جاقىندا عانا اۋە اپاتىنا ۇشىراعان ۇشاقتاعى "قارا جاشىك" اشىلىپ، ونداعى پيلوتتاردىڭ ءولىم مەن ءومىر ارپالىسى ساتىندەگى ديالوگتارىن تىڭدادىم. ديالوگ ەمەس، ءومىرى قىل ۇستىندە تۇرعان جاننىڭ جان ايقايى.

5 مينۋتتان استام ۋاقىت. وسى ساناۋلى مينۋتتاعى جان-ايقاي، تىڭداپ وتىرعان مەنى 5 كۇنگە قارتايتىپ جىبەرگەندەي سەزىندىم. ادام ءومىرىنىڭ، ادام بالاسىنىڭ قانشالىقتى قۇندى، قانشالىقتى قادىرلى ءارى قانشالىقتى قۇرمەتكە لايىقتى ەكەندىگىن ۇعىنعانداي بولدىم. شىنىمدى ايتايىنشى، سول "زاپيستەن" كەيىن دالا قاراڭعى بولسا دا سىرتقا شىعىپ، كەزدەسكەن اداممەن امانداسىپ، قال-جاعداي سۇراسىپ، امان-ساۋلىق تىلەگىم كەلدى. مىنا الدامشى، جالعان دۇنيەدە ءبىر-ءبىرىمىزدى رەنجىتىپ، ءبىر-ءبىرىمىزدىڭ اقىمىزدى جەيمىز. بولماشى نارسەگە ىرىلداسىپ، ءبىر-بىرىمىزبەن بەت تىرناسامىز. تۇككە تۇرمايتىن نارسە ءۇشىن وزگەنىڭ كوڭىلىن جارالاپ جاتامىز. جانىمىزعا جاقىن ادامداردى ەلەمەي، مەنمەندىك تانىتىپ، لايىقتى قوشامەت كورسەتپەيمىز. نەگە؟ وكىنىشكە وراي وسى "نەگە؟" دەگەن سۇراق دەر كەزىندە قويىلمايدى ەكەن... ءوتىنىش، ادامداردى رەنجىتپەيىكشى...

ابدۋسامات قاسىم

Facebook-تەگى پاراقشاسىنان