جىلدار ەسكەرتكىشى
ولەڭدەرىم- ۇيقاستار جيىنى ەمەس-
نازىكتەۋ جاندارى بار، ابايلاڭدار!
اۆتور
ەكىنشى ءومىر
مەنىڭ قايعىمدى ۇعار كىم،
ءبىر كۇنى قاجىپ قۇلارمىن.
جانىم قاشانعى شىدايدى،
تومپەشىك بولىپ تىنارمىن.
سودان سوڭ...
تىپ-تىنىش بولىپ جاتارمىن،
مەنسىز دە تاڭدار اتار مىڭ.
قابىرىم جۇدەۋ ءبىر شەتتە
جالعىزدىق ءدامىن تاتارمىن.
سودان سوڭ...
دوستاردىڭ سيرەپ اياعى،
دۇشپاننىڭ تىنشىپ تاياعى.
ۇمىتار مەنى سول جىگىت
«ۇمىتپايمىن»- دەيتىن باياعى.
سودان سوڭ...
ورانىپ گۇلگە قابىرىم،
باقىتتى بولارمىن تاعى ءبىر.
دوستارىم كەلىپ جىلايدى
تىرشىلىكتە بولعان جانى ءبىر.
سودان سوڭ...
بىلەتىن جاندار بۇرىننان،
ساعىنىپ كوزگە جاس تا الار.
جۇرەكتەن شىققان جىرىمدا
ەكىنشى ءومىرىم باستالار!
ولەڭ تۋرالى ولەڭ
ءبىر تولعاق قىسقانداي بوپ جانىمدى الدى،
ايتار نارسە جانىمنان تابىلادى.
سول ويلاردى كەستەلەپ بەرە الماي،
ولەڭ تۋماي، شىركىن-اي، قالجىرادىم!
نە اۋرۋ، نە ساۋ ەمەس كۇيگە ءتۇستىم،
ءبىر قۋانىپ، بىرەسە كۇيىپ ءپىستىم.
وزگە تۇگەل ءوزىمدى تۇسىنە الماي،
ءبىر ءلاززاتتىڭ اپ-اششى ۋىن ءىشتىم.
ءبىر قىلمىس جاساعانداي قالتىرادىم،
تىپىرلاپ ۇشا الماي جاتىر ءانىم.
دۇنيەگە جاڭا ءسابي اكەلگەندەي،
جانىمدى شىپ-شىپ تەرلەپ شاقىرامىن.
سول ويمەن ءبىر لاززاتقا كەنەلەمىن،
ەڭ باقىتتى جاندارعا تەڭەلەمىن.
جانىم مەنەن تانىمنەن ءبولىپ بەرىپ،
وتاۋ قىلىپ شىعارسام دەگەن ەدىم.
كۇيگە تۇسەم وسىلاي ەلدەن ەرەن،
جاپىراقتاي جانىمدى تورتكە بولەم.
ال، ادامدار، تۇرىڭدار قارسى الۋعا،
قۇدىرەتتى كەلەدى تۋىپ ولەڭ!
ۇمىتتىر
ولەڭدى مەن سۇيەمىن شىن،
سول ءۇشىن كىردىم مايدانعا،
ءوزىڭ بولشى سۇيەنىشىم
الىپ شىعار قايدان دا.
قانشا رەت قوش ايتىسىپ
كەتە المادىم ولەڭنەن.
كورەيىن دەپ مەن تارتىسىپ
وي سۋىردىم تەرەڭنەن.
ولەڭىم ۇناپ وقىرمانعا
باقىتتان باسىم اينالار،
قۋانىشىما ورتاق بول دا
قۇتتىقتاپ مەنى، ايمالا.
سىنالىپ كەلەم، جانىمدا جارا،
جۇرەگىم مۇڭعا تولىپ تۇر.
قۇشاعىڭا ال، سۇراما دا،
ءبارىن-ءبارىن ۇمىتتىر!
سۇيەم سەنى، ءومىر !
اياقتان شالىپ ءباتۋاسىز كۇندەرىم،
ۇيقىسىز، كۇلكىسىز سىرعىدى تۇندەرىم،
جانىمنىڭ سولدى اپپاق گۇلدەرى،
سوندا دا سەنى سۇيەمىن، ءومىر.
تۇز سەۋىپ جانىمنىڭ جاراسىنا،
جاماننىڭ سالىپ قويدىڭ تاباسىنا،
جاقسىلىق بار ما، قالدى عوي كوڭىل،
سوندا دا سەنى سۇيەمىن، ءومىر.
بىت-شىت بوپ دوسقا ارتقان سەنىمىم،
ماحاببات وتىنا شالىقتىم، ەرىدىم،
سودان سوڭ اپ-اششى ۋ ءىشتىم، جەرىدىم
سوندا دا سەنى سۇيەمىن، ءومىر.
سورعا اينالدى جانىمداعى ءۇمىت-كول،
سەنبەسەڭ جانىمدا ءجۇرىپ كور.
الداعى كۇندەرگە كۇدىك كوپ،
سوندا دا سەنى سۇيەمىن، ءومىر.
جۇرگەندە الديلەپ جىرىمدى،
تاياق جەپ جاقىننان جىعىلدىم.
ءبىر ەمەس، بىرنەشە ءسۇرىندىم
سوندا دا سەنى سۇيەمىن، ءومىر.
...ۇزىلگەن ءبىر ءۇمىتىمدى جالعادىم
قول بۇلعايدى ويعا اسپاعان ارمانىم
جاڭا اتىپ كەلە جاتىر تاڭدارىم،
ءوزىڭدى شەكسىز سۇيەمىن، ءومىر!
سەزبەيسىڭ
سەزبەيسىڭ، جانىمنىڭ بۇلتتى اسپانىن،
سەزبەيسىڭ عوي جۇرەكتە مۇڭ جاتقانىن،
سەزبەيسىڭ عوي ەشكىمدى كەرەك ەتپەي،
سەنى اڭساپ كۇتۋمەن كۇن باتقانىن.
سەزبەيسىڭ، جانىمنىڭ تابىلمادى ەمى،
سەزبەي كەتتىڭ سۇيەتىنىمدى سەنى.
باقىتتىسىڭ با، تابىلدى ما تەڭىڭ،
قايدا جۇرسەم ۇمتىلمايتىنىم مەنىڭ!
ۋاقىتپەن بىرگە ەمدەلگەن جارام،
ۇمىتتىم سەنى، ەسىمە المايمىن.
ەلەۋسىزدەۋ كەيدە كۇرسىنىپ قالام،
سىرتىم بىراق تا باقىتتى جاندايمىن.
تالاي جاقسىعا بولدىم دا يە،
كوپ اسىلىمدى جوعالتىپ بارىپ،
جانىمدا ءجۇردىڭ، كوزىمنەن كەيدە
ءۇزىلىپ تۇسكەن مونشاق بوپ قالىپ.
كەزدەسكەن كۇن ەرتە كوكتەم ەدى
بەيۋاقىتتا اپپاق قار جاۋعان.
كوك كويلەكتى قىز ەسىڭدە مە ەدى،
جانى اپپاق جاڭا ۇشقان قاردان.
الديلەپ كەيدە تەربەيدى مەنى
ايتىلماي قالعان ماحاببات سازى.
قايدا جۇرسەڭ دە امان بول ەندى،
قايران جۇرەكتىڭ ۇمىتا المايتىنى!
كۇن مەن سەزىم
كۇيىپ تۇر كۇن ىستىق
لاپ ەتە تۇسەردەي اينالا،
تىمىرسىق، تىنىشتىق،
كەلەمىز اسفالتپەن جاي عانا.
وياتپاق بولامىن سەندەگى
سامارقاۋ سەزىمدى ۇرگىلەپ،
قالانىڭ تالىقسىپ ءتانى
جاتىر ءبىر تامشى سۋ تىلەپ.
كوكتەم مەن جاز ءوتىپ،
كەلگەن بە كۇزىڭ؟
ءبىر سىر بەرمەيدى-اۋ
روبوتتاي ءجۇزىڭ.
مەنىڭ جانىم مەن
قالانىڭ ءتانى ءبىر كۇيدە،
كەزەرگەن ەرىن، ەرىگەن اسفالت،
ۋاقىت شىركىن جۇيتكيدى.
دوتاتسيا بەرەيىن بە
مەنى ورتەگەن سەزىمنەن؟
جۇرەگىڭە جول تاپپادىم،
بارلىق كىنا وزىمنەن.
سەنىڭ سەزىمىڭ ەلەس پە،
قۇلاق اسپاي جۇرەگىمنىڭ ۇنىنە.
وڭتۇستىكتىڭ قىزى تۇگىل كۇنىنە
قارا تاس تا ەرىپ جاتىر ەمەس پە؟
اراي
بار تىرشىلىك تىنىشتىققا بولەنگەن،
داۋىلدىڭ ءبىر الدىنداعى تەڭىزدەي.
اق ساعىمدار جوڭكىپ قاشا جونەلگەن،
شاپاعاتپەن تۇنا الماعان سەزىمدەي.
توككەن نۇرىن اق باس كۇمىس شىڭدارعا،
نۇرلى ءجۇزدى ارۋ كۇنىم كەلەدى
كورەم كۇندە اشىق اتقان تاڭداردا –
جانى نازىك انامنىڭ ءبىر مىنەزى.
ءمولدىر بۇلاق بويجەتكەن بوپ بۇرالىپ،
كەتىپ باراد سىڭعىر كۇلكى قالدىرىپ.
ءتونىپ جارتاس قاراپ قالعان مۇڭايىپ،
تاس جۇرەگىن وت سەزىمگە الدىرىپ.
ءسونىپ كەتتى-اۋ تىرشىلىك
جاز...
اق نۇر جاۋعان كۇن ەدى...
ازىلىڭە راحاتتانىپ كۇلەمىن،
سول كەزدە مەن قاسىڭدا –
باقىتتىمىن، گۇل-گۇل جايناپ ءجۇر ەدىم.
كوڭىلىمدە ەش نارسە جوق الاڭسىز،
كوك ورايدى بەلدەن كەشىپ بارامىز.
«ساعان عانا ارنايتىن ءبىر گۇلىم بار»
دەدىڭ «سونى بىرگە بارىپ الامىز».
كەشىپ وتتىك سۋعا تولى قاقتاردى،
ەسكە الدىم جۇماقتاعى باقتاردى.
مولدىرەگەن كوپ گۇلدەردەن كوز تۇنىپ،
جۇرەگىمنەن اقىق جىرلار اقتاردى.
دەدىڭ-داعى «ساعان ارنار گۇلىم بۇل»
قۋانىشتان بال-بۇل جايناپ ءجۇزىڭ نۇر.
جۇلىپ الدىڭ ءناپ-نازىك ءبىر ءومىردى
لەزدە تۇنجىراپ مۇڭعا باتتى مىنا قىر.
كوز الدىمدا وزگەرىپ كەتتى دۇنيە،
قايعىلى مارش وينادى قىر كۇيىنە.
سۇلۋلىقتى قۇرتقان سەنىڭ قولىڭا
تۇسىنبەستەن قارادىم مەن تۇيىلە.
قولىڭدا جاتتى جارالى ءبىر تىرشىلىك
جاساۋراپ كوزى، قاراپ ماعان كۇرسىنىپ،
دەدى-«ادامدار، نەگە جۇلدىڭ مەزگىلسىز،
جەتىلگەن دە جوقپىن ءالى ءبۇر شىعىپ»
...سوڭعى رەت قارادى دا عاشىق كوزبەن كۇرسىنىپ،
ءسونىپ كەتتى كىپ-كىشكەنە تىرشىلىك.
اكەمە حات
ساعىنىش كەرنەپ كەۋدەڭدى
قىزىڭدى ويلاپ كۇنى-ءتۇن،
جورىتىپ كەيدە ءتۇسىڭدى
جىلت ەتىپ ءبىر ءۇمىتىڭ،
العاي* جاققا قارايلاپ،
ءجۇرسىز بە، اكە، مەنى ويلاپ؟
تىنىمسىز تىرلىك قامىمەن
جەتە الماي، اكە، وزىڭە،
ويلايمىن ءسىزدى جانىممەن
مۇڭ تولىپ قارا كوزىمە،
كورە الماستاي سەزىلىپ
كەتەمىن كەيدە ەزىلىپ.
«كوپ جىل بولدى كەتكەلى،
قاتىگەز بولىپ كەتكەن بە؟»-
دەپ اكە مەنى سوكپەشى،
باۋىرلارىم جەتكەندە.
بىرگەمىن دەپ سەزىنەم
ءوزىڭ دەپ، اكە، كوز ىلەم.
ءبىز ءۇشىن شاشىڭ اعاردى،
جەتەر دەپ سونىڭ ءبارى دە،
تاعدىرىم سالعان جارانى
بىلدىرمەي كەلەم ءالى دە،
تارتپاسام ماحاببات ازابىن
قۋانىش تىرلىك ءسانى مە ؟
«قۇرىپ پا جىگىت اۋىلدا؟»-
دەپ سوگەر مەنى انام دا.
جەبەيتىن ءومىر داۋىلدا
جىپ-جىلى ءجۇزى سانامدا.
سولاي دەپ ءوزى كۇرسىنەر،
جانىمدى مەنىڭ تۇسىنەر.
ۇيرەتتىڭ، اكە، ءسىز ماعان
«كوپتىڭ جوعىن جوقتا» - دەپ.
قۇربىمدى كورىپ ويلانام،
اكەلەر سىزدەي كوپ پا؟ – دەپ.
شىندىقتى ءار كەز جىر قىلام،
تۋ قىلىپ العا ۇمتىلام.
شىندىق سالتانات قۇرادى،
وعان مەندە سەنىم مول،
بىراق، قيانات تاياعى
قىزىڭا دا ءتيىپ ءجۇر،
شاعىنعانىم ەمەس-اۋ،
شىنىقتىرار مەنى بۇل.
ساعىنىش كەرنەپ كەۋدەمدى
ءسىزدى ويلاپ كۇنى-ءتۇن،
ورال جاققا قارايلاپ
جەتەلەپ كوپ ءۇمىتىم،
سارعايتقان مەنى ساعىنىش
اكەمە قاراي الىپ ۇش!
العاي * - ساراتوۆ وبلىسىنداعى الەكساندروۆ-گاي ستانساسى
كوڭىل
ۇعاسىڭ با، كوڭىل نازىك ورمەكشىنىڭ تورىنداي.
جارىعىم-اۋ، سەنى قايدام، جۇرەگىم – وت.
ءومىر سۇرسەك، بىرگە ۇشىپ قۇس جولىنداي،
سەزىمگە يە، ماعان ادال بولىپ ءوت.
تازارماعان قالتارىس قۋىستارداي،
كوڭىل دەگەن وسىندايدان قالاتىن.
بولىپ كەتپەيىك تۋىستارداي،
اۆتوبۋستا بولەك بيلەت الاتىن.
اۋىرعاندا...
مىناۋ نە، جانىم، ءتانىمدى وتپەن قورشاپ العان...
جۇرەگىمدە اسەم جىر جولدارى اتوي سالعان،
ۇستىمنەن تونگەن ادامدار كىمدەر، نەگە اپپاق اينالام؟
...دارىمەن وسى ەمدەۋدى قايدان العان؟
قۇشاعىڭا ال مەنى، دوستارىم، انگە سالعان
باس جاقتا تۇرار قاعاز-قالام قايدا قالعان؟
بەرىڭدەر قالام، ايتپەسە، توگىلىپ جاتىر لاعىلدار...
ءومىر مەن ءولىم ورتاسىندامىن، جۇرەگىم قالاي دامىلدار؟
ءومىر ماعان قورقىنىشتى ەمەس، تەك سەندەر،
جىرلارىم، ءتىرى قالىڭدار!!!
جۇرەكتەردەن ماڭگىلىك ورىن الىڭدار،
بولاشاققا مەنى دە الىپ بارىڭدار!
اشىق ايتپا ويىڭدى
ويىمدى ايتىپ ەم اشىق،
جاۋ بولدى ءتىلىم،
قاراڭ بوپ كۇنىم
...شىقپادى ءۇنىم!
ويىمدى ايتىپ ەم اشىق،
دوسىما جاقپادى،
پاتشاعا تاقتاعى
...قۇدايىم ساقتادى.
ويىمدى ايتىپ ەم اشىق،
ءبۇلىندى تويىم،
قالتىراپ بويىم،
جىم بولدى ويىم.
ويىڭدى اشىق ايتۋدى...
قويىڭ، قۇرسىن، قويىڭ!
راقىم اعاعا
(ر. ابدرايموۆ قايتقاندا)
بەلگىلى عوي ءبارىمىز دە،
جاي تابارمىز ماڭگىلىكتىڭ ۇيىنەن،
جانىمىزدى اجال سۇمعا الدىرىپ،
ارتىمىزدا توبەسىنە اي تاققان
مولالاردى قالدىرىپ.
ءبىر زاپىران كەۋدەمدە كەپتەلەدى،
تۇيدەكتەلىپ جايىقتىڭ تولقىنىنداي.
ءسىز بولعانداي ول جاققا جەتپەگەنى،
الپىسقا دا جەتكىزبەي الدى قۇداي.
جاساندىلىق جات ەدى جانىڭىزعا،
ويى تازا جان ەدىڭ باعىمىزعا.
كوپ ادام سىزگە قاراپ بوي تۇزەيتىن
مەيىرىمدى، نۇر شاشقان اسىل تۇلعا.
«قاراعىم» - دەپ باستالار جىلى ءسوزىڭ،
كورىكتى ەتىپ جىبەرەتىن ءومىردى.
اتاق-داڭقسىز سان جۇرەكتىڭ جىرىسىز،
يت تىرلىكتە قالدىرماعان كوڭىلدى.
جاقىنداسا تازارىپ، ءبىر كۇيگە ەنگەن،
جىلىتاتىن قاتال مىناۋ ۋاقىتتى.
كوزدەرىڭىزبەن ومىرگە قاراپ ۇيرەنگەن،
سىزگە جاقىن جۇرگەندەر دە باقىتتى.
مىناۋ تايعاق ءومىردىڭ مىسى باسىپ،
ءولدى دەگەن وي كەلمەيدى باسىما.
زىميان ۋاقىتتىڭ سۇرقيالىقتارىنان قاشىپ
كەتىپ قالعاندايسىز پەرىشتەلەردىڭ قاسىنا!
جۇرەك سىرى
ءدىر ەتتى-اۋ جۇرەك، كورگەندە سەنىڭ بەينەڭدى،
وتىزىمدا ون سەگىزگە تولعان كۇيگە ەندىم.
«سۇيەم» دەپ ايتپاي، جانىڭنان كورسەڭ دە
جۇرىڭكىرەپ بارىپ ايتەۋىر سەن دە ۇيلەندىڭ،
ۇمىتقاندايمىن، ۋاقىت العا سۇيرەدى.
بىلمەيمىن نەگە، قادىرگە جەتپەس كەز بە ەدى،
ايتەۋىر جۇرەك سەزىمىڭدى سەنىڭ سەزبەدى.
قاجەتسىز قالعان بۇيىمداي كورىپ ءوزىڭدى،
قۇشاعىڭدا كەتە باردىم وزگەنىڭ،
ءجون بولدى-اۋ - دەپ، سۇيمەيتىنىمدى سەزگەنى.
ءوتىپ جاتىر سودان بەرى قانشا جىل،
جاستىق داۋرەن ايتىپ ءوتتى قانشا جىر.
قارا بالا مۇڭدىلاۋ ءبىر اۋەن بوپ
جۇرەگىمدى سىزداتادى، جانشادى،
سول اۋەندە توعىسقانداي بارشا مۇڭ.
سول اۋەندە جاتىر قانشا قازىنا،
مۇڭ باسقاندا قۇلاق تىگەم سازىنا،
بار باقىتتى كۇندەرىمدى ويلاسام،
تىرەلەدى سول ءبىر جىلدىڭ جازىنا.
كەلسە، شىركىن، سول ءبىر كۇندەر تاعى دا
ءبىر ءسات ورال مەنىڭ سورلى باعىما!
قىز بالا
جۇزىنەن نۇر تاراعان
جارقىن مىنەز قىز بالا،
عاشىق كوزبەن قاراعان
اينالاعا قىز بالا .
جاماندىقتان حابارسىز
جايناڭداعان قىز بالا ،
قايدا بارىپ قونارسىز؟
اققۋ تەكتى قىز بالا.
ا-ا-اي، قىز بالا
ە-ە-ەي، قىز بالا!
جەل تيمەگەن بەتىنە
جاۋقازىنداي قىز بالا،
بالعىن ءمۇسىن، توسىنە
قول تيمەگەن قىز بالا.
كوزىڭنەن وت سونبەسىن
جولىڭ بولسىن قىز بالا
توبەڭنەن بۇلت تونبەسىن
عۇمىرلى بول، قىز بالا.
ا-ا-اي، قىز بالا
ە-ە-ەي، قىز بالا!
جاس ەلىكتەي ەركەلەپ
ەركىن ءجۇرشى قىز بالا،
ارمانىڭنان كەش قالماي
جەتىپ ءجۇرشى قىز بالا.
اپپاق، تۇنىق سەزىمنىڭ
يەسى بول قىز بالا،
تىرەگىڭ بوپ ءتوزىمىڭ
باقىتتى بول، قىز بالا.
ا-ا-اي، قىز بالا
ە-ە-ەي، قىز بالا!
سىرتىڭنان كوپ ءسۇيسىنىپ،
ەل قاراسىن قىز بالا
ىشتەي عانا كۇرسىنىپ
مەن جۇرەيىن قىز بالا
پەرىشتەسى سەزىمنىڭ
قيمايمىن عوي قىز بالا،
قاراشىعى كوزىمنىڭ
امان ءجۇرشى قىز بالا
ا-ا-اي، قىز بالا
ە-ە-ەي، قىز بالا!
قىز بالا، قىز بالا...
كۇز سۋرەتى
ساعىنىشتان با ەكەن
ءۇزىلىپ جاتىر جاپىراق،
كۇيزەلۋدەن بە ەكەن
سۋىتىپ كەتتى اتىراپ.
قۋانىشتان با ەكەن
بۇلتتار ويناق سالادى،
قايعىدان با ەكەن
بۇلاقتار سىڭسىپ اعادى.
ىزدەي مە الدە بىرەۋدى
تىنشىماي جەل جۇگىرىپ،
دوسىمنىڭ ءانى جەتەدى
انگە سالعان ءۇزىلدىرىپ.
كۇتۋدەن شارشاعان با،
شىڭداردىڭ باسىن اق شالىپ،
وكپەلەگەن بالاداي ما
قۇستار دا كەتتى ءان سالىپ...
اعامنىڭ دوسى
اعامنىڭ ءبىر بار دوسى،
وتە جاقسى كورەمىن.
ىزدەپ كەلسە اعامدى
قىمىز اكەپ بەرەمىن.
ۇنامايدى ءازىلى:
«جىگىت تاڭداپ بەرەمىن».
شىنىم، ونىڭ سەبەبى،
...ءوزىن جاقسى كورەمىن.
اعاما
اعا، ماعان رەنجىمەشى،
«ءبىر ساعاتتا كەلەم» دەسەم،
يت ۇرگەندە ءجيى-ءجيى
سىرتقا قاراي ەلەڭدەسەم.
سۇراماشى سەن جەڭگەمنەن
«تاماق ىشپەي كەتتى قايدا؟»
باسىڭنان سەن ءوزىڭ كەشكەن
ون سەگىزدى ەسىڭە ال دا !
مەن ەمەس كىنالى
العاش رەت كورگەندە
ورىندىق ۇسىندىڭ.
ايتقان سوڭ بىرنەشە
قىسىلا وتىردىم.
...وتكەننىڭ بەلگىسى
بويداعى سەزىم عوي.
مەن ەمەس كىنالى،
ەسەيتكەن ءوزىڭ عوي.
ماحاببات جوقتا
جوق قۋانىش، جوق قايعى،
وت جالىن سونگەن، بوس كەۋدە.
كۇيكى تىرلىك – باس قايعى،
جۇرگەن ءبىر جانمىن ولەكسە.
قارايمىن ارتقا كۇيىنە،
ۇزىلگەن ءۇمىت ارماندا.
تىرشىلىك جوقتاي دۇنيە
ماحاببات كەتىپ قالعاندا.
قوشتاسۋ
ۋاقىت اتتى كەرۋەنگە ىلەسىپ،
ساعىنىشىم اينالعاندا سونۋگە،
نەگە كەلدىڭ قاتەڭمەنەن كۇرەسىپ
جۇرەگىڭدى ماڭگىلىككە بەرۋگە،
كەلىسىمگە كەلۋگە.
بارا المايمىن وزىڭمەن گۇل تەرۋگە،
«قوي» دەپ ماعان بىرەۋ تىيىم سالار ما؟
ءازىرمىن-اۋ جۇرەگىمدى بەرۋگە
باسقا جاننىڭ وبالىنا قالام با،
سەنىمەنەن كەلىسىمگە بارام با؟
كەتكەن كەزدە مەنىمەن قوشتاسپاستان،
جۇرەگىڭدى ۇسىندىڭ باسقا جانعا،
ارەڭ قالعام سول كەزدە قۇلاماستان،
ءۇمىت ارتىپ ەرتەڭگى اتار تاڭعا،
سوندا سەنى قيماعام وزگە جانعا.
ولەڭمەنەن جانىمدى جۇباتامىن،
ءومىر ءالى سۇرىندىرەر، قۇلاتار مىڭ،
قايعى مەن تالاي رەت جولداس بولعام،
سولىپ بارىپ قايتادان گۇل اتامىن،
ءومىردى دە قيىندىقتارىمەن ۇناتامىن.
مەن سەنى اركەز، جانىم، تۇسىنگەنمىن.
باقىتىڭ تەك مەنىمەن ولشەنبەيدى،
وكىنسەڭ دە، رەنجى مەيلىڭ، كۇشىڭە ءمىن،
پاك سەزىم سەنى ەشقاشان كەشىرمەيدى،
ەكەۋمىزگە ورتاق بوپ شەشىلمەيدى.
سۇيە تۇرىپ مەن سەنى سۇيە المادىم،
بىلەسىڭ عوي ادامعا شۋاق جانىم،
باقىتتى بولۋى ءۇشىن سول ءبىر قىزدىڭ
مەن سەنى جۇرەگىمنەن وشىرەيىن،
بەينەڭدى جىرلارىما كوشىرەيىن.
مەن سەنىمەن تەك ءۇنسىز قوشتاسامىن.
سەن ونى جىلاتپاشى بوسقا، جانىم،
ءتاتتى سىر بوپ ساقتالسىن كوكىرەگىمدە
بالاۋسا ماحابباتىم، سىرلى باعىم،
ساعان دەگەن پاك سەزىم، اپپاق ارىم!
قىز سىرى
جۇرەگىم، نەنى سەزىپ دىرىلدەيسىڭ
شىرقالار جاس جانىمنىڭ ۇنىندەيسىڭ،
الدە مەن قاتە جاساپ الاس ۇردىم،
الدە مەن ءبىر سەزىمگە قارسى تۇردىم.
مەنى ءبىر جارقىل وتتىڭ جالىنى شالدى،
ۇرلادى تۇندە ۇيقىمدى، كۇلكىمدى الدى،
ءتۇسىندىم، جاۋابىمدى ەستىگەندە،
قالۋشى ەدى جىگىتتەردىڭ قاشىپ قانى.
بارادى كۇندەر ءوتىپ، ايلار جەتىپ،
ساعان دەگەن ساعىنىش ارتا ءتۇسىپ،
كەتىپ بارام جىگىتكە مەنى سۇيگەن،
قالساڭشى، ەڭ بولماسا تيتتەي سەزىپ.
شىركىن-اي، قازاق قىزى ۇياڭ كەلەر،
ايتا الماي ويداعىسىن قيال كەزەر،
جاۋدىرەي ءمولدىر كوزدىڭ قاراسىنان
بولسا عوي جىگىت دەگەن ءوزى سەزەر!
ءوز ءجونىڭدى تاپ جانىم...
مىناۋ ءومىر ورىندە
بۇرالاڭ جولدىڭ تورىندە،
جابىرقاۋ كۇزدىڭ كۇنىندە،
ءومىرىمنىڭ مۇڭدى كەزىندە،
پاك سەزىم باستان وتكەندە،
دۋماندى كوكتەم كەتكەندە،
سابىرلىلىق باسقان كەزىمدە
كەزدەستىڭ، جانىم، سەن نەگە؟
اياۋلى ۇياڭ كەزىمنەن
قاتىگەز جانعا كوشكەندە،
ون سەگىز جاسىم وزىمنەن
سىڭلىمنەن ورىن تەپكەندە،
قيالداۋمەن، ارمانمەن
وتىزعا جاسىم جەتكەندە،
سەزىم بوپ قۇلاپ ءبىر كەشتە
كەزدەستىڭ، جانىم، سەن نەگە؟
مەن كوپ نارسە اڭدادىم،
جاقسىلىقتى تاڭدادىم،
قارسى كەلگەن جاۋىما
جاماندىققا بارمادىم.
بولدى ولەڭ ارمانىم،
دوسقا تولىپ جان-جاعىم،
جىميۋدى ۇيرەندىم
تۇرسا دا جىلاپ ءاز جانىم.
مىنا مەنىڭ گۇل ەرنىم
بولعان جىگىت شارابى،
ماحابباتىم – تىرەگىم ،
بولسا دا كوپ ازابى.
سۇرمەسەم دە ءومىر مەن بىرگە
باسقانى ءسۇيىپ تاڭدادىم،
ەكى ءسۇيۋ دەگەن جوق مەندە
ءوز ءجونىڭدى تاپ، جانىم!
كوكتەمگى ەلەگيا
سالقىن كوكتەم، توڭازيدى دەنەڭ دە،
ءبىر جاقسىلىق توسىپ ءجۇرمىن ەلەڭدەپ.
باقىتتان ءبىر باس اينالىپ كول-كوسىر
پاك سەزىمگە شومىلسام – دەپ، كەلەم مەن!
ون سەگىزگە جاڭا عانا تولعانداي
ەڭ العاش رەت ءسۇيىپ عاشىق بولعانداي،
كۇيكى تىرلىك، پەندەلىكتى ۇمىتىپ
جانە داعى قۋ جانىمدى سور ماڭداي.
پاك كۇيگە ەنسەم جاڭا تۋعان سابيدەي،
شۋاق بولىپ تارالسام عوي ءار ۇيگە،
ءپىر تۇتاتىن ەشتەڭە دە قالمادى
...ءبىر جان بولسا سيىناتىن تاڭىردەي.
...سەزىمدى پاراقتارداي جىرتىپ ءبارىن،
ۋاقىت ەمدەر جانىمنىڭ تىرتىقتارىن.
جان ۇشىرىپ جامايمىن مينۋت سايىن
كوڭىلدىڭ جامالمايتىن جىرتىقتارىن!
ءتۇسىڭ جىلى باسقادان...
ءتۇسىڭ جىلى باسقادان،
مەن سۇيەتىن جاقسى ادام.
ورىنىڭدى باسا الماس
ەشقاشاندا باسقا جان.
ويىم ورتاق وزىڭمەن،
سىرىڭدى ۇعام كوزىڭنەن.
«كۇتەمىن - دەگەن - توزىممەن»
اينالايىن سوزىڭنەن.
قاراي الماي كوزىڭە،
بىلدىرمەستەن وزىڭە،
سۇيەم سەنى سونشالىق،
جۇرگەيسىڭ سەن سەزىنە.
قۇشاعىڭ سەنىڭ وت-جالىن،
ورتەندىم مەن قانشا رەت.
ءتاتتى ءلاززات اڭسادىم،
دەمالىس الىپ كەلىپ كەت.
ءتۇسىڭ يگى باسقادان،
مەنى سۇيگەن جاقسى ادام.
ورىنىڭدى باسا الماس
ەشقاشاندا باسقا جان !
سەن مەنى العاش سۇيگەن ءتۇن
ەسىڭدە مە ؟
ورتەپ مەنى وت دەمىڭ،
قۇشىرلانا وپكەنىڭ،
تالىقسىپ جاتتىم سوندا قۇشاعىڭدا،
توتەپ بەرە المادىم كۇش-اعىمعا.
ءبىر ءالسىز كۇيگە تۇسكەم،
ءتۇسىم بە نە بوپ كەتكەم؟
باس كوتەرىپ ءبىر سەزىمدەر مىڭ تۇردى،
قۇشاعىڭنان شىقپاقشى بوپ بۇلقىندىم.
قايتالانباس سول ءبىر كەزدىڭ
تاتتىلىگىن سەن دە سەزدىڭ.
ءمولدىر سۋعا قۇنىققان ءبىر ادامداي،
سۇيە بەردىڭ باسىڭدى الماي ايمالاي.
قىزعانىپ تۇننەن تىمىرسىق،
قوس قايىڭ جاپتى شىمىلدىق.
ءتىل الماعان بالاداي تىندى جەل دە،
اي بىزدەن ۇيالعانداي كەتتى مۇلدە.
تامشىلار دىرىلدەدى جانارىمدا،
وسى كۇيدە ماڭگىگە قالارمىن با؟
كەرمەك ءدامىن سەزبەدىڭ بە كوز جاستىڭ
«بوي جەتتىڭ» دەپ، ءسۇيىپ ونى قۇرعاتتىڭ.
باقىتىمدى تاپتىم بۇگىن،
سوندا سەزدىم ءومىردىڭ تاتتىلىگىن.
سۇيمەي اق قوي، ونسىز دا جانىپ بارام
قۇشاعىڭ سىيقىرلى ما، تالىپ بارام.
كەشپەسەڭ ءدال وسىنداي سەزىمدى،
تاتتىلىگىن تاتتىم دەمە ءومىردىڭ.
سول ءبىر تۇننەن ومىرگە عاشىقتىعىم باستالدى،
بەرىلە وقي باستادىم «ماحاببات» اتتى داستاندى.
الماتى كۇنى – اق نوسەر
الماتىنىڭ كۇنىندە
بۇلتسىز تازا كوگىندە،
مىنەزى بار سۇلۋدىڭ
تەز وزگەرگىش، كىلت ەتپە.
بار حالقى بۇل قالانىڭ
ۇيرەنگەن قول شاتىرعا،
مىنەزىن الاتاۋىمنىڭ
سالمايسىڭ عوي تالقىعا.
مىنەزىممەن ءوزىمنىڭ
ءبىر ۇقساستىق تابامىن،
وتى ويناپ كوزىمنىڭ
ويدان بۇلتتار جابامىن.
بەزەپ وتپەن كوگىمدى
جالىن بولىپ جانباسام،
سىلكىلەۋگە ءوزىمدى
ءبىر نوسەرلەپ الماسام!
ر. سۇلەيمەنوۆا
Abai.kz
