگىتىم جىلتىڭداپ، «دۆيجەنيە» جاساعانى عوي، وزىنشە قىلتىڭداپ، ءازىل ايتقان بولىپ، جىرتىڭداپ، كافەگە شاقىردى. كافەدەن قىزدار قاشاتىن با ەدى، «پودرۋگام» بوتا ەكەۋمىز اشتان قالاتىنداي ارسالاڭداپ باردىق. ول دا دوسىن ەرتىپ كەلىپتى. كافەگە شاقىرعان تانىس جىگىتىم ءبىر ءتۇرلى كوزدەرىمەن «سترەليات» ەتە بەردى. مەن نارازىلىق «نوتاسىن» جىبەردىم. شىنىمدى ايتسام، سىيلايمىن، بىراق «وت دۋشي» ۇناتپايمىن. وزىنشە ماعان: «قازاق تىلىنە ورىس ءتىلىن تۋراپ سولەمەيتىندەي ەتىپ ۇيرەتەمىن»» دەپ قويادى.
سودان، كافەدەن شىقتىق. تاكسي ۇستادى جىگىتتەر. ۇيىمە دەيىن شىعارىپ سالادى ەكەن دەسەم، قالا شەتىنە قاراي زىمىراپ بارا جاتىر! «ە، پودرۋگامدى الىپ قاشىپ بارا جاتىر ەكەن عوي!» دەپ ويلاپ، ەرنىمنەن جوعارى جەل جىبەرىپ كەكىلىمدى جەلپىپ وتىرا بەردىم. سويتسە-ەم، تانىس جىگىتىم شە، وڭباعان دەسە، ەركەك ەمەس، دينوزاۆر دەسە، ۆاششە مەن ونى سۇيمەيمىن عو، «گۋنيا، مەن سەنىڭ جەلكەڭە عاشىقپىن!» دەيدى. كاك بۇدتو جەلكەمدى جەپ قويارداي جۇتىنىپ... شاپالاقپەن بەتىنە سالىپ قالدىم. سول ەكەن، ۇيىنە مەنى كاك بۇتتو ءبىر قاپشىق كارتوشكا دەدى مە، ارقالاپ كىرگىزدى. ايەلدەر باس سالدى. ورامال جاپپاقشى. جىلاي، تۇرا قاشتىم. مەنىمەن بىرگە قوسارلانىپ قاشىپ جۇرگەن قۇربىم قۇلاعىما سىبىرلاپ قويادى: «شىركىن-اي، شاتاسىپ كەتىپ، ورامالدى ماعان جابا سالسا عوي...» دەپ... «مەن مال ەمەسپىن! مەنىڭ كونستيتۋتسيالىق قۇقىم قورعالعان!» دەدىم ايقايلاپ. ء«اي، كونستوسيا! –دەدى ءبىر كەمپىر، --ەسىك الدىنا جاتا كەتەمىن، مەنى اتتاپ وتسەڭ، ءومىرى جولىڭ بولمايدى!» ءسويتتى دە، تابالدىرىققا «تالىپ» قۇلادى. اتتاپ ءوتتىم. اتتاي بەرگەنىمدە، كەمپىر سانىمنان شىمشىپ الدى... «قىرعىزدار قىزدارىن قورعاپ، ارنايى زاڭ شىعاردى» دەيمىن ەڭىرەپ. ءبىر كەزدە بىرەۋ ەسىك الدىنا ماي ينسپەكتورلارى كوشەگە تاستايتىن ءتىستى كەدەرگىنى جايدى. ودان دا اتتاپ ءوتتىم. قايتەم ەندى، ونى سۇيمەيمىن عوي! الدىما ۇن سەپتى. ودان دا ىرعىدىم. بيداي سەپتى. ونى تاۋىقتار جەپ جاتتى. ەسىك الدىن مينالاپ تاستاپتى! ءيتى جۇگىرە بەرىپ، گۇرس جارىلدى دا، ءبىر بۇتى تالعا ءىلىنىپ قالدى. «جامانعا قور بولعانشا» دەپ كوزىمدى جۇمىپ، جۇگىرىپ ءوتتىم. جارىلمادىم ايتەۋىر. ءبىر كەزدە اعالارى ءتورت تانكپەن قورشادى. ەڭبەكتەي جىلجىپ، تانككە تاس لاقتىردىم. تاس ۇيكەلدى مە، وت شىعىپ، تورتەۋى دە جالىنعا ورالدى. تۋرا اكەمنىڭ اكەسى ايتىپ وتىراتىن بۇرىنعى نەمىس فاشىستەرىمەن سوعىسقانداي بولدىم. ءبىر كەزدە جەڭگەلەرى اسپاننان پاراشيۋتپەن سەكىرىپ ءتۇستى دە، ورامال جاپپاققا ۇمتىلدى. «دەسانت» جەڭگەلەرىن روگاتكىمەن اتىپ قۇلاتتىم. الدىمنان تەرەڭدىگى ءتورت مەتر ور قازىلدى. ودان دا ىرعىپ ءوتتىم... شاتىم شىتىناپ كەتسە دە... «پريكين»، ءبىر كەزدە قىز الىپ قاشۋشىلار قورشاپ الدى. «بەرىل! ءوز ەركىڭمەن توسەككە!» دەيدى تانىس جىگىتىم. نە دەگەن ماسقارا! مەن ونى سۇيەمىن بە، سۇيمەيمىن بە، جۇمىسى جوق! ۇيگە قاراي شەگىنسەم، جەڭگەلەرى باۋىرساق ءپىسىرىپ جاتىر. ۆاششە «نە نورمالنايالار» عوي! سومكەمنەن پيستولەتتى سۋىرىپ الىپ: «جاقىنداساڭدار، اتامىن!» دەدىم ايقايلاپ. ءبارى جەرگە جاتا قالىستى. جان كەرەك ەكەن وزدەرىنە. ۇستىلەرىنەن اتتاي قاشتىم. ويىنشىق پيستولەتتى لاقتىرىپ جىبەرىپ، بەزىپ كەلە جاتسام، بىرەۋ مەنى باسىپ وزدى. سويتسەم، قۇربىم ەكەن! «ە، قالمادىڭ با سول ۇيدە؟» دەسەم: «قۇرىسىن! كرەديت العان ءۇي ەكەن، ەستي سالا قاشىپ كەلەمىن!» دەپ قويادى. قىزدار، ءبىز قوي ەمەسپىز عوي، ماڭىراپ قالا بەرەتىن؟ ءوز بوستاندىقتارىڭدى قورعاڭدار! مەن ءالى كۇنگە دەيىن كوشەدە كەلە جاتسام دا، الدىمدا ەشتەڭە جوق بولسا دا، اتتاي بەرەتىن ادەت تاۋىپپىن... قازىر دە ىرعىپ قويىپ، اتتاپ قويىپ، قاشىپ بارامىن...

«facebookتەگى» پاراقشاسىنان الىندى.