ءبىر اعامىز زۆانداي بەرەدى، زۆانداي بەرەدى... بۇرىنعى باستىعىنىڭ مەرەيتويى ەكەن. سونى ماقتاپ ماقالا جازىپتى. ءبىر تەلەفون شالعاندا شىمكەنتتە جۇرگەنمىن. 

"اعا، قازىر شىمكەنتتە ەدىم... تارازعا ەرتەڭ قايتامىن. ەرتەڭ حابارلاسىڭىزشى..." دەدىم. 

قۇدايدىڭ قۇدىرەتى، ەرتەڭىندە اياق استىنان ءىس-ساپارعا شىعىپ، كەشكە قوردايدا قوناق بوپ جاتتىم.
"اعا، قوردايدا ەدىم..." دەپ ەدىم، "اينالايىن، جۋرناليست دەگەن وسى... بىردە اندا، بىردە مىندا شاپقىلاپ جۇرەسىڭدەر... ەرتەڭ حابارلاسايىن" دەپ ەلپىلدەپ قالدى. 

بىراق ەرتەڭىندە حابارلاسپادى. ونىڭ ارعى كۇنى تاعى دا اياق استىنان استاناعا شىعىپ كەتتىم. 
پويىزبەن شۋدىڭ تۇسىنان ءوتىپ بارا جاتقاندا الگى كىسى حابارلاستى. "شۋدامىن" دەدىم. 

ەرتەڭىندە تاعى حابارلاستى. "استانادا ءجۇرمىن" دەدىم. اعامىز اڭ-تاڭ بوپ قالدى. 

ءبىر كۇننەن كەيىن كەشكە تامان تاعى تەلەفون شالدى. بۇل جولى تۇتقانى كوتەرمەدىم. كوتەرسەم: "قۇيرىعىڭ قونىس تاپپايتىن بالە ەكەنسىڭ" دەپ ايتاتىنىن توشنى ءبىلدىم. ويتكەنى شاۋىلدىردە اۋىزاشاردا وتىرعان بولاتىنمىن... 

شىنىندا كەي كەزدەرى جۇمىس وسىلاي قاربالاس بوپ كەتەدى عوي... الگى كىسى ەندى "كابينەتىڭە قاشان كەلەسىڭ؟" دەپ، جۇمىس جاقتى تورۋىلداپ ءجۇر.

ورالحان ءداۋىت

Facebook-تەگى پاراقشاسىنان