ارادا جىلدار وتكەسىن «ەل بىرقالىپتى» دەگەن حابار ەستىلدى. سوڭىن الا «ەل شۇكىرشىلىك قىپ وتىر، قايتسە دە قاناعاتى باسىم»، «ەل ءىشى، ايتەۋىر، تىنىش» دەگەن راپورتتار بىرىنەن سوڭ ءبىرى جەتتى. مۇنداي ءبىر سارىندى «جاڭالىققا» قۇمارتا قۇلاق تا تىكپەيتىن بولعان. تەك ارا-تۇرا كەيبىر بەك-مىرزالاردىڭ سۇيىنشىلەرى قولدارىنا تيىسىمەن سىرتقا ساياحات شەگىپ، ورالماي قالا بەرەتىنىنە تاڭىرقاپ قوياتىن.

سوسىن ءبىراز ۋاقىت «ەلدىڭ جاعدايىن» ەشكىم ايتپاي قالدى. ءىشىن تارتقان ىڭعايسىزداۋ ۇنسىزدىك ورنادى. ءبىر زاماتتا بارىپ قاسىندا قالعان سوڭعى كۇزەتشىسى گارەمگە القىنىپ كىردى دە: «ح-م، الديار، ەلدىڭ كوڭىلى كوتەرىلىپ تۇر. داۋىسى دا جارقىن. ءسىزدى ءبىر كورىپ، سويلەسۋگە قۇشتار. رازىلىعىن ءوز اۋىزدارىمەن ايتقىسى كەلەدى. ءتورت تاراپتان تۇگەل جينالىپتى. اسكەرمەن قۋىپ كەتىرە المادىق. ىقىلاستارى سۇمدىق كۇشتى!» دەپ زىم-زيا جوق بولدى.

بۇل ەشتەڭەنى تۇسىنبەگەن كۇيى قۇستوسەگىنەن ارەڭ ءتۇستى. ادەتىنشە قاسىن قايشىلاپ سارايدىڭ الدىنا شىعا كەلگەنى سول ەدى، ءوزىن ىزدەپ الاسۇرىپ تۇرعان قالىڭ ەلدىڭ «ريزاشىلىعىنا» ۇشىرادى دا، كەتە باردى...

P.S. «اراب كوكتەمىنىڭ» ورتاق سيپاتىنا قايران قالعان جاننىڭ ويى...

عالىم بوقاش

facebook-تەگى پاراقشاسىنان