ويلانىپ جاتىرمىن. وسىدان ءبىر جىل بۇرىن ءومىرىمىز قانداي ەدى؟! جايباراقات ەدىك. ۋايىمسىز ەدىك. ۇرەيسىز ەدىك. ءومىر بولعاسىن قيىندىق تا بولاتىن، باسقا دا بولاتىن. بىراق، قاي ماسەلە بولسىن ايتەۋىر شەشىلەتىن. بىرەۋدەن تۇماۋ جۇقسا، پيازدى قارشىلداتىپ جەپ، تاماق اۋىرسا تۇزبەن شايا سالىپ، ەرتەڭگى كۇننىڭ تىرشىلىگىنە القىن-جۇلقىن كىرىسىپ كەتۋشى ەدىك. بۇگىن قاتتى وزگەردىك. سىرتىمىز سول قالپى بولعانمەن، جاننىڭ ءحالىن اينىتپاي كورسەتىپ تۇراتىن جانارىمىز وزگەردى. قاراشىعىمىزدا ءدىرىل پايدا بولدى. جۇرەكتىڭ قاعىسى وزگەردى، ارمان-مۇراتتارىمىزدىڭ مازمۇنى دا باسقا كەيىپكە ەندى. ءبىز ءولىمنىڭ اقيقات ەكەنىن ءبىلىپ شوشىندىق. جاقىننىڭ قادىرىن بىلدىك. ءومىر دەگەن - جىڭىشكە ءجىپ سەكىلدى ۇزىلە سالاتىن سونداي نازىك قۇبىلىس ەكەنىن تۇسىندىك. باياعى ءبىر كەرەمەت ماڭىزدى بوپ كورىنگەن ماسەلەلەرىمىز تۇككە تۇرمايتىن نارسە ەكەنىن، تالاسىپ جۇرگەنىمىز بوققا تۇرمايتىن دۇنيە ەكەندىگىن ۇعىندىق. وزگەردىك. ادام تانىماستاي وزگەردىك. ونى ءبارىمىز دە سەزىپ-ءبىلىپ ءجۇرمىز. بىراق، ەشكىمگە ايتپايمىز. ويتكەنى ءبىز بىرەۋگە جان مۇڭىن ايتۋدان، سىرلاسۋدان باياعىدا قالعانبىز. سەبەبى، «ابىرويسىز» بوپ قالۋدان قورقاتىن بولدىق. وسەكتەن، تاراپ كەتەتىن قازاقتىڭ «ۇزىن سوزىنەن» اۋلاق بولعىمىز كەلەدى. نەمەسە ءبارى ساۋ، ال مەنىڭ ەسىم اۋعان با دەپ ويلايمىز. ونى بىرەۋدەن سۇراۋدان دا قاشامىز. ەشكىمگە سەنبەيمىز. قاڭقۋ ءسوز، بىرەۋ تۋرالى تاراعان «اشكەرە جاڭالىققا» تەز سەنەمىز. مەنىمەن ەمەس، ول جاعداي «اناۋ وڭباعانمەن» بولىپ جاتقانىنا قۋانامىز. ەگەر جۇرەگىمىز قاتىپ قالماعاندا، مىنا ىندەت كەزىندە ءبىز مۇمكىن ءبىر بىرىمىزگە تىرەك بولا الاتىن با ەدىك. مەيىرىممەن بۇل دەرتتى ەرىتىپ جىبەرەر مە ەدىك. جوق، ءبىز ارقايسىمىز مىنا الەمنىڭ الدىندا جەكە-جەكە قالدىق. جالعىزبىز ءبارىمىز. ءومىردىڭ الدىندا دا، ءولىمنىڭ الدىندا دا قالتىراپ، جالعىزدان جالعىز تۇرمىز.

دەگەنمەن وزگەردىك. سەبەبى ىشىمىزگە ۇرەي شوعى ءتۇسىپ، جانىمىزبەن قوسىپ ارىمىزدى دا شىجعىرىپ جاتىر. ىشىمىزگە تۇسكەن سەنىمسىزدىك ءبىزدىڭ قانداي ءالسىز ەكەنىمىزدى، وتىرىك قوقيلانىپ جۇرەتىنىمىزدى ءوز وزىمىزگە اشكەرەلەپ بەرە سالدى. ءبىزدىڭ قانداي ءالسىز جاراتىندى ەكەنىمىزدى توزاڭداي عانا ۆيرۋس كورسەتىپ بەردى. «جاعاجايداعى كافكا» كىتابىندا حارۋكي مۋراكاميدىڭ ايتاتىنى بار عوي: «كۇندەردىڭ كۇنىندە داۋىل تىنشيدى، ال سەن سول داۋىلدىڭ سويقانىنا قالاي شىداعانىڭدى دا ۇمىتىپ كەتەسىڭ. سەن ءتىپتى ونىڭ بىتكەن-بىتپەگەنىن دە سەزبەۋىڭ مۇمكىن. بىراق ءبىر دۇنيە انىق: سەن ول داۋىلدان شىققاندا ەندى ەشقاشان بۇرىنعى ادام بولمايسىڭ. داۋىلدىڭ ءمان-ماڭىزى دا سوندا» دەيدى.

ءبىز بۇگىن بۇرىنعى ەمەس، وزگەمىز. جاقسى جاعىنا وزگەردىك دەگەن ءالسىز سەنىم بار. ۇرەي مەن ءۇمىت قوس قول سەكىلدى جۇرەگىمىزدى ۇماجداپ-ۇماجداپ ەندىگى جۇمسارتقان دا شىعار؟ مۇمكىن.

اقبەرەن ەلگەزەكتىڭ جازباسى

Abai.kz