ءبىر شاكىرت ۇستازىمەن ەگىن القابىن ارالاپ كەلە جاتادى. كەنەت الگى ەكەۋدىڭ جول شەتىندە جاتقان توزىعى جەتكەن ءبىر اياق كيىمگە كوزدەرى تۇسەدى.

شاكىرت ۇستازىنا:
– شاماسى، مىناۋ ەگىنشى شارۋانىڭ اياق كيىمى سياقتى. تىعىپ قويساق قايتەدى؟ سوسىن ءبىر جەرگە جاسىرىنىپ قالاي ابدىراپ، ساسقانىن قىزىقتايىق، - دەيدى. سوندا اقىلدى ۇستازى:
–كەدەيلەردى ابىگەرگە سالۋدى قىزىق كورىپ، ولاردىڭ ەسەبىنەن كوڭىل كوتەرگەنىمىز ادامدىققا جاتپايدى. وزىڭە باقىت پەن شاتتىق سىيلاعىڭ كەلە مە؟ وندا ونى مازاققا اينالدىرماي، كەرىسىنشە، اياق كيىمىنە اقشا سالىپ قويايىق. سونان كەيىن عانا نە قىزىق بولاتىنىن تاماشالايىق، - دەيدى.
ۇستازىنىڭ ۇسىنىسى بىردەن كوڭىلىنە قونعان شاكىرت ايتقانىن ورىندايدى. كوپ ۇزاماي ەكەۋى جاقىن تۇرعان اعاشتىڭ ارتىنان بارىپ جاسىرىنادى.
سالدەن سوڭ ءجۇزى كۇن كوزىنە ابدەن توتىققان، جۇپىنى كيىمدى ءبىر شارۋا كەلەدى. اياعىن اياق كيىمىنە سۇققانى سول ەدى، ىشىندەگى زاتتى سەزىپ، اياعىن دەرەۋ قايتا سۋىرىپ الادى. قولىن سالىپ ەدى، اقشا ەكەن. ەكىنشى سىڭارىنان دا سونداي اقشا شىقتى. اقشاعا ءبىر، جان-جاعىنا ءبىر قاراپ، تاڭ-تاماشا بولىپ تۇرىپ قالدى. كوز جەتەر جەردە ەشكىم بايقالمادى. اقشانى قالتاسىنا سالدى دا، جەرگە تىزەرلەپ وتىرا كەتتى. جاساۋراعان ءجۇزىن اسپانعا كوتەرىپ داۋىستاپ سويلەي باستادى: «يا، راببىم! سەن مەنىڭ ءحالىمدى وزىمنەن ارتىق ءبىلۋشىسىڭ. ايەلىمنىڭ اۋرۋ ەكەنىنەن، بالالارىمنىڭ اش-جالاڭاش ەكەنىنىنەن حاباردار بولدىڭ. ءبارىمىزدى باسقا تۇسكەن ناۋبەتتەن قۇتقاردىڭ. شۇكىر، شۇكىر...». وسىلايشا، ۇزاق ۋاقىت جاسىن توككەن كۇيى جاراتۋشىسىنا العىس ايتىپ، شۇكىرلىگىن ءبىلدىرىپ وتىردى.
مانادان بەرى ودان كوز جازباي قاراپ وتىرعان شاكىرت قوس جانارى جاسقا تولىپ، قاتتى اسەرگە بولەندى. شاكىرتىنىڭ بويىنداعى وزگەرىستى بايقاپ وتىرعان ۇستازى:
– قازىر بۇرىنعى حالىڭنەن باقىتتىراق ەكەنىڭدى سەزىپ وتىرعان سياقتىسىڭ. العاشقى ويىڭدى ىسكە اسىرعاندا قانداي كۇيدە بولار ەدىڭ؟! - دەيدى. شاكىرتى:
– ءيا، ۇستاز! ءومىر بويى ۇمىتپاستاي ءدارىس الدىم. سىزگە العىسىم شەكسىز! «بەرگەن كەزدەگى قۋانىش العان كەزدەگى قۋانىشتان كوپ ارتىق بولادى» دەگەن ءسوزدىڭ ماعىناسىن ەندى ءتۇسىندىم، - دەپ جاۋاپ قاتتى.