بۇگىندە دۇنيە ءجۇزى عانا ەمەس، ەلىمىز بەتپە-بەت كەلىپ وتىرعان پروبلەمالاردىڭ نەگىزىندە سەنىم داعدارىسى جاتىر. ءدال وسىنى ماسەلەلەردىڭ ماسەلەسى، قاتەرلەردىڭ قاتەرى دەر ەدىك. سەبەپ: ادامدار اراسىنداعى ۋاعدا، كەلىسىم، ءبىتىم، جالپى قولقاعا بەرىلگەن ءسوزدىڭ قادىرى كەتىپ، قۇنى تۇسكەن زاماندا جاساۋدامىز. بۇل قوعام الدىندا وتكىر تۇرعان جايت. 

اكەممەن اڭگىمە

الەمدىك كارانتين ورناعاسىن، ەلوردادا قامالىپ نە تىندىرامىن، وسى جاز بويى اۋىلدا – شاۋىلدىردە، اكە-شەشەمنىڭ قاسىندا بولدىم. ءۇي-جايعا، اسىرەسە اكەمنىڭ ەگىستىك شارۋاشىلىعىنا قولعابىس جاساپ، كومەكتەستىم. سوندا بايقاعانىم – جۇرتتىڭ ءسوز بايلامىنىڭ كۇشى كەتكەن-اق ەكەن. بيىلعى جىلى ءبىزدىڭ ونداعان گەكترگە جوڭىشقا ەگىلگەن-ءدى. مىنە، سولاردى وراردا، پرەستەردە، جيناردا تەحنيكاسى بار، قول كۇشى بار جالدامالى ازاماتتاردىڭ دەنى كەلىسىلگەن مەرزىمدە، ۋاعدالى ۋاقىتتا ءوز مىندەتىن تولىق اتقارمادى. ونى ماڭدايداعى مىنا كوز كوردى. اۋىل كورگەندەر بىلەدى، جوڭىشقانى جۇمىرلانۋى مىقتى بولۋ ءۇشىن تاڭعى سالقىنمەن، شىق تۇسكەن ۋاقىتتا، جەلكەمسىز مەزگىلدە پرەستەلەدى. ونىڭ ءوزىن كۇتىپ، اڭدىپ ءجۇرىپ، ورايىن ارەڭ كەلتىرەسىڭ. اۋا-رايى دەگەن كۇتكەنىڭدەي بولا بەرمەيدى. سونداي قولايلى سيرەك ساتتەردە ۋادەلەسكەن تراكتورشىڭ، قىزمەت بەرۋشىڭ، يا باسقاسى مەجەلى جەرگە كەلمەي، اقشا كوبىرەك تولەگەن باسقاعا اۋىپ، ءتۇن ۇيقىڭدى ءتورت ءبولدىرىپ قوياتىنىن قايتەرسىڭ!

وسىندايمەن جىلما-جىل بەتتەسىپ وتىرعان اكەم بىردە سىرداريا جاعاسىنداعى ەگىستىك باسىندا: «قازىرگى جاستاردىڭ ءسوزىنىڭ ءباتۋاسى جوق. «قاتىرامىن، كوكە» دەيدى دە، جوق بولىپ كەتەدى. تەلەفوندى كوتەرمەي قويا سالادى. «ءيا»، «جوق» دەپ ءجونىن ايتپايدى. بۇرىنعى اعا بۋىننىڭ ءسوزى نەگىزىنەن قاققان قازىقتاي نىق، تاس ەدى. ايتتى، ىستەدى، كەلىستى، كەلدى، ءبىتىردى. باياعىنىڭ كىسىسى دەگدارىراق قوي. مىندا تىرلىك ىستەۋگە كەلەتىندەردىڭ ءوزىن اكەلەرىنە ايتتىرىپ ءجۇرىپ ۋاقىتىلى ارەڭ كەلتىرەمىن» دەگەنى بار. 

راسىمەن دە، ءوزىمنىڭ دە كاسىپكەرلىك ەتكەنىمە بىرنەشە جىل بولدى. قازاقتىڭ جىگىتتەرىنە ءسوز-مامىلەنىڭ قۇنى بەش تيىن بولىپ قالعانىنا تالاي كۋا بولدىم. ءبارىن كەلىسىمشارتپەن بەكىتىپ، نوتاريۋسپەن مورلەپ الماساڭ، اۋىزدى داربازا، ءسوزدى سامال دەپ قابىلدايدى ما، ايتقاندارىنىڭ ءبىر تۇرلاۋى جوق. وزىنە ءتيىمدى بولسا، ورىنداپ، ءتيىمسىز بولسا، ءاپ-ساتتە «سەكىرىپ» جۇرە بەرەدى. ايتقانىنا قاتىپ قالۋ دەگەن ەرلىكپەن پارا-پار. 

ءوز كەزەگىمدە اكەمە ىسكەرلىك بارىسىندا بىرقاتار ىستەستەردىڭ قىزىل ءسوز ۋادەسىنە سەنىپ، كوپ شىعىن شەگىپ، بارماق تىستەپ قالعانىمدى، نازالانىپ جۇرگەنىمدى جاسىرا المادىم.

سوندا اكەم تۇرىپ، ولارعا جۇرەگىمنىڭ تۇبىندە رەنىش پەن كەك، وشپەندىلىك ساقتاماۋىمدى قاتاڭ سۇرادى جانە ءوزىنىڭ جاس كەزىندەگى بەيسەنباي (ەسىمى وزگەرتىلگەن) دەگەن پارتنەرىمەن اراداعى ارازدىعى حيكاياسىن ايتىپ بەردى. قىسقاسى، 90-جىلدارى كوممەرتسيادا بىرگە جۇرگەن بەيسەنباي سوزىنە يلاندىرىپ، اقىرى وتە كوپ سومانى بەرمەي، الماتىعا قۇددى ءبىر قاشقانداي كوشىپ كەتەدى. سوندا جاڭادان بيزنەس باستايدى. الايدا كوپ ۇزاماي ايەلى، قىزى، ۇلدارى، بارلىعىن باعدارشام جولاعىندا كولىك قاعىپ، جاپپاي قازالانىپ، سوقا باسى سوپايىپ قالىپتى. 

اكەمنىڭ ايتۋىنشا، ونى بۇ كىسىنىڭ نالاسى ۇرعان بولىپ تۇر. دەگەنمەن ول سول كەزدە بەيسەنگە قاتتى ىزا بولىپ، تىستەنگەنىنە وكىنەدى ەكەن. 

– دۇنيە – بوق. ولەتۇعىن تاي ءۇشىن، قالاتۇعىن ساي ءۇشىن نالا بولما! بىرەۋگە ءولىم تىلەگەنشە، وزىڭە ءومىر تىلە. مۇنىڭ دا قۇداي الدىندا سۇراۋى بار. ءسوزىن كۇرەسىنگە وڭاي لاقتىرعان جان، ءالى-اق باسىن دا دوپ قىلىپ دومالاتادى، – دەپ ومىرلىك تاجىريبەسىمەن ءبولىستى. 

مىنا سوزدەن كەيىن ءىشىم بوساپ، اشۋ-ىزام قايتقانداي بولدى. ادامنىڭ دەگەنى ەمەس، اللانىڭ دەگەنى بولادى. كەشىرىم جاساۋ – كەڭدىك، كەشىرە الماۋ – كەمدىك. «باستىسى – قۇداي بەرگەنىن السا دا، بەرەرىنەن تانباسىن» دەگەن ءبىر تىلەك.

شەريازدان شورابەكۇلىنىڭ قاسايلار شەجىرەسىندە جازعانى

اۋىلدا ءجۇرىپ اناما تۋىسقاندارى، ياعني ناعاشى جۇرتىم سىيعا تارتقان شەريازدان شورابەكۇلىنىڭ «شەجىرە (قوڭىراتتان قاسايعا دەيىن)» اتتى كىتاپ قولىما ءتۇستى. ونىڭ ەرەكشەلىگى سول، اۋلەتتىڭ ۇلدارىن عانا ەمەس، قىزدارىن دا شەجىرەسىندە تۇگەل قامتىعان ءھام تاربيەلىك اڭگىمەلەر كەڭىنەن كورىنىس تاپقان وزگەشە ۇلگىدەگى باسىلىم بولىپ شىقتى. مىنەكەي، وسىنداعى ءبىر بولىمدە ءسوزدىڭ قۇنى ماسەلەسىنە باسا نازار اۋدارىلىپتى. ءدال مۇنى قانشا كولەمدى بولسا دا، قاز-قالپىندا بولىسپەي تۇرا المادىم. ونى ءار قازاق كەلەر ۇرپاقتىڭ ساۋ-سالاماتتىعى ءۇشىن وقۋعا مىندەتتى دەپ ويلايمىن. 

وندا اۆتور بىلاي دەپ تارقاتادى:

«ادامنىڭ ادامگەرشىلىك قاسيەتىنىڭ ولشەمىنە ەڭ نەگىزگى ءۇش ءتۇرلى قاسيەت جاتاتىن سياقتى: لەبىز، ۋادە، مامىلە.

ءبىرىنشى. «لەبىز» دەگەن جاقسى بولسىن، جارامسىز بولسىن اۋزىڭنان شىققان ءسوز. «ايتىلعان ءسوز اتىلعان وق» دەيدى حالىق. اتىلعان وقتى كەرى قايىرۋ مۇمكىن ەمەس بولسا، ايتىلعان ءسوز دە سولاي. جۇرتتىڭ ءبارى بىردەي جاقسى لەبىز ايتىپ، باسقاعا ۇلگى بولا بەرۋى مۇمكىن ەمەس. بىراق اۋزىڭنان شىققان لەبىزىڭە يە بولىپ، ونى قايتىپ جۇتىپ قويماي، سونىڭ ۇدەسىنەن شىعۋعا مىندەتتىسىڭ. قولىڭنان كەلمەيتىن، ورىنداي المايتىن ىسكە لەبىزىڭدى جۇمساما! جامان لەبىز باسىڭا قىرسىق بولىپ تيەدى. سىرىم باتىر ايتقان ەمەس پە، «باسقا بالە تىلدەن» دەپ. سوندىقتان ءاربىر پەندە بايقاپ سويلەۋگە، ءوز دارەجەسىنە لايىق ءسوز ايتۋعا ءتيىستى. «جۇيەلى ءسوز – جۇيەسىن تابادى، جۇيەسىز ءسوز – يەسىن تابادى» دەپ سول ءۇشىن ايتىلعان. ادامنىڭ ءسوزى ولمەۋ كەرەك. «جىگىتتىڭ ءسوزى ولگەنى، ءوزى ولگەنى» دەمەي مە، حالىق. كورگەنىنە، ەستىگەنىنە قوسىپ-شاتىپ، ءوز ويىنان-اق وتىرىك ايتاتىن جاندار كەزدەسەدى. ولاردى «وتىرىكشى، قۇيرىعى ءبىر تۇتام» دەيمىز. شىن مانىندە ولاردىڭ سوزىنە ەشكىم يلانباسا، ونىڭ ءسوزى دە ولىك، ءوزى دە «ءتىرى ولىك» ەمەس پە؟

قۇبا بيمىرزا دەيتىن سارىوزەن، پايىمدى قاريا ايتقان ءبىر ءسوز بار. ىلگەرىدە تۇندە جورتاتىن ۇرىلار، بىرەۋدىڭ مالىن قۋىپ كەلىپ، ونى جاسىرىپ قويىپ، ارتىنان ىزبە-ءىز قۋىپ كەلگەن قۋعىنشىلارعا «ءبىز العان جوقپىز، سول ادالدىعىمىز ءۇشىن جان بەرەمىز» دەپ، ءوپ-وتىرىك ورتادان ءبىر ادامى «جان» بەرۋگە شىعادى ەكەن. ونى «جانعا شىعۋ» دەپ اتاعان. «مۇسىلمان ايتسا، سەن» دەگەندەي، ساليقالى ءبىر ەر ازامات وتقا دا، سۋعا دا ءتۇسىپ، شىرىلداپ، شىبىن جانىن جالداپ تۇرعان سوڭ، قۋعىنشىلار دا لەبىزگە سەنىپ قايتا بەرەدى. «وسىنداي «جان بەرۋدى» ءۇش رەت كوردىم، ءۇش مارتە «جانعا شىققانىن» بىلەمىن» دەيدى قاريا. «لەبىزىن جۇتقان» دەپ وسىنى ايتاتىن شىعار. سول ءۇش ادامنان دا ارتىندا ءىز قالمادى. تۇقىمى جوق بولىپ كەتتى. جانعا شىعۋدىڭ، وتىرىكشىنىڭ زاردابى اۋىر ەكەن عوي» دەپتى بيمىرزا قاريا.

ەكىنشى. ۋادە. «ۋادە قۇدايدىڭ اتى» دەيدى حالىق. ولاي بولسا ۋادەگە جەڭىل-جەلپى قاراۋعا بولا ما؟ بۇل «قۇدايدى ءبىر» دەپ بىلسەڭ، سول سياقتى ۋادەڭ دە بىرەۋ دەگەن ءسوز. ال ۋادەنى بۇزساڭ، قۇدايدان دا اينىعانىڭ ەمەس پە؟ قۇدايدان ءىس جۇزىندە اينىپ، اۋزىڭمەن «تاڭىرگە يمان كەلتىردىم» دەگەنىڭ بوس ءسوز بولىپ شىقپاي ما؟ قىسقاسى ۋادەدە تۇرماساڭ، ادامگەرشىلىك قاسيەتىڭنىڭ جويىلعانى دەي بەر. ۋادەسى جوق ادامعا ەكىنشى رەت ەشكىم قايتىپ جۋىمايدى. ادام – ۋادەسىمەن ادام. ۋادەسىمەن ءوزىنىڭ ادامدىق باعاسىن ارتتىرادى. ۋادەسىمەن ارىن، ابىرويىن ساقتايدى.

ءۇشىنشى. مامىلە. ادام ءوز ومىرىندەگى بارلىق تىرلىگى مامىلەسىز بىتپەيدى. ادامنىڭ ءوزارا قارىم-قاتىناسى دا مامىلەگە بايلانىستى. بىرەۋدەن الساڭ دا، بەرسەڭ دە مامىلە كەرەك. قارىزدىڭ دا، نەسيەنىڭ دە، بورىشتىڭ دا تاعدىرىن مامىلە شەشەدى. قىسقاسى، ادامنىڭ سانالى ءومىرى مامىلەسىز وتپەيدى. مامىلەنىڭ ۇلكەنى دە، كىشىسى دە بولا بەرەدى. مامىلەسى جوق ادامدى «دايىنسىز» دەپ اتايدى. مامىلە جاساعان ءبىر ساباق ءجىپتى ۋاقتىلى تاۋىپ بەرە الماساڭ دا سول اتاققا دۋشار بولاسىڭ.

اۋزىڭنان شىققان لەبىزدى، بەرىلگەن ۋادەنى، جاساعان مامىلەنى دىلىڭنەن شىققان «انتىم» دەپ ءبىل. بۇل بىرەۋگە بەرگەن «انتىڭ». ول انتىڭدى بۇزبا. وندا ادامدىق قاسيەتىڭ دە بۇزىلادى. ال ەكى ءجۇزدى ادامنىڭ لەبىزىندە قارار، ۋادەسىندە تۇراق، مامىلەسىندە بايلام بولمايدى. بۇل قاسيەت ولاردىڭ دا ءوز بويىنا بىتكەن، ءوز باسىنا لايىق قاسيەتى».

قانداي ويلار؟! ءوز باسىم، ءدال بۇلاي قازىپ ايتا الماس ەدىم. بۇلاي تولعاۋ ءۇشىن رۋحاني قايتا تۋ كەرەك شىعار. ءومىر كورگەن، قۇداي زاڭدىلىقتارىن تۇسىنگەن قاريانىڭ جۇرەكجاردىسى...

قۇنانبايدىڭ ساقتاعان سىرى

جالپى قازاقتىڭ ارعى-بەرگى تاريحىن قاراپ وتىرساق، ۋاعدا-بايلامىنا بەرىك تالاي اتپال تۇلعا وتكەنىن بايقايمىز. بۇل بىزگە ءالى دە ءۇمىتتىڭ بارلىعىن ءبىلدىرىپ تۇرسا كەرەك. ويتكەنى قانىمىزدا سوزگە تۇرۋ گەنى تەرەڭ وتىر. تولىق جويىلىپ كەتە قويماعان. سونداي اڭگىمەنىڭ ءبىرى – بارىمىز دا، نارىمىز دا بولعان ۇلى ابايدىڭ اكەسى قۇنانبايعا قاتىستى كورىنەدى. مۇنى ابايتانۋشىلاردىڭ ءبىرى كەزىندە مايىن تامىزىپ تۇرىپ بايانداپ بەرگەن ەدى. 

احات شاكارىمۇلىنىڭ مىناداي كەرەمەت ەستەلىگى بار ەكەن. ونىڭ ۇزىن-ىرعاسى بىلايشا ءوربيدى: قۇنانباي ون بەس جاسىنان باستاپ كۇرەسكە ءتۇسىپ، ەل اراسىنداعى وزىنە قۇربى «مىقتىمىن» دەگەندەردى جىعىپ، بالۋان اتانادى. ون سەگىز جاسار شاماسىندا قۇنانبايدىڭ جاۋىرىنى جەرگە تيمەگەن كوتىباق رۋىنان شىققان، ون بەس جاسىنان ايگىلى بوپ، اتاعى جايىلعان سەڭگىرباي بالۋانمەن كۇرەسۋ ويىندا بولادى. سەڭگىربايدىڭ قۇنانبايدان جاسى ۇلكەن، ءارى تۋىسى جاقىن ەكەن. سەڭگىربايعا كەلىپ: «قايسىمىز جىققانىمىزدى ەشكىمگە ايتپايىق، جىقسام دا، جىعىلسام دا ات-شاپان ايىپ بەرەيىن، سىزبەن وڭاشا كۇرەسەيىن دەپ ەدىم» دەيدى. ءسويتىپ كازىرگى «جارقىمباي بيىگى» دەگەن تاۋدىڭ سايىندا ەكەۋى وڭاشا كۇرەسەدى. بىراق قايسىسى جىققانىن ەشكىم بىلمەگەن، ولار ايتپاعان. ات پەن شاپاندى سەڭگىرباي العان. ۋادەگە بەرىك ادامدار سىرلارىن ىشكە ساقتاپ كەتكەن. سەڭگىرباي ولگەن سوڭ قۇنانبايدان: «قايسىڭىز جىقتىنىزدار؟» دەگەن قۇربى-دوستارىنا قۇنانباي: «سەكەڭ ءولدى» دەپ ۋادەنى بۇزعانىم لايىق ەمەس» دەپ جاۋاپ بەرگەن.

No comment!

ءسوزىنىڭ ەرى

بوتەن ەلگە كەلگەن قوجاناسىردى جەرگىلىكتىلەردىڭ بىرەۋى: «سەنى ۇناتىپ قالدىم. ءبىزدىڭ ۇيگە ءجۇر، نان-تۇز جەيىك» دەپ ەرتىپ كەتەدى. قوجا ونىڭ شاڭىراعىندا مەيمان بولادى. الگى ادام شىنىمەن-اق ايتقانىنداي داستارحانعا نان مەن تۇز عانا قويىپتى. قوجەكەڭ شاراسىز ناندى تۇزعا مالىپ جەپ وتىرسا، ناق وسى شاقتا قاقپا قاعىلادى. ءۇي يەسى موينىن سوزىپ قاراسا، قاقپا الدىندا ءبىر تىلەنشى تۇر دەيدى.

– جوعال! ارمەن ءجۇر! – دەپ باقىرادى ءۇي يەسى. – قازىر شىقسام بار عوي، بەلىڭدى قيراتام!

مىنا دۇلەي ءسوزدى ەستىگەن قوجا دا تەرەزەدەن باسىن شىعارىپ:

– جانىڭنىڭ بارىندا اۋلاق كەت، دوستىم، قاش! ايتپەسە باسىڭ پالەگە قالار. ءۇي يەسى ءسوزىنىڭ ەرى! – دەگەن ەكەن. 

ءازىل ازىلىمەن، بىراق وسى كۇلدىرگى تامسىلدە قانشاما ءمان-ماعىنا، استار بار دەسەڭىزشى! قۇران كارىمدە سوزىندە تۇراتىنداردىڭ ماقتالىپ، ءسوزىنىڭ ەرى دەلىنگەنى ءمالىم. ال بەرگەن ۋاعداسىنان قايتۋ ءدىندى ايتپاعاندا قاراپايىم مورال بويىنشا دا ەكىجۇزدىلىكتىڭ بەلگىسى ەكەنى انىق. پايعامبارىمىز (س.ع.س.) حاديس شاريفىندە: «ءتورت نارسە مۇنافىقتىڭ بەلگىسى: اماناتقا قيانات جاساۋ، وتىرىك ايتۋ، ۋادەسىن بۇزۋ، سوزىندە تۇرماۋ» دەپ ەسكەرتىپتى. تاعى ءبىر حاديس بىلاي دەپ تولعاعان: «ءسوز بەرۋ قارىز بولىپ سانالادى. سوزىندە تۇرماعاندارعا وكىنىشتەر بولسىن» (دايلامي).

سونىمەن ش.شورابەكۇلى اتاپ وتكەندەي، ادامنىڭ لەبىزى، ۋادەسى، مامىلەسى ءبىر-بىرىنە تىعىز بايلانىستى، ءبولىپ قاراۋعا بولمايتىن ادام بالاسىنىڭ بويىنداعى ەڭ جوعارى قاسيەتتەر. ادامنىڭ سىرتىنداعى جىلتىراعان جاساندى ءارى ەمەس، بار ءمان-ماعىنا ىشىندە. ويتكەنى دانا حالقىمىز «ادام الاسى ىشىندە» دەپ قاداپ ايتپايدى ما؟

قاراپ وتىرساق، جاستار كوپ كەتىپ جاتىر. كارىدەن گورى جاستىڭ جانازاسىنا بارۋ كوبىرەك. كەي-كەيدە وسىنىڭ ءبارى لەبىزىن وڭدى-سولدى شاشىپ، ۋادەسىن، كەلىسىمىن كەلسىن-كەلمەسىن ورىنداماۋدان با دەپ تە ويعا كەتەسىڭ. كيە اتۋدا ما؟ زامانداستار اراسىنان ايتقانىن التىنداي سالماقتاپ جۇرگەن كىمدەردى كورسەتە الامىز، وسى؟!

«سوزدە بايلاۋ بولمايدى، ۇزاققا سوزادى!». بۇل كىشى ءجۇز تويجان ءبيدىڭ «اقىرزامان» جايلى بولجاپ ايتقانداعى ءبىر جورامالى ەكەن. وسى احۋال جايلامادى دەمەي كور.

قوعام بۇگىندە سوزىنە تۇراقتى، ۋادەسىنە بەرىك تۇلعالارعا مۇقتاج. تىپتەن، سونداي ادامدار تيپىنە الەۋمەتتىك تاپسىرىس، نارىقتىق سۇرانىس بولىپ تۇر دەسەم، ارتىق ايتقاندىق بولماس. سونداي ەرلەر قاز-قاتار تىزىلە قالسا دەيسىڭ، شىركىن! 

«COVID-19 لاڭىنا ءدارى-دارمەك جەتكىلىكتى، مەديتسينالىق پالاتالار جابدىقتالدى، ءبارى باقىلاۋدا» دەپ كوپىرتكەن باسشىلاردىڭ قالىڭ ارمياسىن كورگەن ەلدىڭ بۇدان باسقا تىلەگى دە بولماۋى كەرەك. قالاي دەسەك تە، جالقىدان جالپى شىعادى. بىردەن مىڭنىڭ مىنەزى ايقىندالادى. ءبىزدىڭ ۇلتتىق يدەولوگيامىزدىڭ، ونىڭ ىشىندە ىشكى ساياساتىمىزدىڭ ءبىر ۇستىنى وسى ءسوزدىڭ قۇنى بولۋى كەرەك سەكىلدى. سوندا «ۇكىمەت ايتا بەرەدى، دەپۋتاتتار ءسوزىن جۇتتى» دەگەندى ەستىمەيتىن بولامىز. 

استاناعا ورالدىق. قايتارا ىسكەري ءومىردىڭ اعىنىنا ءتۇسىپ، جاڭقاداي جاڭعالاقتاپ ءبىر باتىپ، ءبىر شىعىپ ءجۇزىپ بارامىز. اركىمنىڭ ءتىل ۇشىندا ءبىر-ءبىر تەگىن ءسوز بۇلك-بۇلك ەتەدى.

ءيا، 2020 جىلدىڭ جازىن ولە-ولگەنشە ۇمىتپايتىن شىعارمىز. ەڭ باستىسى – دۇنيەگە دەگەن پايىم-كوزقاراستى توڭكەرگەن جاز بولدى. رەۆوليۋتسيونەر جاز! مەن ءۇشىن اكەم ايتقان بۇرىنعىنىڭ قىزىل كىتاپقا ەنگەن اسىل ادامدارىنىڭ ەستەلىگىن ساعىنا قوزعاتقان جاز! نەگىزى كەزىندە ءسوزىمىز ءسوز كەزىندە بولعان، تولعان-اق حالىقپىز عوي، تەك كەيىنگىلەر باقا-شايان تارتىپ كەتكەنىمىز بولماسا... 

بۇگىنگىلەر بۇرىنعىلاردىڭ ءوزى دە، كوزى دە ەمەس، كولەڭكەسىندەي عانا دەگىم كەلەدى.

دۇنيە-اي!

ابىلايحان قالنازاروۆ

Abai.kz