(عايىپقا يمان)

بۇل دۇنيە ءومىرى – ويىن جانە بوس ەرمەكتەن باسقا ەشنارسە ەمەس.

(«ءال-ءانام» سۇرەسى 6/32)

الەمدەگى بۇكىل ماقتاۋ-ماداق وسىنداي عالامات عالامزاتتى ءوز كۇشىمەن ورناتقان، سونداي كوكتەر مەن جەردى جانە قاراڭعىلىقتار مەن جارىقتى جاساعان ءھام عايىپتى، ءبىز ءبىلىپ بىلمەگەن نىعمەتتەردى جاراتقان اللاعا ءتان.

ءابۋ ھۋرايرا (اللاھ وعان رازى بولسىن): «اللاھ ەلشىسى (س.ع.س) قولىمنان ۇستاپ: «اللاھ توپىراقتى سەنبى كۇنى جاراتتى، تاۋلاردى جەكسەنبى كۇنى جاراتتى، ال اعاشتاردى دۇيسەنبى كۇنى جاراتتى، جاعىمسىز نارسەلەردى (زارارلى نارسەلەر: اۋرۋلار، جارالار ت.س.س.) سەيسەنبى كۇنى جاراتتى، ال جارىقتى سارسەنبى كۇنى جاراتتى، جانۋارلاردى بەيسەنبى كۇنى جاراتتى، ال ادامدى (ع.س.) جۇما كۇنى اسىر (ۋاقىتىنان) كەيىن جاراتتى. ول – جۇما (كۇنىنىڭ) سوڭعى ساعاتتارىنىڭ بىرىندە اسىر مەن ءتۇننىڭ اراسىندا جاراتىلعان ەڭ سوڭعى جاراتىلىس»، – دەدى»، – دەگەن. ء(حاديستى يمام ءمۇسلىم مەن يمام احماد ريۋايات ەتكەن)

قۇدىرەتى كۇشتى راببىمىز ادامزات اتتى ەكى اياقتى، جۇمىر باستى پەندەنى جاراتىپتى. وزگە جاراتىلىستارداي ەمەس، ەكى قول، ەكى اياق، مۇرىن، اۋىز، ءتىس، قاس، كىرپىك سەكىلدى مۇشەلەرىمەن قوسا. ءتورت اياقتى حايۋانعا قاراپ كورەلىك. قورەگىن تۇمسىعىمەن تەرىپ جەيدى، جورعالاۋشىلار دا جورعالاپ ءجۇرىپ تىرىشىلىگىن جاسايدى، قۇستار شوقىپ كۇنەلتەدى، تاعىسىن تاعىلار. ال ادام شە؟ ەكى اياعىمەن تىك تۇرىپ قۇمارى قانعانشا دۇنيەنى ەكى كوزىمەن تاماشالاي الادى، ريزىعىن اۋزىنا اپارماس بۇرىن مۇرنىنا تيگىزىپ، ءيىسىن سەزىنىپ، ونىڭ حوش ءھام جاعىمسىز ەكەنىن ءبىلىپ بارىپ اۋزىنا سالادى. ىشەكتەرىمىز ارقىلى وتكەن ريزىق ونە بويىمىزعا كۇش-قۋاتىمەن قوسا داريدى. كەرەگى اعزامىزدا قالىپ، قاجەتسىزى اللانىڭ قۇدىرەتىمەن تىسقا شىعاتىنى ۇلى نىعمەتتەردەن ەكەنىن بىلدىرمەي مە؟  مىنە، بۇل جاپپار يەمىزدىڭ ءاربىر مۇشەمىزگە بەرگەن ءبىلىمى. ادام بالاسى دۇنيەنىڭ اعى مەن قاراسىن اقىل-پاراسات تارازىسىنا سالىپ، جۇرەك سۇزگىسىنەن وتكىزە الاتىنداي ەرەكشە قابىلەتكە يە؟ اقىل-پاراسات جۇرەككە باعىنسا عانا ءبىز ادامدىق دارەجەگە تولىق يە بولامىز. جۇرەك قاتسا ول جۇرەكتە يمان جوق. يمان جوق جەردە البەتتە اللا جوق دەگەن ءسوز. قۇراندا اللا تاعالا «اقىلدارىڭدى ىستەتىپ، ۇعىنبايسىڭدارما؟»، - دەيدى. («ءال-ءانام» سۇرەسى 6/32) قوش، راببىمىز ادامدى جاراتتى، ماناعىداي نىعمەتتەرىمەن اقىلىمەن، جۇرەگىمەن. ءبىز جوعارىدا اقىل جۇرەككە باعىنادى دەدىك. ول جۇرەكتە باعىناتىنداي نە استار بار ەدى؟ ەندەشە سول سۇراققا قال-قادەرىمىزشە جاۋاپ ىزدەپ كورەلىك.

قۇراندا ادام مەن حاۋانىڭ قيسساسى بىلاي باياندالادى: ءبىز: «ەي، ادام! سەن جانە جۇبايىڭ ءجانناتتا تۇرىڭدار. ودان /جەمىستەرىنەن/ ۇناتقاندارىڭشا، قالاعان جەرىنەن جەڭدەر، بىراق مىنا اعاشقا جاقىنداماڭدار. وندا ادىلەتسىزدەردەن بولاسىڭدار»، - دەدىك. شايتان ول ەكەۋىن ودان ءسۇرىندىرىپ، ءسويتىپ ولاردى بولعان مەكەندەرىنەن شىعاردى. ءبىز «تۇسىڭدەر! سەندەر ءبىر-بىرىڭە جاۋسىڭدار. جەردە سەندەر ءۇشىن ءبىر مەرزىمگە دەيىن تۇراق جانە پايدالانۋ بار»، - دەپ راببىمىز جالعان دۇنيەگە ۋاقىتشا سىناققا جىبەرۋگە بەل بۋادى. سول كەزدە ادام راببىسىنان ءبىر سوزدەردى قابىل الىپ /كەشىرىم سۇراعاندا/, ول ونىڭ كۇناسىنا وكىنىپ، وزىنە بويسۇنۋعا قايتۋىن /تاۋبەسىن/ قابىل الدى. سوندا اللا: «بارلىعىڭ ودان ء/جانناتتان/ تۇسىڭدەر. مەنەن سەندەرگە تۋرا جول كەلگەن كەزدە، كىم مەنىڭ تۋرا جولىما ەرسە، ولارعا ەشبىر قورقىنىش جوق ءارى ولار قايعىرمايدى»، - دەدىك. ال، اياتتارىمىزعا كۇپىرلىك ەتكەندەر /قارسى كەلگەندەر/ جانە وتىرىك دەپ ساناعاندار، مىنە، سولار – وتقا /توزاققا/ تۇسەتىندەر. ولار – وندا ماڭگى قالۋشىلار. («ءال-باقارا» سۇرەسى 2/35-39) مىنە، وسىدان باستاۋ العان وقيعا ادام مەن حاۋانىڭ كەيىس دۇنيەگە كەلىپ، ۇرپاقتارى مەن جالعان دۇنيەنىڭ سىناعىنان ءوتۋ پەشەنەلەرىنە جازىلادى. اباي مارقۇمنىڭ:

اتاڭدى اناڭ ازعىرىپ،

تۇرعىزباعان بەيىسكە.

اللاسى ونى جازعىرىپ،

اكەلدى باستاپ كەيىسكە، -

دەۋى دە سوندىقتان بولار. جاراتۋشىمىز ادام مەن حاۋا ءجانناتتان تۇسەردە جوعارىدا ايتىلعان ايات سول ەكەۋىنە ەسكەرتۋ بولادى. ياعني: «مەنەن سەندەرگە تۋرا جول كەلگەن كەزدە، كىم مەنىڭ تۋرا جولىما ەرسە، ولارعا ەشبىر قورقىنىش جوق ءارى ولار قايعىرمايدى»، دەدىك. («ءال-باقارا» سۇرەسى 2/38) راببىمىزدىڭ ايتىپ وتىرعان تۋرا جولى – اللانىڭ سوڭعى ءحابيبى بولعان مۇحاممەد پايعامبارىمىز (س.ع.س) جانە ونىڭ ەكى دۇنيەلىك مۇعجيزاسى – قۇرانى ەدى. قۇراندا باقارا سۇرەسىنىڭ ەكىنشى اياتىندا جاپپار يەمىز: «بۇل كىتاپ – وندا كۇدىك جوق» دەيدى. («ءال-باقارا» سۇرەسى 2/2) دەمەك، وتىرىك بىلاي تۇرسىن، وندا كۇدىكتىڭ ساڭىلاۋى دا جوق. ال ءبىز ادام (ع.س) ۇرپاعى، پايعامبارىمىزدىڭ (س.ع.س) ۇمبەتى بولا تۇرا جۇرەگىمىزدى كۇنشىلدىك دەرتى جايلادى. ءبىز ماقلۇقپىز. قولىمىزدا ۇلى مۇعجيزا تۇرسا دا يمان كەلتىرۋدى بىلمەيمىز. اباي دەگدار بۇل تۇرعىدا: «ەشنارسەگە كوڭىلمەنەن قارامادىق، كوزبەن قارامادىق، كوڭىل ايتىپ تۇرسا سەنبەدىك. كوزبەن كورگەن نارسەنىڭ دە سىرتىن كورگەنگە-اق تويدىق. سىرىن قالاي بولادى دەپ كوڭىلگە سالمادىق، ونى بىلمەگەن كىسىنىڭ نەسى كەتىپتى دەيمىز. بىرەۋ اقيقاتىن ايتسا ۇقپايمىز. بىرەۋ اقىل ايتسا: «ءوز بىلگەنىڭ وزىڭە، ءوز بىلگەنىم – وزىمە»، «كىسى اقىلىمەن باي بولعانشا، ءوز اقىلىڭمەن جارلى بول» دەگەن دەيمىز، «ءوي ءتاڭىر-اي، كىمنەن كىم ارتىق دەيسىڭ!» دەيمىز، ارتىعىن بىلمەيمىز، ايتىپ تۇرسا ۇقپايمىز». ءيا، اقىننىڭ عاقلياسى ويىمىزعا ءنار، سوزىمىزگە جان بەرىپ وتىر. شىنىندا دا بىزگە وسى قۇران ماڭگىلىك ساپارعا كەتكەنشە بىزگە سەرىك بولىپ، بىزبەن بىرگە بولادى ەكەن. ال ءبىز قۇران جايلى اڭگىمە ەتىسسەك نەمەسە ول كىتاپتان ادامدارعا ءبىر اياتتان ءۇزىندى كەلتىرىپ ءجانناتتىڭ جولىنا ۇندەيىن دەسەڭ، سوزىڭنەن قاتە، ويىڭنان ىلىك ىزدەپ، قاي اياتتا جازىلىپتى ءھام قۇران دەپ ايتىپ وتىرعان سوزدەرىڭ ول كىتاپتا جوق يا بولماسا قۇران، قۇران دەپ ايتىپ وتىراسىڭ وقىساڭ دا، وقىماساڭ دا مىناداي-مىناداي  ايات دەپ سارنايسىڭ عوي دەپ، - بەيشارا حالگە تۇسكەنىن كورگەندە تومەندەگى اياتتاردى وقىعاندا ەرەكشە تاڭدانىسقا تۇسەدى ەكەنسىڭ: «اقيقاتىندا، كۇپىرلىك ەتكەندەردى /يمانسىزدىقتا قاتىپ قالعانداردى/ ساقتاندىرىپ ەسكەرتسەڭ دە، ەسكەرتپەسەڭ دە ولارعا ءبارىبىر، ولار يمانعا كەلمەيدى. اللاھ ولاردىڭ جۇرەكتەرى مەن ەستۋلەرىن مورلەگەن جانە ولاردىڭ كورۋلەرىنە – پەردە قويعان. سونداي-اق، ولارعا وتە ۇلكەن ازاپ بار». («ءال-باقارا» سۇرەسى 2/6-7) اللا ەڭ الدىمەن جۇرەكتى ايتىپ وتىر. نەگە؟ ويتكەنى وي تارازىسى جۇرەكتەن وتەدى. جۇرەك – تارازى ءھام اينا. تاعى دا سول اباي:

جۇرەكتىڭ كوزى اشىلسا،

حاقتىقتىڭ تۇسەر ساۋلەسى.

ىشتەگى كىردى قاشىرسا،

ادامنىڭ حيكمەت كەۋدەسى.

ناداننىڭ كوڭىلىن باسىپ تۇر،

قاراڭعىلىق پەردەسى.

اقىلدىڭ بويى قاشىق تۇر،

ويىندا ءبىر-اق شارۋاسى.

جۇرەكتە اينا جوق بولسا،

ءسوز بولمايدى وڭگەسى.

تىڭداعىش قانشا كوپ بولسا،

ءسوز ۇعارلىق كەم كىسى.

كوردىڭىزبە؟ جۇرەكتىڭ ادامنىڭ ومىرىندەگى رۋحاني قىزمەتىن. ال جۇرەك اينا بولسا، ول مىناداي بولادى: «ولار عايىپقا سەنەدى، نامازدى /بارلىق شارتتارىن ساقتاپ، بەرىلە/ تولىق ورىندايدى ءارى ءبىز وزدەرىنە بەرگەن ريزىقتان ءبىر بولىگىن جۇمسايدى. //ەي، مۇحاممەد// ولار ساعان تۇسىرىلگەنگە ءارى سەنەن بۇرىن تۇسىرىلگەنگە سەنەدى جانە سوڭعى، ماڭگىلىك ومىرگە /اقيرەتكە/ ايقىن سەنەدى». («ءال-باقارا» سۇرەسى 2/3-4) راببىمىز جۇرەكتى ادامنىڭ يەلىگىنە بەرگەننەن كەيىن ونى ءار ادام ءتۇرلى ماقساتتا جۇمسايدى. جۇرەكتەگى دەرتتى اللانىڭ كالامى قۇرانمەن ەمدەمەسە اللا ولاردىڭ دەرتتەرىن ۇدەتە تۇسەدى. بۇل تۋرالى قاسيەتتى كىتاپتا بىلاي دەلىنگەن: «ءارى ادامداردىڭ كەيبىرى: «اللاھقا جانە اقيرەت كۇنىنە سەندىك»، - دەپ ايتادى. بىراق ولار يماندى ء/مۇمىن/ ەمەس. ولار اللاھتى جانە يمانعا كەلگەندەردى الداماقشى بولادى. بىراق ولار وزدەرىن عانا الدايدى ءارى ونى سەزبەيدى. ولاردىڭ جۇرەكتەرىندە دەرت بار. اللاھ ولاردىڭ دەرتىن ارتتىرا ءتۇستى. ءارى ولارعا وتىرىك ايتقاندارى سەبەپتى كۇيزەلتۋشى ازاپ بار». («ءال-باقارا» سۇرەسى 2/8-10) و، قۇدىرەتى كۇشتى راببىم سەن قالاي ءبارىن ءبىلۋشىسىڭ؟ پەندەلەردىڭ وسىلاي وزدەرىن دە، وزگەنى دە الداپ جۇرگەنىن ەستىپ تە، كورىپ تە ءجۇرمىز عوي. اللا نەبارى ۋاقىتشا ءومىردى ءبىر-اق رەت بەرىپتى. نەگە قۇلشىلىقپەن، عىلىم ىزدەنۋمەن وتكىزبەيمىز؟ نەگە انامىزعا قىزمەت قىلۋعا جۇمسامايمىز؟ سول انامىزدىڭ ارقاسىن ۋقالاپ، اياعىنان سۇيەر مە ەكەنبىز؟ ۇيقىمىزدى قيىپ، تاڭ نامازىنا قاشان تۇرار ەكەنبىز؟ شايتانعا قۇل بولۋدى قاشان دوعارار ەكەنبىز؟ قولىمىزدا تەلەفون، تاڭنان قارا كەشكە دەيىن الەۋمەتتىك جەلىدە كوز مايىمىزدى تاۋىسىپ، سىقسيىپ وتىرامىز، قۇلاعىمىزدا قۇلاققاپ، بەتىمىزدە بوياۋ، باقىرعان، بەيباق پاقىرلاردى تىڭداۋمەن كەلەمىز، قۇر تىڭداپ قانا قويماي ولارعا تابىناتىن بولدىق. ەسكەن جەلدەي ەسىپ وتكەن قايران ءومىر! قايتا كەلمەيتىن التىن ۋاقىت! و، راببىم! الدىڭا بارعاندا ءبارى كەش بولادى عوي. وسى دۇنيەدە يمان كەلتىرمەي، نىعمەتتەردىڭ بارشاسىن مانسۇق ەتىپ، تاۋداي التىن ۋاقىتتى تالاق ەتسەك، ادام دەگەن اتتان ادىرا قالدى دەگەن وسى ەمەس پە؟! ءبىز عايىپتىڭ تىلسىمىن قۇلاقپەن ەستىپ، كوزىمىزبەن كورگەنىمىز جوق. الايدا، ول بار دۇنيە. دالەل كەرەك پە؟ قۇراندى اشىپ قاراڭىز! بۇگىن وسىندامىز، ەرتەڭ سوندامىز. سوعان قامدانايىق. ءالي يبن ءابۋ تاليب ايتقان ەكەن: «راسىندا بۇگىن – امال بار، ەسەپ جوق، ال ەرتەڭ – ەسەپ بار، امال جوق» دەپتى. بۇگىنگى زايا كەتكەن ۋاقىت ءۇشىن جاپپار يەمىزدىڭ الدىندا ماھشاردا سۇراۋ بەرگەن ءسات تۋرالى اياتتا بىلاي دەلىنگەن: //قايتا ءتىرىلۋ كۇنى// ولار وتتىڭ الدىنا اپارىلعان كەزدە، ولاردىڭ: «قاپ! ءبىز كەرى /جالعان دۇنيەگە/ قايتارىلساق ەدى، راببىمىزدىڭ  اياتتارىن وتىرىككە شىعارماس ەدىك جانە يمانعا كەلگەندەردەن بولار ەدىك»، - دەپ ايتقانىن كورەسىڭ. جوق، كەرىسىنشە! ولاردىڭ بۇرىن جاسىرىپ كەلگەندەرى وزدەرىنە اشكەرە بولدى. ەگەر ولار /جالعان دۇنيەگە/ كەرى قايتارىلعاندا دا، وزدەرىنە تىيىم سالىنعانعا قايتا ورالار ەدى. اقيقاتىندا، ولار – ناعىز سۋايتتار. /ولار/: «بۇل ء/ومىر/ - وسى دۇنيەلىك ومىردەن عانا تۇرادى. ءارى ءبىز قايتا تىرىلتىلمەيمىز»، - دەدى. («ءال-ءانام» سۇرەسى 6/27-29) ءاي، پەندە جارىقتىق، تىيىم سالىنعاننان تىيىلا سالسا ماقۇل عوي، وندايدى ادام ەمەس، ءتىپتى پەرىشتە دەرسىڭ. بۇل تىيىلماۋشىلىق پەندەنىڭ ءاۋ باستاعى ارەكەتى عوي، ادام مەن حاۋادان باستاۋ العان، كەرىسىنشە تىيىم سالعانعا قاراي جان ۇشىرىپ، زىر جۇگىرەتىن. مىنا جوعارىداعى اياتتى وقىساڭ پەندە نە دەگەن وزبىر، وتىرىكشى كەلەدى دەپ ويلايدى ەكەنسىڭ؟ ونىڭ سەبەبى – شايتانمەن جولداس بولىپ، ونىڭ قۇلدىعىنا اينالعانىندا. ويتكەنى شايتان ادام مەن بىرگە راببىسىنا قۇلشىلىق ەتۋدەن باس تارتتى. وركوكىرەك، وكتەم بولىپ، ماڭگىلىك قارعىستىڭ قامىتىن كيدى. سەبەبى شايتان قيامەتكە دەيىن ادامزات اتاۋلىنى ازعىرىپ، تۋرا باعىتتان تايدىرۋعا جانىن سالعان ەكى دۇنيەلىك دۇشپان ءھام «مەن مىقتىمىن» دەگەن ساندىراقپەن ءومىر كەشىپ كەلە جاتقان ماقۇلىق. ال ادام شە؟ جاراتىلىستاردىڭ ىشىندەگى ەڭ ابزالى، كوركەمى، اقىلدىسى، ءالسىزى، كورىكتىسى. اقىل مەن ۇلى جۇرەك يەسى بولعاندىقتان دا قۇراندا: «ادام بالاسى ءوز بەتىمەن قاراۋسىز، بوس قالدىرىلامىن دەپ ويلاي ما»؟! دەلىنگەن. («ءال-قياما» سۇرەسى 75/36) بۇل اياتتىڭ ماعىناسى نەنى بىلدىرەدى؟ ادامدا باقىلاۋشى بار، ول باقىلاۋشىلار ءاربىر جاساپ جاتقان ىستەرىن، قىشا ءداننىڭ تۇيىرىندەي امالدارىنىڭ بارلىعىن قالت ەتپەي  قاداعالاپ وتىراتىندىعى اياتتا بىلاي كەلتىرىلگەن: «مىنە، ء/اربىر ادامنىڭ/ وڭ جاعىنان جانە سول جاعىنان ەكى تىركەپ /جازىپ/ الۋشى وتىر. ول قانداي ءسوز ايتپاسىن، ونىڭ جانىندا دايىن تۇرعان باقىلاۋشى بار». («قاف» سۇرەسى 50/17-18) قاراڭىزشى! ەشنارسە ەسكەرۋسىز، قۇر، بوس كۇيى قالمايدى. ءاربىر دۇنيەنىڭ ەسەبى بار. بابالارىمىز بەكەر ايتپاعان عوي، سۋدىڭ دا سۇراۋى بار دەپ. ەندىگى الدىمىزداعى ماقسات جاي كىسى بولىپ جۇرە بەرمەي، جۇرەككە ۇڭىلەتىن، پاراسات پايىمىن تارازىلاي الاتىن اباي ايتقانداي ەستى كىسىلەردىڭ قاتارىنان تابىلۋ. «ەگەردە ەستى كىسىلەردىڭ قاتارىندا بولعىڭ كەلسە، كۇنىندە ءبىر مارتە، بولماسا جۇماسىندا ءبىر، ەڭ بولماسا ايىندا ءبىر وزىڭنەن ەسەپ ال», - دەۋى دە بەكەرشىلىك ەمەس. سوندا عانا ادام بولاسىڭ. بۇل دۇنيە – اقيرەتتىڭ ەگىنى. نە ەكسەڭ سونى وراسىڭ. ءبىز اقيرەتكە ساپار شەككەن، سول مەكەندى بەتكە العان جولاۋشىمىز. بىردە حازىرەتى ومار فارۋق (وعان اللا رازى بولسىن) پايعامبارىمىزدىڭ (س.ع.س) ۇيىنە بارادى. اللانىڭ ءنابيى (س.ع.س) قامىستان جاسالعان ءشيدىڭ ۇستىندە جاتىر ەكەن. ءشيدىڭ ۇستىنە ەش نارسە توسەلمەپتى. باس جاعىندا قۇرما جاپىراقتارىنان جاسالىپ، تەرىمەن قاپتالعان ءبىر جاستىق، اياعىنىڭ استىندا يلەنگەن كىشكەنە تەرى عانا بار ەدى. مۇباراك دەنەسىنە تۇسكەن قاتتى ءشيدىڭ ىزدەرىن كورگەن وماردىڭ (وعان اللا رازى بولسىن) كوزدەرىنە ەرىكسىز جاس كەلەدى. پايعامبارىمىز (س.ع.س) ودان:

  – ەي، ومار، نەگە جىلايسىڭ؟ – دەدى. ول:

  – و، اللاھتىڭ ەلشىسى! يران مەن ۆيزانتيا يمپەراتورلارىنىڭ ءسان-سالتاناتتى باي ومىرلەرى ەسىمە ءتۇستى. سەن اللاھتىڭ سۇيىكتى قۇلى بولعانىڭا قاراماستان، وسىنداي جۇپىنى تىرشىلىك كەشەسىڭ. سوعان تولقيمىن، دەگەندە، پايعامبارىمىز (س.ع.س):

  – بۇل دۇنيە – ولاردىكى، ارعى دۇنيە – بىزدىكى بولعانىن قالامايمىسىڭ؟ – دەپ وماردى (وعان اللا رازى بولسىن) جۇباتادى. [ا.ادىلباەۆ. «ساڭلاق ساحابالار» الماتى، كوكجيەك 2010-81ب]

زەر سالىڭىزشى! نە دەگەن جان تەبىرەنتەرلىك سوزدەر؟ پايعامبارىمىزدىڭ (س.ع.س) ءوزى ءبىر-اق رەت بەرىلگەن بۇ دۇنيەنىڭ الدامشى ءلاززاتتارىنا قالاي الدانباعان؟ ونىڭ قاسىندا اسقابى دا، ءسوزىن سويلەيتىن جاناشىر جاقىندارى دا سونىڭ جانىندا ەمەس پە ەدى؟! تاستان ساراي سالعىزىپ، ونى اسەمدەپ، كۇمبەزدەپ، قىمبات كيىمدەردى كيىپ، قالاعانىن ءىشىپ-جەپ جاتاتىنداي مۇمكىندىگى بولمادى ەمەس، بولدى عوي. بىراق بارىنەن باز كەشتى. ويتكەنى بۇل دۇنيە ءومىرى – ويىن جانە بوس ەرمەكتەن باسقا ەشنارسە ەمەس. («ءال-ءانام» سۇرەسى 6/32) ەكى دۇنيەنىڭ ساردارىنا (س.ع.س) ەڭ كەرەگى – ۇمبەتىمەن ماڭگىلىك ومىردە باقىت تابۋ بولاتىن. سەبەپ جۇرەكتىڭ نەگىزگى قالاۋى وسى ەدى. راببىمىز سو جۇرەگىمىزدى اقيقاتپەن تولتىرىپ، جان سارايىمىزدى جارقىراتىپ، وزىڭمەن نۇرلى ديدارىمىزبەن جۇزدەسۋدى بۇيىرىپ، پايعامبارىمىزبەن  (س.ع.س) فيرداۋستا كەزدەسىپ، سوندا راسۋلاللامەن (س.ع.س) ماڭگى كورشى بولۋدى بارشامىزعا ءناسىپ ەتسىن، ينش اللا.

ءازىمحان يسابەك

Abai.kz