الەمنىڭ ءمانى - ايەلدە
ءدۇيىم دۇنيەنىڭ، جالپاق جالعاننىڭ بار اسىلىن، بار عالاماتىن سىيلاساق تا، انا الدىنداعى قارىزىمىز وتەلمەس. انا – جانىمىزدىڭ ءبىر بولشەگى ىسپەتتى. قينالعاندا، قۋانعاندا ەسىمىزگە ەڭ الدىمەن ابزال انا تۇسەدى. انادان تۋعان اقىندار ەڭ اسىل سوزدەردى اناعا ارناعان! "اقىننىڭ ءسوزى – حالىقتىڭ ءسوزى". 8 ناۋرىز مەرەكەسىندە عازيز اناعا ارنالعان ولەڭ شۋماقتارىن وقي وتىرايىق. 8 ناۋرىز مەيرامى قۇتتى بولسىن، انا!
ءجۇرسىن ەرمان
قاي جەردە، مەيلى، قاي ەلدە،
الەمنىڭ ءمانى - ايەلدە.
مىقتىمىن دەسەڭ ويىڭدى،
ايەلگە بارىپ دالەلدە.
ايەلسىز ايتپان ءاندى مەن،
ايەلمەن ءدامدى اڭگىمەم.
سۇيكىمدى بولساڭ شىنىمەن،
ايەلىڭ ءسۇيسىن الدىمەن.
ايەلگە ءمالىم كوپ سىرىڭ،
سۇرىنسەڭ - ايەل دەپ ءسۇرىن.
حالىققا سىيلى بولمايسىڭ،
ايەلگە بولساڭ جەكسۇرىن.
ايەلسىز قوندى باق قاشان،
ايەل دەپ تۇستىك وتقا سان.
الەمنىڭ ءتىلىن تاپپايسىڭ،
ايەلدىڭ ءتىلىن تاپپاساڭ!
انانىڭ سورىپ ەمشەگىن،
باسىلعان تالاي كەلسەگىڭ.
بادىك بوپ ءومىر كەشەسىڭ،
بەرمەسە ايەل جەنشەنىن.
بولماسىن ايەل نازالى،
بولماسىن ايەل جازالى.
كەۋدەسىن قاققان تالايدىڭ،
ايەلدەن بولعان اجالى!
ايەلدەن ىستىق وت بار ما؟
ايەل دەپ تۇستىك كوكپارعا.
قارعاعىڭ كەلسە بىرەۋدى،
ايەلىڭ ءولسىن دەپ قارعا.
ايەلمەن قۇنىڭ ولشەنەر،
قۇدايدان كەيىن سول - شەبەر.
باقىتتى سەن دە بولمايسىڭ،
ايەلىڭ سورلى بولسا ەگەر.
سىرىڭدى سوعان اشاسىڭ،
ءشولىڭدى سودان باساسىڭ.
ادامنىڭ كۇنى - ايەلمەن،
ايەلدەر ماڭگى جاساسىن!
نۇرلان ورازالين
مەن جوقتا جەلمەنەن سىرلاسپا،
جۇرەگىم جەلدى كۇن جىلاعان.
جازباق بوپ تۋمىسى جىر باسقا،
جازا الماي جاستىققا قۇلاعام.
ايتاتىن ارمان كوپ ءالى دە،
سەن جايلى بۇل جىرىم - باستاما;
ءباستاما سوزىمنىڭ ءبارى دە،
باسىلار كۇنى ەرتەڭ باسپاعا.
ءايتامىن بىر ءسوزدى قيىلىپ:
«جانىمدا سەن ەككەن جاز قالسىن.
و، انا! كەۋدەمنىڭ كۇيىن ۇك،
سول كۇيمەن جۇرەكتەر مازدانسىن!..»
سول كۇيمەن سانالار ويانسىن،
تولقىسىن اپپاق اي توبەمدە;
ومىراۋ جاسپەنەن بويالسىن،
ءتىل بىتسىن قاراعاي، ەمەنگە.
مەن جوقتا جەلمەنەن سىرلاسپا،
مەن ساعان جەلسىز دە جەتەمىن.
جازىلار كوپ ءالى جىر باسقا،
تەربەتەر تاۋىمنىڭ شەتەنىن.
مەن ساعان جەلسىز دە جەتەمىن.
اقبەرەن ەلگەزەك
مەن سەنى تاڭىردەن سۇرادىم، ماما،
وسى ارۋدىڭ قۇرساعىنا بىتەمىن دەپ.
مەن سەن ءۇشىن تالاي جىلادىم، ماما،
اقىننىڭ اناسى بوپ وتەدى دەپ.
مەن سەنى جۇباتا المايمىن، ماما،
ارايلى ءبىر تاڭىڭ اتادى دەپ.
مەن بۇل ءومىردى ۇناتا المايمىن، ماما،
قابىرعاما بار مۇڭى باتادى كەپ.
مەن ءومىردى سوندا دا ءسۇيىپپىن، ماما،
سىزدايدى تەك ىشتە، جارام عانا.
مەن بار مۇڭنان بيىكپىن، ماما،
مەن ءۇشىن الاڭداما!
بۇل ومىردە قاي اقىن جارىعان، ماما؟
جۇرگەن سوڭ تاعدىردىڭ وتىندە كوپ.
بار بولمىسىم وزىڭنەن دارىعان، ماما،
سەن عارىشتى تۋعانىڭا وكىنبە تەك.
سەن مەنى قازاققا سىيلادىڭ، ماما،
عاجاپتاردان قاعىلساڭ دا.
مەن سەنى ازاپقا قيمادىم، ماما،
قانشا جىل ساعىنسام دا.
ايتپەسە، بىلسەڭ عوي، جانىم، ماما،
ءىشىم مەنىڭ – شەكسىز الەم.
بۇل مەنىڭ سورىم ءارى باعىم، ماما،
جانارىمداعى وكسىك ولەڭ.
ءىشىم مەنىڭ گۇلدەرگە تولى عوي، ماما،
نۇرعا دا تولى جۇرەگىم اق.
ءبىزدىڭ تاعدىر – ازاپ جولى عوي، ماما،
ايتەۋىر تىلەگىم اق.
اكەم – ءتاڭىر، ءوزىڭ – ۇمايسىڭ، ماما،
ال، مەن – قۇدايدىڭ بالاسىمىن.
سەن ءبارىبىر ماعان ۇنايسىڭ، ماما،
كوزىمدەگى قاراشىعىم..!
قالقامان سارين
اسىل انا! تۇسىمدە كورەم سەنى،
بۇرىنعىداي ەمەسسىڭ نەگە ەڭسەلى؟
مەن بىلسەم، ساعان دەگەن ساعىنىشتىڭ،
وسىناۋ جۇمىر جەردە جوق ولشەمى.
تەربەپ سول ساعىنىشتىڭ كۇشتى ىرعاعى،
ەلجىرەپ ەلەسىڭدى قۇشتىم تاعى.
حات بايلاپ قاناتىنا جىبەرەر ەم،
بارمايدى-اۋ، ءبىزدىڭ جاققا قۇستىڭ ءبارى.
نە تاپتىم، بەلدەن كەتىپ بەتەگەلى؟!
قالاعا قاڭعىباس وي جەتەلەدى.
جاقۇتتاپ جازۋ ءۇشىن وسى ولەڭدى،
ون جىلدىق ءبىلىمىم دە جەتەر ەدى.
دۇنيە شىر اينالىپ شارايناداي،
جولىما قالا بەردىڭ قاراي-قاراي.
قايىرىمسىز قالاعا، مەيىرىمدى،
قالدىرىپ كەتە بەرگەم قالاي عانا-اي؟!
ال، بۇگىن اقىن بولدى اقىلدى ۇلىڭ،
جانىمدى جەگىدەي جەپ جاتىر مۇڭىم.
ارداقتاپ ارناماسام ساعان ولەڭ،
ادىرا قالاتىنداي اقىندىعىم.
بىلمەيمىن، بۇل قالادان باق تابام با؟
جابىعىپ جۇرگەندەيمىن جات عالامدا.
...تارىلعان كوشەلەرى تاس قالادان،
تارىداي ءبىر مەيىرىم تاپپاعاندا،
سەنى ساعىنىپ كەتەم، اناشىم!
Abai.kz
