اقبوز اتتى اقىن
(باللادا)
اقبوز ات مەنىڭ تۇلپارىم
سامعاعان كوڭىل سۇڭقارىم
ساكەن سەيفۋليىن
1
ەلى ءۇشىن شەيت بولعان جامپوز اقىن،
پەيىشتە جولىقتىردى اقبوز اتىن...
تاقىمى تيسە ىستىق ساۋىرىنا،
كوكتەگى اقشا بۇلتقا قول سوزاتىن.
تىنىستاپ ءتۇننىڭ قوڭىر سامالىمەن،
انىمەن جاڭعىرتاتىن دالانى كەڭ.
تىڭدايتىن سۇلۋ ارۋ، نۇرلاندىرىپ
ماڭايىن ايداي اپپاق جامالىمەن.
قونعانداي ساۋلەسىنەن نۇر جالىنا،
اقبوز ات اسىعاتىن سىرعالىعا.
جورعالاپ كەيدە اياڭداپ، كەيدە جەلىپ،
ءجۇرىسىن تۇزەپ ءاننىڭ ىرعاعىنا.
انگە ەلىتكەن تۇياعىنىڭ دابىسىنا،
ءۇن قوسقان قىزدىڭ جۇرەك قاعىسى دا،
جۇيرىك ات، كەربەز قالقا، ەر جىگىتتىڭ
بولاما ودان اسقان باعى ءسىرا؟!
سانىمەن ايالداتقان پەرى كوشىن،
كوركىنە ساي-سالانىڭ بەرىلەسىڭ...
ارعىماق ەرتتەپ ءمىنىپ، قىزىلعا ەرىپ،
قۇرماسا ساۋىق-سايران سەرىگە – سىن.
وسقىرىپ بوز تۇلپارى مايدا جەلگەن،
ارۋدى العاش رەت سايدا كورگەن.
ارايعا توعىتقانداي سەكىلدەندى،
تولعان اي كوتەرىلىپ اينا كولدەن.
سول ەدى جۇرەگىنىڭ كوكسەگەنى،
جايلاۋدىڭ قۇبىلادان جەتسە لەبى،
كوڭىلىن وقىعانداي تىقىرشيدى،
اقبوز ات جان سەرىگى – بەك سەنەرى.
ىڭكارلىك ەرىكتى الىپ، دامىلداتباي،
تىزگىنىن قويا بەرگەن بەتىن قاقپاي،
قىمتانىپ شاعي كورپە وياۋ جاتتى،
اسىققان اسىلى دا سەنىمدى اقتاي...
تەربەلىپ اۋىلىنىڭ شي، قۇراعى،
سابيدەي شالىقتايدى ۇيقىداعى.
تۇر انە دوڭگەلەنىپ كوز ۇشىندا،
سىناپتان قۇيىلعانداي ءۇي – تۇراعى.
...ارۋدىڭ سۇلۋلىعىن اي قىزعانىپ،
جاقىننان سۇڭقىلدادى بايعىز عارىپ...
تىرشىلىك تۇرا بەرمەي سولاي نەگە؟!
قار جاۋدى قازان كىرىپ بوراي نەگە؟!
2
قىرتىسىن قاق ايىرىپ جوتالاردىڭ،
تىرسەگىن دىرىلدەتىپ بوتالاردىڭ،
ۇركىتىپ تىرشىلىكتى ۇرەي شىقتى،
داۋسى ەدى وزانداعان وت اربانىڭ.
قارقىلداپ قاۋمالاعان قارعا عانا،
قاۋىپتى قانعا بوكپەي اڭعاراما؟!
جەتى باس ايداھارداي جالىن بۇركىپ،
وت اربا كەلەدى ەنىپ سارى دالاعا...
جەلكەنى نارت قىزىل تۋ – قاندى جالاۋ،
دۇرلىكتى بۇلا تىرلىك تاڭعى ناراۋ،
بالاسىن ءبىر اتانىڭ جىككە ءبولىپ،
مۇراتى جوقتى ەسىركەپ، باردى تالاۋ.
بۇلبۇلدىڭ ىرىزدىعىن توناپ قارعا،
قاشالدى تاۋ مەن تاسقا وراق، بالعا.
توپشىسىن شەر-قۇسادان جارتاسقا ۇردى،
قىراندار تۇعىر تاپپاي قوناقتارعا.
اۋمايدى بۇلتتار دا بالقىمادان،
كەڭىس جوق قىزىل جالقىن شارپىماعان،
سەرى اقىن تالىقسۋدا اۋا جەتپەي،
تەر اعىپ سامايىنان التى تارام.
اۋىتقىپ شىندىعىنان، عاسىر تايىپ،
تاقتىدا قىزىل توبىر، باسىندى، ايىپ.
قارالاپ ماحابباتتى، سۇلۋلىقتى،
ارۋدىڭ ارىن تاپتاپ، شاشىن جايىپ…
موينىندا قىزىل تۇزاق بالانىڭ دا،
تۇلپارلار ۇزاي الماس نار ادىم دا،
اقيقات قۇلىپتانىپ، دەسى ءجۇردى
دومالاق ارىز، كۇندەس جالانىڭ دا.
ازاپتاپ سان ايىپتى ءتىزدى كۇندە،
ۇقساتتى اق قۇباشا ءجۇزدى كىمگە؟!
تۇسكەنبە قىزىل سيقىر ارباۋىنا،
ءوزى وتىر وت اربانىڭ تىزگىنىندە.
قان قاتىپ اقبوز اتتىڭ توبىعىنا،
ارتىندا جەتە الماي زورىعۋدا...
قومسىنىپ قىزىق كۇنىن، تاركى ەتىپ،
قوسىلدىما قىزىلدار جورىعىنا؟!
شوشىنىپ وياندى اقىن: تۇرمەدە ەكەن...
تاعدىرى نەگە مۇنشا كۇندەدى ەكەن؟!
تايپالتىپ اقبوز اتتى، ءان سالۋشى ەد،
سول كەزدە ناعىز ءومىر سۇرگەن ەكەن.
ەلى ءۇشىن شەيت بولعان جامپوز اقىن،
پەيىشتە جولىقتىردى اقبوز اتىن...
ەسبول ۇسەنۇلى
Abai.kz
