ء(اڭگىمە)

... اقتوس ء«اۋپ» ەتتى...

***

- قاپ، اكەڭڭڭ... قورلىعى ءوتتى-اۋ مىنانىڭ!

شوپان ۇنەمى ارتىن اينالىپ، وتاردان ءبولىنىپ جايىلعىش كوك ساۋلىقتى شىقپىرتىپ ساباپ اكەپ ورتاعا تىعىپ جاتىپ اقتوستى ويلادى.

«وسى اكەڭنىڭ اقتوس بولسا ءوستىپ قانىمدى ىشەر مە ەدى...»

... ساۋداگەردىڭ سىپايى ۇلى تۇرىكپەن اسىپ جۇرگەن ساپارلارىنىڭ بىرىندە اكەپ بەرگەن. كوزىن ەندى اشقان اق كۇشىكتىڭ ەرەسەن ۇلكەندىگىنە عانا تاڭدانعان. سىپايى ۇلعا ء«يتتى سىيلامايدى، ساتىپ الامىن» دەپ، بولماستان، قاڭتاردا ارامزا تۋعان مارقانىڭ ءبىرىن سالىپ جىبەردى.

         اپپاق كۇشىك. وڭ قۇلاعىنىڭ ءتۇبى عانا قارا. اتىنا باس قاتىرىپ جاتپادى، «اقتوس» دەي سالدى. ايدالادا قوڭسى وتىرعان ەكى ءۇيدىڭ ءبىرىنىڭ يەسى شوپان بولعاندا، ءبىرى كورشى. ۇندەمەيتىن، كىسىنىڭ بەتىنە قارسى كەلمەيتىن كورشى «قاراقۇلاق دەي سالسا دا بولادى ەكەن» دەدى. شوپان ءتىس جارمادى. ات تۋرالى تالقى وسىمەن ءتامام بولدى.

         «وتاعاسى، مىناۋ اقتوسىڭ تىم مەشكەي بالە مە دەيمىن، يتاياعىنا نەشە رەت اس قۇيساڭ دا لەزدە جوق قىلادى...» قاتىنى عوي. قاتىنعا نە دەيسىڭ، يت بولعان سوڭ ىشەدى دە. ىشەدى دە، تۇرىكپەن توبەتى ەكەن.

         ... شوپان جورتىڭقىراپ وتاردىڭ شاشىراپ كەتكەن قارسى شەتىنە بەتتەدى. «اقتوس-اي...»

         ... ارادا ەكى اي وتكەندە اقتوس كورشىنىڭ قويتوبەتىمەن بىردەي بولدى. ەكى ءۇي دە تاڭعالىستى. تاماقتى دا بۇرىنعىداي سىلپىلداتىپ سوعا بەرۋدى دوعاردى. كەشكىلىك اسىلعان ەتتەن عانا جەيدى، جەيدى دە قورا سىرتىنداعى ۇرپەك شاعىلداردىڭ بيىگىنە جايعاسادى. ءتۇن بالاسى ۇيگە جۋىمايدى، دالادا. كۇزەتتە. قۇددى وقىتىلعانداي، ەرىكسىز تاڭعالدىرارداي. شوپان، اسىرەسە، ءماز بولدى. «كورشى، نەشە يت اسىرادىم، مىناداي عاجاپ توبەت كورمەدىم، الگى ۇل كەلمەي كەتتى، تاعى ءبىر ەركەك قوي بەرمەسەم بە، مىناۋى عاجاپ قوي راسىندا...» شوپاننىڭ ارا-تۇرا ءبوسىپ كەتەرى بار ءوستىپ...

الدىڭعى اياعى بالعاداي سوم، جۋان، ارتقى اياقتارى ءسىڭىرلى سيداڭ. مويىنى جۋان، شوپاننىڭ قىس كۇپىسىنىڭ جەڭىنە جەدەعابىل قازىردىڭ وزىندە. دىبىسسىز. ارا-تۇر ءبىر ء«اۋپ» ەتەرى بار، ونىسى كورشىنىڭ قويتوبەتىنىڭ «گۇر» ەتكەنىندەي قاھارلى. دالاعا قۇمار. شوپاننىڭ اتىنا ۇيىرسەك.

كۇز باستالىپ، بوزقىراۋ تۇسە شوپان قىستاۋعا كوشەتىن بولدى. اقتوستىڭ شوپاننىڭ قولىنا كەلگەنىنە جارتى جىلدان استى. كۇشىك دەۋدىڭ ءوزى ۇيات. شوپاننىڭ جيرەن قاسقاسى اسا تاپال تۇرىقتى جىلقىنىڭ قاتارىنا جاتپايدى، بىراق، قاسىنا اقتوس بارسا شوگىپ كەتكەندەي اسەر قالدىرادى. شوپاننان قالمايتىن بوپ العان. وتاردىڭ كەلەسى شەتىن اۋقامداپ ءجۇرۋدى دە ايتقىزباي مەڭگەردى. اسىرەسە، اۋا جايىلعىش كوك ساۋلىققا قاتال-اق. باسىندا كوك ساۋلىق يتتەن ۇركەكتەپ تەز-اق قايتاتىن. كەيىن ەتى ۇيرەندى، قورقىنىشى باسىلدى.

بىردە قىزىق بولسىن... كوك ساۋلىق كۇندەگى ادەتىمەن اقتوستىڭ قايىرۋىنا جۇرە قويماي، ميمىرت جۇرىسپەن سىرت اينالا بەرگەن. كەنەت اناداي ايلاپات دەنەنى قالاي يگەرگەنىن كىم بىلگەن، سىرت اينالا بەرگەن ساۋلىققا شالت بۇرىلىپ يىقپەن قاعىپ جىبەردى. قاپەلىمدە نە بولعانىن ۇقپاي قالعان ساۋلىق ەكى دومالاپ بارىپ تۇرەگەلدى. تۇردى دا، جاندارمەن وتارعا ۇمتىلدى. وقىس شابىستان ۇرىككەن وتاردىڭ و شەتى ءبىر ۋىس بولدى... شوپان كۇلسىن. ال، كۇلسىن دالانى جاڭعىرتىپ... اقتوس سوستيىپ تۇردى دا، شوقيىپ وتىرا كەتتى. ەكى كوزى ات ۇستىندە جىندى ادامداي سەلكىلدەپ وتىرعان يەسىندە. دالا ءۇنسىز...

... شوپان جەل كوتەرىلگەنىن اڭدادى. كۇن ەڭكەيىپ، تامىزدىڭ سوڭعى جاعىندا بولاتىن ءالسىز ىزعار ەسىلە باستاپتى. «كۇز حابارى ما... كەلەسى اپتا قىستاۋ جاققا بارىپ، جوندەر تۇسى بولسا قاراپ قايتاتىن ەكەن.» وتار تىنىش. بىتىراپ، جايباراقات جاتىر. قوزعاۋ كۇنا سەكىلدى... «مەيلى، جاتسىن، جايىلسىن، ەندى ءبىر جارتى ساعات...»

... دۇبىردەن وياندى. ءۇي سۋىپ كەتكەن. قاتىندى تۇرتكەن، ىڭىرسىپ ءارى اۋناپ ءتۇستى... توڭكەرىلىپ-اق جاتىر عوي قاسقاڭ... كوڭىلىنە جەلىك كىرىپ، ءىشى بۇلك ەتە تۇسكەن. سىرتتان تاعى ءدۇبىر ەستىلدى. «قوي، تۇرايىن، نە ءدۇسىر تاڭ اتپاي...»

تاڭعالدى. كۇندە شىعىنىپ كەتكەن ورىسىنەن جاياۋلاپ بارىپ الىپ قايتاتىن اتى كەپ تۇر. جو-جوق، ءوزى كەلمەگەن سىڭايلى. اقتوس اكەلگەن. قۋىپ اكەلگەن. ءيا... «مىناۋ ءبىر ءوزى قۇدايدىڭ بەرە سالعانى عوي...»

ءيا، ءدال سولاي. اقتوس ەكەن، جيرەن قاسقانى تاڭ بوزارا ءۇي تۇسىنا اكەپ قويعان. ءۇش اياعى بىردەي بەكىتۋلى ات ءبۇيىرىن سوعىپ قاپتى. «ھە، سو كەرەك وزىنە... ەندى شالىس ورە سالا سالۋعا بولار ما ەكەن. اقتوس كۇندە ايداپ اكەپ تۇرار بولسا. ءاي، اينالايىن، مىناۋ ءبىر قولعانات بولدى-اۋ...»

قىستىڭ قانشا بورانى سوقسا دا، ۇيگە، ىقتاسىنعا كەپ جاتۋدى بىلمەدى. تاس قورانىڭ سىرتىندا، قىستاۋدى قورشاعان تاز توبەلەردىڭ باسىنان قاراۋىل سالىپ، اينالىپ جۇرگەنى. شوپاننىڭ سارتوبەسى اسا ءبىر يتقۇسى كوپ قىستاۋلار قاتارىندا ەمەس. ەلدىڭ شەتىندە، جەلدىڭ وتىندە تۇرسا دا، قىس بويى ءبىر رەت مىلتىق اتىپ كورگەن ەمەس. الدە، قاسقىر دا قاس قىلمايدى... كورشىسىنە؟! الدە، اقتوستىڭ وزگەشە ءبىر ءيىسى بار ما... شوپان ومىرىنە ىرزا ەدى. ءاپايتوس اقتوستىڭ بارىنا ءدان ىرزا ەدى، ساۋداگەردىڭ ۇلىن دا ءجيى ەسكە الار-دى...

... «قايىرا باستاۋ كەرەك، اي قاراڭعى، جۇرمەي قالار...» شوپان تەبىندى. جيرەن قاسقا قوزعالا قويمادى، شوپان كىجىنىپ قامشى ۇيىرگەندە عانا كەرەناۋ اياق باستى. تامىزدىڭ سوڭى. ءشوپ پىسكەنىمەن ءورىس اجەپتاۋىر ۇزارعان. كۇن دە ۇياسىنان شىدەر بويى عانا بيىكتە تۇر. شوپان وتاردى اۋىلعا قاراي قايىردى...

...  كوك شىعا شوپان كوشۋگە قامداندى. وتاردى جايلاۋعا باعىتتاپ، اقتوسكە تاپسىردى. ءۇيدى، جۇكتى كولىككە تيەپ، ابدەن جولعا سالىپ جىبەرىپ، ءوزى سوسىن شىققان. اقتوس وتاردى بۇگىلدىڭ جالىنا جەتكىزىپتى دە، ءارى جىبەرمەي كەيىن قايىرىپ تۇر ەكەن. كۇندەگى ورىسىنە جەتكەن سوڭ وتار دا تەگىس جۋساۋعا كوشكەن. «ادامنان دا زيات يت» دەپ ويلادى شوپان. كەلدى دە قويدى ورگىزىپ، قوزعاي باستادى. اقتوس يەسىن ۇقپاي قالدى، بىلەم. اۋەلى ورىستەن ۇزاپ بارا جاتقانىنا مازاسىزداندى، كەيىن يەسىنىڭ ىڭعايىنا كونىپ، وتاردىڭ ارعى جاعىنا كوشتى.

ءبىر قونىپ جايلاۋعا جەتتى. بىلتىرعى جۇرتتان ءسال شالقايىڭقىراپ، قۇبىلاعا قاراي قوندى. كورشىنىڭ اۋىلى ءسال الىس تارتىپتى. كەشكىلىك ەرۋلىككە شاقىردى كورشى. اۋەلدەن اڭگىمەگە جوق كورشى، العاشىندا قىستايعى ساعىنىش ءىلتيپاتىن ءبىلدىرىپ وتىردى دا كەيىن بىرىڭعاي تىڭداۋعا كوشتى. شوپاننىڭ اڭگىمەسى، اسىرەسە، اقتوسكە كەلگەندە قىزدى. داۋىسىن كوتەرىپ، ونسىز دا ءتاۋىر ءيتتى جەر، كوككە سىيعىزباي ماقتادى. «الگى ساۋدەگەردىڭ ۇلىنا بار-اۋ، وسىدان كەلەرسىڭ، تاي بەرمەسەم بە...»

كەلەسى كۇنى كورشىسىن بۇل شاقىردى. ادەمى وتىرىس بولدى. ارينە، سويلەۋشى ءوزى، كورشىسى باس شۇلعيدى، ارا تۇرا «اپىراي، ءا» دەپ تاڭدايىن تىق ەتكىزەدى... داۋدىرلەسىپ وتىرىپ، ۇركەردى جامباستاتىپ بارىپ تاراسقان... اقتوس ارىدە جۇرسە كەرەك، ء«اۋپ» ەتكەنى تۇنگى تۇنىق تىنىشتىقتىڭ وزىندە تالىپ، قامىرىعىپ ەستىلەدى. ء«وزى سونداي ساق، جاتپايدى» دەپ شوپاننىڭ اۋى ايىرىلادى... كورشى اقسيادى.

... «مىناۋ قىراتتا اقتوستىڭ جاتاعى بولۋى كەرەك، اۋىلعا شاقىرىمداي جەر قالدى-اۋ.» ۇزەتىن ەشتەڭە قالماعانى ما، الدە اۋىلعا جەتپەي تىنىشتىق جوق دەي مە، وتار ءۇنسىز جوڭكىپ كەلەدى. ۇنسىزدىك شوپاندى ويعا تارتادى...

...  جاز تىنىش ءوتتى.

تىنىش وتپەدى.

كورشىنىڭ ەسىرىك ۇلى «اقتوستەن تۇقىم الىپ قالام» دەپ اقشىمىراۋدان قانشىق اكەپتى...

... شوپان كۇرسىندى... «قاتىننىڭ اتى قاتىن ەمەس پە... ءاي، اقتوس، اقتوس...»

... ۇلي ما، قىڭسىلاي ما، ءبىر جاعىمسىز ماۋىققان ءۇن. اي جارىعىمەن كەشكى استى الدىنا ەندى عانا العان شوپان تاڭعالدى. كورشىنىڭ قويتوبەتى مە جاماندىق شاقىرىپ...

-         كورشىنىڭ مەكتەپتەگى بالاسى كەپ كەتكەن تۇستە، اقتوستەن تۇقىم الامىز دەي مە، ءبىر قانشىق ەرتە كەپتى. ءداۋ دە بولسا سول شىعار-, دەدى قاتىنى.

-         ەەە، اقتوس بارا قويسا سوعان... تۇقىم العىشىن كورەسىڭ بە ونىڭ...

كەنەت اقتوس ء«اۋپ» ەتتى...

تاعى دا...

سوسىن «اۋپىلدەگەن» داۋىسى ۇزاي بەرگەن... باعىتى سول قانشىق.

شوپاننىڭ تابەتى سۇيىلدى...

... اتى ۇزاپ كەتىپتى. تۇڭعىش رەت تاڭعالدى. جيرەن قاسقانى قۋالاپ اپ كەلەتىن اقتوس جوق. شوپان ايران اسىر.

-  قاتىن، ا، عاتىن؟!

-  و، نە قاسقا؟

-  قاتىن، اقتوس قايدا؟

-  قاسسسقا، مەنەن سۇراعان نەس... ءجۇر-داعى...

-  جۇرگەن جوق. تۇندە ۇرگەن دە جوق. اتتى دا اكەلمەپتى. اكەڭڭڭ، بۇندايى جوق ەد، قايدا قاڭعىرىپ ءجۇر ەكەن. اقتووس، اي، اقتوس؟! جەر جۇتتى ما، اكەڭڭڭ...

قازىقتىڭ قاسىندا جاتقان ەر توقىمىن جۇگەنمەن بۋىپ، ارقاسىنا اتتى دا كوز ۇشىندا كورىنگەن جيرەن قاسقاعا جاياۋ تارتتى. ء«بىزىڭ قاتىن وتاردى شىعارا سالسا جاقسى. سوندا ديم-اۋ، اقتوس قايدا ءجۇر، قويعا كەتەتىن ۋاقىت بولدى...»

تاڭعى ءشايدىڭ ۇستىندە قاتىنى اقتوستىڭ كەشە كەشكى تاماعىن دا ىشپەگەنىن ايتتى. كەنەت... شوپاننىڭ قولىنان كەسەسى ءتۇسىپ كەتتى. «قانشىق! كورشىنىڭ ۇلى قانشىق اكەلدى ەمەس پە كەشە... اقتوس قالايشا؟! ءبىر تۇندە...»

جيرەن قاسقاعا ءمىندى دە شاپتى. كورشىنىڭ اۋىلى الىس ەمەس ەدى، جيرەن قاسقا لەزدە-اق جەتكىزدى. وقىس دۇسىردەن كورشىنىڭ ءۇيى سىرتقا اقتارىلدى. «شوپان اعا، قۇدايشىلىق پا؟!» كورشىنىڭ ساۋالى اۋاعا ءىلىنىپ قالدى. كۇن كوتەرىلمەسە دە ءبۇيىرىن سوعىپ، تاس استاۋدىڭ سىز تەبىنىنە باۋىرىن توسەپ سولىقتاپ جاتقان تارعىل قانشىقتىڭ ارتىن جالاپ اقتوس ءجۇر... مۇنىمەن ءىسى بولسا-شى...

قانى باسىنا شاپتى. ء«اي، اقتوس!» دەپ اقىردى. اقتوس كەرەناۋ بۇرىلدى. مۇنى كوردى دە وقىس جادىرادى.  «اقتوس ديم، كەتتىك، قويعا كەتتىك، نەعىپ ءجۇرسىڭ...» اقتوس جيرەن قاسقانىڭ سوڭىنان سالدى. وتارعا كەلدى دە، جەل جاعىنان اينالىپ، ءبىر تاقيا توبەنىڭ باسىنا جايعاسقان، سۇيرەتىلىپ ءيتى دە جەتتى.

و، توبا... كوزدەرى جالىنىشقا، كىناعا، ۇياتقا تولى ەكەن ءيتتىڭ... شوپان بارىنە ءوزى كىنالى ادامداي جانارىن تايدىرىپ اكەتتى. اقتوس ەتىگىن جالادى... ۇيدەن تۇسكى اسقا الا شىققان بىتەۋ قازىنى، ءبىر بىلەم تۇيەنىڭ وركەش مايىن الدىنا تاستادى. اشىققان ەكەن، قاعىپ سالدى. كوزى جانىپ، تاعى بار ما دەگەندەي باسىن قيقايتىپ شوقيىپ وتىردى. ءۇنسىز تاتۋلاستى. ەكەۋى دە باقىتتى ەدى...

... الدىنان جالپىلداپ جانعان وت كورىندى. «اۋىلعا كەلىپ قالدىق، وتاردى كىدىرتەيىن، قورانى شىلپىلداتىپ تاستايدى» جيرەنىن تەبىنىپ، وتاردىڭ الدىنا وزدى. جوڭكىگەن قارا نور ەرىكسىز ايال جاساعان...

... اقتوس كەلەسى كۇنى دە جوعالدى. شوپان قاتتى رەنجىدى. «يت ەكەنسىڭ، اكەڭڭڭ...» اتىنا جاياۋ باردى دا، تاڭعى اس قاراماستان قويىن ءارى قاراي ورىستەتىپ كەتە باردى... اقتوس ەرۋگە جاراعالى تۇڭعىش رەت ءيتسىز شىققانى... كوڭىلى قوڭىلتاقسىپ، جىلاعىسى كەلدى مە، قۇداي-اۋ... كۇن دە تاپجىلماي تۇرىپ الدى... ء«اي، اقتوس-اي، سونشا جىلدىق دوستىعىمىزدى ءبىر قانشىققا ساتىپ كەتكەنىڭ بە...» كۇلىپ جىبەردى، ەسى اۋىسا باستاعانى ما، قۇددى ادامشا كىنالاسىپ وتىرعانى نەسى... بىراق وزىنە اسا سوكەت كورىنبەدى. ەندى سودان باسقا كىمى بار ەدى وسى جاپان تۇزدە. ال، ول بولسا ۇيىعىپ، اكەڭ... شوپان اياعىنداعى كەرزى ەتىكتىڭ قونىشىن قامشىمەن سالىپ قالدى. سارت! جيرەن قاسقا وتتاۋىن قويىپ، باسىن كوتەردى...

... قويدى قورالاپ بولىپ، اتىن ورىسكە جىبەردى. تاڭنان بەرى ءنار سىزباعانى ەندى ەسكە ءتۇستى. ءىشى بۇراتىلىپ، ولەسى شارشاپتى...  «اقتوس، ءاي، اقتوس...» ءۇن جوق... قاتىنى ءۇنسىز تاماعىن ۇسىندى. ونىڭ نە كىناسى بار... قانشىق تا كىنالى...

     ... ۇلي ما، قىڭسىلاي ما، ەركەلەي مە، ءبىر تۇسىنىكسىز ماۋىققان ءۇن. «اكەڭڭڭ، اقتوستىڭ باسىن اينالدىرىپ...» شوپان ءتىسىن شىقىرلاتىپ اۋناپ ءتۇستى. اسپاننىڭ شىعىس جاق بالاعى اعايراڭدانىپ قاپتى. «ۇيقى قايدا؟!»

... كەلەسى كۇنى دە اتىنا جاياۋ باردى. ابدەن كوڭىلى قالعان شوپان تاعى دا ءبىر كۇندى جالعىز وتكەرگەن. كەشكە وتاردى قايىرىپ كەلە جاتىپ، «ەرتەڭ اقتوستى ەرتىپ شىعام، اكەسىنىڭ، كورشىنىڭ قانشىعىنىڭ وسى تايراڭى جەتەر، اتىپ تاستايمىن، اكەڭڭڭ...» دەپ ويلادى.

ءتىسى شىقىر شىقىر ەتتى.

... اتى كەپ تۇر.

«اينااالايىن»

جۇرەگى اتقاقتاپ كەتتى، جان-جاعىنا الاق-جۇلاق قاراپ «اقتوس، اقتوس» دەدى... تاڭعى ساۋمال اۋا داۋىسىن الا قاشتى. اقتوس جوق. اپىل-عۇپىل اتىن ەرتتەدى... باعىت كورشىنىڭ اۋىلى. جەتكىزىپ بولسا-شى... «اكەڭڭ، اۋىپ قونعان با تۇندە...»

كورشىسى بايەك. نە بوپ كەتكەن-ەي مىناعان. اتىنان سۇيەپ تۇسىرە مە؟ مىناۋىڭ اۋىرىپ قالعان شىعار...

«قاسقىر-پاسقىر بايقالا ما دەپ قاقپان قۇرىپ ەك... اقتوس سوعان ءتۇسىپ قاپتى.»

نە دەيت، مىنا اكەڭ اۋىزى؟!

قۇلاعى شۋلاپ كەتتى مە... كورشىسى كىنالىدەي ىرجيادى... داستارحاندى جيىرا ەسىككە اتىلدى. كورشىسى دە سوڭىنان ۇمتىلعان.

جيرەندى باسقا، كوزگە توپەپ شاعىل قۇمنىڭ ارىمىنا قاراي شاپتى. ات باۋىرىن جازا المادى، سۋسىما قۇم شاشاسىنان الىپ، بارلىقتىرىپ تاستادى. سورتاڭ باستالدى... بۇيىرعىنى شاشتاي ۇيىسقان ناعىز سوقپاقتى قاتاڭدىق.

جەردى تۇگىنەن-اق جازباي تانيتىن شوپان ەدى عوي. تاپ ۇستىنەن ءتۇستى... جاتىر ەكەن. جارىقتىق-اي... سوزىلىپ جاتىر. الدىڭعى ەكى اياقتىڭ جىڭىشكەلەۋ باقانداي جىلىنشىكتەرىن جىگىتتىڭ جىگىتى قايقايتا باسقاندا ارەڭ جازىلاتىن قاسقىر قاقپان وپىرىپ جىبەرىپتى...

قان كەتكەن.

قاساسى اقتارىلىپ جاتىر... كوز دە اشىق. شىبىن ۇيمەلەپ تاستاپتى. ساسي باستاعان. جيرەندى قويا بەرىپ ۇمتىلدى. مويىنىنان قۇشاقتاي العان، ءجۇنى جيدي باستاپتى...

الدەن ۋاقىتتا كورشى جەتتى... كوزىنە قاراي المادى...

«اكەڭڭڭ... سول قاسقىردان اياعان اقساق توقساق توقتى تورىمىڭ با ەدى، مەنەن-اق ال، مەنەن-اق ال! اقتوستە نەڭ بار ەدى...»

شوپاننىڭ جانى شىڭعىرىپ جىبەردى.

اقتوستىڭ باسىن تاستاي بەرىپ، اتىنا بەتتەدى. تالتىرەكتەپ، اياعىن ماس ادامشا ءارپىل-ءتارپىل باسادى. جيرەن دە قاشپايدى. ءمىندى دە باعىتسىز، باعدارسىز جونەي بەردى...

كورشىسىنە دە قايىرىلمادى...

«و زامان دا بۇ زامان ءيتىم ءولدى دەپ جىلاعان قاي اتاڭدى ەستىپ، كورىپ ەڭ...»

... وتاردى قاماپ، قورانىڭ ەسىگىن بايلاپ جاتىپ، اقتوسىن ويلادى...

«اكەڭڭڭ، قانداي يت ەدى، ءا... ساۋدەگەردىڭ سىپايى ۇلى قاشان كەلەر ەكەن... بىراق، تاپ اقتوستەي يت ەندى تابىلا قويار ما ەكەن... قاپ! قاااپ، ءبىر قانشىقتىڭ قىرسىعى-اي، اي، اقتوس-اي...»

***

اقتوس ء«اۋپ» ەتپەدى...

الماس التاي

استانا قالاسى

03.05.2015