ءوزىمىز تۇراتىن اۋداننىڭ اكىمىنىڭ ەسەپ بەرۋ جينالىسىنا باردىم. اكىمىمىز اسا ءبىر شەشەن بولماسا دا ءتاۋىر سويلەيدى ەكەن.

جيىلعان جۇرتشىلىقتى باۋراپ الدى. حالىق جىم-جىرت. اكىمىمىز توقتاۋسىز سويلەپ جاتىر. ەل تاعدىرى، مەملەكەت بولاشاعى، ساياسي-ەكونوميكالىق احۋال، الەۋمەتتىك جاعداي. ءوسىپ جاتقان ءجىو، كوتەرىلگەن ايلىق. ءۇنسىز مۇلگي تۇستىك. اكىمىمىز جالىنداعان ۇستىنە جالىنداپ، تىم-تىم اسقاقتاپ بارا جاتتى. كەيدە اكىمنىڭ سوزدەرىنە ەرىپ، ونىڭ قيالىن قۋىپ جەتىپ الىپ، ءوزىم ويىممەن وزىپ كەتىپ وتىردىم. اكىمىم دە جۇيرىك ەكەن. ەلىم دەپ ەڭىرەپ-اق تۇر. ەل ءۇنسىز. مونوتوننىي جينالىستىڭ اسەرى مە ەكەن، ءبىر كەزدە ۇيقىم كەلە باستاعانداي بولدى. ەركىمنەن تىس ەسىنەپ جىبەرىپ ەدىم، كوزىمنەن جاس شىعىپ كەتتى... الدا جارىلقاعىر-اي.

بەيبىت سارىباي

Facebook-تەگى پاراقشاسى